De harde realiteit van een toenemend ontmenselijkende wereld is steeds moeilijker om je mee te verbinden. Hoe vind je een verhouding tot alle ellende van oorlogen, ziekten, honger en kwade machten die dit allemaal lijken te veroorzaken? Dit is een heel wezenlijke vraag voor onze tijd. Het geen verhouding kunnen vinden tot deze onmenselijk lijkende realiteit kan maar al te gemakkelijk de neiging oproepen om er niet meer mee geconfronteerd te willen worden.
Niet meer mee geconfronteerd willen worden
Een ieder heeft zo in de loop van het eigen leven, afhankelijk van de persoonlijke opvoedingsachtergrond en daaruit ontstane karakterstructuur een eigen manier gevonden om aan die harde en vaak wrede realiteit te ontkomen en één of andere vorm van verzachting en/of verdoving ontwikkeld. Of de voor velen uiterlijk gerichte vlucht ook daadwerkelijk soelaas biedt is vaak maar zeer de vraag. Want een verdoving is een keer uitgewerkt. De steeds harder wordende realiteit zal daarom een toenemende zwaarte aan verdoving vragen. De massamedia en allerlei andere soorten van brood en spelen zijn voor velen nog steeds een aantrekkelijk verdovend middel. De vlucht in de niet bestaande realiteit van online gaming en alles wat men nog meer aan activiteiten in de virtuele wereld kan doen, heeft voor vele anderen de rol van de televisie overgenomen.
Wat betreft het fysieke vluchten lijken mensen in oorlogssituaties een zeer legitieme en gerechtvaardigde reden te hebben om in het kader van het overleven te vluchten. Het op deze basis ontstane vluchtelingenprobleem is wereldwijd in de 20ste en 21ste eeuw enorm toegenomen. Het roept bij velen ook een terecht gevoel van medeleven en sympathie op. Volgens een rapport van de Hoge Commissaris voor Vluchtelingen van de VN (UNHCR) zouden in 2015 iedere minuut 24 mensen voor het behoud van hun leven vluchten uit voor hen ontmenselijkende omstandigheden.(1) Dat is heel veel en het laat de staat van de moderne wereld zien met betrekking tot het menselijke beschavingsniveau van onze wereldsamenleving. Het laat tevens zien welk een zooitje wij als mensheid er met elkaar van gemaakt hebben. Het door satanische krachten en de mensen die zich daarvoor als gereedschap lenen veroorzaakte geweld, heeft de menselijke samenleving en deze wereld tot een tranendal gemaakt. Want geloof maar gerust dat het van huis en haard verdreven worden door een oorlogsmachine, waar je zelf niet voor gekozen hebt en die je opgejaagd heeft en dierbaren heeft doen verliezen, veel tranen van verdriet en pijn oplevert.
Uit evenwicht gebrachte samenleving
Daarnaast zijn er mensen die vanwege economische omstandigheden in hun oorspronkelijke omgeving, hun heil elders zoeken. Zij worden economische vluchtelingen genoemd. Zij vluchten met name naar landen die in hun thuisland als economische paradijzen zijn voorgespiegeld. Het feit dat zij in hun eigen land economisch gezien hun eigen broek niet op kunnen houden, heeft natuurlijk in de basis niet zo´n heel groot verschil met de mensen in de landen, waar zij naar toe vluchten en die voor het voor het ophouden van hun eigen economische broek ook bretels nodig hebben. Iedere oorlogsvluchteling en/of economische vluchteling moet een bepaalde geldsom hebben, om te kunnen vluchten naar een vermeend veiliger en/of sociaaleconomisch meer interessant broekophoudende omgeving. Reizen en ook vluchten kost nu eenmaal geld. Geld speelt dus altijd een rol. Dat doet het voor iedereen in deze tot economische dictatuur verworden wereld.
In feite laat het zien dat het gehele vluchtelingenprobleem kunstmatig georkestreerd is.
Het kunstmatig geschapen terrorismeprobleem heeft aan de vluchtelingenstroom een georkestreerde extra dimensie gegeven. Want hoe onderscheid je de ene soort vluchteling van de ander? In feite laat het zien dat het gehele vluchtelingenprobleem kunstmatig georkestreerd is. Het is in mijn beleving een symptoom van een wereldsamenleving die totaal uit evenwicht is geraakt. Het laat in mijn beleving ook zien, dat wij als mensen vergeten zijn wat menselijkheid is en hoe wij ons hebben laten bespelen door manipulerende geopolitieke machtsspelletjes en ons tegen elkaar hebben laten opzetten en ten opzichte van elkaar hebben laten verdelen. Niet voor ons heil, maar voor het gewin van de meesters van de duisternis. Deze hebben al de zo geschapen emotionele duisternis nodig, om zichzelf mee te voeden. Zij hebben het door hen in ons gedoofde licht nodig om hun duisternis mee te kunnen uitbreiden.
Wat mij tot de conclusie brengt dat het gehele vluchtelingenprobleem een oorzaak heeft die niet wordt gezien en erkend. En de oplossingen die ervoor bedacht worden slechts een symptoombestrijding zijn. Net zoals voor de gehele gezondheidszorg en alle kunstmatig veroorzaakte sociaaleconomische problemen oplossingen worden geboden, die ook alleen maar op symptoombestrijding gebaseerd zijn. Want in feite zijn we allemaal gevangen in een systeem dat het menselijke en sociale steeds meer vernietigd. Waar we in feite diep in ons hart allemaal wel uit weg zouden willen vluchten! Maar waar je ook gaat, overal kom je hetzelfde systeem tegen, Meen je een veiliger plek gevonden te hebben, dan stuit je toch telkens weer op dezelfde ontmenselijkende mechanismen en vijandigheid die de basis van dit systeem vormen. Zelfs wanneer je door psychisch/emotionele problemen hulp nodig hebt en in de psychiatrisch/farmaceutische industriële hulpverlening terecht komt, word je geconfronteerd met dit ziekmakende en uitbuitende systeem.
Waar kunnen wij nog naar toe vluchten?
Dat brengt mij bij de vraag waar wij als niet in een oorlogssituatie verkerende westerlingen nog naar toe kunnen vluchten, om te ontkomen aan de hard geselende zweep van deze maatschappij. Kunnen we vluchten in een nieuwe politieke hoopgevende waan in de VS of elders? Kunnen we vluchten in één of andere vorm van verslaving aan geld, seks, macht, drugs, of wat dan ook? Biedt Australië, Nieuw Zeeland of één of ander Midden- of Zuid-Amerikaans land, of de bergen ergens in Zuid-Europa nog hoop voor een mogelijk overleven? Als voor ons de buitenwereld geen vluchtmogelijkheid meer biedt, omdat waar we ook gaan we overal hetzelfde systeem en vooral onszelf tegenkomen, waar kunnen we dan nog ons zielenheil, rust en vrede vinden?
Biedt een vlucht waar dan ook naar toe in de buitenwereld überhaupt nog wel hoop?
Of biedt een vlucht in een eigen dromerige binnenwereld, die geen enkele verbinding heeft met en gegrond is in je eigen leven nog hoop?(2)
Waarom zouden we eigenlijk moeten vluchten? Een interessante vraag tem aanzien van de vluchtelingenproblematiek in de buitenwereld is natuurlijk, in hoeverre die ons confronteert met onze eigen illusionaire vluchtroutes en welke jij hebt ontwikkeld om aan de sores in je eigen leven en de wereldellende te ontkomen. Is het vluchten sowieso geen manier om aan jezelf te ontkomen en alles wat er in jouw innerlijk aan moeilijke zaken, strijd en tegenstellingen speelt? Hoe dan ook en waar dan ook, overal word je met jezelf geconfronteerd! Dus waar vluchten we voor? Voor onszelf, de ander, de maatschappij? Vluchten heeft dus geen zin. We zijn voornamelijk een gevangene van onszelf en het ons zelf in stand gehouden verleden. Het antwoord op de vraag waar dan de uiteindelijke bevrijding ligt, kun je als lezer dan wel in jezelf vinden!
Ik heb in de loop van mijn leven veel gereisd en andere culturen verkend. Overal waar ik ging kwam ik in de sociale interactie met mijn omgeving mijzelf tegen. Want overal waar ik naar toe ging projecteerde ik mijn eigen emotioneel geprogrammeerde verleden in het actueel ervaren heden. Dit heeft mij duidelijk gemaakt dat mijn zoektocht in de buitenwereld naar cultuur- en dus bewustzijnverruimende grenzen vooral een zoektocht naar mijn ware zelf inhield. De voor mij vanuit mijn huidige culturele programmering als vreemd ervaren culturele invloeden in andere landen, confronteerden me echter met andere aspecten van mijn mens-zijn, waar ik door mijn eenzijdig culturele programmering het contact mee verloren heb. Het liet mij zien dat die andere culturen op een onbewust niveau ook in mij aanwezig waren. Ik heb dit als een enorme verrijking ervaren van wie ik als mens ben. Het heeft mij een completer gevoel gegeven van wat het betekent, om in deze tijd als menselijk wezen in deze tijd in het heden een brug te zijn tussen het verleden en de toekomst.
Verleden en heden komen in het heden samen
De conserverende krachten uit het verleden, die alle machtsstructuren willen behouden zoals ze altijd waren, zijn voor velen een enorme verleiding. Met name daar ze zekerheid bieden en men daardoor weet wat men heeft. De krachten van een geperfectioneerd technologische toekomst bieden een enorme verleiding, daar ze alle kwetsbaarheid, imperfecties, onzekerheid en onvoorspelbaarheid en bovenal de menselijke factor uitsluiten. Dit laatste is de basis voor de transhumane toekomst, die alle mogelijkheden vastlegt in programma´s van voorspelbare enen en nullen van de gedigitaliseerde ´realiteit´, waarin zelfs mogelijke variabele onvoorspelbaarheden worden ingecalculeerd. Het is de basis van de matrix waar wij nu in leven, Iedere menselijk onvoorspelbare factor wordt daarin dusdanig ingekapseld, dat het tot een systeemdienende bouwsteen wordt.
In Nederland werd dit in de afgelopen decennia vormgegeven door iedere potentieel vernieuwende beweging dood te knuffelen, door het te subsidiëren en het daardoor afhankelijk te maken van de staatsfinanciën. Dit geheel bestaat dus voornamelijk uit misleiding, waardoor een authentieke beweging via een kunstmatige omleiding tot een systeem in stand houdende beweging wordt. Een heel slimme manier van menselijke creativiteitsbeheersing. De in het bedrijfsleven gebezigde term Human Resource Management is in dit verband veelzeggend. Het is dus een perfectionering van menselijke kuddebeheersing, die door middel van vaccinazi´s tot een kudde-immuniteit wordt gebracht voor de waarheid van het leven en zichzelf.
Trouw aan jezelf
In een wereld waar de misleiding voortdurend op de loer ligt om jouw gedachten, gevoelens en je wil in een bepaalde richting te manipuleren, is het van wezenlijk belang om trouw aan je eigen geweten te zijn. En voor jezelf te ontdekken wat jouw waarheid is, die uit jouw levenslessen tevoorschijn komt. Daar heb je geen ander buiten jezelf voor nodig. Anderen kunnen daarbij behulpzaam zijn en jou je eigen waarheid en kracht spiegelen, maar ze kunnen je nooit vertellen wat jij moet denken, voelen of willen. Het leven is een ontdekkingsreis, ook tijdens je vluchtpogingen. Het hoort er allemaal bij, tijdens het ontdekken van wie je bent. Ik heb daarom ook geen passend bedachte oplossing voor het vluchtelingenprobleem. Met name omdat ik gemerkt heb dat ik af en toe eigenlijk ook wel graag zou willen vluchten, maar niet weet waar naar toe. Daarom confronteer ik me dus maar met mijn dagelijkse realiteit, blijf daarin trouw aan mijzelf, ondersteun anderen waar ik dat kan en geniet van wat er ondanks alle ellende nog voor moois aan mijn mens zijn, mijn verbinding met mijn medemensen en de natuur te ervaren valt. De rest laat ik over aan de goede krachten die het allemaal beter weten dan ik.
Zoals Frans Halsema en Jenny Arean in hun lied zingen, kunnen we alleen nog schuilen bij elkaar, omdat we elkaar nodig hebben. Niet om de ander jouw innerlijke emotionele leegte te laten vullen, maar omdat die ander aanvullende kwaliteiten heeft die in een samenwerking met de kwaliteiten van vele anderen gezamenlijk iets heel moois tot stand kan brengen!
Met een niet wetende groet, Arend Zeevat 11 december 2016
Bronnen en verwijzingen:
(1)http://www.unhcr.org/news/latest/2016/6/5763b65a4/global-forced-displacement-hits-record
(2)http://consciouslifenews.com/new-world-order-infiltrated-new-age-movement-other-spiritual-
Hou je hoofd koel en vooral je hart warm. — Arend Zeevat
Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen. Wereldbrand
