Dialectiek in de politiek –
Nu dan eindelijk het Amerikaanse verkiezingscircus haar show ten einde heeft gebracht, maar nog niet iedereen de circustent heeft verlaten, is opnieuw duidelijk geworden hoe mensen hun emoties met betrekking tot hoop, verlangens, teleurstelling, haat, woede en agressie hebben laten bepalen door de finale van deze groots opgezette circusshow.
Amerikaanse verkiezingen 2016
De show had verschillende acts in de aanbieding, die natuurlijk allen in dienst stonden van hetzelfde circus. Sommige acts leken een eigen zelfstandig voorkomen te insinueren, maar maakten desondanks toch nog deel uit van hetzelfde circus. De aanloop naar de finale had het meest weg van een gladiatorengevecht, of misschien wel een partij modderworstelen. Ik heb het allemaal met de voor mijn eigen gemoedsrust noodzakelijke afstand bekeken. Ik zie dan toch andere zaken, dan wanneer men partij kiest voor de ene of andere presidentskandidaat en zich mee laat nemen in de zeer verleidelijke dialectisch gefundeerde mindcontrol. Het is juist dat laatst benoemde dat in mijn beleving de essentie en doel is voor het opzetten van die show.
The afterparty
Van begin af aan was duidelijk dat hoe dan ook en ongeacht wie zou winnen, er een door de media bijzonder aangescherpte tegenstelling tussen Trump en Clinton zichtbaar zou gaan worden. Wat in de Amerikaanse maatschappij tot een zich langs verschillende scheidslijnen aftekenende verharding zou gaan leiden. Daarbij werden mensen op een ongelooflijke manier gemolesteerd, puur alleen omdat ze een stem voor één van de kandidaten hadden uitgebracht, in dit geval Trump. Het was dan ook bijna voorspelbaar dat een paar uur nadat Trump als winnende circusartiest was uitgeroepen, de eerste rellen in verschillende Amerikaanse steden zich al aandienden. In dit geval natuurlijk aangesticht door mensen die hun emoties hebben laten bepalen door anti-Trump sentimenten. Met een beetje afstand en helder denken is het allemaal zo voorspelbaar.
Ongetwijfeld zouden die rellen en misschien nog wel ergere zaken zich ook meteen na de uitslag voordoen, indien Killary Clinton zou hebben gewonnen. Men zou het geheel kunnen vergelijken met een hogedrukpan, die door het langzaam opvoeren van de temperatuur tot een krachtig kookpunt wordt gebracht. In de afgelopen jaren is het vuur onder die pan in Amerika en de rest van de wereld, langzaam in kracht opgevoerd. In het incident van de aanslag in Boston zou er zelfs gebruik zijn gemaakt van een bom in een snelkookpan. Hoe symbolisch! Het maakt dan niet uit welke mogelijk conflictrende ingrediënten er in die pan zitten, ze zullen hoe dan ook tot een kookpunt gebracht gaan worden.
Op snelkookpannen zit echter een ventiel, waarmee men de ontstane stoomdruk kan laten ontsnappen. Het beheer over de bediening van dat ventiel bezitten wij als wereldburgers zelf. Wij kunnen als wij dat willen de door uiterlijke omstandigheden bepaalde druk, die de in ons geprogrammeerde innerlijke omstandigheden en druk in onszelf weerspiegelen, dat drukventiel openzetten, Om zodoende de baas over de eigen maaltijdbereiding van ons leven te worden en te blijven. Wij kunnen zelf bepalen welke ingrediënten wij als passend ervaren voor het levensmenu dat wij zelf voor ogen hebben. Ik ben geen meesterkok, hoewel ik best lekker kan koken, maar ik heb voor mijzelf besloten mijn eigen levensmaaltijd te bereiden en indien het uitkomt anderen daarvan mee te laten genieten. Ik weet dat ik daarom ook tijdens de overgang van het leven door de poort van de dood naar het hiernamaals (of hiervoormaals m.b.t. een volgend leven), daarom dan nog kan nagenieten van mijn zelf bereidde levenskookkunst en levensmaaltijd. Het dus in alle rust en vrede kan verteren, zonder hinderlijke parasieten die mee wilden liften op mijn levensenergie.
Verkiezingscircus als amusement
Feit blijft dat op emotioneel niveau de Amerikanen meer dan ooit in vergelijking met eerdere verkiezingen, op basis van hun eigen hoop, angst, vrees en wil tot verandering, zich hebben laten (mis)leiden door het via de media uitvergrote verkiezingscircus. Ieder met dieren en andere artiesten vormgegeven circus, mocht willen zo ontzettend veel aandacht via de media te krijgen voor haar show. Maar is er nu werkelijk zoveel verschil tussen een met dieren- acrobaten- en clownacts vormgegeven amusementscircus en het laatste Amerikaanse verkiezingscircus? Of welk ander politiek circus waar dan ook? Het is de show die het publiek meeneemt in haar spanning, humor en afgrijzen. Maar het is vooral amusement, zoals het hele leven tot een oppervlakkig te consumeren amusement is verworden. Daarmee heeft het merendeel der mensheid het contact met de geestelijk/zielsmatige diepgang van het leven verloren. Aangezien we in een geestelijke schaduwwereld gevangen zijn geraakt, zijn we allen tot ghostbusters geworden.
Waar het in mijn beleving om gaat is, dat men de basispatronen van deze geest en emotie manipulerende uiterlijke mediashow, zowel gangbaar als alternatief, leert te doorzien. Deze show heeft niet alleen de Amerikaanse bevolking in de afgelopen maanden beheerst, maar ook de internationale media en dus grote delen van de wereldbevolking. De superioriteit van Amerika als enige echte superstaat op deze planeet, is door de gerichtheid op de uitslag van het verkiezingscircus meer dan bekrachtigd! Er is geen enkel land waar de binnenlandse zaken wereldwijd zo worden uitvergroot als in Amerika. De hele wereldbevolking wordt er door alle buitenlandse aandacht via internationale media, ook bijna letterlijk, mee doodgegooid.
Amerikaanse cultuur … $? $? $?
Is die Amerikaanse ‘cultuur’ dat eigenlijk wel waard? Want wat houdt die ‘cultuur’ eigenlijk in? Het is in eerste instantie een voortzetting van het Britse Rothschild-imperialisme en heeft wat betreft werkelijk culturele inhoud weinig bijgedragen aan de geestelijke verheffing van de mensheid. Behalve enkele individuele kunstenaars. De Amerikaanse ‘cultuur’ heeft zich afgezet tegen de Europese cultuur met haar verschillende vormen van zielsverheffende kunst, zoals die in Italië ten tijde van de Renaissance en het Duitstalige Midden-Europa aan het eind van de 18e en het begin van de 19e eeuw is ontstaan. Een kunst die gedragen werd door de inspiratie van een zielsmatige verbinding van de mens met zijn goddelijke scheppingsbron. De Amerikaanse cultuur blinkt, grof generaliserend gezegd, uit in oppervlakkigheid. Hetgeen zich op alle levensgebieden heeft geuit. Met name door haar omgaan met de Indiaanse cultuur, die deze verbinding wel weerspiegelde.
The American dream, or (O)drama?
The American Dream, die in vele films en boeken velen op dat continent heeft geïnspireerd tot het najagen van dat op uiterlijke welstand en welvaart gebaseerd geluk, is ook voor velen sinds Bush’s en Odrama’s ‘heerschappij’ evenzeer een illusie gebleken. De inzet van het zojuist afgelopen verkiezingscircus, was om iedere Amerikaan weer voor die illusie warm te maken. Clinton en Trump deden dit ieder op hun eigen manier. Maar waar die Amerikaanse droom in feite op neerkomt is, hoe men het eigen aan minderwaardigheid lijdend ego kan oppompen tot een heel groot ego dat anderen en zelfs de hele wereld kan beheersen en controleren. Trump blijkt nu met zijn narcistisch uitvergrote ego het beste spiegelbeeld daarvoor te zijn! Als de oorspronkelijk Britse, maar uiteindelijk Amerikaanse cowboy-settlers, zich iets meer hadden geopend voor de aanwezige Indiaanse wijsheid, dan zou de wereld er nu heel anders uitzien. The clash of civilisations hield toen in de verovering van Amerika in, een strijd tussen het verstand en het gevoel. De geschiedenis heeft laten zien dat tot nu toe het koude kille berekenende verstand gewonnen heeft. Maar,…. times they are a changing! Wij mogen nu op individueel niveau dat verstand en gevoel met elkaar in evenwicht brengen. Dat is de vrucht van het werkelijk wakker worden in onszelf en de wereld!
Blijkbaar waren de in dienst van de British Rothschild Crown opererende kolonialisten, zo ontzettend bang voor de geestelijke waarheid die de Indianen vertegenwoordigen, dat zij het grootste deel van die oorspronkelijk Indiaanse bevolking in Noord-Amerika maar meenden te moeten uitmoorden. Evenals de voor hun levensonderhoud van belang zijnde bizonkuddes.
Deze ontstaansgeschiedenis van de VS laat zien, dat deze zogenaamd belangrijkste vertegenwoordiger van de westerse cultuur (Coca en Pepsi Cola, McDonald, Kentucky Fried no Chicken, Monsanto en de rest van die kliek) in bloed, geweld en veroveringsdrang gedrenkt is. Het is dan ook bijna een logisch gevolg daarvan, dat zij haar verdere bestaan als zich ontwikkelende natiestaat ook alleen maar kon vormgeven door dezelfde houding ten aanzien van de rest van de wereld aan te nemen. Amerika is nog steeds een Britse Kroonkolonie!
Amerikaanse marionet van de Engelse Rotschild Kroon
De westers blanke en met name de Britse kolononialisering van Afrika en de rest van de wereld, is de historische opmaat geweest voor de Amerikaanse superioriteitsgedachte. Oorspronkelijk deinde deze blanke superioriteitsgedachte op de globalistische golven mee, die vanuit van het British Empire zijn geïnitieerd. Want sinds de 16e en 17e eeuw was het credo immers ‘Britannia rules the waves’. Daarbij werden op alle continenten de daar aanwezige natuur- en cultuurvolkeren onder het maaiveld geschoffeld.
Je kunt je echter in dit kader de gerechtvaardigde vraag stellen of de VS wel de enige onafhankelijke supermacht is, die het pretendeert te zijn. Na enig onderzoek zal snel blijken dat de VS, net als alle 53 Gemenebest-landen, nog stevig verbonden is met de Engelse Kroon. Hoewel de VS officieel niet is opgenomen in de lijst van deelnemende landen aan de Gemenebest, hebben zij toch altijd een economisch en politiek sterke band met het Verenigd Koninkrijk gehouden.
Deze sterke band tussen de VS en Engeland is gebaseerd op koninklijk Engelse bloedlijnen van de Amerikaanse presidenten. Zelfs de Engelse krant ‘Mail Online’ besteedde er op 5 augustus 2012 een artikel aan. (HIER) Ook David Icke heeft intensief onderzoek gedaan betreffende dit thema. Zie (HIER). Door de bepalende invloed van de Rothschilds, heeft de Engelse Kroon al vanaf de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring bepaald wat er economisch en politiek gezien in Amerika gebeurd. Met name sinds het ontstaan van het federale banksysteem, dat zij mede hebben vormgegeven met behulp van hun Amerikaanse bankierstromannen. Voor mijzelf heb ik nog geen idee hoe Trump in bovenstaand geschetst plaatje zou passen.
Make America Great again
De Amerikaanse ‘cultuur’ is door haar oppervlakkige benadering van de mens en het leven veroordeelt tot de wereld van schijngestalten en deze te bestrijden door de inzet van ghostbusters. Amerika heeft geen eigen culturele geschiedenis, in tegenstelling tot de Europese cultuur waar zij zich van los heeft gemaakt en die ze nu in haar verdere ontwikkeling in een volkomen geperverteerde vorm tracht te overheersen en beheersen. Tevens is die Amerikaanse ‘cultuur’ een schrijnende tegenstelling van de door haar uitgemoorde oorspronkelijk Indiaanse bevolking. Een uitspraak van een opperhoofd van één van die oorspronkelijk Indiaanse stammen:
“Het grote opperhoofd in Washington heeft gesproken: hij wenst ons land te kopen. Het grote opperhoofd heeft ook woorden gesproken van vriendschap en vrede. Dat is zeer goed van hem, omdat we weten dat hij onze vriendschap niet nodig heeft. Maar we zullen over uw aanbod beraadslagen, want we weten dat als wij ons land niet verkopen de blanke man met zijn geweren komt en het in bezit neemt.
Hoe kun je de lucht, de warmte van het land verkopen? Dat is voor ons moeilijk te bedenken. Als wij de prikkeling van de lucht en het kabbelen van het water niet kunnen bezitten, hoe kunt u het dan van ons kopen? Wij zullen hierover op onze tijd een beslissing nemen. “
Bovenstaand citaat plaatst de strijd van de Sioux tegen het aanleggen van een oliepijpleiding door North Dakota weer even in een heel ander pesrpectief.
Dus de grote vraag is, welk Amerika Trump als nieuwe president voor ogen heeft in zijn wens om Amerika weer groot te willen maken. Daarbij zij opgemerkt dat Amerika nooit groot is geweest op een innerlijk menselijk vlak. Haar geschiedenis is zoals eerder beschreven, door uiterlijke veroveringsdrang, in bloed gedrenkt. De Amerikaanse verbintenis met de Zionistisch Israëlische grootheidswaan van een groter Israël, het Eretz Israël, laat een belangrijke ontwikkeling voor de komende tijd zien. Want ook Trump steunt die Zionistische grootheidswaan. Trump’s verkiezing laat alleen maar zien dat hij als Britse Rotshchild-agent, door het vernietigen van de Amerikaanse staat, wil bijdragen aan het over laten gaan van de Pax Americana, die is ontstaan uit de Pax Britannica, in een Pax Judeica. De wereld geregeerd vanuit Jeruzalem. De wolf in schaapskleren van de Fabian Society heeft dan haar doel bereikt.
Het verlangen
De aard van het verlangen
Laat hunkeren naar meer
Teleurstellingen blijven hangen
Na ieder einde, keer op keer
Waar ligt uiteindelijke vervulling
Wanneer ieder nieuw egobegin
Bijdraagt aan toenemende verhulling
Van de werkelijke levenszin
Liefde mag men leren
Door verdriet en pijn
Als leermeester te accepteren
Uitkomend bij het echte Zijn
De één leert sneller dan de ander
Wat voor te leren les niets uitmaakt
Uiteindelijk gaan we met elkander
De weg die het hart sterker maakt
Het leven is een ontdekkingsreis
Langs ongebaande paden
Met ieder een eigen wijs
Plantend nieuwe zaden
Voor nieuwe ontwikkelingen
Nu nog onbekend
Door toekomstige onthullingen
Raken we eraan gewend
Liefde is alomvattend
Alleen te ervaren en te schenken
Verstand denkt erover geringschattend
Daar het alleen kan denken
Verstand en gevoel
Alleen gaand zonder zin
Komen samen in het doel
Van de ultieme levensmin
Arend Zeevat – 24 juli 2016
De grote vraag die wij nu aan onszelf mogen stellen is dan ook, hoe wij in onszelf de druk van die uiterlijke én innerlijke snelkookpan kunnen verminderen. Hoe wij de kracht van die opgebouwde druk vanuit de steeds sneller kokende buitenwereld kunnen gebruiken, om onze eigen innerlijk evenwicht te hervinden en van daaruit tot vernieuwend menselijke oplossingen kunnen komen. Vernieuwingen die bijdragen aan een werkelijk menselijker wereld, vanuit een innerlijk doorleefd en geestelijk geïnspireerde toekomstvisie. Van belang daarbij is om te beseffen, dat het niet gaat om het veilig stellen van het eigen heil en overleven, maar dat we het met anderen samen moet doen. We hebben elkaars kwaliteiten nodig om gezamenlijk de puzzel van het leven compleet te krijgen. Daar kunnen we ieder voor zich in ons dagelijks leven mee beginnen, door ons werkelijk te openen voor hen die we op onze levensweg ont-moeten! Dus een ieder die we helpen vrij te maken van een moeten. Dit kan natuurlijk alleen gebeuren als we onszelf hebben vrijgemaakt van al het uit het eigen verleden voortkomende moeten.
Together we stand and divided we fall
Arend Zeevat 10 november 2016
Hou je hoofd koel en vooral je hart warm. — Arend Zeevat
Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen. Wereldbrand
