Conpasa discotheek 362 dagen – the place to be
Conpasa een discotheek in het Brabantse Raamsdonksveer waar het 362 dagen per jaar feest was. Waar veel tieners hun liefde gevonden hebben, vriendschappen gesloten werden, waar de muziek gedraaid werd van die de zeventiger jaren zo uniek maakte. Waar niet van alles georganiseerd hoefde te worden, gewoon de deur open, de muziek starten, dat was reeds voldoende voor een oergezellige avond!
CONPASA Dé BAR WAAR HET EEN FEEST WAS OM TE ZIJN
Door: Henk Mutsaers
De naam Con Pasa kwam uit het indertijd populaire lied van Simon and Garfunkel, “El Condor Pasa”. Aan het einde van de zestiger jaren werd het fenomeen -discotheek- populair, Een uitgaansgelegenheid waar je vrienden kon ontmoeten en dansen, waar de deejay de livemuziek had verdrongen en daarmee het publiek een veel groter repertoire kon voorschotelen. Waar de deejays op zaterdag vele uren doorbrachten in de lokale platenzaak (Disco 33) om de nieuwste hits te ontdekken en liefst de nieuwste platen probeerden weg te kapen voor de collega deejays. Waar je met import platen een lokale trendzetter kon zijn. De groep “Les Poppys” met “Non, non, rien n’a changé” was bij ons al vele maanden populair voordat de radiostations de plaat ontdekten. Zo hoorden we in het Antwerpse uitgaansleven ook de plaat van “Adriano Celentano” met de onuitsprekelijke titel “Prisencolinensinainciusol” om een paar voorbeelden te noemen. We gingen namelijk veel bij andere discotheken kijken hoe ze het daar deden en of we nog wat konden leren (afkijken).
7 September 1971 was de datum dat ik voor de eerste maal ging draaien in ’t veer bij de ConPasa. Samen met Jan Kuijpers maakten we die week de overstap van de Lizettabar in Geertruidenberg naar de discoteek die al een jaartje draaide en sterk in opkomst was. “The place to be” dus voor ons, zo dachten wij. Daar werd immers niet alleen in het weekend gedraaid maar konden we ook op werkdagen aan de slag. Een fenomeen dat je eigenlijk alleen maar in de grote stad zag maar niet op het “platte land”.
Hoe kwam dat?
Raamsdonksveer had een St. Theresia streekziekenhuis waar veel verpleegkundige hun opleiding volgden terwijl aan de andere kant op Keizersveer de Pontenierskazerne elke acht weken een nieuwe lichting verwelkomen mocht. De eerste week mochten ze niet uitgaan maar daarna waren ze ‚los’ en als ze na die acht weken werden overgeplaatst naar een kazerne in de regio wisten velen maar al te graag te weg terug te vinden naar de ConPasa. Niet alleen vanwege de gezelligheid en goede muziek maar zeker ook voor de dames die daar in bovenmatige getallen aanwezig waren.
362 dagen per jaar geopend.
Je zou zeggen, doe er dan die drie dagen ook maar bij. Maar nee, eerste Kerstdag en oudejaarsavond was de tent gesloten evenals de vrijdag voor de aanvang van de bouwvak. De zwerm bouwvakkers die hun vakantiebonnen hadden ontvangen kwamen dan de boel verzieken met hun verzoekjes als; “Huilen is voor jouw te laat” van Corrie Konings en de Rekels wat niet tot een ieder zijn vreugde al een jaar lang in de hitparade stond. Dat was dus geen goede match met het ConPasa publiek en we sloegen graag een dagje over.
Elke dag van de week dus kon je als discjockey aan de slag. De maandag was de rustige avond met een mannetje (en vrouwtjes) of 30 tot 50 in de bar. Dinsdag en Donderdag zaten we boven de 100 en draaiden we vanuit de voorste disco (achter de bar). Als Ria en Coby tegelijk een klant aan het bedienen waren rechts en links van mij, dan moest je aan het einde van de plaat wel wat langer praten (ouwehoeren) omdat je helemaal klem zat en geen mogelijkheid had om de naald te laten zakken in de groef!
De woensdag (behalve met een belangrijke voetbalavond) vrijdag, zaterdag en zondag middag en avond werden gedraaid vanuit de grote disco in de tweede bar. In het weekend ging er zelfs nog een derde bar open en konden we met behulp van een schoenlepel wel zo’n 500 mensen bergen. Dan stonden ze ’s avonds in de rij buiten, twee man eruit en weer twee erin. Moest je als deejay even naar het toilet dan waren er gelukkig veel platen waar we “the long version” van hadden om alle zaken te regelen op de WC (en de dames die we onderweg heen en terug tegenkwamen).
Op zondagmiddag gingen de deuren al om twee uur open en zat de tent om drie uur al ram vol. Tussen zes en zeven uur draaide Lee Busio de pauze voor mij want de zondag was mijn vaste dag. Lee had zijn eigen fanclub opgebouwd van voornamelijk Rolling Stones fans. Lex Harding had toen net op Veronica het fenomeen “drie in een” gestart waar drie met elkaar gerelateerde platen of van dezelfde artiest gedraaid werden. Lee had dit al snel opgepikt en uitgebreid tot “zestien in een” of “zeventien in een” naar gelang er Rolling Stones platen in een uur pasten. Soms ging hij echter ook wel eens vreemd en kwam “So Long Marianne” van Leonard Cohen voorbij. Tot tevredenheid van de grote scharen fans want er bleef minimaal wel tweehonderd man hangen. De rest verdrongen zich bij de friettenten van Broodje Piraat, Timmy en op het Heereplein.
Buiten Jan Kuijpers en ondergetekende waren er nog verschillende deejays actief zoals Frans de Bruijn, Eddie … ? en … Prinsen. Wanneer het precies was dat Gerard Vermeer het team kwam versterken is niet meer duidelijk. Gerard was de benjamin van ons ploegje die wellicht in de gaten had dat de deejays niet onopgemerkt werden door de dames. Daar had hij het voornamelijk erg druk mee!
Net nadat Gerard erbij was gekomen en men reeds ontdekt had dat het maken van zogenaamde “stickers” een mooie manier was om de disco te promoten moesten we ons met zijn drietjes melden bij de fotograaf zodat ook het deejay team op de sticker kwam. Nog geen week later op vakantie in Duitsland zag ik tot verwondering de sticker al hangen op de disco van plaatselijke discotheek, geëxporteerd door de grote schare fans van ‚onze’ kroeg.
Chris en Ria Montes waren de uitbaters van de ConPasa, Janus, de vader van Ria stond aan de deur als portier en Lisa zorgde voor heerlijke versnaperingen bij het eten. Na het einde van de avond om een uur na de schoonmaak gingen we nog even stappen in een nachttent La Pigalle in Made (de Mai) of pikten we nog even een disco in België (Antwerpen). Op andere avonden werd er ’s nachts nog een bakste koffie gedronken of een biertje voor de nadorst. Een super gezellige tijd om op terug te kijken. Waar ik in 1974 maar liefst 175 avonden draaide waarvan 21 aaneengesloten tijdens de vakantieperiode.
In de tijd dat de ConPasa van naam veranderd was naar Esta Loca en Peter en Wilbert actief waren hebben we al wel eens een reünie gouwe ouwe avond gedraaid, maar dat is nu wel erg lang geleden. Ria en Chris, Peter, Wilbert, Elze, het deejays team en de vele, vele meiden en jongens die actief waren achter de bar en de garderobe, als ober of glazen ophaler zouden het leuk vinden weer wat ‚oude’ vrienden te ontmoeten om een stukje uit onze jeugd op te rakelen.
Con Pasa Reünie
Waar: Heerehuys, Heereplein Raamsdonksveer (Facebook)
Wanneer: 4 April 2015
Laatste Nieuws April 2016; Con Pasa en de Kelder onder de sloophamer
Dat is waar mijn jeugd voorbij ging
