Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde dag #72
Speciale boodschap voor -ouders- !!
Recht uit het hart en de ziel naar het (YouTube) scherm. Ongeëvenaarde gedachten over het meegaande, onwetende, schapenachtige gedrag van de slaven klasse en hoe deze dynamiek eigenlijk de grootste bedreiging vormt voor de natuurlijk geboorterechten en vrijheden van alle anderen. Om deze reden is het NIET OK dat de massa in deze staat blijft, omdat het leidt tot directe schade en verlies. Het kan me lang niet schelen wie op dit punt misschien van streek raakt door deze koude, harde WAARHEID.
– Mark Devlin YouTube kanaal
Ik hoop van harte dat deze video -PIJN- gaat doen !!
Mark had aan deze video als titel meegegeven; “RETURN OF THE RANT: HOW IS IT EVEN POSSIBLE TO STILL BE ASLEEP IN 2020?
“Rant” is het Engelse woord voor bulderen, schreeuwen, tieren, razen, in je oren tetteren. Aan mij de eer om deze zin te vertalen, en dat liefst zo kort mogelijk zodat de essentie niet wegvalt in de zoekmachine titel. Een onmogelijke zaak eigenlijk, evenals de -onmogelijkheid- om iedereen wakker te krijgen, zeker de comateuze gevallen. Die laatste moet ik maar gewoon opgeven, als ze straks hun kop stoten, pech gehad, en als ze dood gaan, dikke pech, eigen schuld stomme bult, maar -VERDOMME- daar zitten ook mensen bij die wat betekenen in mijn leven.
Zet er de klok maar op gelijk, sommige mensen zullen niet wakker worden, dat gaat pijn doen !!
En komende maanden gaat de wereld weer stukje bij beetje -OPEN- een lockdown met vrije uitloop en de ingebouwde angst dat alles weer van het ene op moment anders gaat worden, …
… als wij daar niets aan gaan doen tikken onze laatste momenten weg in de gedachte dat we eens vrij waren voor 17 maart 2020, .. tik, tak, tik, tak, …
Maar stel, stel dat het allemaal op zijn pootjes terecht gaat komen dit of het volgende jaar, een redder die bij heldere hemel neerdaalt en ons uit de misere gaat halen, iets wat nog nooit vertoont is in de geschiedenis, … ooit, …
Maar, … beste ouders; “Wat doe je intussen je kinderen aan?”
Kinderen leren nu op de harde manier wat sociaal afstand houden is, kinderen op een onnatuurlijk wijze laten opgroeien. Gaat dat geen impact hebben die een kind op latere leeftijd zal blijven achtervolgen?
1962; “Angst voor totale menselijke vernietiging is een moeilijk gevoel om elke dag mee te leven. Voor kinderen die opgroeiden in de Koude Oorlog, zorgden wederzijds verzekerde nucleaire vernietiging, dat vernietigde ook letterlijk hun dromen. Velen van hen schreven brieven aan de president en smeekten Eisenhower, Kennedy, Johnson en hun opvolgers om niet op de knop te drukken”.
De officiële Duck and Cover-film uit 1951, met Bert de schildpad, was bedoeld om schoolkinderen te leren zichzelf te beschermen tegen een nucleaire explosie. Iedereen kent de beelden van TV, toen ook nog eens in zwart wit !
‘Het was best eng. Er was geen manier om (onder een bureau te verbergen) en je te redden. Wij kinderen zeiden: ‘Je kunt voorover buigen en je kont vaarwel kussen.’ ‘’ (Noot; grote mensen taal voor onschuldige kinderen)
Een van de grootste culturele vergissingen in die tijd was echter het idee dat kinderen de ernst van het wereldtoneel niet konden bevatten. Integendeel, velen van hen begrepen het maar al te goed.
President Kennedy had het bewijs in zijn brievenbus. Een kind schreef in 1961: ‘Ik ben 9 jaar oud. Ik hou niet van de plannen die je maakt. Ik ben te jong om te sterven. ‘ Een andere 11-jarige jongen vroeg: ‘Wat blijft er over tien jaar over van deze wondere wereld als iemand op de knop drukt?’ Volgens Awaiting Armageddon: How Americans Faced the Cuban Missile Crisis (2003), meldden leraren een verandering in het tekenwerk van hun leerlingen, met name een stijging van paddenstoelwolken. Naast een tekening van een explosie, presenteerde een zesjarig meisje een zelfportret van haar eigen dood. Op een basisschool in Atlanta gaf een meisje uit de vijfde klas een briefje aan een jongen. “Ben je bang?” het leest. ‘Nee,’ antwoordde hij. ‘Ik wel,’ schreef zij.
Thuis nestelden kinderen zich angstig in hun nieuwe, op angst gebaseerde realiteit. Toen zoeklichten haar straat binnendrongen, verstopte een meisje zich onder het bed uit angst voor een raketaanval. In de buurt was in werkelijkheid een nieuwe supermarkt geopend. Een andere familie hoorde een explosie. Terwijl de ouders de oven controleerden, liep hun 12-jarige zoon naar het raam, tuurde naar buiten en glimlachte. ‘Geen paddenstoelwolk,’ zei hij, voordat hij terugkeerde naar zijn huiswerk. “Ik herinner me dat ik vaak geluiden hoorde waardoor ik zou zeggen:” Zou dat kunnen … “?” herinnerde zich een filmmanager die op de middelbare school zat tijdens de Cubaanse rakettencrisis.
Oudere kinderen, of degenen die tijdens de Koude Oorlog tieners waren geworden, hadden vaak een berustende kijk. Een tweedejaars uit Florida vertelde The Miami Herald dat ze hoopte “dat als er een bom komt, ik er niet ben om te zien wat er daarna gebeurt.” Een ander dreigde dat als hij hoorde dat de bom eraan kwam, hij naar buiten zou rennen en staan in plaats van te bukken.
Onderzoek naar de effecten van de nucleaire dreiging op kinderen is huiveringwekkend. Eind jaren vijftig meldde 60 procent van de Amerikaanse kinderen dat ze nachtmerries hadden over een nucleaire oorlog.
Veel huishoudens uit de Koude Oorlog waren doordrongen van een al dan niet opzettelijk beleid van stilte. Kinderen werden niet direct verwijderd van discussies over dreigende Sovjetbedreigingen, maar werden het slachtoffer van de ontkenning van hun ouders. “Het idee om onszelf uit te roeien is zo huiveringwekkend dat we hebben besloten het onszelf en onze kinderen te ontzeggen en te doen alsof het niet kan gebeuren”, schreef Carlos Salguero, assistent-professor aan de Yale University School of Medicine and Child Study Center, in 1983. Hij noemde het fenomeen een ‘speciaal rijk van existentiële absurditeit’.
Naar schatting 100 miljoen Amerikanen hebben de film bekeken “The Day After”, toen deze werd uitgezonden. President Ronald Reagan keek er ook naar. In zijn dagboek schreef hij dat de film ‘zeer effectief was en me enorm depressief maakte’. In zijn memoires onthulde hij dat The Day After deels de inspiratie vormde voor zijn ondertekening van het Intermediate-Range Nuclear Forces-verdrag in 1987, een overeenkomst met Mikhail Gorbachev om alle nucleaire raketten op korte en middellange afstand te elimineren.
“Het is essentieel dat jongeren niet alleen worden gelaten met hun angsten. Het is essentieel dat ze contact maken met anderen die bereid zijn om ze te horen en hun zorgen te delen ”, schreef Harvard-professor Dr. William R. Beardslee in 1986.
Bron artikel
En nu is het misschien tijd om weer te gaan praten.
Nee een Nucleaire ramp is het ergste wat een mens kan overkomen, het is dan in een klap over, maar hoe lang blijft het verliezen van je vrijheid wel niet knagen, elk jaar, iedere maand, elke week, iedere minuut, een zeurend gevoel van onbehagen. Het bekruipt mij nu al 11 weken en tellende.
Stel je voor als kind op te groeien en nooit echte vrijheid te hebben gekend, … ?
Hallo Henk
Hier even een reactie op ” Wat doen wij onze kinderen aan” In 1962 werd in mijn familie TBC geconstateerd. Grote paniek. Iedereen moest naar het consultatie bureau. Mijn opa was ernstig ziek. Longkanker. Maar moest van de arts toch komen. Bleek opa TBC te hebben en geen longkanker. Zus en nichtje besmet. Vanaf die dag was het voor ons allemaal verboden dicht bij elkaar te komen en te kussen. Ik ben nu 66 maar heb er altijd last van gehad. Kuste liever niet op feestjes enz. Hou liever afstand. Ik denk dat het het op de kinderen van nu een nog groter effect zal hebben omdat nu iedereen het doet.
Bedankt voor het geven van al je kennis.
Hartelijke Groet Iny
VERDOMME, kom eens in actie stelletje lamzakken !! Wordt eens Wakker !!
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
