De Q drops bombarderen een door media aangedreven slagveld in een verhalende cyberoorlog. Hier leer je hoe ze te begrijpen als een geavanceerde vorm van “informatiewapen”.
Bron artikel: Understanding #QAnon as the antidote to authority
Door Martin Geddes
We zijn momenteel ondergedompeld in een onconventionele oorlog. Iedereen die ik ken, voelt het intense sociale en politieke conflict, anders dan we ooit eerder in ons leven hebben meegemaakt. Tegenstrijdige verhalen verdelen families, vrienden en collega’s. De oorlog heeft nog geen geaccepteerde naam, maar het kan worden gezien als een voortzetting en hoogtepunt van vele ‘hete’ en ‘koude’ oorlogen in de afgelopen eeuw en meer.
Deze oorlog pakt een wereldwijde structurele elite (ook bekend als de Deep State of The Establishment) tegen een populaire opstand in meerdere landen, met name de VS. Een zichzelf in stand houdende psychopathische cultuur heeft heimelijk de bevolking geregeerd via criminele controle van banken, media, overheid, academische wereld, industrie, religie en het leger. Het gaat om maffia-achtige gezinnen, geheime genootschappen en uitgebreide ophoping van informatie.
We worden geleidelijk blootgesteld aan enkele mechanismen van dit duistere machtssysteem: chantagecentra zoals Epstein Island, pay-for-play-netwerken zoals met de Clintons en Bidens, seksuele slavernij met groepen zoals NXIVM, en (als je goed oplet ) zelfs babyboerderijen.
Voeg mensenhandel, geïmporteerde milities en veel zeer krachtige pedofielen toe. Het zijn kolkende en verraderlijke dingen, en erger nog.
De krachtigste van deze corrupte sociale controlesystemen zijn de bedrijfsmedia. Q is de “tegengif” militaire operatie, ontworpen om hun verhalende macht permanent te breken. Ik heb dit Q-fenomeen eerder op het hoogste niveau beschreven met mijn essay WWG1WGA – The Greatest Communication Event in History, dat de catch-22 introduceert die Q bouwt voor de #FakeNews. (Noot: zoek op Martin Geddes en je vindt de vertalingen hier op de site)
Ik heb deze analyse later uitgepakt met The 4 Functions of Q. De laatste van deze functies is Q als een “informatiewapen tegen geïnstitutionaliseerde misdaad en corrupte media”. Laat me een beetje uitweiden over hoe ik Q zie als een wapen op een complex informatieslagveld. Aan het einde van dit artikel hoop ik dat je een duidelijkere “zicht” hebt waarmee je de mainstream dekking van #QAnon kunt begrijpen.
(Even weg voor de nieuwe en verwarde: het “Q-team” produceert de informatie “drops” nu op 8kun.net; “QAnons” zijn gewone, anonieme mensen op dergelijke sociale media-websites; “#QAnon” is de media-vriendelijke hashtag vaak gebruikt in koppen om de beweging als geheel weer te geven.)
Wat ons via Q wordt gevraagd, is om fundamenteel te heroverwegen wat “informatie” is in de context van wereldaangelegenheden. Dit houdt een paradigma verschuiving in van het “gezaghebbende nieuws” -model van de bedrijfsmedia naar het “sauced bread” -model van sociale mediasites zoals 4chan en 8kun. Laten we eerst het bekende proces onderzoeken om onze “dagelijkse nieuws-fix” te krijgen via tv, radio en de pers.
De bedrijfsmedia zijn zwaar gebrandmerkt – denk aan BBC, CNN, Reuters – en worden gerund door professionele journalisten. Ze zoeken gegevens uit openbare en voorkennisbronnen, produceren en bewerken hun werk privé en presenteren vervolgens (voor gedrukte media) hun inzichten en meningen onder hun eigen naamregel. Reguliere journalisten zijn afhankelijk van de distributiekracht van hun publicaties of programma’s om een publiek te krijgen.
Centraal in dit distributiemodel staat de autoriteit van het merk. U wordt uitgenodigd om te geloven wat u leest of hoort, zelfs als bronnen anoniem zijn en schrijvers onbekend voor u, omdat het merk een vertrouwde autoriteit is. Dus een opiniestuk van de New York Times wordt gezien als meer autoriteit hebben voor identieke woorden van dezelfde auteur die op een persoonlijke blog is gepubliceerd.
De meeste journalisten zijn zeker redelijk eerlijk en eervol. Maar het kost slechts (chantage en afpersing) controle over een paar eigenaren, editors en aanwervende managers om effectief controle over het medium zelf te hebben. De bewering van velen van ons is dat er een “aanvalsoppervlak” is tegen de massamedia – en dat het op grote schaal is uitgebuit door zeer geavanceerde criminelen. Als zodanig wordt de schijn van autoriteit gebruikt om verder corrupte doelen te bereiken en de georganiseerde misdaad te dekken.
Dit is waar #QAnon binnenkomt als een informatiewapen. Het is een ongekende uitdaging voor de stichting van publiek vertrouwen en geloof in de massamedia. De massamedia worden gedwongen #QAnon te positioneren als een rivaliserende “autoriteit” -bron, en een die op hilarische wijze de merkwaardigheid mist.
Dat komt omdat de bedrijfsmedia het publiek onder geen beding mogen laten heroverwegen of ‘autoriteit’ een nuttige aanwijzer is van de waarheid.
Het mainstream media (MSM) publiek heeft hun macht om zelf te denken uitbesteed aan externe autoriteiten – en deze autoriteit is explosief en exploiteert hen. Als ze de ernst van het verraad beseffen, is het “game over” voor de #FakeNews.
Laat me dat nog een keer zeggen, langzamer. De reguliere media positioneren #QAnon als iets waar je “in gelooft”, of een “volger van” bent, zoals een soort New Age spirituele cultus. Degenen die “Q volgen” worden afgeschilderd als hersenloze idioten, geen kritische denkers. Hun gegevens, argumenten en inzichten worden geaccepteerd en afgedaan als een collectief, niet als vrijdenkende individuen.
Dit komt omdat de claim van de bedrijfsmedia op legitimiteit gebaseerd is op het feit dat je gelooft dat ze alleen autoriteit hebben om ‘realiteit’ te definiëren, dus je moet ze (zonder kritiek) geloven.
In het bijzonder, wanneer ze met één stem spreken, veronderstelt u dat er een onderliggende waarheid moet zijn, omdat u het coördinatie mechanisme niet ziet. Het lijken meerdere onafhankelijke bronnen te zijn, maar worden in feite gecontroleerd door corrupte inlichtingendiensten. Dit is de wrede massa mind control trick die tegen het publiek wordt gepleegd.
Vanuit het perspectief van de MSM is #QAnon een merkloze, onprofessionele, niet-ingekochte set tekst- en beeldberichten op een exotische en onhandelbare sociale mediasite. In hun paradigma heeft het geen autoriteit – dus u moet er niets van geloven. Het is inderdaad zo absurd dat iedereen zoiets serieus zou kunnen behandelen, je zou niet eens het idee moeten hebben om daar naartoe te gaan en zelf de onbewerkte gegevens te bekijken.
De realiteit is natuurlijk dat ze weten dat Q een existentiële bedreiging is; maar het negeren van Q roept vragen op, en ze blijven alleen achter met slappe stukken op #QAnon om de illusie van autoriteit te handhaven.
Het “gezag” -model strekt zich ook uit naar de grote sociale mediaplatforms. Ze zijn er ook alleen om u toe te staan het “officiële verhaal” te promoten – niet om het uit te dagen. Zoals dit Newstarget-artikel over censuur notities (mijn nadruk):
Het excuus van Big Tech om deel te nemen aan deze massa censuur agenda is dat het op de een of andere manier nodig is om ‘gezaghebbende informatie’ te promoten. Maar zoals Adams uitlegt, is ‘gezaghebbende informatie’ gewoon een misvatting om diepe propaganda te categoriseren.
Wanneer je (onbewust) in het huidige “autoriteits” mediamodel loopt, blijf je alle leugens en propaganda accepteren die de massamedia jouw kant op duwen, en zul je alternatieve gegevens zoals Q verwerpen omdat het de autoriteit mist die je (ten onrechte) gelooft is een proxy voor waarheid. Dit is de valkuil die we zien als veel van onze dierbaren die worstelen om te ontsnappen: ongeloof zorgt ervoor dat ze de gecoördineerde propaganda-realiteit niet meer zien.
Het is niet verwonderlijk wanneer de MSM je niet zal helpen door je te laten zien hoe je Q drops kunt lezen of je naar de meest interessante delen kunt wijzen. Omdat … raad eens? De informatie in deze “drops” omvat de meest explosieve politieke schandalen in de geschiedenis, inclusief hun eigen medeplichtigheid aan ernstige criminaliteit!
“Q volgers” hebben deze schandalen de afgelopen twee jaar langzaam zien ontvouwen, wachtend op de hamer die eindelijk op de menigte van oplichters valt. Q-drops hebben vaak gebeurtenissen -vooraf zijn schaduw werpend- op een manier die alleen een plan met militaire precisie kon verklaren. Het lijkt erop dat het leuk is om echt van start te gaan met Spygate / FISAgate, met de Clinton Foundation in de lente / zomer.
Door iemand anders toe te staan je te vertellen wat te denken, dat je je eigen autoriteit hebt afgestaan. Het reguliere nieuws is 6-18 maanden achter in het begrip van gebeurtenissen van de “Q volgers”. Er zijn echte kosten om te betalen als je “uit de buurt” bent – maar toch het comfort van de menigte lijkt te hebben.
De Q drops zijn geconstrueerd om in eerste instantie een beroep te doen op degenen die het meest sceptisch en ruimdenkend zijn en dus het minste nut hebben voor “autoriteit” als een kortere weg naar waarachtigheid. Met andere woorden, het QAnon-project heeft een kerngemeenschap van kritische denkers gecreëerd, waarrond het publiek zich kan verzamelen om de autoriteit terug te vorderen om zelf te beslissen.
Het is alsof de zieke officiële ‘bijenkorf’ een nieuwe ‘bijenkorf’ ernaast heeft gebouwd, en Q is de bijenkoningin van deze gereinigde nieuwe verhalende omgeving. Er is geen precedent in de geschiedenis voor dit gebeuren dat ik ken, hoewel er veel “narratieve instortingen” zijn zoals het einde van de USSR.
Q is de kern van de nieuwe burgermedia die de onbetrouwbare massamedia in beslag nemen als hun merkautoriteit-model instort. Dit gaat niet over burgers die werken als onbetaalde journalisten, die het bestaande bedrijfs-media-model repliceren. We bieden onszelf niet per se een meer gezaghebbende en betrouwbare soort nieuwsoperatie aan. Citizen-media / burger journalistiek vinden plaats wanneer burgers accepteren dat zij de enige acceptabele autoriteit zijn.
Het model van de “chans” (waar Q woont) is een sjabloon voor hoe collaboratieve onderzoeksjournalistiek kan worden geproduceerd. Het is een heel ander paradigma. Collectieve gegevens “kruimels” met “saus” (d.w.z. hard bewijs, geen mening) worden openlijk verzameld door vrijwilligers in het “brood” en “broodjes” door “bakkers”. In plaats van nieuwsbulletins zijn er “opmerkelijke” samenvattingen met de meest interessante discussies.
Niemand vertelt je wat je moet denken. Het is het tegenovergestelde voor bedrijfsjournalistiek: een open proces, ontdaan van persoonlijke en institutionele branding. Er zijn geen rechten verbonden aan individuen of bedrijfslogo’s.
De gegevens die uit dat proces voortkomen, evenals parallelle inspanningen op Twitter en elders, worden vervolgens gebruikt voor een nieuw distributiesysteem: gewone mensen hebben sociale media “gekaapt” voor burgerjournalistiek om de gecontroleerde massamedia te omzeilen. We zijn slechts zo gezaghebbend als onze persoonlijke reputaties of (waar nodig) pseudoniemen.
Je hoeft niets te geloven wat ik zeg, maar ik denk dat je dom zou zijn om het woord van een NYT-journalist over de mijne te accepteren vanwege hun merk. In dit paradigma heeft een opiniestuk van de New York Times aantoonbaar minder autoriteit voor identieke woorden van dezelfde auteur die op een persoonlijke blog is gepubliceerd. Alleen al het idee van ‘autoriteit vanuit het bedrijfsleven’ is in diskrediet gebracht.
Wij burgerjournalisten vormen zo’n bedreiging voor de gevestigde orde dat deze sociale mediaplatforms gedwongen worden zich te manifesteren als censuur. Twitter laat me bijvoorbeeld nu geen volgers toevoegen: hun gedrag is duidelijk frauduleus.
Wat is opgezet als een bewakings- en censuursysteem is teruggedraaid naar zijn criminele makers (en hebben geen illusies, bedrijven zoals Twitter, Amazon, Facebook en Google hebben veel vervelende juridische problemen).
Dit is ook de reden waarom het idee van Q als een “Qult” lachwekkend is: de enige eis die Q aan ons stelt is om zelf na te denken. Er zijn geen verplichte doctrines, geen ledenlijst. Het is de geperfectioneerde antithese van een cultus, die onbetwist geloof in een autoriteit vereist, met dwangsancties voor afvalligheid.
Ik ging me verdiepen in de details van de specifieke mechanismen waarmee Q het geloof in institutionele autoriteit deconstrueert en vervangt door soevereine autoriteit. Plausibele ontkenning en informatie-osmose zullen nog een dag moeten wachten. Als je één ding van dit essay op zondagavond wegneemt, is het dit: je kunt niet tegelijkertijd geloven in de autoriteit van mediamerken om je te vertellen wat je moet denken – en ook echt voor jezelf te denken.
Het is het een of het ander: maak uw keuze verstandig.
(Ik ben bij Q en de kritische denkers.)
Click to read my three most popular “red pill” articles.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
