Ik doe heel veel aan passieve en actieve voorlichting, passief via de website en de dotcom.radio podcast en actief in mijn naaste omgeving. Dat mensen hun eigen weg kiezen, dat is hun keuze, ik heb in ieder geval de mogelijkheid aangedragen om een overwogen keuze te kunnen maken.
Logisch denken:
- Als je een nieuwe auto koopt, ga je dan af op het advies van de verkoper of heb je al vele YouTube video’s, boeken of magazine gezien en gelezen?
- Als je een huis gaat kopen, is dan de bank je enige informatiebron of heb je al het een en ander uitgeplozen?
- Als je een nieuw recept in de keuken gaat uitproberen, hoeveel honderden uren kookprogramma’s heb je dan al gezien?
- Als er iets kapot gaat in huis, ga je dan altijd naar de vakman of kijk je binnen je netwerk of iemand je goedkoper of beter kan helpen?
- Al deze overwegingen zou je met de factor 100 kunnen vermenigvuldigen, immers, gezondheid is toch je kostbaarste bezit?
We duiken nu even in een stukje medische geschiedenis
Scheurbuik was de bekendste en meest voorkomende ziekte die voorkwam op de zeilschepen in de middeleeuwen. Er is een enkele naam die je dient te onthouden:
James Lind, hij is de Hippocrates van Naval Medicijnkunde. Vier boeken heeft hij geschreven: A treatise of the scurvy — ‘Een verhandeling van de scheurbuik’ (Lind 1753), An essay on the most effectual means of preserving the health of seamen —‘Een essay over de meest effectieve manier om de gezondheid van zeelieden te behouden’ (Lind 1762) en ‘An essay on diseases incidental to Europeans in hot climates — Een essay over ziekten die Europeanen treffen in warme klimaten ‘(Lind 1771). Op de plaquette staat dat deze werken hebben geleid tot de verovering van scheurbuik, de ontwikkeling van moderne marine-hygiëne en de groei van tropische geneeskunde.
Dikke boeken waarvan de essentie in een enkele pakkende zin zijn samen te vatten. De dodelijke “ziekte” was gewoon te genezen met citrusvruchten, vitamine C. Scheurbeuk was dus in die zin geen ziekte maar een simpel vitamine gebrek. Een vitaminegebrek waar velen nu, in onze moderne tijd zelfs nog onder gebukt gaan zonder het zelf, of de dokter, te weten.
James Lind is de kracht geweest achter het redden van ontelbare levens en daardoor heeft hij een onberekenbare hoeveelheid leed weten te voorkomen; maar zelfs voor de leden van zijn eigen beroep is zijn naam tegenwoordig bijna onbekend.
In 1762 stelde hij een eenvoudige methode voor om schepen door destillatie van zoet vers water te voorzien.
Lind’s A verhandeling van de scheurbuik. In drie delen. Bevat een onderzoek naar de aard, oorzaken en genezing van die ziekte. Samen met een kritische en chronologische kijk op wat hierover is gepubliceerd, werd dit duidelijk als een belangrijk boek beschouwd (Lind 1753). Het werd voor het eerst gepubliceerd in 1753 en verscheen in twee opeenvolgende edities in het Engels (1757, 1772); en vertalingen werden gepubliceerd in het Frans (1756, 1783), Italiaans (1766) en Duits (1775).
Hij ‘geloofde’ dat er meerdere oorzaken van scheurbuik waren, waaronder voeding, vieze lucht en gebrek aan lichaamsbeweging. Nu weten we wel beter. Vitamine C gebrek en te genezen in luttele uren.
Lind deed zelfs een kleine wetenschappelijke studie aan boord van de Salisbury in 1747: Zonder te vermelden welke toewijzingsmethode hij gebruikte, wees Lind twee mannen toe aan elk van zes verschillende dagelijkse behandelingen voor een periode van veertien dagen. De zes behandelingen waren: 1,1 liter cider; vijfentwintig milliliter elixer vitriol (verdund zwavelzuur); 18 milliliter azijn driemaal daags gedurende de dag vóór de maaltijd; een halve pint zeewater; twee sinaasappels en één citroen bleven slechts zes dagen bestaan (toen de voorraad op was); en een medicinale pasta bestaande uit knoflook, mosterdzaad, gedroogde radijs wortel en gom mirre.
De meest plotselinge en zichtbare goede effecten werden waargenomen door het gebruik van sinaasappels en citroenen; een van degenen die ze hadden meegenomen na zes dagen fit te zijn voor de dienst … De ander was de beste die ooit in zijn toestand was hersteld; en nu vrij goed geacht wordt, werd aangesteld als verpleegster voor de rest van de ‘zieken’.
Lind zegt echter nergens duidelijk dat citroensap een remedie is voor scheurbuik.
Noot: Zo eenvoudig zou het toch niet kunnen zijn, worden medici opgeleid om moeilijk te denken waar de eenvoud voor de hand ligt?
1772: Aan wat al is gezegd over de deugden van sinaasappels en citroenen moet ik nu toevoegen dat in ogenschijnlijk de meest wanhopige gevallen de meest snelle en verstandige verlichting werd verkregen uit citroensap waarmee ik honderden patiënten heb verlost. “
Lind promoot echter nog steeds andere remedies en noemt infusie van mout als een remedie voor scheurbuik.
25 jaar waren er verlopen tussen het eerste succesvolle onderzoek en de laatste bevindingen die nog steeds mensen op een dwaalspoor zette.
De dramatische geschiedenis van de heroïsche inspanningen van dr. James Lind om een remedie te vinden voor de gevreesde scheurbuik tegen de tijd van de corrosieve beschermheilige en gevestigde antipathie. Lind raadde citroenen en sinaasappels aan. Toch was hij niet in staat om de geestdriftigheid van de Admiraliteit door te dringen of hen te overtuigen de universele toepassing van de vruchten af te dwingen. Pas in 1795, toen hofarts Gilbert Blane het werk van Lind verdedigde, werden de Sea Lords overgehaald om te handelen.
… de afgifte van een bevel van de admiraliteit om de marine citroensap te leveren in 1795, tweehonderd jaar nadat het voor het eerst bekend stond als een ‘geneesmiddel’ en veertig jaar nadat Lind’s overtuigende bewijs van deze waarde had geleverd, …
Bron: James Lind Library
De geneeskundige en hoogleraar Herman Boerhaave beschreef rond 1700 de ziekte als een probleem van de bloedcirculatie, veroorzaakt door vochtig en koud weer en een tekort aan beweging. Door zijn groot gezag in de Europese geneeskundige wereld bleef deze opvatting nog lang opgeld doen.
De houdbaarheid van vruchten en sap was op lange reizen een probleem, maar halverwege de 18e eeuw kwam men erachter dat ook het regelmatig eten van het langdurig houdbare zuurkool het optreden van scheurbuik kon voorkomen.
Wikipedia Scheurbuik
Ruim twee eeuwen lang was er dus de gemiste kans om de ‘ziekte’ scheurbuik te verslaan met vruchten en zuurkool. Vergelijk dit eens met de ‘ziekte’ kanker, …
In 1924 begon tweevoudig Nobelprijs winnaar Otto Warburg aan zijn onderzoek naar kanker waarover hij zijn bevindingen publiceerde in 1931. In 2002, bij zijn dood, was zijn baanbrekende werk zo goed als vergeten.
Heel simpel gezegd bleek uit het onderzoek van Otto Warburg dat kanker een zuurstofgebrek was op celniveau, dus wederom geen ‘ziekte’ maar een gebrek.
Tot op heden komen echter de goede doelen organisaties langs de deur voor een bijdrage aan onderzoek naar de ziekte kanker. De patiënten worden behandeld met zware bestralingen en het toedienen van chemische middelen, of de tumor wordt eruit gesneden tezamen met mogelijk ‘besmet’ weefsel. Sinds ik de informatie ontdekte op de Engelse website: “What Doctors Don’t Tell You”, en met toestemming mocht vertalen begrijp ik maar al te goed het spel wat wordt gespeeld, volg de geldstromen, het geld verdien model en ook de NWO agenda.
De bevolking wordt dom gehouden en de geschiedenis herhaald zich. 200 jaar gingen er vele mensen dood aan vitamine C gebrek en sinds 1931 gaan er mensen dood aan zuurstofgebrek.
De 200 jaar scheurbuik zijn echter nog wel begrijpelijk, de informatie voorziening was beduidend minder terwijl velen nog niet konden lezen en schrijven. Echter, met de opkomst van boeken, magazines, kranten, radio en televisie zou dit informatie gebrek al lang gedicht moeten zijn.
De media en de farmaceutische industrie worden echter aangestuurd en zijn eigendom van dezelfde personen / bedrijven. Het verdienmodel van de een is ook het verdienmodel van de ander. De 200 jaar scheurbuik zou je minimaal met de factor 2 kunnen vermenigvuldigen t.a.v. kanker qua informatie mogelijkheden.
Ik heb echter geleerd om logisch te denken, als iemand mij verteld; “Ja maar jij bent geen dokter”, dan weet ik dat ik te maken heb met iemand die het vermogen ontbeerd om logisch na te kunnen denken en als een ware zombie op gezondheid gebied door het leven gaat. Soms hele slimme mensen die veel meer geleerd hebben als ondergetekende, maar een grote blinde vlek op het gebied waar het er echt bij op aankomt. Gezondheid.
Lees hier meer over Otto Warburg
“No one is free who is not master of himself.”
— Pythagoras
(c. 570-c. 495 BC) Ionian Greek philosopher, mathematician, mystic and scientist
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
