Bron artikel OfTwoMinds: Forget “Money”: What Will Matter Are Water, Energy, Soil and Food–and a Shared National Purpose
Door: Charles Hugh Smith
Als u de superkrachten van morgen wilt identificeren, overleg dan de kaarten van zoet water, energie, graan / graanoverschotten en bouwland.
De status-quo meet rijkdom met ‘geld’, maar ‘geld’ is niet wat waardevol is.
“Geld” (tussen aanhalingstekens omdat de wereldeconomie werkt op intrinsiek waardeloze fiat-valuta’s die “geld” zijn) is rijkdom alleen als het kan kopen wat echt waardevol is.
Terwijl de wereld in een tijdperk van schaarste glijdt, is wat belangrijker is dan “geld” de essentie van overleven: zoet water, energie, aarde en de output van die drie, voedsel. Het vermogen om deze bronnen te beveiligen, zal afzonderlijke naties scheiden die falen en diegene die overleven.
In een wereld van overvloed wordt aangenomen dat alle essentiële bronnen op de open markt kunnen worden gekocht. Overschotten worden op de markt gebracht en iedereen met “geld” kan het overschot kopen.
Dingen werken anders in schaarste: “geld” koopt zip, nul, nada omdat niemand met wat schaars is het kan veroorloven om het weg te geven voor “geld” dat niet langer kan beveiligen wat schaars is.
Parachute in een woestijn met goud, dollars, euro’s, yen en yuan, en omdat er niets te koop is, is al je geld waardeloos. Als je eenmaal dorst hebt, zou je al je geld weggeven voor een liter vers water. Maar waarom zou iemand die die liter nodig heeft voor hun overleving het verhandelen voor nutteloos ‘geld’?
Stel je de levensduur voor van een regime dat het voedsel van de natie verkocht terwijl de bevolking honger kreeg. Niet zo lang als de waarheid naar buiten komt.
Het hebben van hulpmiddelen is slechts één component: verbruik is de andere helft van de foto. Het hebben van 4 miljoen vaten olie per dag (MBPD) is leuk als je slechts 3 MBPD gebruikt, maar als je 8 MBPD gebruikt, moet je nog steeds 4 MBPD importeren.
Water en grond zijn geen verhandelbare waren. Naties die waterbronnen (rivieren en stroomgebieden) delen, moeten onderhandelen (of oorlogen voeren) over de verdeling van die schaarse hulpbron, maar als algemeenheid kunnen zoet water en vruchtbare grond niet worden gekocht en verkocht zoals graan en olie.
Het aantal landen met overtollige energie en voedsel om te exporteren is klein. Zoals ik opmerkte in Superbugs en het Ultimate Economic Weapon: Food, zijn er onvoorziene omstandigheden in de voedselproductie die snel overschotten en exporten kunnen verwijderen en wijdverbreide tekorten kunnen veroorzaken die de potentie hebben om sociale onrust los te laten.
Energie-export is ook een natuurlijk economisch wapen waarmee je behoeftige vrienden kunt belonen of wanhopige vijanden kunt straffen (geen olie of aardgas voor jou!).
Maar de uitvoer van energie is ook contingent: aardgas- en oliepijpleidingen kunnen worden opgeblazen door niet-statelijke spelers, verzendingschokpunten kunnen worden gesloten of gewonnen, regimes kunnen ’s nachts veranderen enzovoort.
De waarde van de valuta van een land kan worden opgevat als een weerspiegeling van zijn essentiële hulpbronnen, wat ik de ENIGE hulpbronnen (voedsel, energie, water) heb genoemd, die ik nu zou wijzigen in FEWS (food, energy, water, soil) – (voedsel, energie, water, bodem).
Naties die zuinig zijn met het creëren van valuta (hetzij via afdrukken / uitgifte of het lenen ervan) terwijl hun water, energie, bodem en voedsel behoedzaam worden beheerd, zullen in feite hun munt “steunen” met hun overschotten van wat steeds schaarser zal worden.
Landen die lenen in het bestaan van geld of lekke valuta uitstoten terwijl ze schaarse FEWS-middelen hebben en enorme behoeften aan geïmporteerd voedsel en energie, zullen merken dat hun valuta snel waarde verliest.
Wanneer er niet genoeg energie en voedsel is om rond te gaan, wie zal dan handelen wat schaars en waardevol is voor wat overvloedig en waardeloos is (“geld”)? Het antwoord is niemand.
Als je de superkrachten van morgen wilt identificeren, overleg kaarten van zoet water, energie, graan / graanoverschotten en bouwland: die landen met een overvloed die duurzame overschotten in voedsel en energie kunnen produceren terwijl ze voor binnenlandse behoeften zorgen, zullen rijkdom en macht hebben.
Degenen met afnemende middelen die onvoldoende zijn om aan de binnenlandse vraag te voldoen, zullen heel weinig rijkdom hebben, ongeacht hoeveel ‘geld’ ze in het bestaan drukken of ontlenen of hoeveel consumentistische ‘dingen’ ze produceren.
Er zijn twee andere attributen die er toe doen: je FEWS-bronnen kunnen beschermen tegen potentiële dieven en een breed gedeeld nationaal gevoel van doelgerichtheid dat gedeeld offer voor het algemeen welzijn mogelijk maakt. Zonder die gedeelde bron van eenheid zullen de elites met rijkdom en macht meer en meer grijpen, het huis om hen heen neerhalen met hun grenzeloze hebzucht.
Opoffering begint bovenaan of het betekent niets. Het dwingen van gewone mensen om offers op te zuigen verergert alleen de verdeeldheid en nationale ontbinding.
Er zijn geen garanties dat een natie in staat zal zijn om alles bijeen te brengen dat nodig is om een tijdperk van schaarste te overleven. Maar sommige hebben betere kansen dan anderen. Plaats uw weddenschappen dienovereenkomstig.
Ik herdruk deze grafieken om te benadrukken hoe weinig landen geopolitieke betekenisvolle overschotten aan voedsel hebben.
Mais is vaak het primaire voedsel voor vee. Geen maïs, niet veel vlees.
De exporteerbare overschotten van tarwe zijn geconcentreerd in een paar handen.
Hetzelfde geldt voor sojabonen, een bron van eiwitten in Azië en veevoer overal. Deze grafiek toont de topproducenten en de topgebruikers.
Noot: Een andere schaarse voedselbron is biologisch: “In totaal werd in 2017 op 3,2 procent van het Nederlandse landbouwareaal aan biologische landbouw gedaan. cijfer CBS NL hoort in Europa bij de slechtste jongetjes van de klas. Nog hele volksstammen beseffen niet dat jaar op jaar men na verloop van tijd gifstapeling krijgt met allerlei ziektes en gebreken als gevolg. Echte voeding is het ‘geheim’ van een goede gezondheid.
– HM
