Noot: Dit artikel is hersteld na een hack op 10-04-2019
Het beroep van journalist is zo diep weggezakt bij de verzorging van eerlijke en oprechte verslaggeving van de nieuwsfeiten dat er geen ontkomen meer aan was. Het beroep van journalist is vogelvrij verklaard door miljoenen en miljoenen wereldburgers die een ieder gewapend met een smartphone en een persoonlijk blog de nieuws verslaggeving zelf ter hand heeft genomen. De grote schare ‘volgers’ die een ieder op zijn manier een stukje promotie verzorgt maakt dat de traditionele media het nakijken heeft. Voorgoed uitgerangeerd.
Voor het beroep van verslaggever hoef je namelijk niet te leren, maar te observeren!
“The man who reads nothing at all is better educated than the man who reads nothing but newspapers.” ― Thomas Jefferson
Wikipedia: Een journalist of journaliste is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze feiten onderzoekt of analyseert en daarover publiceert in een actueel (nieuws)medium. Deze activiteit wordt journalistiek genoemd, een woord dat is afgeleid van het Franse journal, wat dagboek of later dagblad betekent. Een journalist wordt vaak gezien als de beoefenaar van een vrij beroep, dat wil zeggen dat hij of zij vaak werkt vanuit een diepere motivatie die losstaat van een directe aanstelling of opdracht, te vergelijken met die van bijvoorbeeld een arts of priester. Journalisten wensen te beschikken over een wettelijk erkend verschoningsrecht.
Het ideaal: We gaan niet in de journalistiek om populair te zijn. Het is onze taak om de waarheid te zoeken en constante druk uit te oefenen op onze leiders totdat we antwoorden krijgen. – Helen Thomas
Volgens de recente cijfers van Google zijn er begin 2019 meer als 20 miljard websites en met 130 biljoen webpagina’s is de schrijvende pers zwaar in de minderheid. Met miljarden foto’s is het bewijs voor vele zaken tevens vrijelijk verkrijgbaar.
“I became a journalist because I did not want to rely on newspapers for information.” ― Christopher Hitchens
Burgerjournalistiek in het Engels ‘citizen journalism’, is het concept van burgers die een actieve rol spelen in het proces van het verzamelen, rapporteren, analyseren en verspreiden van nieuws en informatie, een alternatieve en activistische vorm van nieuwsvergaring.
“In elke taal komt het hier allemaal op neer: zesentwintig letters kunnen, als ze goed worden gecombineerd, magie creëren.-Zesentwintig letters vormen de basis van een vrije, geïnformeerde samenleving. “ ― John Grogan,
In de digitale wereld met een hele reeks verschillende manieren om een feitelijke boodschap over te brengen, wordt het steeds eenvoudiger om de waarde van een amateur – ooggetuige verslag te delen doordat het verslag op allerlei mogelijke manieren kan gezien, beoordeeld, geanalyseerd en aangevuld kan worden door mensen uit alle rangen en standen van de maatschappij. Daarmee wordt het amateur gehalte verheven door multi professionaliteit van de groep en stijgt al snel uit boven het referentiekader van de ‘journalist’ die aangewezen is op het checken van de bronnen in zijn eentje. Zo snel kan de journalist eenvoudigweg in zijn eentje werken.
Het oude denken in de journalistiek: ”Nieuws is wat iemand vaak wil onderdrukken. Al het andere is adverteren. De kracht is om de agenda te bepalen. Wat we afdrukken en wat we niet afdrukken, is erg belangrijk. “— Katharine Graham
Het onderdrukken en manipuleren van het nieuws via burger blogs is een kort leven beschoren. Het aloude gezegde; “Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel”, is met het internet in een versnelling gekomen. Behalve dat de burgerjournalisten vaak rapporteren vanuit hun eigen specialiteit en kennis hebben van het locale netwerk zijn ze ook heel vaak als eerste ter plaatse. De eerste spontane reacties en interviews die opgetekend kunnen worden zijn meestal de beste. En het internet draagt wel zorg dat de ontbrekende informatie aangevuld wordt en misinformatie al snel kan rekenen op massale afkeur. Anders dan bij de schrijvende pers waar elke reactie die het ‘verhaal’ niet ondersteund geblokkeerd kan worden en onzichtbaar blijft voor de generatie die niet is opgegroeid met de mogelijkheid zelfstandig het nieuws te verzamelen en op feiten te controleren.
In het moderne supersnelle digitale tijdperk wordt de traditionele journalistiek op snelheid verslagen door de burgers via de sociale media en de persoonlijke blogs met een RSS feed functie.
Bovendien is al wel bewezen dat de propaganda machine van de ‘dinosaurus media’ niet meer werkt getuige de verkiezingsuitslagen in 2016 met Clinton versus Trump en de niet verwachte Brexit uitslag in het Verenigd Koninkrijk.
Volgens Freedom House (2015) woont ongeveer 86% van de wereldbevolking in gedeeltelijk of volledig gecensureerde massamedia-omgevingen, waardoor de politieke communicatie van burgers in gecensureerde mediasystemen de wereldwijde norm is.
Traditionele censuur was in feite het journalistiek beoefening van knippen en plakken.
Overheidsagenten inspecteerden de inhoud van kranten, tijdschriften, boeken, films of nieuwsuitzendingen, vaak voorafgaand aan de release, en onderdrukten of veranderden ze zodanig dat alleen informatie die als aanvaardbaar werd beoordeeld, het publiek zou bereiken. Voor dictaturen betekende censuur dat een niet-coöperatieve media-outlet kon worden gesloten of dat onhandelbare redacteuren en journalisten werden verbannen, gevangen gezet of vermoord.
Het voorgaande geeft aan dat het controleren van 20 miljard websites waaronder best ‘een paar’ bloggers is dat een behoorlijke grote klus voor de spionerende overheid / dictators. Met behulp van Google aan de andere kant ook weer een fluitje van een cent, alleen om dat gestructureerd aan te pakken laat aan duidelijkheid totaal niets meer in het duister.
Prison-Planet
Iedereen weet dan dat ze deel uitmaken van de gevangenis planeet, of de wereldbevolking zich zo ver gaat laten onderdrukken daar geloof ik totaal niets van. Al zijn we best een heel eind op weg van dit gedroomde eind resultaat voor de Deep State. Het groteske leger van Qanon burgerjournalisten die in het gapende gat zijn gedoken van de ‘professionele journalisten’ (het copy and past leger), hebben al bewezen de nodige geclassificeerde documenten te kunnen ontrafelen.
