Op weg naar het Noorse Bergen passeerden we de Deense grens. Opmerkelijk om te zien was dat elke maar dan ook elke auto staande werd gehouden. Nadat het Schengen Akkoord was getekend waren alle grensovergangen gesloopt zo ook in Denemarken. Wat provisorische tenten en het verkeer samenvoegend naar een enkele rijstrook met snelheidsdrempel zodat alleen stapvoets de grens gepasseerd kon worden. Elke auto werd geïnspecteerd wie of wat er in de auto zat als passagiers. De Denen hebben de grens op slot en ja, er komt geen buitenlander zo ongezien het land in. Chapeau, daar kunnen ze in veel EU landen nog wat van leren.
Op de Ferry van Hinthals naar Kristiansand vroeg ik een Noor naar de snelste route via de kust of de korte route over land. Hij bekeek het weerbericht en vertelde dat de landroute geen probleem moest zijn nu. Maar nu bleek even later al niet meer te kloppen. Bij het eerste bergje van 600 meter kreeg ik al wat bevroren sneeuw plekken te zien en de tweede van boven de 1000 meter was afzien. De weg was een ijsbaan met de vele sneeuw. Gelukkig lagen er wel goede winterbanden onder anders was ik gegarandeerd gestrand. Een enkele stop op de zojuist geveegde / gestrooide weg om de ruitenwissers te ontdoen van het ijs / sneeuw maakte dat ik niet meer weg kon. Gelukkig was de lichte helling voldoende om achteruit naar het midden van de weg terug te keren waar de ribbels die je normaal kent van de zijstrepen, maar in Noorwegen ook toegepast worden bij de middenstreep extra grip geven. Daar heb ik dus regelmatig gebruik van gemaakt ondanks de irritante herrie. Radio hadden we niet want in Noorwegen is de digitale radio ingevoerd en slechts bij grote plaatsen is nog FM radio te ontvangen.
Om ’s avonds 9 uur besloot ik om te stoppen en zo vroeg mogelijk weer verder te rijden als het niet meer sneeuwde. Steeds de opdrachtgever op de hoogte houdend want er bleek grote spoed achter de klus te zitten. Om vier uur gingen we weer op weg, de sneeuwschuiver was net gepasseerd en er kwamen nog wat hoge bergen. Daar boven was 45 kilometer of langzamer de enige manier met de zware lading. Om 09.30 uur hadden we de eindbestemming bereikt, 5,5 uur over 266 kilometer.
Benieuwd wat ik nou eigenlijk vervoerde en de reden van de grote spoed vroeg ik het daar aan een medewerker. Het is nog al een “embarrassing” gênant verhaal vertelde hij. Een Noors fregat de Helge Ingstad was net terug van een grote internationale oefening en waren in een drukke scheepsroute bezig met een eigen navigatie oefening waarbij zelfs de machines gestopt werden. Het schip is toen getorpedeerd door een tanker. Men kon op eigen kracht nog de kust bereiken waar het schip op de rotsen is gezet. Het voorschip lag echter al snel onder water waardoor enkel staalkabels die het fregat verankerde braken en nu steekt alleen de radartoren nog boven water. De acht ‘stukken’ die ik vervoerde moeten op de schip gemonteerd worden om het te kunnen liften.
Inderdaad een gênant verhaal, een van de snelste oorlogsschepen met een top snelheid van boven de 26 knopen en mogelijkheden om vliegtuigen neer te halen voordat ze zichtbaar zijn met het menselijk oog wordt overvaren, getorpedeerd door een kolos, de Sola TS van 250 meter lang, 44 meter breed en zo hoog als een flatgebouw. Op zijn minst een raar verhaal. De Sola TS probeerde contact te krijgen met de Helge Ingstad wat niet lukte omdat men daar aan boord die frequentie niet beluisterde (?). In de de media werd gesproken dat het schip op het moment van de aanvaring op 8 november met een snelheid van 17 knopen voerde, terwijl mijn bron sprak van stil liggend in de drukke vaarroute. Het schip heeft normaal een bemanning van 120 mariniers en er werden 137 personen van boord gehaald. De Amerikanen die voor de eerdere internationale oefening toegevoegd zijn waren dus nog aan boord bij deze oefening.
Een heel vreemd verhaal of zit hier wellicht meer achter?
Men wil het schip nu gaan bergen, een zeer kostbare operatie voor een schip dat buiten de vaarroute ligt en technisch total loss is, alle motoren, electronica en bekabeling die in aanmerking zijn geweest met zeewater moet vervangen worden zo lees je van de salvage experts.
In 2013 / 14 is de Helge Ingstad ingezet om chemische wapen transporten te begeleiden vanuit Syrië. Datis alles wat we tot heden ‘boven water’ konden krijgen, en wellicht blijft het daarbij al sta ik nergens van te kijken als er nog meer “verhaal” schuilt achter deze vreemde vertoning.
Bronnen: Marine Schepen | News In English. no
[wp-rss-aggregator exclude=”7853,7763,7752,7725,7712″]
