Veel mensen vinden dood gaan een onderwerp waar ze liever niet bij stil willen staan. Ik stel vaak de vraag; “Ken jij iemand die 100 jaar wil worden?”
De top drie antwoorden;
1). Dat wil toch iedereen.
2). Dat wil ik.
3). Ik wil geen 100 jaar worden.
Als je net als ik zeer actief met gezondheid preventie bezig bent dan is het stellen van een onverwachte vraag wel een leuke sport. Een gesprek begin ik met; “Mag ik je eens iets vragen?” En dan komt de vraag; “Ken jij iemand die 100 jaar wil worden?”
Een heel enkele keer wordt die beantwoord met; “Hoezo?” Dan weet ik gelijk dat ik te maken heb met iemand die niet ‘open minded’ is. Met dit “Hoezo” zegt die persoon wellicht; “Wat moet je van mij”.
Met antwoord nummer drie; “IK wil geen honderd jaar worden”, is het mijn beurt om te antwoorden met; “Hoezo?” De antwoorden verbazen mij niet. “Op die leeftijd zijn er weinig van mijn vrienden over”. Mijn antwoord is dan; “Wat is er mis om nieuwe vrienden te maken, toen je op de wereld kwam kon je toch ook niemand?” – of – Het antwoord is; “Als ik zo eens om mij heen kijk wat er allemaal in de wereld gebeurd dan weet ik nog niet of ik 100 jaar wil worden”. Als je echter de geschiedenisboeken doorleest dan is de wereld nog nooit een ideale verblijfplaats geweest en toch zijn er in alle tijden mensen geweest die gelukkig waren. Je begrijpt dat als je een positieve levenshouding hebt net al ik dat in beide gevallen wij geen goede ‘match’ zijn om een lang gesprek aan te gaan.
Antwoord nummer twee; “Ik wil wel 100 jaar worden”, dat opent deuren. “Ik stel dan vaak de vraag; “En wat doe je daaraan om dat te gaan bereiken”. Oeps, daar worden toch veel mensen stil van om even na te denken. Hier kom ik zo nog even op terug.
Antwoord drie; “Iedereen wil toch 100 jaar worden”’ dat is eigenlijk het leukste antwoord. “O ja waarom denk je dat iedereen dat wil?” In het antwoord komt dan vaak het woord gezondheid voor wat voor mij een inkoppertje is. “Zouden rokers ook allemaal hopen dat zij die uiterst zeldzame opa worden die de honderd heeft gehaald?” Het gesprek kan vervolgens alle kanten in gaan – of – het wordt gauw afgekapt omdat de vraagstelling toch te moeilijk is – of – te confronterend.
Hoe denk ik erover?
Als je al meer op de website hebt gelezen dan zal het antwoord je niet verrassen. Veel interessanter is het echter te horen hoe jij erover denkt. Ik wil dus je reactie uitlokken.
Ik denk dat de consumenten in de Westerse landen gehersenspoeld zijn door zowel de farmaceutische industrie en hun aanhang van dokters die mensen laten denken dat gezondheid in een pilletje zit. (lees miljarden omzet per dag)
Ik ben van mening dat veel mensen de verantwoording voor hun eigen gezondheid – bewust of onbewust – uit handen geven aan de dokter. Ik ben ook van mening dat de voedingsindustrie de handlangers zijn van de farmaceutische ‘ziekte’ industrie. Zij zorgen er immers voor dat hun kunstmatig geproduceerde producten die de naam ‘voeding’ niet eens waardig zijn bol staan van de lichaamsvreemde chemische stoffen die onze gezondheid stelselmatig ondermijnen. 75 procent heeft daarom vitamine gebrek en 99,5% mineralen gebrek. (Dat is niet mijn mening maar een feit dat steeds weer naar voren komt bij testen)
Ik denk ook dat vele mensen hun genot dat ze op dit moment krijgen uit slechte leefgewoontes laten zegevieren boven de gedachte dat dit wel eens funest zou kunnen zijn voor de gezondheid op de lange termijn. Veel mensen blijven dan ook de waarschuwingen die hun lichaam uitzend negeren. Ze beginnen met pijn te onderdrukken met een medicijn zonder daarmee de noodzaak te erkennen dat pijn aangeeft dat je leefstijl dringend bijgesteld dient te worden.
Ik denk dan ook dat veel mensen die maar door blijven gaan en door blijven gaan uiteindelijk te horen krijgen van hun eigen lichaam; “Onze wegen gaan hier scheiden, ik kan niet meer functioneren met de brandstof die je mij al die jaren hebt aangeboden”
Ik denk dat dood gaan in (TE) VEEL gevallen niet meer is als ontslagen worden door je eigen lichaam.
[wp-rss-aggregator exclude=”7853,7763,7752,7725,7712″]
