Gevangen in het netwerk van de Matrix geeft weinig ruimte voor verandering.

gevangen in de matrixGevangen in het netwerk van de Matrix geeft weinig ruimte voor verandering.

Soms denk ik wel eens, waarom blijven er mensen doodgaan aan kanker terwijl de oplossing al bekend is. Waarom blijft het besturen van een land zo ingewikkeld terwijl het in de basis zo simpel kan zijn.

Waarom worden sommige arbeiders zo uitgeperst en misbruikt terwijl we elkaar allemaal nodig hebben, waarom hangt de wereld van leugens aan elkaar, waarom … ?

gevangenen van de matrix
Een aantal jaren geleden heb ik via, via het blog van Jon Rappoport ontdekt, journalist en waarheidsvinder. Zijn levenswerk is getiteld: “Living the Matrix“.

gevangen in de matrixLeven in de Matrix – Een meerdimensionale verhouding tussen alles wat we zien, horen, ervaren en beleven in het dagelijkse leven. Een soort kooi waar we met z’n allen in leven zonder het vaak te beseffen omdat de tralies niet zichtbaar zijn voor iedereen. Dat moet dus even uitgelegd worden.

Binnenkort gaan we met dotcom.radio een interview doen over kanker. De oorzaak was al bekend nu bijna 100 jaar geleden en de rapportering hiervan dateert al weer uit 1931 door Otto Heinrich Warburg. Hoe komt het dan dat dit nog steeds doodsoorzaak nummer #1 is in vele landen?

Als we als eerste eens naar de basis teruggaan onze scholing. “Onze scholen zijn in zekere zin fabrieken, waarin de rauwe producten (kinderen) ouderwets worden gevormd in producten om aan de verschillende eisen van het leven te voldoen. De specificaties voor de productie komen uit de eisen van de twintigste eeuwse beschaving, en Het is de bedoeling van de school om zijn leerlingen op te bouwen volgens de vastgestelde specificaties. ” — Ellwood P. Cubberley

Kinderen krijgen dus voorgestoomde en uitgekookte levenslessen om ze tot volgzame loonslaven te ontwikkelen waar in de basis weinig ruimte is voor de vorming van creativiteit en een “de sky is de limit” mentaliteit.

Komt er nu plotseling een arts / wetenschapper die weet hoe kanker ontstaat en die daarmee de weg vrijmaakt om te gaan onderzoeken hoe vervolgens dit probleem, deze onbalans (zuurstof gebrek op celniveau) opgelost kan worden dan loopt zo’n onderzoeker tegen vele problemen op. Te beginnen met het gelimiteerd denken van een groot deel van de bevolking. Het voorkauwen van de levensverwachting wordt na de scholing immers keurig over genomen door de media. Er wordt zo een onrealistische realiteit neergezet, een schijnwereld een toneelstuk opgevoerd.

Er zijn immers in de Matrix nogal wat belangen verstrengelingen. Het voedingscentrum promoot het beleid van de grote voedselfabrikanten die allerlei niet in de voedselketen thuishorende ziekmakende ingrediënten toevoegen. De land en tuinbouw organisaties bewaken o.a. de winstgevendheid van deze industrie die ook niet zuiver op de graad zijn, of-te-wel, niet helemaal betrouwbaar zijn. Dan zijn er de mega belangen van de farmaceutische bedrijven die met hun chemische producten jaarlijks honderden miljarden verdienen aan zieke mensen. De patiënten belangen verenigingen ontlenen daar ook hun bestaansrecht uit en zijn totaal overbodig als mensen plotseling gezond zouden worden. De dokters volgen de protocollen van de farmaceutisch industrie die ook een dikke vinger in de pap hadden bij hun opleiding en vervolg trainingen, … verzorgt door de farmaceutische wetenschappers. De apothekers, de ziekenhuis fabrieken, de verzorgingstehuizen ze verdienen allemaal hun geld met en aan zieke mensen.

En dan komt er ineens een wetenschapper / arts die zegt de oorzaak van kanker ontdekt te hebben. En daarna nog vele andere artsen en wetenschappers die de oorzaak aantoonden van vele andere ziekten. Dat kan en mag niet gebeuren, de Matrix is al bijna honderd jaar een onneembare vesting. Onneembaar, ja voor de massa,

… maar de eigenzinnige, de eigenwijze creatievelingen, de onderzoekers, de waarheidsvinders, de mensen die zich altijd de vraag stellen; “Waarom”, die kunnen zichzelf wel redden.

Die weten inmiddels al wel waar Abraham de mosterd haalt, die weten hoe iets in zijn werk gaat en die dingen goed snappen. Die genezen dus gewoon van kanker waar de ander dood gaat. Die delen hun testimonia en worden gezien als mensen die geluk hadden, mazzel door gevangenen van de Matrix. Binnenkort komt er dus weer zo’n buitenstaander aan het woord bij dotcom.radio. Zo’n arts die het allemaal beter weet dan al die duizenden, miljoenen gehersenspoelde Matrix marionetten.

Dan gaan we ook eens kijken naar de rol van de politiek.

De politiek zou in feite na de verkiezing dienstbaar moeten zijn aan de bevolking maar het tegenovergestelde is een feit. Verkiezingen blijken een schertsvertoning te zijn. Wordt er immers iemand met veel tegenwerking verkozen binnen het electoraat dan wordt deze persoon / politieke stroming ingekapseld en op een zijspoor gezet. Men weigert zelfs openlijke samenwerking, hoezo regeren volgens democratische principes. Dit is niet dienstbaar zijn aan de bevolking maar zichzelf ontpoppen als pure machthebbers. Er moet immers een complete organisatie beschermt worden. De multinationals, de banken, de politieke partij kartels, de EU met hun dictatoriale organisatie obsessie, de lobby industrie, de belastingen moeten veilig gesteld worden en dan nog de internationale belangen, de oorlogsindustrie etc, etc, etc.

En dan komt er ineens een politieke mafkees die dit gehele systeem deze Matrix wil opofferen met het instellen van referenda. De burgen macht geven, echte democratie. Onmogelijk dat kan niet, dit zou de hele matrix ontmantelen!!

Stel je eens voor dat mensen hun eigen munteenheid zouden willen, echt waardevast geld, een ramp voor de overheidsmaffia, gezondheid, natuur geneesmiddelen, echte voeding, dan valt het bestaansrecht voor vele miljoenen mensen weg. Miljoenen mensen ja, … dat kleine groepje van onze 7 miljard tellende wereld bevolking. Wanneer ga jij jezelf bevrijden uit de delen van de Matrix waar je eenvoudig uit kan stappen?

— Henk Mutsaers

Is de slavernij echt beëindigd – of is er gewoon een nieuwe naam voor verzonnen, zoiets als democratie met een beter persrelaties?