Wereldbeeld vraagt om utopisch denken
Utopie is een verzonnen en gewenste werklelijkheid zo lezen we in de online encyclopedie. Als voorbeeld haalt men hier aan; “Wereldvrede zal mogelijk altijd een utopie blijven”. Een utopie zou een hersenschim zijn, een droombeeld, een illusie en een volmaakte toestand die niet te bereiken is.
Een utopie wordt ook een luchtkasteel en een abnormaal toekomstbeeld genoemd.
Maar, …. leven wij eigenlijk niet in het heden in een abnormale wereld? Is de utopie die ik, en met mij vele anderen, niet het dromen van een normale wereld?
Is het normaal om in een wereld te leven waar overheden, onze “zelfgekozen leiders”, de ene na de andere oorlog creëren? Is het normaal om in een economie te leven die bijeen gehouden wordt door mega schulden? Is het normaal dat de natuur zogenaamd alle fouten maakt in het gezond houden van de mensheid en onze farmaceutische redders met toxische middelen als “redders” alle lof toegewuifd krijgen in de media? Is het normaal dat die zelfde media zich ten dienste hebben gesteld van de hiervoor beschreven machthebbers? Is het verder normaal dat onze voeding ons al lang niet meer kan voeden en ons langzaam maar zeker vergiftigd? Is het normaal dat onze privacy geheel is verkracht en we in een “grote broer houdt je in de gaten” wereld leven? Is het normaal dat de gehele wereld vanuit de lucht vergiftigd wordt net Chemtrails? Is het normaal om te werken (je tijd te ruilen) voor geld dat geen vaste waarde vertegenwoordigt maar een verdien model (diefstal) voor de rijken is? Is het normaal dat we in feite niet meer zijn als regelrechte loonslaven die bovendien zo geconditioneerd zijn dat ze braaf blijven stemmen op de leugens van de gevestigde orde? Is het normaal dat in ons “vrije westen” de democratie niet meer is als een dictatuur die vermomt is door de dictators waar het vrijwel niet mogelijk is om de wet niet te overtreden? Ik denk dat velen dit rijtje nog wel verder kunnen aanvullen.
Utopisch denken?
Is utopisch denken in veel gevallen niets meer of minder dan verlangen naar een normale wereld.
Verlangen naar wereldvrede, verlangen naar wereldwijde natuurlijke gezondheid? Naar een wereld waar geen hongersnood heerst die immers eenvoudig op te lossen is in korte tijd met Permacultuur voor de gehele wereldbevolking. Verlangen naar een wereld van overvloed waar allerlei zaken door onze “leiders” schaars gehouden worden om zo macht uit te kunnen oefenen. Naar een wereld waar bijvoorbeeld energie in overvloed kan stromen tegen slechts een fractie van de huidige kosten en honderd procent schoon als we gaan eisen dat al die oude uitvindingen en nieuwe technieken beschikbaar komen in plaats van door te gaan met de verouderde vervuilende olie, kernenergie en nu weer schaliegas.
Draagt utopisch denken bij aan de zo gewenste toekomst?
Ik denk dat er nog nooit een tijdstip is geweest dat meer geschikt is om anderen te motiveren en te stimuleren zelf in actie te komen. In vele landen ter wereld staan bij miljoenen mensen het water al aan de lippen en proberen de oude media de massale demonstraties voor de rest van de wereld verborgen te houden. Er is nog nooit een beter tijdstip geweest in de geschiedenis om nieuwe ideeën en denkbeelden massaal en supersnel te verspreiden via het internet en de sociale media. Utopisch denken en deze wensen communiceren met de gehele wereld kan van onder uit een niet meer te stoppen beweging op gang brengen.
Het creëren van een wereld van overvloed die het in feite al is. Een wereld waar je niet in termen denkt van persoonlijk gewin maar samen delen, ruilen en geven. Elke gever wordt op een ander moment een ontvanger omdat men het je van harte gaat gunnen.
Aanvaart wat je niet veranderen kan,
maar verander wat je niet aanvaarden kan?
Als je in deze denkt vanuit onmogelijkheden dan is dit zeker geen utopisch denken. Ik kan namelijk met geen enkele vezel in mijn lichaam aanvaarden dat we na de tweede wereldoorlog al meer als 200 oorlogen en wrede machtsovernames hebben gehad in “onze” wereld. Elke slak bereikt uiteindelijk zijn doel, maar kunnen die omgekeerd geen motivatie zijn voor de hardlopers?
De vraag is: “Zou jij ook een motivatie kunnen zijn voor anderen door een klein steentje bij te dragen en daarover te durven spreken?”
Als na verloop van tijd al die ideetjes de grote wereld bereiken kan dat als een stroomversnelling, een hefboomwerking de wereld veranderen van onder af aan. Maar verwacht niet dat jij door te gaan stemmen anderen zover kan krijgen dat ze gaan doen wat ze nog nooit gedaan hebben of omdat ze daar zelf geen eigen belang bij hebben. Anderen gaan nooit dat wonder voor jou creëren, maar jij kan wellicht iets simpels realiseren wat de ander ziet als een wonder?
Zou het niet allemaal kunnen starten met utopisch denken?
Wonderen hervertellen met kleine letters het zelfde verhaal dat geschreven wordt in de gehele wereld met letters die te groot zijn om ze te zien voor de meeste.
— C.S Lewis
“According to Vedanta, there are only two symptoms of enlightenment, just two indications that a transformation is taking place within you toward a higher consciousness. The first symptom is that you stop worrying. Things don’t bother you anymore. You become light-hearted and full of joy. The second symptom is that you encounter more and more meaningful coincidences in your life, more and more synchronicities. And this accelerates to the point where you actually experience the miraculous. — Deepak Chopra
“I am realistic – I expect miracles.”
— Wayne W. Dyer
“Miracles are what happens when you get out of the way of yourself.”
— Brad Szollose
“Humans! They lived in the world where the grass continued to be green and the sun rose every day and flowers regularly turned into fruit, and what impressed them? Weeping statues. And wine made out of water! A mere quantum-mechanistic tunnel effect, that’d happen anyway if you were prepared to wait zillions of years. As if the turning of sunlight into wine, by means of vines and grapes and time and anzymes, wasn’t a thousand times more impressive and happened all the time…”
— Terry Pratchett
