Het is moeilijk te weten wat een slot is tenzij …
je weet wat een sleutel is, …
en … hoe ze in elkaar passen.
Artikel: John Rappoport NoMoreFakeNews
Vertaling en noot: Henk Mutsaers
Het Slot
In dit geval kunnen we veel woorden samenvoegen om het slot te beschrijven: een veelvoud van onophoudelijke propaganda waarmee de bevolking wordt gebombardeerd; globale elites die vast van plan zijn om de planeet als één geïntegreerd geheel te beheren; de aanval van toxische medicijnen en chemische stoffen in het milieu op het menselijk zenuwstelsel; de opzettelijk lompe en indoctrinerende educatieve machinerie; de geld schepping structuur van de banken; de verborgen heersende schaduw regering die, nu en in de toekomst heerst over, wie er eet en wie sterft, wie er water heeft en wie het zonder moet doen, wie er geld heeft en wie niet.
En … dit is slechts het begin van de lijst
… de sleutel
Maar de sleutel die in het slot past en een diepe aanvaarding brengt
van de dingen zoals ze zijn … wat is dat?
Het is de menselijke geest. Een geest die niet alleen bepaald wordt door externe factoren, maar geprogrammeerd door de persoon zelf. Een geest die een stormloop van emoties produceert die een persoon op zijn plaats houdt, niet in staat om uit te breken. Een geest die valse, maar overtuigende opvattingen over wat bestaat en wat niet bestaat bevordert. Een geest die onvoorbereid potentiële en sluimerende menselijke vermogens beziet die de fysische wetten van ruimte en tijd te boven gaan.
Een geest die zich wil voegen in het slot en een duurzaam partnerschap wil vormen met wat iedereen aanneemt … de realiteit is.
Een geest die wil functioneren binnen bepaalde grenzen. Een geest die beperkende illusies over de zogenaamde menselijke conditie omarmt.
Een geest die, in belangrijke zin, dwangmatig de realiteit kopieert, de realiteit weerspiegelt, “een tweeling wordt van de fysieke wereld.”
De geest streeft naar die ander en gelooft dat die andere “de wereld is zoals hij is.”
Om deze vreemde dynamiek te laten werken, moet de geest geloven dat hij verdwaald is en op zoek moet om zichzelf te vinden.
De sleutel die past in het slot is een geest die wacht op een kosmisch treinstation voor de aankomst van de express trein. En als die komt, klimt de geest aan boord, alsof het dat zo vele malen eerder heeft gedaan. En zo is het.
Het is een oude patroon. Dit is de geest die een labyrint verwart met de vertrouwde fysieke wereld. Dus de geest komt in een doolhof en wordt verpakt in een mysterie dat nooit eindigt, terwijl het denkt thuis te zijn.
Dit is een vorm van hypnose die de geest laat kennismaken met een toenemende complexiteit, totdat, het uitgeput, de geest geeft — en zich afvraagt waarom de wereld, die zo vol van hoop, warmte en comfort was, veranderde in iets anders.
Zo wordt een leven geleefd. En dan nog een leven. En een ander.
En de geest is niet in staat om te begrijpen, zoals de oude Tibetanen deden, dat in een zeer belangrijke wijze, het universum een product van de geest is.
De geest is niet meer in staat om te begrijpen dat de acties van zowel de schepping als de vernietiging meer zijn dan mythen en beeltenissen van oude goden. Deze verhalen zijn metaforen voor hoe de geest briljant bewust kan zijn van de ruimte (s) dan alleen acceptatie en onderwerping en overgave kan zijn.
In het midden van dit alles staat de oervorm van de kunstenaar. Ik bedoel, dat in de ruimste zin. De kunstenaar laat nieuwe realiteit ontstaan en verwerpt anderen. Hij bouwt en breekt af. Hij ziet, net als de oude figuur van Hermes, de volkomen krankzinnige grap van het oprichten en borduren van de pracht en praal die de ene ruimte moet definiëren ‘dingen zoals ze zijn (en moeten zijn). ”
De overgrote meerderheid van de mensen geloven dat ze die ruimte willen boven al het andere. Zij geloven dat de grootheid een persoonlijk gevaar vertegenwoordigt en kleinheid verleent veiligheid.
Zij geloven in het slot, en hebben moeite om een manier te vinden om zich te voegen in het ontdekken. Permanent. Voor altijd.
En om dit te geloven, gebruiken ze hun majestueuze vermogen om zichzelf in een staat van trance te brengen.
Onder deze kwesties die ik hier bespreek, ver beneden, is de maatschappij / beschaving en de daarmee gepaard gaande conflicten en waanzin. Beschavingen komen en gaan, komen en gaan. Ze beweren de enige show op aarde te zijn. Maar ze zijn gewoon meubel stukken van de matrix [ de mal, de vorm ]
Kunstenaars creëren werelden en universa. Daarom is het idee dat “The Universe is op de een of andere manier onze grootste gids en mentor en cadeau-gever een grap van de hoogste magnitude”.
De meeste mensen leven niet met het idee van het bewust creëren, veel minder spontane improvisatie, die een soort van fusie is met wat ze zouden maken met zich meebrengt.
Maar voor degenen die een dergelijk idee kunnen begrijpen, de wereld en het heelal zijn niet langer arbiters, regel makers en gidsen. Het zijn uitvindingen die hier al zijn.
Stel, dat alles wat je weet niet alleen onjuist is,
maar dat het om nauwkeurig in elkaar gezette leugens gaat.
Stel, dat je geest gevuld is met onwaarheden over jezelf,
over de geschiedenis, over de wereld om je heen
door machtige krachten in je geest geplant
als om je in zelfgenoegzaamheid in slaap te wiegen.
Je vrijheid is zo een illusie.
Je bent een pion in een complot en je rol is die van een …
… willoos slachtoffer van bedrog, als je geluk hebt. ? Charles Paul Freund, “If History Is a Lie,” Washington Post, January 19, 1992
… het brein
Noot: Ik ervaar dit dagelijks in mijn leven als ik praat met mensen. Als ik een [ mogelijke ] oplossing aandraag voor een gezondheid probleem krijg ik zelden de vraag; “Daar wil ik meer over weten, vertel het mij eens?” Ik krijg veelal geen antwoord, of, “Daar heb ik zo mijn bedenkingen over, daar geloof ik niet zo in”. Mijn oplossing vindt je namelijk vrijwel altijd in de natuur, de voeding en de alternatieve geneeskunde. Onze educatieve machinerie heeft zijn destructieve werk zeer goed gedaan door zand tussen de raderen van ons denkvermogen te strooien. De vraag; “Waarom?” wordt vrijwel nooit meer gesteld als we het kind zijn voorbij zijn gegroeid. De groei naar onafhankelijkheid lijkt daar dan ook gestopt te zijn.
Ik ervaar dat er allerlei zaken op mijn pad komen zowel negatief als positief. Ik kan er de zaken uitlichten die mij goed van pas lijken te komen. Van de foute zaken kan ik leren en de goede brengen mij weer verder. Daarmee kan ik weer verder, de goede weg in slaan. Maar er komen nu eenmaal meer zaken op je pad als je zelf in beweging bent in plaats van stil te zitten wachten tot er iets langs komt. En als er dan “iets” langs komt moet je ook het onderscheidende vermogen bezitten om dat “iets” te herkennen als een kans, een mogelijkheid, en niet afgestompt zijn door onze educatieve indoctrinatie machine die ons al vroeg leert op school “wat” wij moeten denken. Ik kan mij niet herinneren dat ik “ooit” in groepsverband een probleem heb moeten oplossen, analyseren, komen met mogelijke oplossingen, kortom, “hoe” wij moeten leren denken.
… de oplossing
Soms kan er in het leven van iemand iets plaatsvinden waardoor ze haast gedwongen worden om “zelf” na te denken. Omdat de poorten van de hulpinstanties gesloten zijn en blijven en op een doodlopende weg kun je immers maar een enkel ding doen, omkeren. Dan krijg ik ineens, zoals laatst, de vraag, kun je eens langskomen, ik heb veel vragen. Toen ik echter langs kwam waren deze vragen al zelf beantwoord door de gedane zoektocht, al waren er weer evenzovele vragen bij gekomen. Mooi denk ik dan, een zorg minder, die gaat er wel komen. Die heeft de juiste weg gevonden.
Helaas zie ik de meerderheid die weg nog niet vinden terwijl de gebeurtenissen in de wereld haast schreeuwen om aandacht. We worden zo openlijk besodemieterd, belazert en voor de gek gehouden door de voedingsfabrikanten, de dokter, de bank, de overheid, etc dat het niet anders kan zijn dat de krachten achter de schermen maar al te goed weten dat de kracht van mind control, het beïnvloeden van het menselijke gedachten patroon, een fenomenaal krachtig wapen is wat al via ons educatieve systeem bijgebracht wordt en later over genomen werd door de media, de kranten, magazines, de radio en het TV monster.
Maar, … ik blijf praten, nieuws verspreiden, artikelen schrijven, want, je weet immers nooit welk kleine woordje, welk minuscule plaatje, en welke gebeurtenis iemand kan wakker doen schrikken. De ogen doen openen en op zoek laten gaan naar het leven. — HM
