Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 3 jaar ‘zichtbare’ dictatuur + dag #134
Het probleem met de oorlog in Oekraïne is dat het allemaal rook en spiegels zijn geweest. De Russische doelstellingen van “demilitarisering” en “denazificeren” van Oekraïne zagen er surrealistisch uit.
Het westerse narratief dat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne gaat, waarbij het principe van nationale soevereiniteit centraal staat, werd geleidelijk aan dunner en liet een leegte achter, schrijft M.K. Bhadrakumar.
Men beseft nu dat de oorlog eigenlijk tussen Rusland en de NAVO gaat en dat Oekraïne sinds 2014 geen soeverein land meer is, toen de CIA en westerse zusteragentschappen – Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Nederland, enzovoort – een marionettenregime in Kiev installeerden.
De oorlogsmist trekt op en de gevechtslijnen worden zichtbaar. Op gezaghebbend niveau begint een openhartige discussie over het eindspel.
De videoconferentie van de Russische president Vladimir Poetin met de permanente leden van de Veiligheidsraad in Moskou afgelopen vrijdag en zijn ontmoeting met de president van Wit-Rusland, Alexander Loekasjenko, in Sint-Petersburg op zondag worden ongetwijfeld het beslissende moment. De twee transcripties staan rug-aan-rug en moeten samen gelezen worden. (hier en hier)
Het lijdt geen twijfel dat de twee gebeurtenissen zorgvuldig gechoreografeerd zijn door de functionarissen van het Kremlin en bedoeld waren om meerdere boodschappen over te brengen. Rusland straalt het vertrouwen uit dat het de overhand heeft aan het front – het heeft het Oekraïense leger verslagen en het “tegenoffensief” van Kiev verdwijnt in de achteruitkijkspiegel. Maar Moskou verwacht dat de regering Biden misschien een nog groter oorlogsplan in gedachten heeft.
Tijdens de vergadering van de Veiligheidsraad “de-classificeerde” Poetin de inlichtingenrapporten die Moskou uit verschillende bronnen bereikten en die wezen op stappen om een Poolse expeditie macht in West-Oekraïne in te zetten. Poetin noemde het “een goed georganiseerde, uitgeruste reguliere militaire eenheid die gebruikt zal worden voor operaties” in West-Oekraïne “voor de daaropvolgende bezetting van deze gebieden.”
Er is inderdaad een lange geschiedenis van Pools revanchisme. Poetin, zelf een fervent student geschiedenis, heeft er lang over gesproken. Hij klonk stoïcijns en zei dat als de Kievse autoriteiten zouden instemmen met dit Pools-Amerikaanse plan, “zoals verraders meestal doen, dat hun zaak is. Wij zullen ons er niet mee bemoeien.”
Maar, voegde Poetin eraan toe, “Wit-Rusland maakt deel uit van de Unie, en een aanval op Wit-Rusland zou een aanval op de Russische Federatie betekenen. Wij zullen daarop reageren met alle middelen die ons ter beschikking staan.” Poetin waarschuwde dat wat er op stapel staat “een uiterst gevaarlijk spel is, en de bedenkers van dergelijke plannen zouden moeten nadenken over de gevolgen.”
Op zondag, tijdens de ontmoeting met Poetin in Sint-Petersburg, pakte Loekasjenko de draad van de discussie weer op. Hij bracht Poetin op de hoogte van nieuwe Poolse stationering dicht bij de grens met Wit-Rusland – op slechts 40 km van Brest – en andere voorbereidingen die aan de gang zijn – de opening van een reparatiewerkplaats voor Leopard tanks in Polen, de activering van een vliegveld in Rzeszow aan de Oekraïense grens (ongeveer 100 km van Lvov) voor gebruik door Amerikanen die wapens en huurlingen overbrengen, enz.
Loekasjenko zei: “Dit is onaanvaardbaar voor ons. De verdwijning van West-Oekraïne, het uiteenvallen van Oekraïne en de overdracht van zijn land aan Polen zijn onaanvaardbaar. Als de mensen in West-Oekraïne ons hierom vragen, zullen we hen steunen. Ik vraag u [Poetin] om deze kwestie te bespreken en erover na te denken. Natuurlijk wil ik dat u ons in dit opzicht steunt. Als de behoefte aan dergelijke steun zich voordoet, als West-Oekraïne ons om hulp vraagt, dan zullen we de mensen in West-Oekraïne hulp en steun bieden. Als dit gebeurt, zullen we hen op alle mogelijke manieren steunen.”
Loekasjenko vervolgde: “Ik vraag u om deze kwestie te bespreken en erover na te denken. Uiteraard wil ik dat u ons in dit opzicht steunt. Met deze steun, en als West-Oekraïne om deze hulp vraagt, zullen we zeker hulp en steun bieden aan de westelijke bevolking van Oekraïne.”
Zoals te verwachten viel, reageerde Poetin niet – tenminste, niet in het openbaar. Loekasjenko karakteriseerde de Poolse interventie als het uiteenvallen van Oekraïne en zijn “stuk maal” opname in de NAVO. Loekasjenko was openhartig: “Dit wordt gesteund door de Amerikanen.” Interessant genoeg wilde hij ook de inzet van Wagner-strijders om de dreiging voor Wit-Rusland tegen te gaan.
Het komt erop neer dat Poetin en Loekasjenko een dergelijke discussie überhaupt in het openbaar hebben gevoerd. Het is duidelijk dat beiden spraken op basis van inlichtingen. Ze verwachten een beslissend punt in de toekomst.
Het is één ding dat het Russische volk zich er terdege van bewust is dat hun land de facto tegen de NAVO in Oekraïne vecht. Maar het is iets heel anders dat de oorlog dramatisch kan escaleren tot een oorlog met Polen, een NAVO-leger dat de VS beschouwen als hun belangrijkste partner op het Europese vasteland.
Door uitvoerig stil te staan bij het Poolse revanchisme, dat een controversiële reputatie heeft in de moderne Europese geschiedenis, heeft Poetin waarschijnlijk berekend dat er in Europa, inclusief Polen, weerstand zou kunnen zijn tegen de machinaties die de NAVO in een continentale oorlog met Rusland zouden kunnen meeslepen.
Ook Polen moet aan het twijfelen zijn. Volgens Politico is het Poolse leger ongeveer 150.000 man sterk, waarvan er 30.000 tot een nieuwe territoriale verdedigingsmacht behoren die “weekend soldaten zijn die 16 dagen training krijgen, gevolgd door opfriscursussen”.
Nogmaals, de militaire macht van Polen vertaalt zich niet in politieke invloed in Europa, omdat de centristische krachten die de EU domineren Warschau wantrouwen. Warschau wordt gecontroleerd door de nationalistische Wet en Rechtvaardigheid Partij, wiens minachting voor democratische normen en de rechtsstaat de reputatie van Polen in het hele blok heeft beschadigd.
Bovenal heeft Polen reden om zich zorgen te maken over de betrouwbaarheid van Washington. In de toekomst zullen de Poolse leiders zich paradoxaal genoeg zorgen maken over het feit dat Donald Trump in 2024 misschien niet terugkeert als president. Ondanks de samenwerking met het Pentagon tijdens de oorlog in Oekraïne, blijft het huidige Poolse leiderschap president Joe Biden wantrouwen – net als de Hongaarse premier Viktor Orban.
Per saldo is het dus aannemelijk dat het sabelgekletter van Loekasjenko en de les van Poetin over de Europese geschiedenis eerder gezien kunnen worden als een waarschuwing aan het Westen met het oog op het moduleren van een eindspel in Oekraïne dat optimaal is voor de Russische belangen. Een uiteenvallen van Oekraïne of een oncontroleerbare uitbreiding van de oorlog tot over de grenzen zal niet in het Russische belang zijn.
Maar het leiderschap van het Kremlin zal rekening houden met de mogelijkheid dat de dwaasheden van Washington, die voortkomen uit zijn wanhopige behoefte om zijn gezicht te redden van een vernederende nederlaag in de proxy-oorlog, de Russische strijdkrachten geen andere keuze laten dan de Dnjepr over te steken en helemaal naar de grens met Polen op te rukken om een bezetting van West-Oekraïne door de zogenaamde Lublin Driehoek te voorkomen, een regionale alliantie met een virulente anti-Russische oriëntatie bestaande uit Polen, Litouwen en Oekraïne, gevormd in juli 2020 en gepromoot door Washington.
De achtereenvolgende ontmoetingen van Poetin in Moskou en Sint-Petersburg werpen licht op de Russische denkwijze over drie belangrijke elementen van het eindspel in Oekraïne. Ten eerste is Rusland niet van plan om West-Oekraïne territoriaal te veroveren, maar zal het erop staan dat het zeggenschap krijgt over hoe de nieuwe grenzen van het land en het toekomstige regime eruit zullen zien en hoe het zich zal gedragen, wat betekent dat een anti-Russische staat niet zal worden toegestaan.
Ten tweede is het plan van de regering Biden om de overwinning in de oorlog uit de kaken van de nederlaag te grissen een onhaalbare kaart, omdat Rusland niet zal aarzelen om elke voortdurende poging van de VS en de NAVO om het Oekraïense grondgebied als springplank te gebruiken voor een hernieuwde proxy-oorlog, tegen te gaan.
Ten derde, en dat is het belangrijkste, zal het strijd-geharde Russische leger, gesteund door een krachtige defensie-industrie en een robuuste economie, niet aarzelen om de confrontatie aan te gaan met NAVO-lidstaten die aan Oekraïne grenzen als zij de kernbelangen van Rusland schenden, wat betekent dat de kernbelangen van Rusland niet gegijzeld zullen worden door artikel 5 van het NAVO-Handvest.
Reactie
Wat is Artikel 5?
Kortgezegd houdt Artikel 5 in dat NAVO-landen een aanval op één lidstaat beschouwen als een aanval op alle lidstaten. Dat betekent dat lidstaten de aangevallen lidstaat op dat moment kunnen en mogen bijstaan. Hoe ze dat kunnen uitleggen en in welke mate, is niet vastgelegd. Ze mogen gewapend geweld gebruiken “om de veiligheid van het Noord-Atlantisch gebied te herstellen en te handhaven”, staat in het handvest. Maar het kan ook andere hulp zijn, politieke of economische hulp bijvoorbeeld.
Het is duidelijk in het belang van Europa de confrontatie met Rusland uit de weg te gaan en artikel 5 niet te gebruiken als dreiging.
Wanneer de Europese leiders denken dat de Wagner groep aan het ruziën is met Poetin, is dat een grote vergissing! Het spel wordt gespeeld zoals het gespeeld wordt. Wanneer Polen de optie wil nemen onder de bescherming van artikel 5 een deel van Oekraïne te willen bezetten en te annexeren, dan is dat een grote vergissing en zal De Wagner groep optrekken naar de grenzen van Polen!
Het is wel een beetje verwarrend! Polen heeft ooit land moeten afstaan in het verleden. Maar dat is gebeurd met meerdere landen die nu grenzen aan Oekraïne. En die landen willen allemaal een stukje van West Oekraïne. En ze willen dat allemaal onder de bescherming van artikel 5! Maar het zal Rusland zijn die gaat bepalen hoe Oekraïne verdeeld gaat worden!
Rusland staat er niet alleen voor! Deze oorlog is uitgelokt door de NAVO-landen, waarin in 2014 de VS het voortouw nam met medewerking van de NAVO-landen door een coup te plegen. Omdat Poetin een vredelievend mens is, maar wel zijn volk en land wil verdedigen, begon Poetin te vragen om onderhandelingen over de provincies die zich wilden afscheiden van Oekraïne en onder Russisch beheer wilden komen. Er volgden de bekende Minsk akkoorden. De betrokken provincies kregen wat ze vroegen. Maar weer, zoals in zeer veel gevallen, was het weer de onbetrouwbaarheid van het westen die Poetin op scherp zette! Want de provincies werden stelselmatig beschoten door het AZOV-regiment van het Oekraïnse leger. Wat resulteerde in meer dan 14.000 doden. Dit ondanks de protesten van Poetin. Waar werden de Minsk akkoorden wel voor misbruikt? Het leger van Oekraïne werd versterkt, getraind en van moderne wapens voorzien. En wanneer je dat doet kunnen een aantal mogelijkheden onder de loep genomen worden.
- Je verwacht dat het land wordt aangevallen ergens in de toekomst.
- Je denkt zelf met je legers de grenzen over te steken, maar welke?
Nu kunnen we even verder denken en ons begeven in de gedachtegang van de VS, met als hulpbronnen de NAVO-landen. De VS wil een wereldregering onder haar bewind! Daar streven ze al langer naar en zelf heeft Obama gezegd: wat we niet kunnen kopen of krijgen komen we halen. Rusland en China waren het hier niet mee eens omdat deze landen vinden dat je netjes met elkaar hoort om te gaan en elkaar moet respecteren. De VS had al vele keren laten zien zich hier niets van aan te trekken gezien het aantal oorlogen dat de VS voerde met medewerking van een aantal NAVO-legers van andere landen.
Dat was ook de reden dat Poetin de Russische legers ging versterken en opdracht gaf tot het vinden van wapens die zo supersonisch zijn dat de vijanden hier geen direct antwoord op hadden. En zo geschiede!
Rusland heeft zoveel manschappen en supersonische wapens dat het de NAVO-landen kan verslaan. Rusland houdt ook de optie open tactische atoomwapens in te zetten om belangrijke centra in het westen uit te schakelen. Het financieel centrum van Londen bijvoorbeeld!
Daarbij heeft China goederen naar Rusland gestuurd die Rusland kan gebruiken in de oorlog. Onder andere drones. Terwijl de VS gedreigd heeft acties te ondernemen wanneer China dodelijke wapens levert aan Ruslan. Maar dit zijn geen dodelijke wapens! Hiermee wil China de wereld te laten zien dat China bereid is achter Rusland te gaan staan wanneer dat door Poetin gevraagd wordt. En maak nu niet de denkfout dat China het enige land is dat Rusland zal steunen. India heeft een snelgroeiende economie, mede dankzij de Russische energie die India via allerlei wegen aan het westen kan verkopen met een mooie winst.
Dus is het nu aan de westers georiënteerde politici om aan hun bevolkingen te denken en die te beschermen door afstand te nemen van de slechte therapie die de VS Europa opdringt!
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
