Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 2 jaar dictatuur + dag #103 nog [… ?] dagen naar de vrijheid.
Door Jon Rappoport: NoMoreFakeNews
– For writers and people on the verge of being writers
– Why I want more writers in the world
Ik heb het al 10.000 keer meegemaakt. Ik schrijf al 67 jaar.
Ik weet er iets van.
Ik weet ook iets over de mensen die willen schrijven, die het buiten de mainstream willen doen.
Ze gaan niet naar de journalistiekschool. Ze gaan niet in die rivier springen en dat systeem leren.
Dat is goed, want er is geen systeem – er zijn alleen kunstmatige voorwendselen van systemen.
Het eerste punt is: Je moet iets op de pagina zetten dat je graag ziet, en waar lezers zich mee bezig willen houden. Iets dat hen uit hun gewone doen haalt. Dat laat zien dat je anders bent. Je bent er niet op uit om ze dood te vervelen. Dit is een groot pluspunt. Voor jou en je lezers.
“Hij probeert me niet in slaap te brengen. Ik sta al aan zijn kant.”
Clue: Als je lezers verveelt, verveel je jezelf. En dat is fataal.
Een van de redenen waarom iemand schrijver wordt, is om zichzelf te “ont- vervelen”. Hij wil zich levend voelen.
Dat is goed. Dit is geen zonde.
Dus zet iets op de pagina dat je doet voelen dat je leeft.
Dat is de test. Dat is ambitie in de goede richting.
Ik wil meer schrijvers in de wereld – journalisten, dichters, romanschrijvers, toneelschrijvers – omdat zij verhalen scheppen. Nieuwe verhalen.
En dat is belangrijk, omdat mensen, geconfronteerd met wat er om hen heen gebeurt, een ongeneeslijke gewoonte hebben om te luisteren naar innerlijke hersenverhalen van angst, dreigende problemen en onheil. Of ze het nu weten of niet.
Schrijvers zijn die gewoonte te slim af. Een schrijver bevrijdt zichzelf en zijn lezers van die gewoonte.
In de 75 jaar dat ik lees, heb ik me in allerlei schrijvers gestort. Gedurende een periode van 10 jaar, was het misdaad en spionage fictie. Ian Fleming, John D MacDonald, James M Cain, Donald Hamilton, John Buchan, en tenslotte de grote en ondergewaardeerde Philip Atlee en zijn serie Joe Gall geheim agent romans. Ik las en herlas Atlee’s boeken. Ik leerde zo veel over schrijven dat het belachelijk was. Hij was een groot leraar zonder dat hij dat ooit van plan was.
Deze boeken versterkten me. Ze bouwden golf na golf van nieuwe verhalen in mijn hoofd. Nieuwe mogelijkheden. Nieuwe gedachten. Nieuwe gedachten die andere gedachten voortbrachten. Dus… waarom moeite doen voor automatische verhalen die kruipen en kruipen in de richting van de sombere noodlot? Dat is niet nodig.
Schrijvers bevrijden iedereen.
Schrijven is overvloed.
Automatische verhalen in de geest zijn aangestelde bureaucraten van schaarste.
Science fiction – nog een decennium of zo van lezen. Ray Bradbury, Heinlein, Philip Dick, AE Van Vogt, Norman Spinrad, en een heleboel naamloze pulp auteurs die me meenamen naar andere sterrenstelsels in de woorden van hun eerste alinea’s. BANG. Je reist naar die plaatsen, en als je terugkomt, ben je verfrist. Je komt uit een vijf sterren kuuroord van geest en ziel. Je hebt geen behoefte aan de oude verhalen die je hersenen brabbelen in hun verpleeghuis adres aan de rand van de stad.
Er was een periode in mijn tienerjaren en begin twintiger jaren dat ik de auteurs las die ik verondersteld werd te lezen. Herman Hesse, Poe, DH Lawrence, Yeats, Dylan Thomas, Arthur Miller, Eric Hoffer, Henry Miller, Ayn Rand, William Burroughs. Maar “verondersteld te” loste op. Ik sprong in en uit allerlei verschillende soorten vuur. Ik wist dat alle weddenschappen waren uitgeschakeld. ALLE verhaallijnen lagen voor het grijpen. Ik kon overal heen gaan.
Dit is een goed ding om te weten.
Dit is een van de beste dingen om te weten.
Geloven in vrijheid is één ding. Je vrij voelen is iets heel anders. Schrijven (het doen of het lezen) geeft je het gevoel.
Het geeft je een platform om op te staan. Een podium. Een nieuw podium.
Op een dag in de jaren ’80, begon ik Harlan Ellison te lezen. Zijn verhalen en zijn essays. Dit was een man die spieren en ballen in zijn hersenen had, samen met een oneindige stroom van originele gedachten. Hij schoot dodelijke vergiftigde pijlen op zijn vijanden en deinsde nooit terug. Hij had ook het vermogen om je iets te vertellen wat je wilde weten, terwijl hij zichzelf promootte en reclame voor zichzelf maakte. Een van zijn onsterfelijke boodschappen: heb moed, mijn vrienden. Ellison was en is een tonicum, een uniek tonicum. Hij vernietigt en verheft in één keer. Waar anders krijg je dat?
Dit is wat ik bedoel. Schrijvers geven ons wat we nodig hebben.
En nog één ding voor nu. Schrijvers zeggen tegen ons: “Je kunt daar zitten en doen alsof je niet weet waar ik het over heb, je kunt doen alsof je dom bent, maar ik weet dat er iets doorkomt. En wat dat iets ook is, het is ESSENTIEEL. Het maakt het verschil. Het is een glimp van wat je echt wilt.”
Noot: Als media-ontvolger kijk ik al tien jaar geen journaal meer. Lees al sinds 2010 geen krant meer, schrijf / lees / vertaal alternatieve artikelen sinds november 2.000 en podcast ik sinds september 2008. Nog nooit zo’n leerzaam leven gehad sinds die tijd. lever met elkaar, van elkaar, … -HM
Nederlandse versie hier boven, de Engelse versie hier onder. Delen kun je met de links
NL : https://rumble.com/vo0ix1-we-geven-niet-op-on-lche-rien.html
Eng : https://rumble.com/vpxgj5-we-wont-give-up-on-lache-rien.html
Mijn oude protestliedje uit 2010 maar eigenlijk voor NU geschreven: Hope Comes …
Bij elke website zou je bij het eerste bezoek moeten kijken wie de schrijver is en wat hem motiveert om dit te doen, mag ik je uitnodigen om even te kijken met wie je te maken hebt, of je een klik hebt met mij. Uitzoeken of je dezelfde visie hebt? – Over mij: Statement, visie en doel
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
