Al ruim 18 jaar zit ik nu op het pad van persoonlijke ontwikkeling, kennis vergaren en deze kennis verder uitdragen.
Daarbij fungeren wij allen als pionnen in een groter netwerk, elkaar versterkend.
Deze week kreeg ik een bijdrage van Geert voor ons programma / podcast dotcom.radio, een bericht van de website “Achter de Samenleving” over het boek; “Vrijheid“.
Een boek speciaal geschreven voor mij, en jou .. (?)
Van de informatie daarin beschreven had ik eigenlijk op elk vlak al kennis genomen. Dagelijks merk ik echter dat er hele volksstammen zijn waar dit alles nog abracadabra is. Waarom was dit boek dan zo spannend dat ik het haast in een ruk uitgelezen heb? Omdat het verschillende puzzelstukje tezamen brengt en handvaten geeft om hiermee in het dagelijkse leven aan de slag te gaan en geen tijd meer te verdoen aan heilloze wegen. Ook het tijd inruimen voor de ongelovigen is daarbij totaal zinloos, je stapt op de trein en gaat mee deze ontdekkingsreis te maken, of je komt ons later nog eens achterna met het boedeltreintje, … of je blijft simpelweg achter op het station. Wellicht je afvragen waar de reis naartoe ging? Als echter een van de onderstaande zinnen / quote je aanspreken dan ga jij dit eBoek over vrijheid ook in een ruk uitlezen.
Regeren is besturen door dwang
Oorlog voeren is massamoord
Belasting is diefstal
Gewelddadige handhavers zijn essentieel voor overheden, want zonder hen zijn hun dreigementen betekenisloos.
De armen en de natuur zouden veel beter beschermd worden als we deze functies niet zouden toevertrouwen aan
dezelfde mensen die oorlog voeren.
Statisme is de ideologie om problemen op te lossen door georganiseerde dwang, in plaats van door vreedzame overtuigingskracht
Overheden willen je laten denken dat je jouw deel hebt bijgedragen door te stemmen en belasting te betalen zonder kritisch na te denken.
Democratie is geen vrijheid. Goed bekeken is democratie op zijn best een meerderheid die een excuus verzint om hun wil aan een minderheid op te leggen
Alles minder dan zelfeigenaarschap is slavernij.
Toen je leerde “niet slaan” en “niet stelen,” was het niet “tenzij je voor de overheid werkt.”
De lange kijk op de geschiedenis biedt een inspirerend verhaal van de ontwikkeling van zelfbestuur.
Democratie is een manier om te doen alsof we allemaal gelijke slavenhouders zijn.
Nu de productiviteit toegenomen is en overheden zijn gegroeid, is de vraag naar zelfbestuur in een versnelling gekomen en de illusie van democratie zal daar niet aan voldoen.
Veel regeringen buiten deze neiging uit, door te proberen mensen hun land te laten zien als een familie en de politieke leiders als ouders.
Om de waarheid te verbergen, gaan overheden tot het uiterste met propaganda bedoeld om de manier waarop we denken en dus hoe we ons gedragen te veranderen.
Overheden gebruiken propaganda om draagvlak te creëren voor allerlei soorten beleid die een vrijdenkende samenleving nooit zou tolereren.
Religie heeft lang een ondersteunende rol gespeeld in de onderdrukking, aangezien regeringen religies die gehoorzaamheid aan de overheid bepleiten zullen bevorderen.
Door middel van sponsoring (en op sommige plaatsen overname) van het onderwijs, kunnen overheden degenen die hun verhaal handhaven sterk bevoordelen.
Zolang propaganda effectief is zullen regeringen altijd mogelijk zijn. Maar omdat we nu meer dan ooit tevoren in staat zijn propaganda te bevragen, zal het uiteindelijk irrelevant zijn.
Zolang we gevoelig voor het racket zijn, zal de beschikbare technologie de aard van de onderdrukking te bepalen, maar uiteindelijk zal technologie de algemene bevolking de macht geven om zelfbestuur op te eisen en de psychologische wortels van statisme irrelevant te maken.
O ntwikkelingen in drukken en handhaving van valuta maakte het fundament van bijna alle moderne regeringen mogelijk: een monopolie op geldcreatie.
Als een slachtoffer van pesten zwijgt, wordt de pestkop aangemoedigd. Zoals elke pestkop, willen overheden dat hun slachtoffers stil blijven. Ze proberen slachtoffers geïsoleerd te houden en te voorkomen dat ze elkaar vinden. Het internet heeft het gesprek mogelijk gemaakt waarin we onze verhalen van slachtofferschap kunnen delen en zien dat we niet alleen zijn.
Veel wanhopige regeringen beperken de toegang tot internet of passen gerichte censuur toe, maar dit markeert het begin van het einde van het racket.
In staat om contact te leggen als nooit tevoren,
zijn we al relaties aan het ontwikkelen die de overheid overbodig zal maken.
Oorlog is de ultieme daad van minachting voor de rechten van de mens. Hoewel door sommigen niet gezien als oorlog, zijn ook embargo’s en blokkades wijdverbreide dreigingen met geweld, en die kunnen net zo destructief zijn als oorlog.
Buitenlandse hulp neemt via de belastingen geld af van de armen in het ene land, en geeft het door middel van hand-outs aan de rijken in een ander land.
Soms bereiken zelfs regeringen grote verlichting van ellende. Jammer genoeg leidt hulp aan het buitenland, gefinancierd door diefstal en uitgevoerd door mensen die zich niet verantwoorden voor de resultaten tot voorspelbaar misbruik van fondsen voor persoonlijk gewin.
Regeringen komen met veel excuses voor oorlog, maar de “oorlog tegen terrorisme” is vooral gevaarlijk omdat het kan worden gebruikt om een land in een eindeloze staat van oorlog te houden.
Buitenlandse bezettingen veroorzaken zo’n wanhoop dat slachtoffers hun leven vaak zo weinig waard vinden dat het gemakkelijk in verzet wordt opgeofferd.
Regeringen toestaan om “terreur te bevechten” is een open uitnodiging voor enorme corruptie.
Gezien wat we weten over de overheid en de motivatie voor de oorlog, lijkt het absurd dat iemand zich daartoe zou wenden voor veiligheid.
De beste verdediging van een land is een goed bewapende bevolking die weigert om zich te onderwerpen aan een georganiseerd systeem van uitbuiting.
Een vrije maatschappij zal meer welvaart kennen. Een welvarende samenleving zal een meer lucratieve handelspartner zijn, en is dus minder vatbaar voor een aanval.
De beste nationale verdediging is een bevolking die weigert te worden geregeerd.
Op elk moment van elke dag zijn onze levens in handen van elkaar, gewoon door de aard van de menselijke ervaring. We zijn niet alleen van elkaar afhankelijk op veel praktische manieren, we leven ook tot plezier van bijna iedereen.
Het feit dat moord zo zeldzaam is onder mensen suggereert dat we omringd willen worden door gelukkige, gezonde mensen.
Leven is een risico. Risico leidt tot angst. Angst maakt ons kwetsbaar. Aanvaarding van de risico’s van het leven maakt het mogelijk moedig genoeg te zijn om degenen die angst promoten vragen te stellen.
Overheden claimen een monopolie op de essentiële diensten rond rechtvaardigheid (geschillenbeslechting, opsluiting, openbare veiligheid), maar in deze uiterst belangrijke sociale functies, misbruiken ze die macht altijd.
Eén element van een politiestaat is een overmaat aan wetten waardoor niet crimineel gedrag illegaal wordt. De meeste regeringen hebben zoveel wetten dat als ze iemand willen pakken die hun macht betwist, weigert misbruikt te worden, of een politieke ongemak vormt, het niet moeilijk is een wettelijk excuus te bedenken om hem aan te houden, aan te klagen, te berechten, en te veroordelen.
Zodra een politiestaat het punt bereikt waarop de meeste mensen voelen dat ze niet in staat zijn precies volgens de wet te leven, keldert het respect voor de overheid.
Overheidstoezicht is niet bedoeld voor onze veiligheid.
Het is bedoeld om ons onder controle te houden.
De beste manier om politie aansprakelijk te houden is door hen te filmen. Een politiestaat zal niet door individuele lokale acties worden verslagen, maar het filmen van de politie kan leerzaam zijn voor anderen, houdt personen aansprakelijk, en elimineert de meest roekeloze agenten.
Diefstal is wanneer iemand iets neemt wat hem niet toebehoort. Ofwel regeringen bezitten “hun volk” als slaven, of belasting is diefstal. Omdat jij je lichaam, je arbeid, en wat je met handel verwerft bezit, is belasting diefstal. Maar zelfs als je toevallig zo gelukkig bent, en je het gevoel hebt dat belasting “de prijs is die je betaalt voor een beschaafde samenleving,” leef je nog steeds in een beschaafde gevangenis. We kunnen alleen ons volle potentieel bereiken als alle relaties vrijwillig en coöperatief zijn.
De mensen die het geld hebben om aan de touwtjes van politici te trekken hebben het systeem zo gemanipuleerd, dat het netto-effect van belasting altijd een belasting is voor de armen.
Helaas voor overheden, belastingen doen niets om de zwarte markt tegen te gaan. Het stimuleert het. Omdat belastingen ondersteund worden door de dreiging van geweld, is het diefstal, zo simpel is het.
De meeste valuta’s die tegenwoordig gebruikt worden zijn niet meer dan papiertjes of digitale getallen aangemaakt door centrale banken. Wanneer ze meer geld drukken, geldt het principe van vraag en aanbod nog steeds, zodat het geld waarde verliest. Erkende banken maken gebruik van ‘fractioneel reserve bankieren,’ waarmee ze geld uit het niets kunnen creëren door een lening aan iemand te geven, terwijl maar een fractie van dat geld gedekt is door eigen vermogen.
Om een munteenheid op te kunnen leggen moeten overheden concurrerende valuta verbieden. Dit betekent dat als je een ander middel gebruikt voor de boekhouding van je handel dan het officiële geld, ga je de gevangenis in of kun je andere “legale” sancties verwachten.
Overheidsgeld dat nergens op gebaseerd is maakt het mogelijk dat de profiteurs, hetzij als eerste ontvangers van nieuw geld of als bankiers die gemachtigd zijn om het te maken, om grote hoeveelheden van de welvaart af te tappen van de hele economie.
Het maakt niet uit of banken de monopolie bevoegdheid van regeringen hebben of dat regeringen zelf de banken beheren, ze zijn er allemaal om de superrijken te dienen.
Overheden creëren opzettelijk complexe fiscale systemen om speciale belangengroepen te bevoordelen en het moeilijk te maken om belastingambtenaren te betwisten.
Als de overheid zegt dat je een eigen woning mag hebben en er zeggenschap over hebt, maar alleen zolang je onroerendgoedbelasting betaalt, ben je huurder, geen eigenaar.
Wanneer overheden schulden maken heeft dat zeer ernstige gevolgen, met name voor toekomstige generaties. Omdat hun primaire bron van inkomsten diefstal is, is staatsschuld een belofte om van iemand in de toekomst te stelen. In sommige landen worden nu al kinderen geboren met een schuld die zo groot is, dat het hen een heel leven zou kosten om die terug te betalen, zelfs bij extreme belastingtarieven.
Welke boodschap geeft een staatsschuld af aan jonge mensen die geboren worden in een schuldenslavernij? Deze manier van doen is niet houdbaar, en ontevreden jongeren zullen afrekenen met overheden. Uiteindelijk komt er een generatie die zegt: “Dit is niet mijn schuld!”, en het eenvoudigweg verwerpt. Wat willen wij onze kinderen nalaten, een vrije wereld vol kansen, of een wereld van schuldenslavernij en het moeten betalen voor onze fouten?
Een vrijwillige samenleving staat voor een ideaal van vrije handel waarin alle interacties vrij zijn van geweld en dwang. In die omgeving zijn alle relaties vrijwillig en we kiezen om eraan deel te nemen, omdat we denken dat we er persoonlijk voordeel van hebben.
De meesten van ons hebben nog nooit de moeite genomen om een goed antwoord te vinden op de prangende vraag: “Waar komt geld vandaan?” Overheden en banken houden dat graag zo. Geld is slechts een ruilmiddel. Creëren van geld en ons dwingen het te accepteren is erger dan stelen, omdat het een poging is om te verhullen hoe erg we bedrogen worden.
Bestaande technologie stelt ons nu al in staat om af te zien van de overheidsgeldsystemen. Als genoeg van ons besluiten dat we niet langer opgelicht willen worden, zal het overheidsgeldracket achterhaald zijn.
Wanneer we vrij zijn om onze behoeften zonder dreiging van geweld na te streven, zullen we altijd gelukkiger zijn.
Nergens is dit meer waar dan in onze keuze van het geld.
Technologie ontwikkelt zich sneller dan ons vermogen om vrijwillige systemen te creëren om de overvloed aan nieuwe technologieën te delen. Overheden hebben hiervan geprofiteerd door een monopolie te nemen op de controle over veel belangrijke functies. Ze promoten het gevaarlijke idee dat mensen onbekwaam zijn om zonder dwingende centrale autoriteit deze systemen te beheren.
Op veel plaatsen beheren overheden monopolies op nutsvoorzieningen niet zelf, maar vergunnen ze bedrijven monopolieprivileges. Zowel voor elektriciteit en water als voor al het andere geldt: een monopoliepositie die onder dwang de concurrentie beperkt zal leiden tot minder goed bediende consumenten.
Totdat we de overheid hebben afgeschaft hebben we nog te leven met het feit dat criminelen essentiële onderdelen van ons leven bepalen!
Kiezen met wie we omgaan heeft veel meer consequenties dan de meesten van ons beseffen. Van nature willen we samenleven en zijn we afhankelijk van omgang met anderen. Belonen van het gedrag van mensen door met hen om te gaan of zaken met hen te doen is de belangrijkste goedkeuring. Een samenleving die mensen beloont voor geweld zal meer geweld krijgen. Een samenleving die mensen tolereert die het non-agressie principe schenden zal door agressieve mensen worden geregeerd. Een samenleving die gelooft dat agressie nodig is om te kunnen functioneren zal dwang institutionaliseren en degenen belonen die bieden wat zij nodig acht. Belangrijker is dat de keuzes die we als individu maken bepalen hoe wijzelf zullen worden behandeld. Wanneer al die keuzes worden opgeteld, is de voorkeur van een samenleving duidelijk, en dat zal tot uitdrukking komen in de cultuur.
Wanneer mensen tegelijkertijd besluiten een bedrijf niet te steunen vanwege zijn gedrag, heet dat een boycot. De verkoop is veel meer bepalend voor het gedrag van bedrijven dan regelgeving.
De exploitatie van het onderwijsracket is met name wreed omdat verkeerd of onderopleiden van een kind neerkomt op het verlammen van hun toekomst. Jonge geesten absorberen van nature informatie en zoeken naar de vaardigheden die het meest essentieel zijn voor hun geluk en voorspoed. Jongeren dreigen met consequenties om gehoorzaamheid te waarborgen verstikt het vrije denken en leert de weg van de overheid: het accepteren van heersen met geweld.
Waar overheden de veiligheid van geneesmiddelen controleren, zijn de resultaten onthutsend: miljoenen mensen zijn gestorven aan door de overheid goedgekeurde medicijnen, en nog eens miljoenen zijn gestorven terwijl levens- reddende geneesmiddelen van de markt werden gehouden. Overheidscontrole over de medische industrie heeft dezelfde desastreuze gevolgen voor prijzen, beschikbaarheid, veiligheid en klanttevredenheid als in elke andere industrie.
Het besef dat welzijnsprogramma’s destructief zijn stelt ons voor een ander probleem: hoe kunnen we deze programma’s afbouwen zonder het bestaan van zoveel mensen die er afhankelijk van zijn in gevaar te brengen? Het antwoord is heel eenvoudig: herstel de kracht van de lokale gemeenschappen waar mensen getroffen zijn. Het zal misschien niet gemakkelijk zijn, maar we zullen allemaal beter af zijn als we gewelddadige oplossingen vervangen door vreedzame.
We hebben allemaal het recht om de lucht in te ademen, het water te drinken, het voedsel van de aarde te nemen, en alle soorten natuurlijke hulpbronnen te gebruiken, zolang we andermans toegang tot deze middelen niet hinderen.
We zijn prima in staat het milieu te beschermen, met inachtneming van deze rechten, zonder onze toevlucht te nemen tot overheidsdwang. Het gebruik van geweld levert vaak het tegenovergestelde op van het gewenste resultaat, en de bescherming van het milieu met behulp van de overheid, heeft geleid tot enorme vervuiling, verkwanseling van hulpbronnen, en vernietiging van talloze levens.
Overheden kunnen het milieu niet doeltreffend beschermen omdat ze, voor hun voortbestaan, een verwrongen kijk op eigendomsrechten moeten handhaven. Omdat overheden bestaan om hun sponsors te dienen en een monopolie over de rechtbanken hebben, zullen hun rechtbanken bijna nooit recht bieden aan personen die lijden onder de gevolgen van vervuiling.
Klimaatverandering is uitgegroeid tot een favoriet excuus voor regeringen om de controle over de energieindustrie aan te scherpen. Ongeacht hoe groot het probleem van klimaatverandering werkelijk is, het rechtvaardigt niet meer dwingende controle. Met welke uitdagingen de mensheid ook wordt geconfronteerd, we zullen ze beter aankunnen door samen te werken.
Overheden zijn nu al aan het experimenteren met weermodificatie op een manier die schadelijk is voor het milieu. Dat is alleen mogelijk omdat het wordt nagestreefd door overheden met zo weinig transparantie en verantwoording.
Niets is waardevoller dan wat we produceren en bedenken. Elk nieuw idee is een optelsom van vele eerdere uitvindingen. We kunnen alleen maar verder zien en meer uitvinden vanwege de mensen die ons vooruithielpen, niet door ideeën stil te houden maar door ze te delen. Voor echte ideeënscheppers is het extreem arrogant te beweren meer te hebben bedacht dan het kleine stukje dat we hebben toegevoegd aan de uitvindingen van al onze voorgangers. Maar de regeringen over de hele wereld hebben een beroep gedaan op de ego’s van de intellectuelen en kunstenaars om het meest arrogante racket van alles maken: intellectueel eigendom. Voorkomen dat mensen ideeën kopiëren weerhoudt ze van het verbeteren ervan en is een ernstige belemmering voor de menselijke vooruitgang.
Internet heeft zo veel barrières weggenomen om ideeën te delen dat een aantal businessmodellen die op het intellectuele eigendomsracket gebaseerd zijn niet meer kunnen concurreren met die op basis van vrije data.
Zonder de noodzaak voor fysieke distributienetwerken voor muziek, video’s en al het andere dat gedigitaliseerd kan worden, is het gemakkelijk voor iedereen om te concurreren als maker van inhoud en aan hun creatieve werken te verdienen. Makers van content die ons van hun werk willen laten profiteren moedigen delen aan.
Als een samenleving accepteert dat een dwingend monopolie een aanvaardbare manier is om persoonlijke relaties te beheren, zullen ze in een neergaande spiraal terechtkomen die, als er niets gebeurt, garant staat voor vernietiging van gezonde relaties.
Als we in vrede willen samenleven met de mensen die we liefhebben, en vreedzaam weglopen bij hen die we niet mogen, zullen onze meest dierbare relaties veel meer voldoening geven.
De meeste regeringen creëren een wettelijk kader rond het idee dat kinderen het eigendom zijn van hun ouders of in ieder geval geen volledige mensen totdat ze een willekeurige leeftijd of juridische status hebben. Dit versterkt het idee dat rechten slechts privileges zijn die een autoriteit kan geven of terugnemen. Hoewel ouders een bepaalde verantwoordelijkheid op zich nemen als verzorger, hebben ze niet het recht de wil van een kind te negeren, voor zover die goed wordt uitgedrukt. Ouders zijn niet gerechtvaardigd de regering te gebruiken om hun valse eigendomrecht over een kind af te dwingen. Kinderen weten wanneer ze als eigendom worden behandeld en hebben de neiging om het te weerstaan. De beste ouders zijn degenen die hun kinderen opvoeden met een goed begrip voor de grote verantwoordelijkheid van ouderschap en baseren hun relaties op begrip en respect, in plaats van bedreiging met geweld.
Voor iedereen die begrijpt wat pesten is, is het ironisch om te zien dat overheidsscholen kinderen proberen te vertellen dat pesten onacceptabel is. Wat ze eigenlijk zeggen is dat pesten alleen aanvaardbaar is wanneer de overheid het doet. Kinderen zijn te slim om de hypocrisie niet te zien.
Overheden zijn afhankelijk van het beheersen van de taal. Woorden worden geherdefinieerd of vaag omschreven om hun behoeften te dienen. Elke keer dat we met een specifieke definitie van pesten komen, onthult dit dat de overheid de grootste pestkop is van allemaal.
Wanneer racisme wordt gebruikt om mensen af te zonderen op basis van onze beoordeling van hun groepen in plaats van hen als individuen te beoordelen is dat schadelijk. We hebben het recht om onze omgang te kiezen om wat voor reden we maar willen, maar een individu als lid van een collectief te beoordelen dat zo oppervlakkig is als een ras, weerhoudt ons ervan te genieten van het volle potentieel van onze relaties.
Bij iemand die zijn emoties beheerst, kunnen anderen alleen maar kortstondig provoceren, waarna ze terugkeren in hun zelfgekozen bestendige gemoedstoestand, maar heel weinigen hebben zo’n meesterschap, en de meesten van ons komen veel tekort.
Het oproepen van emoties bij anderen is een krachtige manier om mensen die zich laten manipuleren te sturen. Effectieve communicatie kan bijna alle menselijke conflicten oplossen. We communiceren vaak agressief zonder het te weten. We communiceren vaak met behulp van bedrog en emotionele manipulatie om anderen te beheersen. Wij zijn terughoudend in open communicatie, omdat we bang zijn te worden beoordeeld. Soms vergeten we naar de behoeften van anderen te luisteren, doordat we het te druk hebben met over hen te oordelen. We hebben de neiging om reacties als aanvallen te horen en worden defensief. Deze disfunctionele communicatiepatronen versterken emotionele slavernij. Ware vrijheid betekent in staat zijn om eerlijk en open te communiceren zonder oordeel. De taal van emotionele slavernij maakt ons kwetsbaar voor onbevredigende relaties.
Geweldloze communicatie bevordert emotionele vrijheid en vervulling.
Voor zover het de gezondheidsindustrie betreft, vergroten regeringen hun macht door het vertrouwen van burgers te winnen, en dat vertrouwen dan te verkopen aan de hoogste bieders in de voedings-, medische en farmaceutische industrie. Een keurmerk van de regering is niet goed genoeg als het om je gezondheid gaat.
Als we vrij willen zijn, moeten we gezond zijn.
Als we gezond willen zijn, moeten we stoppen overheden te vertrouwen.
Misbruik van voedselveiligheidsautoriteit betekent vaak dat voedsel dat onveilig is, goedgekeurd wordt vanwege smeergeld, terwijl producenten van gezond voedsel worden stilgelegd of lastiggevallen door toezichthouders. Natuurlijke, gedecentraliseerde of biologische voedselbronnen zijn illegaal gemaakt, en producenten die politici niet kunnen of willen afkopen worden stilgelegd. De keuze is helder: vertrouw op de overheid en offer je gezondheid op aan de bedrijfswinsten, of denk zelf na en geniet van een gezond leven.
Als je niet gezond kunt zijn, kun je niet vrij zijn.
Omdat regeringen bestaan om de behoeften van hun sponsors te dienen, drijven ze mensen vaak in banen als belastingslaaf die hen ongelukkig maken. Dit wordt bereikt door middel van “onderwijs” en propaganda, maar ook door meer directe manieren zoals belastingen en stimulansen, en door oprichting van kleine bedrijven te belemmeren.
Als jij voor een regering werkt, zou je zeer goed werk kunnen doen, maar het is belangrijk om te erkennen dat het geld dat je ontvangt afkomstig is van een vorm van diefstal. Overheden nemen vaak legitieme sociale functies over, zoals openbare veiligheid en armenzorg. Zelfs mensen die waarde leveren als overheidswerknemers, dragen in het beste geval bij aan meer afhankelijkheid. In het ergste geval plegen ze vreselijk immorele daden als handhavers die hun wapens richten op vreedzame mensen, of andere dwang uitoefenen.
Regeringspensioenen zijn op lange termijn niet zo betrouwbaar als ze willen doen geloven, zeker nu, nu zo veel regeringen worden vervangen in revoluties of in gebreke blijven met hun schulden.
In de meeste landen is het moeilijk maar niet onmogelijk, om eerlijk de kost te verdienen zonder een deel van je arbeidsopbrengst op te offeren aan belastingen. We zouden er allemaal naar moeten streven zo weinig mogelijk belasting te betalen om het budget voor overheidsgeweld niet aan te vullen. Overheden en banken stimuleren belastingslaven om schulden te maken om ze afhankelijk van hun baan te maken. Veel mensen trappen in deze val door boven hun stand te leven. Soms laten veelverdieners zich vangen door hun salaris, als ze het gebruiken om leningen af te sluiten voor grote huizen en dure auto’s. Schuld maakt je tot slaaf en we zouden allemaal moeten vermijden ons meer vast te leggen dan nodig is.
Als we niet weten hoe we gelukkig kunnen zijn, wat is dan het punt van vrij zijn?
Wat heb je eraan om in een vrije samenleving te leven, in een vrij land, of een vrije wereld, als we zo emotioneel verlamd zijn dat we niet in staat zijn om ervan te genieten? — Ware geestelijke vrijheid is de kracht vinden om je gemoedstoestand te kiezen. — Gelukkig zijn is net zo simpel als van gedachten veranderen!
Als we stemmen, kiezen we geen leiders voor onszelf, maar proberen we onze keuze van leiders (en angsten) op te leggen aan anderen. In plaats daarvan moeten we proberen ons eigen leven te leiden. Iemand die echt emotioneel vrij is heeft geen behoefte aan opgelegde externe autoriteit.
De vrijheidsbeweging is geen politieke beweging.
Een echt gelukkig persoon kan de betere aard van de medemensen aanspreken, en kan ze met rust en overtuigingskracht tegemoet treden en het dwingende vervangen door vrijwillige relaties en zelfbeheersing op basis van zelfeigenaarschap.
Alleen een mentale slaaf zal zijn onderdrukkers haten. Een vrije geest zal medelijden met hen hebben, en ernaar streven vreugde te delen met hen die een tekort aan liefde hebben. We moeten niet “vechten” tegen onderdrukking, of “strijden” voor bevrijding, maar eerder degenen versterken die zijn gezwicht voor mentale slavernij.
Het grootste wapen tegen tirannie is een geest die weigert zich te onderwerpen aan manipulatie. Als we strijders voor de waarheid, soldaten voor gerechtigheid, en kampioenen in de vrijheid willen zijn, moeten we eerst van de discipline van geluk bereiken en een groot vermogen om te leven in de liefde. Wees meester over je eigen geest. Kies je houding ten allen tijde. Ontmoet nooit een medemens met geweld of dwang. Streef ernaar om te leven door de rede. Glimlach omdat je leeft. Vergeet niet, BLIJDSCHAP is de ultieme daad van verzet.
Overheden zijn afhankelijk van onze aanvaarding van dwingende systemen, maar de technologie heeft al miljoenen van ons de persoonlijke kracht gegeven om veel effectievere vrijwillige samenwerking te vormen. De belangrijkste moderne technologie die ons aan een vrijwillige samenleving zal helpen is reeds bloeiende: internet. Toen het internet voor altijd de manier veranderde waarop we communiceren, winkelen, navigeren, en onderzoeken, beschreven veel mensen het als revolutionair – en dat was het – maar dat was nog maar het begin! Overheden begrijpen de dreiging van het internet en er zijn verschillende pogingen gedaan om het te controleren. Sommige grote regeringen hebben al veel moeite gedaan om de gevolgen ervan te beperken, maar dat is een verloren strijd. De wereldwijde verbondenheid die is gecreëerd door het internet maakt het nu al veel moeilijker om ons te exploiteren.
Oorlogen zijn altijd gebaseerd op leugens, en hoewel overheden nog steeds kunnen liegen en dat ook doen, is dit nu veel moeilijker. — In regeringsindoctrinatiecentra die openbare scholen heten, kunnen kinderen met smartphones direct hun leraren uitdagen. De meeste kinderen met toegang tot internet weten al dat ze veel meer kunnen leren via het internet dan via de overheid. — Om de voordelen van het internet te maximaliseren is het belangrijk om onafhankelijke media te steunen. De centrale controle over het gesprek wordt ook snel uitgehold door het fenomeen van delen via sociale netwerken. Overheden huren mensen in die de hele dag achter computers zitten om met meerdere valse identiteiten ons iets te laten denken, bijvoorbeeld dat iedereen goed vindt wat de overheid zojuist gedaan heeft. Overheden zijn afhankelijk van leugens en misleiding om hun rackets te behouden, maar nu hebben we de “waarheidsknop” binnen handbereik!
Voordat de paradigmaverschuiving kan plaatsvinden, moet het door een kritische massa mensen worden omarmd.
We naderen snel het omslagpunt waar statisme onhoudbaar zal zijn, niet alleen omdat de instellingen niet duurzaam zijn, maar ook omdat wij opstaan en onze rechten opeisen. — Het omverwerpen van overheden zal geen nut hebben als niet eerst zelfbestuur wordt omarmd en opgeëist.
Gedwee vragen om minder onrecht komt neer op vragen om onrecht te laten voortduren. (blijven stemmen?)
De relevante trends geven al aan dat het creëren van een vreedzame, vrijwillige, wereld zonder regering onze lotsbestemming is. — Het bereiken van een vrije samenleving vereist een grote mate van onderwijs. Het huidige statistische paradigma is in alle hoofden gestampt die regeringen kunnen raken omdat de exploitatie van mensen zo veel makkelijker is als ze denken dat hun exploitatie noodzakelijk is. — Onderwijzen van anderen begint met het onderwijzen van onszelf. — We dienen net zo voorzichtig te zijn met wat we in onze hersenen stoppen als in onze lichamen.
Natuurlijk onderwijzen omvat flyeren, bloggen, boeken schrijven, kunst maken, evenementen hosten, bepaalde elementen in het politieke domein, redevoeringen geven, op pleinen en kruisingen staan met een megafoon of een bord, brieven schrijven, petities organiseren, graffiti, posters ophangen, mediaproductie, krijten, luchtschrift, piketwacht, protesteren, of gewoon een button of slogan dragen om een gesprek aan te kunnen knopen.
Alle onderwijs is een vorm van activisme, omdat het beoogt de status quo te veranderen.
Ongehoorzaamheid is beschaafd. Gehoorzaamheid is niet beschaafd.
De term agorisme komt van het Oudgriekse woord voor een open markt, “agora.” Overheden proberen agoristische activiteit te demoniseren als “zwarte markt,” maar dat is alleen omdat ze willen dat onze handel plaatsvindt waar ze het kunnen controleren en belasten, dus in hun door dwang gedomineerde “witte markt.”
Waar sprake is van revolutie zonder evolutie van denken, is er een machtsvacuüm. In plaats van het veroorzaken van instabiliteit, moeten we zelfbestuur aanmoedigen om die leegte op te vullen, zodat we een vreedzame, ordelijke overgang naar een wereld zonder regeringen kunnen hebben.
De manier om dat te doen is lokalisatie.
Lokalisatie is de ontmanteling van de regeringen van beneden naar boven, eerst de macht herstellen van plaatselijke gemeenschappen en met het uiteindelijke doel alle georganiseerde dwang te elimineren, en een vrijwillige samenleving te bouwen op basis van zelfeigenaarschap en universele geweldloosheid. Op veel plaatsen bieden regeringen de beste kansen om dit te bereiken door bestaande onderafdelingen en het verkiezingsproces. Op andere plaatsen, zal lokalisatie effectiever zijn door centrale overheden gewoon omver te werpen, maar het moet gebeuren met een duidelijke afwijzing van een centrale overheid, en niet alleen om het te vervangen door een andere.
Lokalisatie spreekt mensen aan die vrijheid niet helemaal ondersteunen, maar gewoon meer inspraak willen in hoe ze worden geregeerd. Hoe lokaler overheid is, hoe relevanter de stem van het individu. — De wereldwijde roep om te lokaliseren zal mensen van alle politieke overtuigingen verenigen, behalve degenen die wereldwijde regering willen.
Grote centrale overheden hebben bewezen goede instrumenten te zijn voor het consolideren van welvaart in handen van enkelingen en de handhavers worden betaald om dat zo te houden. Lokalisatie biedt de mogelijkheid voor gemeenten om ten onrechte verworven eigendom terug te vorderen en het op grotere schaal beschikbaar te maken, als teruggeven aan de rechtmatige eigenaren niet mogelijk is. Dit is vooral belangrijk voor grond die niet wordt gebruikt, maar beschikbaar kan worden gemaakt voor duurzaam leven en andere productieve doeleinden.
We zullen geen vrije samenleving bereiken door overheden te bedelen om vrijheid. Dat doen we wel door onmiddellijk herstel van de zeggenschap over onze eigen gemeenschappen te eisen.
Als we de problemen negeren, kunnen we achterover leunen, op de ineenstorting wachten, en hopen dat onze regeringen ons sparen in hun gewelddadige doodsstrijd als ze zich vastklampen aan de macht.
Als we deze problemen het hoofd bieden, kunnen we een vreedzame overgang beginnen die onmiddellijk positieve resultaten zal opleveren. — Het zal waarschijnlijk een mix van beide worden, men zegt wel eens dat het gewelddadige en hardhandige optreden tegen demonstranten in de hele wereld al een teken is dat regeringen de controle aan het verliezen zijn.
Als we de overheid zien voor wat het is, zijn we geneigd op te roepen tot een revolutie, een relatief snelle verandering. De overgang naar een werkelijk vrije samenleving zal niet van de ene op de andere dag plaatsvinden, en dat zou ook niet moeten. Dit is duidelijk een proces van evolutie, niet van revolutie.
Neem deze boodschap aan als een geschenk. Door er waardering voor uit te spreken, geef je ook mij de grootst mogelijke waardering. Deel het met iemand en gebruik het om een gesprek te beginnen. Ik hoop dat het een passie in je heeft wakker gemaakt. Ik hoop dat je je waardering toont door mijn inspanningen te steunen om deze ideeën verder te brengen en deze boodschap te verspreiden. Als dit boek niet het perfecte hulpmiddel is, schrijf er dan zelf een! Voel je vrij om ideeën, taal of exacte woorden te lenen van dit boek. Deel de boodschap en help mee bouwen aan een vrije wereld.
Voor meer informatie, om je steun te tonen met een donatie en om uit te vinden hoe je kunt helpen de boodschap te verspreiden, ga je naar thefreedomline.com | Lees hier het boek; “Vrijheid“.
