Alleen op de wereld, maar wat verbindt ons?
We worden allemaal geboren en groeien op in dezelfde aardewereld, weliswaar op verschillende plaatsen en binnen verschillende culturen en gezinsomstandigheden. Vaak zelfs binnen die gezinsomstandigheden op een andere positie in de rangorde der kinderen. De omgevingsfactoren van cultuur, geografische locatie en gezinscultuur zijn bepalend voor de verdere psychisch/emotionele vorming van iedereen.
Toch kunnen mensen binnen dezelfde opvoedingsomgeving totaal van elkaar verschillen. Er is dus iets dat qua uiterlijk vormende factoren hetzelfde is, maar door ieder persoonlijk anders opgepakt en verwerkt wordt. Dit is een uiterst intrigerend gegeven.
Men hoort of leest wel eens dat, naast die uiterlijke opvoedingsfactoren, de erfelijkheidsstroom binnen families van wezenlijk belang is. Toch is dit geen afdoende verklaring voor de individuele verschillen, die binnen eenzelfde erfelijkheidsstroom in dezelfde generatie op kunnen treden. We worden lichamelijk naakt geboren, maar gaan over het algemeen niet lichamelijk naakt dood. Gedurende het leven worden we geacht ons van kleding te voorzien, omdat dit moreel/ethisch gezien nu eenmaal zo hoort. Gezien de klimatologische omstandigheden op meerdere aardlocaties is dat ook een uiterst logisch fenomeen. Maar ook die kleding is cultureel en geografisch bepaald. Hoewel het westen sinds de jaren 60/70 een monocultuur heeft ontwikkeld, in de vorm van de door de mode bepaalde kledingcultuur van de jeans. Daarnaast is er een de door de agro-industrie bepaalde uniforme voedselcultuur ontstaan. Deze staan mijns inziens symbool voor de uniformerende invloed die de westerse cultuur sindsdien heeft veroverd.
Het uniform
Een uniforme klederdracht heeft ten doel om mensen zich te laten identificeren met een bepaalde groep. In het westen is dat niet alleen het dragen van jeans, maar ook de stropdas en het bijbehorende, al dan niet driedelige, pak/kostuum. Daarnaast zijn er natuurlijk de uniformen van wetshandhavers, ‘landsverdedigers’ en veiligheidskorpsen. Zo heeft iedere (sub)cultuur haar eigen uniform, waar iedere drager ervan een identiteitsbepaling aan kan ontlenen en de deelnemers aan die cultuur indoctrineert met het uiterlijk bepaald culturele gedachtegoed. In het kader van de economische globalisering en de rol van de bankiers, multinationals en andere marionetten daarin, is sinds het Angelsaksisch kolonialistische veroveringsgeweld in de 17e eeuw de westers culturele uniformering de gehele wereld gaan bepalen. Dit als voorbereiding op de uniforme wereldcultuur, waarvan we in onze tijd steeds meer de duidelijke contouren zich zien aftekenen.
Na mijn puberteit heb ik jarenlang geweigerd een jeans te dragen, juist vanwege dit uniformerende effect waar ik mij niet in herkende. Deze van buitenaf bepaalde (mode)normen hebben een doorwerkend effect op het innerlijk van mensen. Het is werkelijk ongelooflijk wat men leert zien, als men weigert mee te gaan in die van buitenaf bepaalde hypes op vele gebieden. Naast de kledinghypes waren er natuurlijk vele andere, met betrekking tot de verspreiding van de Amerikaanse monocultuur op velerlei gebieden. Zoals Coca Cola, McDonald en de rest. Het is zo gemakkelijk om je daarin mee te laten gaan, omdat de meeste mensen het niet fijn vinden om een werkelijk alleenstaand buitenbeentje te zijn. Het liefst wil men tot een groep van ‘gelijkgestemden’ behoren, om daar een sociale draagkracht en een verzachting van de innerlijke eenzaamheid aan te kunnen ontlenen.
Op eigen benen staan
Na het verlaten van het ouderlijke nest is een ieder gedoemd om zelfstandig een eigen weg in het leven te vinden. In de confrontatie met de grote boze buitenwereld is het, na de al dan niet beschermende gezinscultuur, een harde leerschool om jezelf staande te houden te midden van een wereld die geen enkele rekening houdt met jouw individuele belangen. De geglobaliseerde economische belangen van geld verdienen, moeten voldoen aan je buitenproportioneel financiële verplichtingen, een gezin te moeten onderhouden, relatieproblemen en daarnaast nog jezelf te willen zijn is een welhaast onmogelijke opgave. Het lijkt alsof die ogenschijnlijke mission impossble nog onmogelijker gemaakt wordt door de ontwikkelingen in de wereld met betrekking tot werkgelegenheid, oorlog en alle andere kunstmatig geschapen sociale problemen.
Deze schier onmogelijk lijkend menselijke opgave kan menigeen zich bij tijd en wijle verdomd eenzaam doen voelen. Het lijkt dan soms of jij de enige bent die met al deze problemen worstelt. Want vele anderen lijken daar geen last van te hebben en laten hun leven al kabbelend voort dobberen. Dat is echter de schijn die zij weten op te houden, om vooral maar niet zwak en kwetsbaar over te komen. In deze door economische zakelijkheid en hardheid gedomineerde wereld, is immers geen plaats voor menselijke gevoelens van kwetsbaarheid, twijfel en vragen betreffende de juistheid van dit alles. In het proces van het ontdekken van de eigen individualiteit zal men steeds weer worden geconfronteerd met weerstand vanuit de buitenwereld, die de eigen beleving als onwaar betiteld. Omdat de door het systeem gehersenspoelde meerderheid niet datgene ervaart, dat overeenkomt met de eigen individuele beleving.
Daar sta je dan, volledig overgeleverd aan je eigen beleving, die niet gedragen wordt door anderen. Wat doe je dan? Pas jij je aan, of blijf je trouw aan jezelf en wat jij vanuit je eigen geweten als waar ervaart? Trouw zijn aan hetgeen wat je op basis van je eigen geweten als waar ervaart, is cruciaal voor het ontdekken van wie jij als zelfstandige en autonome individualiteit bent. Waar het daarbij op aankomt is het blijven stellen van vragen bij alles wat je vanuit de buitenwereld als waarheid wordt aangedragen. Werkelijk alles!!! Het stellen van vragen bij hetgeen wordt gepresenteerd, is een bouwsteen voor het ontdekken van de eigen individualiteit.
De menselijke verbinding
In de laatste decennia, met name sinds de opkomst van het internet, is gebleken dat steeds meer mensen twijfelen aan de juistheid van wat er in de wereld gebeurt. Zij delen dit op allerlei mogelijke manieren via het internet en ‘ontmoeten’ daarbij gelijkgestemden. Met die gelijkgestemden kunnen zij hun gedachten en gevoelens delen, die ze vaak in hun eigen directe sociale omgeving niet met anderen kunnen delen. Dit kan een enorme band scheppen. Probleem daarbij is echter dat dit voornamelijk alleen via de virtuele realiteit van het internet plaatsvindt. Het vindt geen bekrachtigende basis in de echte menselijk sociale realiteit. Het blijft dus min of meer in de virtuele lucht hangen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar die hebben de moeite genomen om iets te organiseren voor die gelijkgestemden om elkaar in het echte leven te ontmoeten. Zodat ze elkaar als mens van vlees en bloed, met een ziel daarin, kunnen ervaren.
Daarnaast is er het gegeven van de onbewuste groepsvorming bij gelijkgestemden, die in hun groepsvorming hetzelfde uitsluitingfenomeen laten zien ten aanzien van andersdenkenden en andersvoelenden. Hetzelfde groepsdynamische proces herhaalt zich hier op microniveau als op het macroniveau van de grote boze buitenwereld. Het is nu eenmaal een psychologisch gegeven dat mensen zich willen verenigen op basis van overeenkomsten en de verschillen willen buitensluiten. Dit fenomeen wordt op een bijzonder negatieve en sociaal destructieve manier versterkt door het kunstmatig geschapen ‘vluchtelingenprobleem’. Dit fenomeen is bedoeld om mensen op een onbewust niveau in hun primair instinctieve overlevingsinstincten aan te spreken. Het mooie van de nu zich voordoend vernieuwende ontwikkelingen is, dat we op een bewust niveau mogen leren om ook verschillen als waardevol te zien. Voor zover zij een bijdrage zijn aan een wederzijdse verrijking en ontwikkeling.
Echte ontmoetingen
In mijn beleving is het dan ook van groot belang om de voortgang van de menselijkheid vorm te geven door ontmoetingen te organiseren, waarbij mensen elkaar in het echt kunnen ervaren. Er kunnen dan wederzijds verrijkende uitwisselingen plaatsvinden, die voor iedere deelnemer daaraan een vernieuwende ontwikkelingsimpuls op zou kunnen leveren. Met de dreigende afsluiting van het internet in het kader van de geopolitieke ontwikkelingen, is het van het grootste belang dat mensen elkaar in het echte leven weer weten te vinden. Dat vinden zal dan als basis hebben een wederzijds gevoelde overeenkomst, waarbij de verschillen een uitdrukking zijn van ieders individualiteit. Die verschillende individualiteiten hebben dus, zoals in het begin van dit artikel gezegd, alles te maken met hoe ieder de eigen uiterlijk bepaalde opvoedingsfactoren heeft opgepakt en verwerkt. Dit maakt het juist tot een bijzonder boeiend, leerzaam en verrijkend geheel. We hebben immers allemaal een persoonlijk stuk verwerkte waarheid in pacht en tezamen vormen we een geheel!
Alleen is maar alleen, maar samen staan we sterk!
De mens is in essentie een sociaal wezen. Wat betekent dat hij/zij in de omgang met anderen over zichzelf kan leren en door zichzelf in zijn/haar ware wezen te laten zien en kennen, een verrijkende bijdrage kan zijn voor anderen. Dit is wat ons als mensen met elkaar verbind, ons eigen menszijn met elkaar te delen! De wereld tot een betere leefgemeenschap maken kunnen we niet alleen, maar wel met elkaar!
Arend Zeevat 7 januari 2017
Hou je hoofd koel en vooral je hart warm. — Arend Zeevat
Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen. Wereldbrand
Wijsheid wordt je niet in de schoot geworpen. Je zult haar zelf moeten ontdekken na een reis
die niemand voor jou kan maken of jou kan besparen. — Barbara Ann Kipfer
