Gefälschte Nachrichten – Fake News – Nep Nieuws: Is het Duitse blad ‘der Spiegel’ net zo vals als het Amerikaanse CNN network, de New York Times en al die andere leugenachtige media die de linkse boodschap verspreiden; “Trump is slecht”. Of wordt 2019 de eenrichtingsweg naar de journalistieke grafkelder? – HM
Bron artikel Automatic Earth: Trump Derangement Goes International
Door: Raúl Ilargi Meijer
Dirk Kurbjuweit, plaatsvervangend hoofdredacteur van het Der Spiegel-tijdschrift in Duitsland gedurende de afgelopen 4 jaar, stuurde ongewild een belediging de wereld in deze week toen hij reageerde op een brief geschreven door de Amerikaanse ambassadeur in Berlijn Richard Grenell.
Zijn reactie presenteert misschien wel het meest perfecte voorbeeld van de ondergang van nieuws, journalistiek, de media in het algemeen, die we tot nu toe hebben gezien. Meest perfect bij zeer stijve concurrentie.
Nadat Der Spiegel zelf deze week zijn prijswinnende sterrenverslaggever, Claas Relotius, ‘zijn uit dekast komen’ als iemand die veel van zijn geprezen artikelen helemaal opnieuw had bedacht, stelde Grenell voor dat het tijdschrift, en vooral de redactie, niet kan denken dat ze alle schuld kunnen afschuiven op juist deze man. Hij tweeted:
We waarderen beleidskritiek. We houden van een gratis pers. Maar @Spiegel verzon letterlijk verhalen waarin mensen (Amerikanen) racistisch en xenofoob waren. Ze verzonnen evenementen, details en leugens – en geen redacteur controleerde de verhalen. Elke echte journalist zou hierdoor verontwaardigd moeten zijn.
En hij schreef een brief aan Der Spiegel, zij het aan de ‘verkeerde’ redacteur, Steffen Klussman, die pas na 1 januari in de functie zal zijn:
De recente onthullingen van volledig verzonnen verhalen, compleet fictieve mensen en frauduleuze details in der Spiegel in de afgelopen zeven jaar zijn erg verontrustend voor de Amerikaanse ambassade. Deze nep-nieuwsverhalen richtten zich grotendeels op Amerikaans beleid en bepaalde segmenten van het Amerikaanse volk. Het is duidelijk dat we het doelwit waren van institutionele vooroordelen en we hebben last van de atmosfeer die deze roekeloosheid heeft aangemoedigd.
Hoewel de anti-Amerikaanse verhalen van der Spiegel de afgelopen jaren zijn uitgebreid, is de anti-Amerikaanse bias van het tijdschrift sinds de verkiezing van president Trump ontploft. We zijn bezorgd dat deze verhalen worden gepusht door der Spiegels senior leiderschap en verslaggevers die reageren op wat het leiderschap wil.
Hier komt de ongewilde belediging van Dirk Kurbjuweit, het linkse podium die de lange reis naar beneden begint:
Het is waar dat een van onze verslaggevers grotendeels artikelen hebben gefabriceerd, waaronder rapporten uit de Verenigde Staten. Onze excuses aan alle Amerikaanse burgers die door deze artikelen zijn beledigd of gedenigreerd. Het spijt ons heel erg. Dit had nooit moeten gebeuren. In dit geval zijn onze beveiligings- en verificatieprocessen mislukt. We werken er hard aan om deze problemen te verhelderen en onze procedures en normen te verbeteren.
Ik wil u echter op één punt tegenspreken. Wanneer we de Amerikaanse president bekritiseren, komt dit niet neer op anti-Amerikaanse vooringenomenheid – het is kritiek op het beleid van de man die momenteel aan het werk is in het Witte Huis. Anti-Amerikanisme is mij erg vreemd en ik ben me absoluut bewust van wat Duitsland aan de VS heeft te danken: heel veel. DER SPIEGEL heeft geen institutionele voorkeur voor de Verenigde Staten.
Natuurlijk heeft Grenell in de eerste plaats gelijk, als je iemand zeven jaar valse verhalen laat schrijven en je redacteuren, waaronder Kurbjuweit zelf, geen enkele leugen onderscheppen, lijkt het erop dat je de verzinsels door laat glippen ‘ opzettelijk. Zoals Grenell suggereert, lijkt het erop dat het hele tijdschrift het nieuws probeert te fabriceren en er niet over wil rapporteren.
Maar dat is niet waar de belediging van Kurbjuweit komt. Dat komt in de tweede paragraaf. Waar hij effectief zegt dat het bekritiseren van Amerika en Amerikanen, inclusief door volledig verzonnen verhalen, geen anti-Amerikaanse vooringenomenheid is. In plaats daarvan, zegt hij, lijdt Der Spiegel eenvoudigweg aan het Trump Derangement Syndrome. Met andere woorden, geen anti-Amerikaanse vooringenomenheid, maar een anti-Trump bias.
En dat is naar zijn mening blijkbaar prima. En hoewel het natuurlijk niet zo is, zeker voor een redacteur van een tijdschrift dat een reputatie hoog te houden heeft (ooit heeft het dat gedaan), wie kan het hem echt kwalijk nemen? In de Amerikaanse pers is het enige dat hij ziet het Trump Derangement Syndrome, in ten minste 90% van de media. Dus hoe kan iemand de schuld geven aan een Duitse redacteur voor het doen van wat de New York Times en CNN 24/7 doen?
Het probleem met dit alles is natuurlijk dat al deze nieuwsuitzendingen het nieuws zouden moeten melden en geen van hen meer doen. Ze ‘rapporteren’ de meningen van hun redacteuren en ‘journalisten’, en als deze mensen het niet leuk vinden wat het Amerikaanse volk als hun president kiest, is het open seizoen.
Amerikaanse media hebben het aanvaardbaar gemaakt voor buitenlandse media om valse artikelen over de Amerikaanse president te schrijven, wat betekent dat spot van het kantoor van de president ook goed is, en daarmee het proces waarmee hij werd gekozen. Herlees de verklaring van Kurbjuweit, dat is wat hij zegt.
Dit is een soort nieuw normaal dat misschien wel de belangrijkste erfenis van 2018 is. Het is waar de golf van sociale media en het internet in het algemeen ons heeft geleid. In dit proces hebben ze de waarheid heel doorgeslikt en zullen we het misschien nooit meer zien.
De waarheid is geen winnende propositie. Het maken van verhalen en verhalen en het gebruiken ervan om lezers en kijkers te inspireren zoals een moderne versie van de rattenvanger is een veel grotere winnaar dan de waarheid, en ze worden allemaal wakker met deze nieuwe realiteit.
Het antwoord van Der Spiegel om als leugenaar te worden blootgesteld, is door te doen alsof hij er open over is, maar alleen door een persoon de schuld te geven, terwijl hij de redacteuren spendeert die hem 7 jaar lang vrij hebben laten rondlopen.
The Guardian, die een verzonnen verhaal over ontmoetingen tussen Paul Manafort en Julian Assange in de Ecuadoriaanse ambassade van Londen een paar weken geleden maakte en ook werd blootgesteld, heeft een andere benadering gekozen: ze proberen de waarheid in stilte te verstikken. Zowel de schrijvers van het verhaal als hoofdredacteur Kathy Viner, verantwoordelijk voor het publiceren van flagrante leugens en verzinsels staan nog steeds op de loonlijst, er is geen terugtrekking en er zijn geen excuses.
Maar er is een keerzijde voor dit soort dingen. Als je probeert weg te komen met het vermoorden van de waarheid zoals Der Spiegel en The Guardian in deze twee gevallen hebben gedaan, wie zal je de volgende keer lezen als ze willen weten wat er echt gebeurt en jouw woorden als waar aannemen? Niemand in hun gezonde geest. Het is dus noodzakelijkerwijs een korte termijn strategie.
Maar zolang het duurt, is het winstgevend. En het is ook machtig besmettelijk. Als en wanneer de buitenlandse pers niet langer twijfelt of ze toegeven dat ze lijden aan het Trump Derangement Syndrome, komt dat omdat Amerikaanse media die weg voor hen hebben geplaveid. Voordat internet zijn (dis-) informatie-explosie zou aanwakkeren, zou dit onmogelijk zijn geweest.
Je vraagt je af waar dit heengaat in 2019. Wat al duidelijk is, is dat je je vertrouwde nieuwsbronnen niet meer kunt geloven.
En het is niet een kwestie van sommige artikelen die waar zijn en sommige niet; niets dat door Der Spiegel en the Guardian is uitgegeven, kan vanaf nu als vanzelfsprekend worden beschouwd als waar, beide worden gedaan als betrouwbare nieuwsbronnen. Omdat ze zijn blootgesteld alsof ze expres hebben gelogen, en slechts één keer is genoeg.
Hetzelfde geldt voor veel van de voorheen vertrouwde Amerikaanse MSM. En dat zou je echt moeten afvragen waar dit ons naartoe brengt in 2019. De waarheid is sneller aan het eroderen dan je kunt bijhouden, en het zijn je ooit vertrouwde stemmen die de erosie leiden. Waar haal je je nieuws vandaan? Wat en wie kun je vertrouwen?
Hier is een gedachte: volg de automatische aarde. En het mooie is dat je niet wilt dat je Trump niet leuk vindt waar dit naartoe gaat. We vinden hem ook niet echt leuk. We houden gewoon niet van leugens en valse nieuws nog veel meer.
Noot: Net als de nep nieuws berichten hoef je iemand niet ‘leuk’ te vinden maar dien je als MSM je te houden aan de feiten, eigen gedegen onderzoek en deze inzichten te publiceren zonder een politieke kleur of eigen voorkeur. Op een persoonlijk blog mag je echter schrijven volgens je eigen politieke voorkeur. De politieke voorkeur media zijn nu inmiddels massaal hun eigen graven aan het graven. We zijn het met z’n allen maar normaal gaan vinden dat de MSM een politieke voorkeur in hoofdletters kunnen ventileren, het nieuws heeft daarmee al op voorhand elke integriteit verloren. De vraag is hoeveel er reeds in 2019 zullen gaan verzuipen in hun eigen leugens?
– HM
