|
|
artikel van voor 2012
Dank u voor alles wat u gedaan heeft!
Mijn naam is Barbara Vogel, ben 34 jaar en moeder van Bodhi (uit het Sanskriet en = Verlichting). Onze Bodhi is nu 15 maanden. Voor de zwangerschap wist ik al, uit gevoel, dat ik onze baby niet zou vaccineren. Natuurlijk waren de commentaren niet van de lucht. Maar het was duidelijk voor mij (voordat ik er veel info over had) er wordt niet gevaccineerd.
Nu moet u weten dat ik echt niet altijd zo iemand ben, die beslist over anderen. Toch dit voelde gewoon het beste en als dat diepe, duidelijke gevoel aanwezig is, sta ik als een huis, geen wolf blaast mij dan omver ( uit: 3 biggetjes en de wolf) Daarnaast leef ik ook samen met mijn man plant strong, en biologisch voor een groen en vriendelijk leven.
Nu begon ik dus zwanger te zijn, veganistisch en te vertellen niet te gaan vaccineren. Nou de hel brak los, beetje overdreven, maar goed, blij waren de meesten geenszins. En het meest vreselijke voor hen was, dat ik niet in de aanval ging, want het was duidelijk, mijn hele geest en lichaam waren het erover eens, zo gebeurt het. Toen de echo’s steeds goed waren en hij voor leek te liggen op schema, werden de commentaren iets minder.
De hele zwangerschap verliep goed zonder problemen, alleen één keer veel druk op de maag en dat deed even vreselijk pijn, maar dat had ook veel (bleek later) met het verwerken van onverwerkte emoties te maken. Later is dat niet meer gebeurd.
De bevalling was wel een ramp, omdat ik bang was dat mensen beslissingen voor mij zouden nemen als ik niet meer in staat zou zijn nee te zeggen (door uitputting) terwijl het niet goed voelde. Angst, kan ik u zeggen, is een slechte raadgever. Mijn angst werd dus bewaarheid. Uiteindelijk had dat hele stressgedoe voorkomen kunnen worden, goede leer voor de volgende keer hè 😉
Beste Anneke, (Bleeker)Bodhi groeide de eerste twee maanden 11 cm, (humm, hoe kan dat nou, op die plant strong borstvoeding met extra bio sojababyvoeding?) 4 maanden kon hij al heel even zelf staan. 5 maanden goed zitten, 6 maanden eerste tanden 11 maanden lopen 15 maanden (Nu) 8 tanden + 2 hoektanden (3e drukt al), 4 kiezen. hij rent ook al en klimt op ons bed voor het eerst zelfstandig. Met 14 maand kon hij midden in bad, zelf, zonder steun, opstaan. Hij heeft de waterpokken gehad, een paar zonder problemen, hij heeft niet gekrabt, had wel iets verhoging. Later een keer 1 dag hoge koorts, volgende dag over (uiteraard nemen wij geen koortsonderdrukkende middelen, koorts is immers een beschermingsmechanisme van het lichaam, recent 19 december 2010 een artikel over op wanttoknow.nl) en de zesde ziekte, daar is hij wel even ziek van geweest, 3 dagen hoge koorts en toen kwamen de roze vlekjes (Roseola Infantum wordt de ziekte officieel genoemd)
Met Kerst heeft hij ’s avonds overgegeven en was verder vrolijk, ’s nachts nog een keer (hele bed zat onder) en ’s ochtends weer oké (beetje sloompjes). Ik heb zelf ook even overgegeven en een halve dag minder goed geweest. De rest is ook ziek geworden maar allemaal beduidend langer. Nu is hij voor het eerst verkouden sinds gisteren. Hij doet het heel goed en dat is voor mij een extra bewijs dat ik goede keuzes maak. Natuurlijk zal niet iedereen plant strong willen leven, maar het kan wel degelijk. Nu weer veel dioxine kippen, eieren en varkens in het gebied waar ik woon.
Bodhi heeft geen allergie (gehad), geen verkoudheden eerder gehad, geen keelontsteking, geen amandel ontsteking, geen oorontsteking, geen wit/bleek gezicht zelfs niet als hij ziek is, geen huilbuien, (alleen als hij honger heeft of moe is of gevallen is kan hij gaan huilen) Slaapt keurig de hele nacht door (half 8 tot half 8) slaapt meestal 2 x overdag. Is bijna altijd vrolijk en inmiddels 86 cm (loopt 6 cm voor) 11.5 kilo.
Hij doet het geweldig, sommige mensen die worden boos als ze horen hoe ik het doe. Meesten zijn verbaasd, eentje wilde hem per sé bloot zien, hem MOEST toch wat mankeren!
Hij zet in ieder geval mensen aan het denken.
Oh ja, bijna iedereen zegt: wat heeft hij mooie heldere oogjes. Zacht en vriendelijk maar toch goed te verstaan zeg ik dan: dat zijn ongevaccineerde oogjes. Ik begrijp dat het erg belangrijk is om vanuit de vriendelijke transparante energie te handelen. Vaccineren is één van de wortels van heel veel kwaad. Dàt is juist, maar om mensen iets nieuws/ongeloofwaardigs te laten bekijken, voordat ze het afwijzen, vergt veel geduld, takt en wijsheid. In ieder geval werkt het niet om je stem te verheffen en even goed de waarheid te vertellen. Zelfs al heb je nog zoveel bewijsmateriaal in je hand, en zelf veel kennis,… wanneer de leerling niet klaar is,… kunt u beter het pand verlaten.
Doe je uiterste best, altijd de rust te bewaren, laat eventueel een boek per ongeluk achter op de w.c. (zonder in je ego te stappen). Met een beetje geluk gaat de w.c. bezoeker, zowaar, een stukje lezen. Neem het boek bij je volgende bezoek weer mee. Als je iets wegneemt wordt het namelijk interessanter 😉 (humm ik proef hier ego van mijzelf…)
Doe veel kennis, voor jezelf, op uit boeken, die van Anneke Bleeker is natuurlijk erg goed (ik heb ‘m ook sinds mijn verjaardag), en via sites, bekijk ook de Amerikaanse en Duitse eventueel. Bekijk youtube filmpjes. Voor een hele lijst mag u mij mailen. En verspreidt het nieuws, maar wees altijd alert op je energie, je houding, kijk eens (als je alleen bent) in de spiegel en probeer die persoon, daar tegenover je, te overtuigen. Let erop dat, wanneer je verstijft, dat dàt anderen afschrikt om iets nieuws op te nemen. Je geeft dan namelijk aan dat je iets wilt bereiken door drukken / wringen / misschien zelfs dreigen, dat schrikt het andere intelligente wezen (dan wel meervoud) af, niemand wil namelijk geduwd, gedrukt of bedreigt worden.
Dus de ander gaat A: in de aanval B: kruipt in schulp / bang (bij angst neem je nieuwe informatie niet
goed op) C: is er met de aandacht niet bij en denkt: “Hoe kom ik van hem / haar af?” D: ……. (zelf invullen)
Blijf ontspannen en transparant, wees bereid alles te vertellen, maar wanneer de ander onrustig wordt, geef als tip eens te kijken op verontruste moeders verander van onderwerp of scheidt jullie wegen (op dat moment, er komt wel weer een volgend moment, of iemand anders gaat verder).
Als je iets doet vanuit de juiste intentie, komt er hoe dan ook een goede kettingreactie (al ontgaat jou die soms geheel).
Wat is de intentie?
Is je ego aan het vertellen dat jij iets veel beter weet dan een ander en dat die ander dom is en onderwezen moet worden? Of heb je echt te doen met die anderen, die helaas nog niet weten wat er mis is met vaccins? Ga je transparant naast de ander staan, of ga je met wijzend vingertje boven de ander staan? Let op je energie, wat straal je uit en wat laat je binnen. Een steen dragen als rozenkwarts kan heel fijn zijn, ook kunt u zich voorstellen onder een stolp te staan die alleen goede helende energie binnenlaat en doorlaat naar buiten, of vraag een liefdeslicht (God, Jezus een dierbare overledene, of Engel, Boeddha enz.) u te helpen. Zwarte toermalijn is ook goed om spanning (electrosmog) af te voeren, weet dat een teveel aan electrosmog ook de nodige onrust enz. kan veroorzaken Oefen bijvoorbeeld eens in de supermarkt, denk je in dat vanuit je hart een straal liefdeslicht straalt en maak vanuit die straal contact met anderen, bijvoorbeeld de caissière. Normaliter maak je contact met anderen via je hoofd, maar laat die energie eens zakkkkken naar je hart en maak vanuit daar contact. Je zult van allerlei dingen merken. Zou graag daar eens over horen / lezen hoe u dat ervaart.
Barbara Vogel eMail
Je vroeg me om mijn verhaal aan je te schrijven over hoe ik tot de beslissing ben gekomen om Dhylan niet te laten vaccineren. Dit is natuurlijk niet over een nacht ijs gegaan en nog blijf ik me erin verdiepen en komen er toch iedere keer weer nieuwe zaken op mijn pad. Gelukkig krijg je op bepaalde tijden altijd weer een stukje te lezen of verhaal te horen van iets of iemand die je weer extra kracht geeft in je keuze en die je weer laat voelen waar je voor staat. Ik zal proberen bij het begin te beginnen…..
In januari 2010 voelde ik dat ik zwanger was van ons eerste kindje. Ik had nog geen test gedaan maar wist het wel al voor mezelf. Toen ik het wel zeker wist ging ik over een hoop zaken nadenken zo ook natuurlijk over de vaccinaties. In het verleden had ik het al meerdere malen met mijn moeder over vaccinaties gehad omdat zij hier al meer over wist. Ik ging in 2009 een half jaar reizen met mijn man en stond dus voor de keus om me te laten vaccineren. Ik wist er zelf eigenlijk nog niet zo veel van maar had er niet zo’n goed gevoel meer bij na de gesprekken met mijn moeder. Toch denk je altijd weer van “ja, ik wil natuurlijk niet ziek worden”. Ik had al een aantal jaren last van Fibromyalgie-achtige klachten en dacht van mijn weerstand is al niet al te geweldig dus laat ik me dan toch nog maar vaccineren. Dit dan wel te samen met homeopathische ondersteuning. Achteraf gezien had ik dit nooit moeten laten doen natuurlijk en mijn laatste Hepatitis B vaccin die je binnen een jaar nog moest halen heb ik gelukkig niet meer gedaan.
Toen ik dus zwanger was ben ik me verder in de vaccinaties gaan verdiepen. In het begin met de hulp van mijn moeder die mij toen op jouw website wees. Daar ben ik wat dingen gaan lezen en heb contact met jou gezocht. Toen kwam van het een het ander. Boeken gaan lezen, artikelen gaan zoeken op internet. Geschrokken van foto’s van een baby’tje die een slechte reactie had op de Hepatitis B vaccin en daaraan overleed, enz.. Ik was in de tussentijd al erg met mijn voeding bezig en ook met medicatie dus een hoop zaken hierin kwam me niet onbekend voor. Ik voelde me in dit alles steeds sterker worden. Alleen al de gedachten om een spuit in mijn kind te laten zette maakte me al woest! Ha ha ha. Ook had ik al de keus gemaakt om niet de Vitamine K injectie aan mijn zoon te laten geven direct na de geboorte. Ik vond het wel moeilijk om het mijn man te vertellen. Dit omdat hij toch een hele nuchtere man is. Gelukkig wist ik wel dat hij het ook niet zo heel erg heeft op de medische wereld en zo en weet dat ik me meestal best wel in dit soort dingen verdiep. Gelukkig heeft hij mijn wens gerespecteerd en is Dhylan nu dus ook niet gevaccineerd. Hij is op 12 sept. 2010 geboren en het is zo’n lekker gezond ventje! Maar nu gaat natuurlijk eigenlijk hele verhaal pas beginnen!!!!
Op zwangerschapsbegeleiding ben ik al eens voorzichtig begonnen naar de andere meiden toe over vaccineren. Niemand wil er toch eigenlijk iets van weten. Hebben wel smoesjes om er niks over te lezen. Na de geboorte word het allemaal natuurlijk alleen maar erger. Na een paar weken ga je voor het eerst naar het consultatie bureau. En ik woon op Curaçao dus dan is het al een beleving op zich. Ik had mijn moeder meegenomen als back-up want ik weet dat ik op sommige momenten behoorlijk emotioneel kan reageren. Ik vind als je op zo’n bureau komt krijg je al het gevoel of dat je door een keuring gaat. Zo kil en ongezellig. Na het wegen en meten mag je dan in het kamertje van de dokter gaan zitten waar nog meer functies van je kind worden nagekeken. En dan begint het. De uitleg over de vaccinaties.
Toen ik haar vertelde dat ik niet van plan was te vaccineren toen werd er natuurlijk
het een en ander uit de kast getrokken waarom je dat wel moet doen.
Ik heb mijn kinderen niet laten inenten.
Toen ik nog zei dat ik het niet wilde begonnen ze over de Zuid- Amerikaanse landen hier. Dat als je daarheen gaat dat het dan verplicht is in bepaalde delen. Toen ik haar vertelde dat ik niet van plan was om daarheen te gaan begonnen ze over dat je kind dan eigenlijk een gevaar is voor de anderen! Hoe is dat dan mogelijk, want die zijn toch wel gevaccineerd als ze een vaccinatiedichtheid van 98% hebben?????? Tja toen stopte ze ermee. Daarna naar het kamertje van de zuster. Weer het zelfde verhaal natuurlijk.
Ondertussen heb je het idee of je voor het gerecht staat, vreselijk.
Daarna schoonouders. Weer een moeilijk verhaal en haar een slapeloze nacht bezorgd. Een opmerking van “nou ik hoop dan dat je kind niet ziek gaat worden en met deze beslissing ben ik het toch niet mee eens”. Als ik haar aanbied documenten te lezen met informatie over de inhoud van vaccinaties wil ze daar niks van weten. Tja dan maar kop in het zand en meelopen met de horde. ‘Tuurlijk is dit gesprek heftiger geweest maar dat kunnen velen van jullie vast wel zelf invullen. Daarna nog een goede kennis van mij die haar dochter en aankomend zoon ook niet wil laten vaccineren. Helaas denkt ze wel dat je kind dan minder weerstand heeft. Toch weer een misvatting denk ik zo. Het blijft een moeilijk verhaal maar wel zegt iedereen die mijn zoon ziet: ‘wat een gezond kind is dat om te zien zeg, en wat een geweldige blauwe ogen heeft hij!!!’ Hier blijf ik mijn best voor doen en ik ga er vanuit dat de mensen dit nog een hele tijd blijven zeggen.
Anneke tot heden heel erg bedankt voor de tips en steun van jouw kant uit en dat je nog maar lang de mensen die op je pad komen mag helpen op deze manier.
Veel liefs Aileen en Dhylan
Liever had ik geschreven “wij hebben onze kinderen niet laten inenten” maar, zo zei het, ik heb mijn kinderen niet laten inenten, nee helemaal niet, niets. Mensen kunnen er soms best van schrikken als je dit zegt, maar toen ik de beslissing moest nemen vond ik het ontzettend moeilijk. En dan komen er mensen op je pad die zeggen: “ja maar toch wel voor polio?” Nee niets, helemaal niets. Ik was ook wel een beetje bang en ik had een man die er niets van begreep, “iedereen doet het toch?” was zijn idee. “Ja” zei ik toen, en iedereen draagt bedrijfskleding, maar jij als enige niet”. Hij was wel stil, maar niet gerust. Maar als ik diep in mijn hart keek, wist ik dat het goed was. Grappig, toen ik het woordje goed schreef, schreef ik het eerst fout, ik schreef God. Haha. Ik wist dat het goed was en daar heb ik mij gelukkig altijd aan vast gehouden en het heeft me nooit in de steek gelaten, nooit. God zij dank, whatever God may be. Voor mij is het de oneindige wijsheid van de kosmos waar ik door gesteund ben,want er wordt soms behoorlijk aan je grondvesten geschud. Heel vaak dat er zo’n stemmetje op je schouders springt en tegen je zegt, oh ja durf jij dat wel, weet je het wel zeker, nou dat wil ik dan nog wel eens zien.
Dat, ‘gerust zijn’, vind ik heel belangrijk, het gaat er vooral om dat je diep in je hart de rust voelt om deze beslissing te nemen, want je neemt hem alleen. Hier bedoel ik mee dat, stel dat het ergste je zal overkomen en dat is je kind verliezen, dan ben jij de enige verantwoordelijke, niet je man, niet de dokter, nee jij en jij alleen. Want jij moet zonder kind verder, en je man ook en je kunt het delen, maar jij moet er mee leven. En wie weet blijft je man ook niet je leven lang bij je en zo wel, je bent altijd nog 2 mensen. De dokter heeft er niets mee te maken hoor, die komt heus niet op de begrafenis, hij ent je kind en verder zoek je het maar lekker zelf uit. Ja heel cru… maar soms is het leven heel cru.
Krijgt je kind een kroep aanval, longontsteking, bronchitis of vreselijke oorpijn of buikpijn, dan stop je er toch gewoon even een kuurtje in. Dan is in no-time de hele darmflora naar de filistijnen en kan je kindje ook nog last van verstoppingen krijgen. Maar daar heb je dan vast wel weer een ander medicijn voor, en de farmacie viert hoogtij. Leve de farmacie.
Toen ik zwanger raakte van onze eerste dochter ging ik op zoek naar een huisarts die niet van mij eiste dat ik iedere maand op controle zou komen. Ik wilde het vertrouwen in mijn kind en mijzelf zelf bewaren. Toen ik bij de eerste huisarts kwam, begreep hij helemaal wat ik bedoelde, althans hij knikte steeds ja. Aan het eind van het gesprek moest ik even een afspraak gaan maken bij zijn secretaresse, want over een maand wilde hij mij weer zien. Ik was met stomheid geslagen, hij had helemaal niets van mij begrepen. De volgende huisarts was er nog een van de oude stempel en hij gaf eerlijk toe dat dit niet bij het protocol hoorde, maar hij hoopte dat ik dan in ieder geval met 7 maanden even langs kwam. Heel grappig, ik voelde me zo vrij, ik wilde iedere maand wel komen, maar dit hoefde niet. Ik was vrij, nu maakte het mij niets meer uit, ik werd serieus genomen. Toch vond ik het allemaal wel erg spannend, ik ging naar zwangerschapsyoga, want vertrouwen in het reguliere circuit had ik niet. (de goede hierbij in ere gehouden). Ondanks mijn vrijheid moest ik toch in het ziekenhuis bevallen omdat mijn dochter in een stuit lag en dan hoort een ziekenhuis opname bij het protocol.
Toen ik uiteindelijk na een dag puffen aan het infuus, hulpeloos als een kever op haar rug liggend bevallen was, wat heel knap is, op je rug bevallen, en er een wolk van een baby op mijn buik lag bij te komen van de schrik van al dat licht en al die mensen, kwam de verloskundige meteen met de hielprik aan. “Even een hielprikje”, zei ze. “Maar mijn baby weegt toch zwaar genoeg? Als ik thuis was bevallen had dit toch niet gehoeven?” “Ja mevrouwtje dit hoort bij het protocol”. Ik heb heel boos gereageerd maar ik was doodop en ik was allang blij dat er een gezonde dochter op mijn buik lag. Met tegenzin heb ik toegestemd, mijn man dacht ook, zij zullen het toch wel weten? Ik kon mij niet verweren, Ik vond het allemaal heel spannend in het ziekenhuis, ik was hier machteloos. Verder is alles redelijk goed gegaan voor een stuitbevalling, ik had een geweldige gynaecoloog. Ook wilde ik perse dat mijn dochtertje bij mij kwam liggen ’s avonds, maar helaas dit hoorde ook niet bij het protocol .
Ik had nadrukkelijk gevraagd of dat………… mocht mijn dochter niet rustig slapen, zij haar dan bij mij wilde brengen en ook had ik ze duidelijk gemaakt dat zij het echt niet moesten proberen om haar weer een hielprik te geven.
Vrolijk kwam de zuster ’s morgens met het blijde nieuws dat de uitslag van de hielprik die zij ’s nachts hadden gedaan bij mijn dochter, heel goed was. Tjonge jonge, ik sprong zowat uit mijn vel, zo slap als ik was, ben ik niet op haar persoonlijk boos geworden maar ik heb haar wel uitgelegd hoe ik er over dacht. Tot overmaat van ramp vertelde zij ook dat mijn dochter ’s nachts misselijk was geweest en waarschijnlijk wat vruchtwater naar binnen had gehad tijdens haar geboorte en dat zij haar hadden gevoed met glucose. Ppppffffft ik wilde naar huis, ik wilde zo graag naar huis. Lekker met mijn kindje thuis zijn.
Mijn dochter heeft 2,5 jaar bij mij in bed geslapen, het idee dat ik op haar zou kunnen gaan liggen was voor mij hetzelfde als dat je uit bed zou rollen of zoiets. De borstvoeding ging goed en mijn dochter groeide prima, ze was een wolk van een baby.
Op een dag werd ik op het consultatiebureau verwacht. Ik kon mijn baby alvast wel uitkleden; zit je daar met een rillende, huilende baby in een dekentje op schoot te wachten tot ze aan de beurt is. Ze maten haar op, ja haar hoofdje was toch wel wat groot, nou dacht ik, lekker is dat, moet er een stukje tussen uit geopereerd of zo? Je wordt meteen volgepompt met angst. Tjonge jonge, en of ik even een afspraak wilde maken voor de vaccinaties. “Nou mevrouw,” was mijn antwoord, “u ziet mij hier niet meer, dank u beleefd.” “Maar de vaccinaties dan?” vroeg de dame. “Nou dat hoeft van mij niet,” antwoordde ik. De dame schrok duidelijk en wist niet zo goed wat ze er mee aan moest, het was of ze water zag branden. Ik dacht, het kan altijd nog als ik het niet vertrouw. Zolang het rustig voor mij voelt stel ik het uit, mijn kinderen zijn inmiddels 14 en bijna 17 jaar en ik stel het nog steeds uit?. Mijn kinderen zijn er zelf ook blij mee. Ze zijn oergezond en ik heb nooit spijt of twijfel gehad. Ik voelde altijd van binnen of het nog rustig voelde, en het voelt nog steeds rustig.
Voorheen vertelde ik het wel eens aan mensen en dan vond ik het erg moeilijk, ik had het gevoel dat zij zich dan aangevallen voelden, terwijl ik gewoon mijn verhaal vertelde. Waarschijnlijk vertelde ik het toch met een bepaalde angst waardoor ik nog sterker bij mezelf leerde zijn. Ik zal nooit zeggen dat je je kinderen niet moet laten inenten, ik ben van mening dat je goed moet leren luisteren naar je gevoel en niet naar je emoties. Je emoties zijn altijd gekleurd en je gevoel is altijd zuiver, alleen, het luisteren naar wat is je gevoel en wat zijn je emoties, is niet altijd even eenvoudig. Dit is een leerproces. Dat kun je niet leren op een cursus of school, hier is het leven je cursus.
Mijn kinderen hebben evengoed wel gezondheidsklachten gehad, de één kreeg lichte astma en de ander had een caseïne intolerantie. Na de kaas en melk te hebben vervangen door geitenkaas en gewoon geen melk is dit heel goed gegaan. Oh ja, suiker heb ik ook voor een heel groot deel van mijn boodschappenlijstje geschrapt. Dat is ook gif, helaas soms erg lekker, maar zorg dan in ieder geval voor genoeg weerstand verhogers zoals extra vitamine C en zink.
Later leerde ik tijdens een workshop voor Autisme bij Dorothé Lueb (www.evenwijs.nl )dat er bij veel spanning in het zwangere moederlichaam te veel testosteron wordt aangemaakt waardoor de oestrogeen in te hoge mate wordt afgebroken. Waardoor op haar beurt weer een tekort aan hormonen, vitaminen en mineralen ontstaan en er ook klachten ontstaan als astma e.d. Ook hebben ze gewoon op een gezonde manier de mazelen gehad. Wanneer ik destijds meer van vitamines en mineralen had af geweten dan had ik daar veel mee op kunnen lossen. Maar goed, dat doe ik nu. En het werkt.
Van mijn zoon ben ik trouwens heel mooi thuis bevallen, hij was er nog voordat de huisarts kwam. Ik heb 3 uurtjes met weeën gelopen, gelopen ja, en toen ik op bed ging zitten floepte mijn zoon er probleemloos uit. Opeens lag hij daar op bed heerlijk rustig te ademen en toen ging de bel. Dit was stiekem mijn wens en die is in vervulling gegaan, zo’n bevalling gun ik iedereen.
Toen in 2009 mijn kinderen met hun vader naar Turkije op vakantie gingen heb ik ze zelf laten kiezen, wel of geen vaccinatie, nou echt niet dus. Hun vader had zich wel in laten enten, tegen tetanus, hepatitis en de hele mikmak, grote flauwekul. Laat hij tijdens die vakantie nou net door een wilde kat gebeten worden. En evengoed heeft hij daarna nog heel wat prikken moeten hebben volgens het reguliere circuit.
Soms vraag ik mij weleens af wat er gebeurd zou zijn als ik mijn kinderen wel had laten inenten, maar dan denk ik maar gauw weer aan iets moois, brrrrrrrrrrrrrr, ik moet er niet aan denken.
Moedige moeders, maar zeker ook vaders, durf te voelen. Simone Knol.
Mijn dochter van 1.5 jaar heeft ook geen enkele inenting gehad. En inderdaad wat een onbegrip heb je soms. Ik denk dan altijd maar dat deze mensen misschien wel het zelfde hadden willen doen als wij. Voor jezelf kunnen denken en achter je beslissing gaan staan. Maar ik was of net bevallen of nog zwanger van mijn dochter toen ik de kaarten van het RIVM binnen kreeg en prompt die zelfde dag zag ik voor de eerste keer op tv ”Wat is er gebeurd met Freek.” Ik ben dat gelijk gaan nazoeken op het internet wat dat inhield. Ik denk echt dat dit met een reden is geweest, althans dat denk ik. Mijn man en ik zijn alles gaan uitpluizen, alle voor en tegens tegen elkaar weg strepen etc. En wat mij het meeste schokte was de rotzooi die in een inenting zit. Dat de bijsluiter van fabrikant waarschuwt dat, dat product de eerste 2 jaar niet toegediend mag worden (vraag me niet wat het precies was) en ze krijgen die inenting al met 8 weken? Wij zijn als ouders nu zo blij dat we onze mooie gezonde dochter, die ook bijna nooit ziek is, goed groeit, lekker in haar velletje zit en ook die heldere oogjes heeft, niet is ingeënt. Bij ons consultatie bureau hebben ze helemaal niet moeilijk gedaan, het is de keuze van de ouders. En er zijn steeds meer mensen om ons heen die niet met de massa mee gaan. — Evelien
Hallo,
Ook wij hebben onze kinderen niet laten vaccineren, en met mij ook mijn zusters (vijf) die hun kids niet hebben laten inenten. samen stonden wij sterk, maar wij hadden ook onze moeder als voorbeeld. Ook zij heeft in 1969 al de keuze gemaakt om haar kinderen niet in te laten enten. Zij had aan de toenmalige huisarts gevraagd of hij zijn eigen kinderen zou laten vaccineren, en toen zei hij in bedekte termen van niet. Maar: ondanks dat er dus nu 2 generaties niet ingeent zijn hebben we toch bij onze kinderen diverse lichamelijke klachten in de vorm van allerlei allergie-en, HDAD, autisme, enz enz. Dus echt rooskleurig hoeft het niet te zijn. Onze moeder was vroeger al heel erg met gezonde voeding bezig, en dat hebben wij dus allemaal in ieder geval tot aan ons trouwen gehad. In deze generatie kun je niet echt meer spreken van gezonde voeding, of je moet multi zijn, want alles wat biologisch is is wel erg duur. Ik weet dus niet of autisme e.d alleen maar van vaccineren komen zoals wel eens gesteld wordt. Graag wilde ik toch ook deze kant laten weten. Wij zijn ondanks alles tegen vaccineren, we hebben er genoeg van meegemaakt in onze directe omgeving.. gr. joyce
Hallo, hier ons verhaal.
Onze kinderen zijn nu 10,12, 14 en 16 en blakend gezond! Ze zijn niet gevaccineerd, ze hebben nooit medicijnen gehad, wel borstvoeding en veel liefde, en ze eten vers en biologisch voedsel. Als het nodig is, krijgen ze een homeopatisch middel. Bij mijn eerste, in 1995, wist ik nog niet hoe het eraan toegaat in de ”medische sector”. Ze werd thuis geboren, alles goed gegaan, toen de huisarts, die ook bij de bevalling was geweest, ineens dat hielprikje in haar jaste, zonder overleg met ons! Ik heb liggen huilen van verdriet, onmacht, maar ook woede. Dit is me daarna niet meer gebeurd. Ik ben met haar precies één keer naar het consultatiebureau geweest en toen was ik ook daarvan ”genezen”. Omdat ik zelf absoluut niet twijfelde, heb ik nooit veel commentaar gehad op ons niet-vaccineren beleid. Wat ik vaak merk, is dat mensen er eigenlijk liever niet over nadenken…. ik ben blij en dankbaar (de kinderen trouwens ook) dat ik dat toen wel gedaan heb. Groet, Josephine.
Ik heb ook mijn kinderen inmiddels 6 en 4 niet laten vaccineren. En ik ben blij dat steeds meer mensen zich laten inlichten,erover lezen en er zelf over na gaan denken wat dit eigenlijk voor een kind en diens gezondheid inhoud. Mijn kinderen zijn goed gezond en groeien voorspoedig. Wat mij wel opvalt is dat kinderen die vorig jaar zijn gevaccineerd tegen de mexicaanse griep veel ziek zijn de laatste maanden en die van mij, ontdanks dat ze vaak spelen met kinderen die niet fit zijn, nog niks van een griep of virus te pakken hebben gehad. Dit is overerigens mijn observatie en verder niet onderbouwd
Groeten Carin.
Ik laat mijn kind niet vaccineren: Fantastisch om te lezen dit! Dat van die heldere oogjes had ik ook al eens van Desiree Rover gehoord en nu verneem ik het dus iemand anders. Goed bezig! Die mensen vertellen dit waarschijnlijk ook weer aan mensen in hun kring en zo verspreid het zich langzaam maar zekere verder…- Jurjen
Persoonlijk ken ik inmiddels genoeg mensen die hun kinderen niet hebben laten vaccineren en ze blijken gezonder te zijn dan gevaccineerde kinderen.
Ga eens voor jezelf na of het mogelijk zou kunnen zijn dat een natuurlijk organisme zichzelf zou kunnen herstellen? Zouden gifstoffen dit natuurlijke proces nu juist niet kunnen verstoren (op termijn)? Is het mogelijk dat we o.a. daardoor ons immuunsysteem verzwakken en ‘ziektes’ krijgen op latere leeftijd? “Vaccins worden overigens in een lab ontwikkeld maar de mens is toch niet in een laboratorium geboren?”
Eventuele oplossingen?
Je kunt vaccins laten neutraliseren mbv biofotonentherapie. Ook werkt Tinus Smits al jaren met het neutraliseren van vaccins mbv homeopatische middelen. Hij noemt de klachten bij kinderen “Post-Vaccinaal Syndroom” en heeft hiervoor de wereldbekende CEASE methode ontwikkeld. Hij leidt wereldwijd natuurartsen op met deze methode. Nadeel is vaak wel dat het ruim 11 maanden kan duren voordat de storingen van vaccins in het lichaam geneutraliseerd zijn en met de biofotonentherapie gaat dat velen malen sneller. Soms al binnen een aantal weken kan er verbetering zijn. Dit omdat de frequenties (potenties) van de middelen (vaccins) op elk trillingsniveau geneutraliseerd kunnen worden mbv een digitaal bio-feedbacksysteem wat zich inmiddels al heeft bewezen. Er zijn nu zelfs wetenschappelijke rapporten beschikbaar van de werking. Dit zal een mijlpaal gaan worden in de geneeskunde.
Post-Vaccinaal Syndroom
Het meest miskende syndroom in de geneeskunde! Bestaat het dan wel echt? In de homeopathische praktijk, waar we een gevoelig instrument hebben om bijwerkingen op te sporen en ook te genezen, blijkt de vaccinatieschade veel groter dan de meeste ouders, artsen en kinderartsen vermoeden. Zo bleken veel gedragsproblemen plots te verdwijnen als vaccins ontstoord werden, ook al kwamen de meeste kinderen voor heel andere problemen. In mijn praktijk verdwenen stemmingsstoornissen, agressiviteit, rusteloosheid, concentratiestoornissen en ADHD, maar ook allerlei lichamelijke klachten, door gebruik te maken van homeopathisch verdunde en gepotentiëerde vaccins. (isotherapie)
Wereldwijd passen veel homeopaten deze isotherapie nu toe om bijwerkingen van vaccins weer ongedaan te maken. Uit deze therapie heeft zich uiteindelijk ook de CEASE Therapie ontwikkeld, die nog een stapje verder gaat
