Vergiftiging door oxalaat (nierstenen)

Uit Wise Traditions
Volume 11, nr. 1, lente 2010

De Rol van Oxalaat bij Autisme en Chronische Ziektes.
Door William Shaw, PhD
Vertaling Rob Hundscheidt.

---

Bij een mummie van meerdere duizenden jaren oud, die in de verre woestijn van Chili lag, werd via röntgenstraling ontdekt, dat die een zeer grote oxalaatsteen in de nieren had, van ongeveer de grootte van een golfbal. De ontdekking van deze lijder daar aan uit de oudheid is bewijs van het feit dat nierstenen en vergiftiging door oxalaat de mensheid erg lang geleden reeds betroffen hebben. Oxalaten (de zoutvorm van oxaalzuur) zijn extreem pijnlijk als ze in het lichaam worden afgezet. Ca. 80% van de nierstenen worden veroorzaakt door oxalaat en dat is wel de meest algemeen voorkomende factor bij de vorming van nierstenen. Er is ook veel genetische variabiliteit in de mogelijkheid om te ontgiftigen van de chemicaliën die oxalaat produceren. Misschien 20% van de bevolking heeft een genetische variantie die hun waarschijnlijkheid verhoogt om oxalaat te produceren, zelfs dan al zouden ze geen hoog oxalaathoudende voedingswijze volgen.

Steenvorming.

Oxalaat kan zich door het hele nier- en het urinaire systeem vormen, en ook in de urineleider, zoals ook in de blaas. Deze kristalachtige stenen van stervorm veroorzaken pijn als de druk in het urinaire systeem zich verhoogt, en misschien ook door het scheuren tegen de wanden van het urinaire systeem. Sommige nierstenen krijgen een vorm als van een hertengewei, sommige oxlaatkristallen zien er uit als stukjes koraal. De kristallen bevatten veel calcium net zoals koraal dat ook heeft. Oxalaatkristallen zijn er in verschillende kleuren. Sommige zijn zwart, en hebben allerlei kleuren en lijken bijna op lavaglas. Op pag. 42 kan men een foto zien van een nier waarin een van de oxalaatkristallen ingegroeid is. Je kunt zien dat het kristal erg veel punten heeft. Sommige daarvan hebben zeer lange scherpe punten die erge pijn veroorzaken. Nierstenen zijn een van de meest algemeen voorkomende medische kwalen – 10 tot 15% van de volwassenen krijgen in hun leven een niersteen gediagnostiseerd. Ieder jaar krijgen een miljoen Amerikanen nierstenen, en de meeste daarvan staan in verband met oxalaat. 75 – 90 % van de nierstenen bestaan uit oxaalzuur dat aan een andere stof gebonden werd, gewoonlijk is dat calcium. Als men eens een aanval van een niersteen gehad heeft, dan is er grote kans dat men nog een andere krijgt of men moet al zijn levenswijze veranderen. De gewoonlijke symptomen bestaan uit pijn in de zij en de rug onder de ribben. De pijn duurt tussen 20 – 60 minuten, en men hoort vaak vrouwen die een niersteen hadden zeggen dat dit pijnlijker is dan de geboorte van een kind. De pijn straalt uit van de zijkant van de rug naar de lagere abdomen en lies. Men kan een bloedige, donkere, en bedorven-ruikende urine hebben. Als er een infectie is, dan kan men ook koorts en koude rillingen hebben.

De pijn bij het urineren kan samengaan met misselijkheid en overgeven, en de patiënt kan een voortdurende aandrang tot urineren hebben. Dit laatste symptoom is gewoonlijk een factor bij autisme. Men stelde vast dat veel kinderen met autisme wel 50 x per dag urineren, maar dan wel iedere keer maar een kleine hoeveelheid urine. Nadat ik mijn onderzoek deed werd het me duidelijk dat dit gedrag ontstond omdat deze kinderen leden aan nierstenen en hoge oxalaatconcentraties. De kinderen konden per keer alleen maar een kleine hoeveelheid urineren, omdat als ze dat deden, gewoonlijk de druk van de stroom pijn veroorzaakte. Vaker kleine hoeveelheden urineren veroorzaakt minder pijn voor het kind.

Niet alleen in de nieren.

Ondanks dat de oxalaatkristallen meestal in de nieren voorkomen, kunnen ze zich ook in ieder willekeurig ander weefsel van het lichaam vormen, inclusief ook de hersenen en de bloed-hersenbarrière. Oxalaatkristallen die lijken op stukjes glas kunnen zich in de hartspier vormen. Als de hartspier samentrekt, kunnen deze stukjes oxalaatkristallen in het weefsel schuren en prikken. Als deze kristallen worden afgezet in de skeletspieren, kunnen normale bewegingen en oefeningen erg pijnlijk worden. Ik ben er van overtuigd dat dit ook een van de verantwoordelijke factore voor fybromyalgie is. Oxalaat kan ook schildklierziekte veroorzaken omdat het reageert in het schildklierweefsel. Oxalaatkristallen kunnen zich ook in de botten vormen, en de oxalaatkristallen kunnen zo sterk van structuur worden dat ze de beenmergcellen uit de botten persen, wat leidt tot zware anemie. Gebrek aan rode bloedellen, zoals ook aan witte bloedcellen kunnen resulteren als gevolg van de oxalaatafzettingen in de botten. Oxalaat kan zo ook osteoporose veroorzaken. Het oxalaat dat zich in het beenmerg vormt, verandert de structuur van de botmatrix zodat het bot veel zwakker is en veel makkelijker zal breken. Andere ziektes waar oxalaten een rol in spelen zijn artritis, pijnlijke gewrichten en interstitiële cystitis.

De eigenschappen van oxalaten.

De vorm van de kristallen is afhankelijk er van met welk metaal dat het oxalaat zich gaat combineren.. Calcium is een van de algemeen voorkomende, maar het kan net zo goed ook met ieder willekeurig ander metaal combineren. De cobalt-oxalaten zijn speervormiig, terwijl de zink-oxalaten als dunne schijfjes uitzien, en erg dun en scherp zijn. Oxalaten hebben de eigenschap om in het gastro-intestinale systeem essentiële elementen te binden. Als je veel oxalaten hebt, dan zul je niet in staat zijn om essentiële elementen zoals calcium, magnesium en zink te kunnen gebruiken, omdat ze ook afzettingen met oxalaten zullen vormen. Als je te veel oxalaten hebt, kun je het nodig hebben om je inname van calcium, magnesium, en zink te verhogen. Daarbij werken de oxalaten liever als pro-oxidanten dan als anti-oxidant, en bevorderen ze de oxidatie van je vetten, om zo ranzige vetten in je lichaam te vormen.

Een oorsprong ligt in de schimmel.

Een onverwachte ontdekking is het feit dat schimmels in grote hoeveelheden oxalaatkristallen produceren worden. Aspergillus – een algemeen voorkomend organisme dat infecties veroorzaakt bij mensen, en ook wordt aangetroffen in de zwarte schimmel die je in je badkamer ziet – produceert oxalaten. Ik herinner me dat toen ik in Porto Rico was, dat er in San Juan, een oud fort was dat over de zee heen kijkt. Daar was een hoop zwarte schimmel op de muren en was te zien dat zich er stalactieten naar onderen toe vormden. De stalactieten werden in dit geval gevormd van calcium-oxalaat. Aspergillus produceert deze oxalaten, en deze stenen zullen zich vormen in enigerlei willekeurige plaats die een infectie door deze schimmel heeft. In het geval van een sinus-infectie, zijn de schimmels – niet de bacteriën – de meest voorkomende oorzaak van infectie. Een collega van me die een keel, neus en oorspecialist is, maakte veel röntgenfotos van de sinussen van veel patiënten en vond grote oxalaatkristallen in hun sinussen die verdwenen na anti-fungale behandelingen. Er werden ook grote oxalaatkristallen aangetroffen in de longen van mensen die een Aspergillus-infectie in de longen hadden. Deze afzettingen kunnen zich ook in de huid vormen waar ze zwarte plekken en necrotische ziektes veroorzaken bij mensen met een erg hoog oxalaatnivo. 

Oxalaten en autisme.

Ik werd voor het eerst geïnteresseerd in dit onderwerp vanwege de verbeteringen die werden vastgesteld bij autistische kinderen door de onderzoeker Susan Owens. Het was Owens die de gegevens verzamelde die aantoonden dat vele autistische kinderen frequent een kleine hoeveelheid moesten urineren, en stelde vast dat dit fenomeen in verband stond met oxalaten. Ze stelde ook vast dat deze kinderen vaak gastro-intestinale symptomen hadden zoals diaree en maagpijn. Ze kunnen ook pijn in het urinaire systeem hebben. Deze pijn wordt verlicht als men een laag oxaalhoudend dieet instelt. Owens stelde ook vast dat kinderen verbeterde cognitieve-, academische-, en motorische vaardigheden hadden, als eens de hoeveelheid oxalaten in hun voedingswijze sterk verminderde. Diezelfde dietaire maatregelen hielpen om hun pijn in hun spieren en voeten te verminderen, en brachten ook een vermindering in abnormaal gedrag voort zoals ook in zelfmisbruik. Tachtig procent van de mensen met genetische ziektes die bij hun veroorzaken om nierstenen te vormen, sterven voor de leeftijd van 20 jaar. Deze genetische ziektes, die in een klasse van kwalen thuishoren die hyperoxalaria genoemd worden, zijn vaak fataal of het moet al zo zijn dat het slachtoffer daar aan zowel een lever als ook een niertransplantatie krijgt. Soms sterven de mensen zelfs na de transplantatie nog omdat de oxalaten door het hele weefsel van het lichaam heen werden afgezet. De oxalaten komen dan uit de botten en spieren en dan vormen ze zich in de getransplanteerde nieren en zullen dan nog steeds de persoon doden. Meer dan een derde van de kinderen met autisme, hebben oxalaatwaardes die zo hoog liggen als bij mensen die deze zeldzame genetische kwalen hebben, zelfs ondanks het feit dat deze autistische kinderen deze kwalen niet hebben. Daarom rees natuurlijk de vraag, dat als ze deze genetische kwalen niet hebben, waarom dan hun oxalaten zo hoog liggen? Wij vergeleken de hoeveelheid oxalaat bij autistische kinderen met andere biochemische parameters en stelden vast, dat er een hoge correlatie was met de suiker Arabinose, die een kenmerk van candida is. Het blijkt dat de hoofdreden voor zulke oxalaten bij kinderen met autisme komt als gevolg van het candidaprobleem dat prevalent is bij autisme. De arabinose ligt erg laag bij normale kinderen, en erg hoog bij die kinderen met autisme. We stelden in een eerder onderzoek vast, dat behandeling met het anti-fungale medicijn Nystatine het candidaprobleem opmerkelijk verminderde. Daarbij, verminderden de autistishe symptomen zoals hyperactiviteit, gebrek aan oogcontact, en agressief gedrag net zo goed opmerkelijk net zo goed ook. Vanwege de reductie van symptomen werd anti-fungale behandeling een van de meest voorkomende therapieen bij autisme in de hedendaagse wereld.

Vulvodynia.

Een andere ziektetoestand die in verband staat met oxalaten is vulvodynia oftewel pijn in de buitenkant van de vagina. De oxalaatkristallen zijn net als kleine stukjes glas die in het weefsel worden afgezet. Het oxalaat is erg zuur, dus bijt het erg. De pijn wordt vaak beschreven als brandend of stekend, met een ruw geirriteerd gevoel. Een van de gepubliceerde studies over de behandeling van deze toestand beweert dat dit komt als gevolg van een reactie met schimmels. Er ligt inderdaad een verband tussen vulcodynia en schimmel, overwegend vaak met candida. Er zijn ca een dozijn verschillende soorten van de candidaschimmels die doorgaans in verband staan met mensen; de meest algemeen voorkomende daarvan is Candida Albicans. Men stelde vast dat de hoofdzakelijke manier om vulvodynia te behandelen was door middel van een anti-fungale behandeling om van de candida af te komen; dit samen met een laag oxalaathoudende voedingswijze. Er zijn twee manieren die erg effectief waren om deze toestand te corrigeren. Kinderen die orale antibiotica nemen zullen vaak veel hogere hoeveelheden aan oxalaten hebben. Antibiotica ontregelen erg het normale evenwicht van de darmflora, met een daaruit volgende exponentiële toename in de groei van candida, die resistent is tegen antibiotica. Orale antibiotica verschenen voor het eerst in de begin 1950er jaren, en de farmaceutische industrie includeerden in die tijd anti-fungale medicijnen bij de antibiotica, omdat hun dit probleem bekend was. Het FDA stond deze toevoeging niet meer toe en verklaarde dat er geen goedkeuring meer was voor het profylactische gebruik van anti-fungale middelen. Het is belangrijk om op te merken dat als men mensen dezelfde hoeveelheid antibiotica intraveneus toedient, dat hun oalaatwaardes niet stijgen omdat er geen effecten in het spijsverteringskanaal zijn. Van meerdere kanten was de oude medische behandeling – een shot peniciline – veel veiliger.

Chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie.

Schimmel is gewoonlijk een algemeen voorkomende factor bij chronische vermoeidheid en fibromyalgie, en anti-fungale therapie is erg nuttig in de behandeling van deze problemen. Jacob Teitelbaum heeft enkele boeken geschreven over de behandeling van fibromyalgie en geeft aan dat twee-derde van de mensen hun chronische vermoeidheid en fibromhyalgie verbeterden na anti-fungale therapie. Een Dr. Eaton in Engeland stelde vast dat mensen die chronische vermoeidheid hadden feitelijk alcohol produceren van hun suiker-inname. Hij beschrijft patiënten die een bloed-alcoholtest deden en dan wat glucose oplosten in een smaakvolle drank, en dan een of twee uur later de alcohol in het bloed opgemeten hebben. Het alcoholgehalte in het bloed zou behoorlijk hoger liggen als de persoon een zwaar candida probleem had. Eaton stelde vast dat hij met hulp van deze test patiënten kon monitoren die verschillende behandeling voor chronische vermoeidheid en fibromylalgie ondergingen en stelde vast dat 42% van de patiënten zich alleen al verbeterden door suikerrestrictie. Als hij een laag suikerhoudende voedingswijze combineerde met antifungale medicijnen, had hij ca 78 % succes. De grootschaligste studie was die van Dr. Jesson in Californië die meer dan duizend mensen met chronische vermoeidheid en fibromyalgie behandelde door gebruik te maken met een enkel alti-fungaal medicijn, namelijk ketoconazole. Vier en tachtig procent van de patiënten verbeterden zich zo. Van de duizend patient en waren er 685 arbeidsongeschikt. Na de behandeling met anti-fungale medicijnen waren alleen nog maar 12 arbeidsongeschikt. Dit was een bijzonder effectieve behandeling !

Zellweger syndroom.

Er werden grote hoeveelheden oxalaat vastgesteld bij personen met een metabolische ziekte die het Zellwegersyndroom heet, die de vermindering of afwezigheid van een intracellulaire organellexxx veroorzaakt, die Peroxisome genoemd wordt en leidt tot mentale beschadiging en zware metabolische problemen. In een onderzoek vertoonden 19 van de 23 patiënten hoge oxalaatwaardes, en er lag een direct verband tussen de mate van mentale betroffendheid bij kinderen met hun oxalaatnivo. De kinderen met de hoogste oxalaatwaardes, waren die kinderen die het meest mentaal betroffen waren.

Oxalaat en kankerbehandeling.

Oxalaten werden ook bij de behandeling van kanker gebruikt. Een van de medicaties die gebruikt wordt om kanker te behandelen – oxaliplatine – bevat een combinatie van platin en oxalaat. Veel mensen die dit medicament namen verbeterden van kanker, maar ze ervoeren ook zware neurotoxiciteit en zenuwbeschadigingen. Terwijl de patiënten de behandeling ondergingen, kregen ze hoge oxalaatwaardes die ontstonden door dit medicament. Onderzoekers stelden vast dat het effect specifiek tot de oxalaten behoorde. Als ze het medicament verstrekten zonder de oxalaat, dan trad de toxiciteit niet op; deze toxiciteit was het resultaat van oxalaat in combinatie met het medicament. Onderzoek wees ook uit dat mensen met genetische variaties of afwijkingen die plymorphisme worden genoemd, veel meer neurotoxiciteit ervoeren als ze met dit medicament behandeld werden alanine glyoxylate aminotransferase (AGXT) is het enzyme dat verantwoordelijk is voor de matiging van de productie van oxalaten in het lichaam. Mensen met een genetische variatie die hun deficiënt laat in AGXT, zullen zeer waarschijnlijk zware reacties daar op hebben. Ze lijden aan periferale neuropatie, de ziekte van de periferale zenuwen, die een diepgaand sensorisch verlies veroorzaakt (sensorie ataxia, wat betekent dat men geen gevoel voor evenwicht heeft en functionele beschadigingen.

Oxalaten in het voedsel.

Mensen die vegetariër zijn moeten zich goed bewust zijn van alle oxalaten die ze binnen krijgen. Het ergste voor alle vegetariërs is alle soyaproteïne, en ten tweede staat spinazie. Vrijwel iedereen die dagelijks een heerlijk grote spinaziesalade eet, wordt slachtoffer van nierstenen. Ik heb ze vaak altijd weer onderzocht, en die mensen die de hoogste oxalaatwaardes hebben vertellen me allenmaal dat de hoeksteen van hun dagelijkse voedingswijze een grote spinaziesalade is. Als ze noten aan hun salade toevoegen en getextureerd soyaproteïne, waarvan beide hoog in oxalaten liggen, dan heb je een cocktail bereid om nierstenen te vormen. Spinazie ligt zo hoog in oxalaten dat ik het zelfs in gekookte vorm als maaltijd niet zou willen aanbevelen. Sla ligt trouwens laag in oxalaten. Het grootste probleem dat vegetariërs hebben, is een voedingswijze die hoog ligt in soyaproteïne en spinazie. Laatst na een toespraak kwam daarna een arts naar me toe en vertelde me dat hij enkele maanden eerder besloten had om eens echt goed gezond te worden. Hij besloot om alle McDonaldsproducten en dergelijke af te zweren. Hijj ging gezond eten, en gezond te eten betekent dagelijks een erg grote spinaziesalade met pecans er in. Binnen twee maanden had hij nierstenen.

Oxalaten worden niet door het koken vernietigd, want ze zijn erg stabiel. Het koken kan de oxalaten in het voedsel verminderen omdat ze dan in het kookwater terecht komen. Als je dit water vervolgens afschud, dan verminder je waarschijnlijk de oxalaten die in het voedsel zaten. Als je die vloeistof echter zou drinken, dan krijg je de hele hoeveelheid binnen. Peperkorrels liggen erg hoog in oxalaten, maar er zijn niet veel mensen die dagelijks een pond zwarte peper eten. Maar als je van gepepeperde steaks houdt, dan kan de peper goed bijdragen aan je oxalaat-belasting. Datzelfde geldt voor peterselie, die ook hoog in oxalaten ligt, maar men eet er doorgaans niet veel van. Pindanoten en pindaboter (pindapasta) zijn wel een probleem, omdat sommige kinderen dit iedere dat eten. Pindaboter is geen vergif, dus als je het maar af en toe eet, dan heb je er geen last van. De problemen komen dan, als je meerdere hoog -oxalaathoudende voedselsoorten als hoofdthema in je vrijwel dagelijkse voedingswijze hebt. hebt. Dr Massey in de Washington State University, stelde vast dat getextureerd soyaproteine erg hoog in oxalaten ligt. Er zitten 638 milligram oxalaat in een portie van 85 gram, wat ongeveer de hoeveelheid is van een een van die kleine soyaburgers, en net zo veel is als dat er een typische portie spinazie zit. De aanbevolen hoeveelheid oxalaat voor mensen die nierstenen hebben is minder dan 30 milligram per dag. Een soyaburger bevat 20 maal deze aanbevolen dagelijkse dosis, in maar een enkele portie. Dit is volgens mij een groot probleem voor de soya-producenten. Soyakaas heeft daarentegen niet zo veel oxalaat. Het is het getextureerde soyaproteine, de soyaburgers en de soyabacon die zulke hoge hoeveelheden bevatten. Sommige soyafabrieken bevelen het aan om gestextureerd soyaproteine over je ontbijtgranen schudt. Dit zou je natuurlijk helemaal nooit mogen doen ! Hoeveel oxalaat zit er nu in een typische voedingswijze ? Er is een groot spectrum – van 97 tot 930 milligram per dag. Om nierstenen te verminderen zou je minder dan 30 tot 50 milligram per dag moeten consumeren.

De behandeling.

Zelfs als je een gevarieerde voedingswijze hebt, is het moeilijk om de oxalaatnivos in de voedingswijze tot nul terug te brengen, omdat ze in zo vele voedselsoorten voorkomen – granen, noten, groenten en fruit. De effectiefste manier om van oxalaten af te komen is het gebruik van calciumcitaat. Dit supplement werkt op een dubbele krachtige manier bij het elimineren van oxalaat. Het calciumgedeelte van calciumcitraat bindt zich aan het oxalaat, en veroorzaakt dat het bezinkt in de feaces zodat het niet geabsorbeerd wordt. Maar een deel van de oxalaat ontspnapt daar aan. Het citraat is de tweede defensielijn, die direct tegen het oxalaat strijdt voor de absorptie tegen te gaan. Zodat de behandeling effectief kan zijn, moet de calciumcitraat tegelijkertijd worden ingenomen met het oxalaatbevattende voedsel. Als je enigerlei problemen hebt met een ziektetoestand die veroorzaakt wordt door oxalaten – nierstenen, autisme, of vulvodynia – dan kan het nemen van calciumcitraat bij elke maalatijd erg effectief zijn. Als er een adequate hoeveelheid calcium in de voedingswijze is – als men bijvoorbeeld met calciumcitraat supplementeert – dan zal dat zich combineren met het oxalaat in het spijsverteringskanaal, bezinken in de feaces en waarmee het dan via de stoelgang buiten het lichaam gebracht wordt. De optimale dosering is tot ca. 300 – 350 milligram calcium in de vorm van calciumcitraat, met een totaal van 1000 milligram (een gram) calcium per dag. Als je dit neemt, dan hoef je verder geen andere calcium meer. Een zelfs betere benadering er van zou zijn om magnesiumcitraat te gebruiken. de dosering van een volwassene is ca. 300 – 400 milligram per dag. Sommige artsen of therapeuten raden het aan om tot 1000 milligram te nemen. Maar veel mensen berichten over problemen met diaree als ze de 400 milligram overschrijden. Hier zou ook een verdeling van de dosis het beste zijn, het magnesiumcitraat bij elke maaltijd nemend. Sommige andere supplementen kunnen ook erg nuttig zijn, zoals probiotica en anti-fungale medicatie om candida onder controle te krijgen. De probiotische bacteriën hebben enzymen die oxalaten afbreken. Het aminozuur arginine, helpt om het afzetten van oxalaten in de weefsels te voorkomen. Omega-3 vetzuren en levertraan zijn ook erg effectief in het voorkomen van oxalaatafzettingen. Daarentegen hebben de omega-6 vetzuren – die meestal van plantaardige oliën afkomen – de tegenovergestelde werking en zullen die de afzettingen van oxalaat verhogen. Het supplement dat het meest hulpvol is, is vitamine B6. Dit kost maar een paar cent per dag en is erg veilig. Ik neem zelf 100 mg per dag, en raad gewoon de pyridoxinevorm aan. Ik weet dat het soort dat PSP genoend wordt ook gebruikt wordt, maar persoonlijk denk ik niet dat je een bijkomend voordeel met de PSP hebt. Er zijn een aantal medische testen voor de oxalaatstatus die gebruikt worden in Great Pains Laboratory. We hebben een urinepanel om de oxalaten te meten en we kunnen ook op kenmerken van de overgroei van schimmels testen. We stellen op typische wijze vast dat als de kenmerken voor een schimmelovergroei erg hoog zijn, dat de kenmerken voor het oxalaatnivo ook erg hoog zijn. We testen ook op vitamine B6. Met deze maatregelen zijn nierstenen grotendeels te voorkomen. Dit is goed nieuws omdat de ophoping van oxalaat een hoop schade kan aanrichten. 

Super hoog-oxalaathoudend voedsel.

Spinazie. Citroenschil Chocolade
Soya proteine Rabarber Instant koffie
Tofu Snijbietenbladeren/mangold Prei
Pindanoten Peterselie Thee
Pindaboter Zoete aardappel Okra
Pecannoten Phytolacca americana Tarwekiemen
Limoenschil Zwarte peper

Over oxalaat.

Ca. 50% van het oxalaat is afkomstig uit de voeding en de andere 50 % komt uit wat je lichaam zelf maakt. Oxaalzuur in de voedingswijze wordt eerst omgezet naar glycolaat, dan naar glyoxylaat. Op dit punt kan oxylaat binden aan een mineraal om zo oxalaat te vormen, of het kan overgezet worden en glycine vormen. Als men een genetische deficiëntie heeft aan het enzyme ACXT, dan vormt het glyoxylaat primair oxalaat, omdat men dan door een te weinig ACXT niet adequaat kan functioneren om dit proces goed te doorlopen. Een van de vijf mensen van de bevolking heeft deze genetische variant waarbij ze deze substantie niet kunnen ontgiftigen. In plaats daarvan vormt het predominant oxalaat. Men heeft vastgesteld dat een-derde van de mensen met oxalaat toxiciteit deze variant heeft, en 53 % daarvan hebben waarschijnlijk een acute zeer zware neurotoxiciteit, versus maar 4% bij diegenen met normale genotype expressie. Waarschijnlijk een hoog percentage van mensen die nierstenen hebben zitten in deze groep van 20% mensen met deze genetische variant. Een van de energieproductieprocessen in het lichaam met de naam glycolyse wordt belemmerd door oxalaten. Het enzyme pyruvaat kinase is betrokken in de laatste fase van de lichaamenergieproductie en wordt erg belemmerd door oxalaat. Het is erg interessant dat dezelfde belemmering van enzymen grotendeels verantwoordelijk is voor het Tourette Syndroom. Mensen met het Tourette Syndroom hebben echter anti-lichamen die dit enzyme belemmeren. Oxalaten belemmeren ook hetzelfde enzyme. De kritische factor is hier dat dit enzyme veel beter werkt in de aanwezigheid van vitamine B6. Dit is een verdere benadering van de holischtische behandelingen voor mensen met nierstenen. In feite wordt de behandeling met vitamine B6 ook gebruikt door de mainstream medische wereld voor mensen met nierstenen. 

Vitamine C, koper en oxalaten.

Wat nu m.b.t. de controversiteiten die er over de vitamine C therapie zijn ? Vitamine C heeft zich uitgewezen om erg hulpvol te zijn bij kinderen met autisme, alhoewel kan vitamine C theoretisch oxalaten vormen. Ik zeg theoretisch. Vitamine C kan je risico voor nierstenen verhogen, als je extreem hoge dosissen neemt, In het bereik van 100 gram (100.000 mg) per dag. In een dubbelblind onderzoek stelde men vast dat een zeer hoge dosis vitamine C erg effectief was in het verminderen van autistische symptomen. Een studie wees uit dat iemand die 2000 mg (2 gram) vitamine C per dag neemt, en dat 19 dagen lang, dit geen noemenswaardig effect of verandering in de oxalaatnivos veroorzaakte. Een andere studie evalueerde 45.000 mensen die vitamine C en vitamine B6 namen, dit zes jaar lang, en onderzocht het effect van deze supplementatie op hun nieren. In de zes daarop volgende jaren stelden men 751 gevallen van nierstenen vast bij die 45.000 mensen. Er lag echter geen verband met vitamine C of B6 inname met de nierstenen. In feite hadden mensen die meer vitamine C innamen, minder risico op nierstenen dan anderen die minder dan 250 milligram vitamine C namen.

Het echte probleem met vitamine C bestaat uit de metalen die de persoon eventueel binnen krijgt. Als iemand hogere hoeveeheden koper of ijzer binnen krijgt, kunnen deze de afbraak versnellen van vitamine C om oxalaten te vormen. Iemand met hoge koper of ijzernivos kan risico hebben voor een verhoogde oxalaatvorming als deze persoon ook gesupplementeerd wordt met vitamine C. De vitamine C kan afgebroken worden om om dehydroascorbaat te vormen, en dan oxalaat. Daarom kan het erg belangrijk zijn om je koper en je ijzerstatus te weten.

Als je bijvoorbeeld koperleidingen in je woning hebt – iets wat algemeen voorkomt – en je hebt zuur water, dan zal dat water je koperleidingen aantasten zodat het meeste van het water dat uit je kraan komt, hoge hoeveelheden koper bevat. Zo kan het hoge kopergehalte veroorzaken dat je vitamine C degradeert. Er is een probleem met het vormen van extra oxalaten, maar dit betekent ook dat zelfs als je hoge dosis vitamine C neemt, dat dit niet erg nuttig kan zijn vanwege het feit dat het koper dat zo vlug kan degraderen. Het is het vrije koper dat zo toxisch is. Koper wordt in het bloed geboden aan een proteïne dat ceruloplasmine heet. Het isoleren van ceruplasmine van het bloed was een van de eerste dingen die ik deed nadat ik mijn PhD-titel kreeg. Ik ging naar het Rode Kruis en verkreeg daar te oud geworden plasma, en ik hoefde die zelfs niet te testen. Alles wat ik maar hoefde te doen, was te kijken naar de kleur van het plasma. Donors met hoge kopernivos, hadden een serum dat groen was. Ik kon zo de staaltjes er uit nemen die een hoog kopergehalte hadden, gewoon door er naar te kijken in de vrieskast en die met een groene kleur te kiezen. Bijna alle monsters waren van vrouwen die de anti-conceptiepil namen. Het oestrogeen veroorzaakte dat het lichaam meer van dit proteïne maakte. We testten het koper-zinkprofiel in het Great Plains Laboratory, en de meest belangrijke waarde die er uit kwam was het vrije kopergehalte. Iemand met autisme kan 10 x de waarde van het vrije koper hebben dan een normaal persoon. Bij sommige mensen met autisme kan dit heel beduidend zijn, maar dit koper-zink onbalans is belangrijk bij ibijna iedere chronische ziekte: ADD, schizofrenie, artritis, chronische vermoeidheid, en vele andere ziektes. Als je te veel koper en niet genoeg zink in je lichaam hebt, dan zal de vitamine C niet worden gebruikt, maar vernietigd.

William Shaw, PhD, is directeur van het Great Pains Laboratory for Health, Nutrition and Metabolism, een laboratorium dat gespecialiseerd is in de diagnose en behandeling van metabolische ziektes bij volwassenen en kinderen die in verband staan met autisme, PDD, hyperactiviteit, aangeboren afwijkingen aan het metabolisme en volwassene ziektes zoals depressie, fibromyalgie en chronische vermoeidheid.