Interview Henk Mutsaers met Casper Rutten
over German New Medicine (zie ook gezondheid radio)
Hoelang houdt je je al bezig met de GNM?
Ik houd me sinds 4 jaar intensief bezig met de biologische natuurwetten zoals ze door Dr. Ryke Geerd Hamer uit Duitsland zijn vastgelegd. Ik heb naast mijn zelfstudie verschillende seminars in Duitsland en Spanje gevolgd. Sinds kort geeft ik lezingen en seminars in het Nederlandstalig gebied.
Wat is je motivatie om deze lezingen te geven?
De eerste confrontatie met de GNM sloeg bij mij in als een bom. Maar ik wist vanaf het eerste moment dat ze juist was. Vervolgens heb ik me toen verder in de materie verdiept en heb seminars in Duitsland en Spanje bezocht. Daar trof ik bosjes mensen die van kanker waren genezen alsof het een zware griep was. Doordat ik me bezig hield met de biologische natuurwetten ging ik ze meer en meer herkennen in mijn dagelijks leven. Nadat ik elke mogelijke twijfel over de onjuistheid van dit systeem had uitgesloten, stond voor mij één ding vast: een ieder heeft recht op deze informatie. Of de betreffende persoon er iets mee doet, dat is zijn eigen verantwoording.
Dit is de wetenschappelijke oplossing van alle aandoeningen en kwalen! Dit mag niemand worden onthouden.Maar vooral in het Nederlandstalige gebied was er een groot gat wat betreft objectieve informatie over de GNM. Mijn eerste stap was om een internetsite over de GNM in te richten. Vervolgens heb ik het boek van Dr. Hamer vertaald: ‘Korte inleiding in de Germaanse Nieuwe Geneeskunde’, dat dit jaar wordt uitgegeven.Door de internetsite kreeg ik steeds vaker de vraag naar meer informatie. In Duitsland zijn er rond de 60 Studiegroepen waar de mensen zich kunnen informeren. Ik ben nu bezig om door heel Nederland van deze groepen op te richten, zodat de mensen zich in hun omgeving kunnen informeren.
Zo, en nu over naar de GNM. Wat houdt ze precies in?
De GNM beschrijft het verloop van alle ziekten en aandoeningen van lichamelijke en geestelijke aard. Deze omschrijving is vastgelegd in 5 Biologische Natuurwetten. Deze natuurwetten zijn zuiver wetenschappelijk en kunnen daardoor op elk moment aan elk eerstvolgende ziektegeval op juistheid worden getest. Men kan daardoor de oorzaak van elke ziekte terugvinden en dit maakt het mogelijk de genezing oorzakelijk aan te gaan. Dit houdt in dat daarmee 80% van alle ziekten zonder medicijnen, zonder operaties, zonder ingrijpende behandeling en zonder blijvend letsel tot een volledige genezing kunnen komen.
Hoe kan men deze biologische natuurwetten testen?
In de 1e biologische natuurwet is vastgelegd, dat elke aandoening op drie niveaus waarneembaar is. Op psychisch, hersen- en orgaanniveau. Daarbij verlopen deze drie niveaus altijd synchroon, van het begin tot het einde. Als er zich op één niveau wat wijzigt, dan wijzigen de andere 2 niveaus ook. Men zou ook kunnen zeggen, dat deze drie niveaus eigenlijk één zijn, één individu. Voor een verificatie heeft men dan een overgedimensioneerd systeem. Men kan de toestand op één niveau altijd op de andere twee niveaus terugvinden. Men heeft dus altijd een dubbele controle op juistheid.
Hoe begint volgens de biologische natuurwetten een ziekte?
Elke ziekte die er bestaat begint altijd met een hoog-acuut dramatische schokbeleving die iemand isolatief en onverwachts overvalt.Met hoog-acuut dramatisch wordt bedoeld, dat het een ingrijpende gebeurtenis is, die een persoon beroert.Isolatief wil zeggen, dat men er op het moment van de conflictinslag met niemand over kan of wil praten.En het overwachte betekent dat men er zich niet op heeft kunnen voorbereiden.Alleen als aan deze drie voorwaarden wordt voldaan, slaat er een biologisch conflict in. Ontbreekt er één voorwaarde, dan is het een psychisch conflict zonder inslag en zonder orgaansverandering. Men wordt niet ziek.Dus de voorwaarden voor de inslag van een biologisch conflict zijn:1. het conflict is hoog-acuut dramatisch2. men is op het moment van het conflict fysiek of emotioneel geïsoleerd3. het gebeuren komt onverwachts, men heeft zich er niet op kunnen voorbereiden
Wat is een biologisch conflict?
Een biologisch conflict is eigenlijk een zinvol biologisch noodprogramma van de natuur. Omdat we in deze onverhoopte situatie niet hebben kunnen reageren, schakelt ons organisme over op een noodprogramma. Welk programma wordt ingeschakeld hangt af van de conflictinhoud en hoe we het conflict hebben ervaren. Zowel de psyche als organen worden daarvoor ingezet. Ons denken draait zich om de conflictinhoud en wordt een zeker dwangdenken. Ook op organisch niveau vindt er een verandering plaats. Beide met tot doel om het opgetreden biologische conflict zo snel mogelijk tot een oplossing te brengen. Onze hersenen vormen daarbij de schakel tussen psyche en orgaan.
Welke rol spelen de hersenen hierbij?
Elk orgaan of deel van een orgaan heeft een zogenaamd relais, een besturingscentrum in de hersenen. Dit is een vaste zenuwverbinding tussen dit relais en het orgaan. Deze relais en verbindingen zijn voor alle mensen of eigenlijk zoogdieren gelijk. Zodra er een biologisch conflict inslaat, is deze in de hersenen waarneembaar als ringvormen om het betroffen relais. Deze inslag noemen we een Hamerse Haard.
Hoe kan men die dan waarnemen?
Met behulp van onze hersen-CT-scan is deze inslag in het centrum van het relais zichtbaar. Direct na de inslag al. En aan de vorm kan men zien of het conflict nog actief is, of het reeds opgelost is, maar nog in genezing of dat het een oud, reeds genezen proces is. Dus enkel aan de CT-scan kan men zien, welke ziekte een persoon in zijn leven heeft gehad en welke op dit moment nog actief zijn.
Waarom wordt het een biologisch conflict genoemd?
We dienen deze conflicten biologisch, vanuit onze historische ontwikkeling te begrijpen. Deze biologische programma’s zijn al miljoenen jaren oud en hebben zich in de loop der tijd bewezen. Ze hebben zich in al die tijd ook niet gewijzigd. Relatief gezien is onze samenleving pas in de laatste minuten ontstaan en hebben we hierin vele vreemde, onbiologische conflictsituaties gecreëerd. Er zijn geen biologische programma’s bijgekomen voor bijvoorbeeld geld, bezittingen en schulden, de belastingsdienst, een politieagent of virtuele realiteit. De biologie heeft daar een oplossing voor gevonden. De conflicten die aan de genoemde voorwaarden voldoen worden naar de bestaande biologische programma’s getransformeerd. Op de biologische conflicten komen straks nog terug bij de indeling van de hersenen.
Kan je zo’n biologisch conflict aan de hand van een voorbeeld verduidelijken?
Ja, natuurlijk. Onze lever is een deel van onze spijsvertering en wordt gestuurd vanuit onze hersenstam, het oudste gedeelte van onze hersenen. Ze is ook in staat om eiwitten en vetten om te zetten in bruikbare koolhydraten. Lijdt het individu nu een verhongeringsconflict, omdat het bijvoorbeeld niet voldoende eten kan vinden, dan vergroot de lever zich, zodat het zijn taak beter gewassen is. De psyche stelt zich dwangmatig in op het vergaren van voedsel en in de hersenstam is in het relais van de lever een inslag zichtbaar, een Hamerse Haard. Zodra er weer voldoende eten voorhanden is, dan kan het conflict zich oplossen en worden de overtollige levercellen weer afgebouwd.
Ook het dwangmatige denken verdwijnt en de Hamerse Haard in het leverrelais gaat in oplossing. Hiermee is dan ook meteen de 2e biologische natuurwet ter sprake gekomen. Elk zinvol biologisch programma is tweefasig, in zoverre het tot een conflictoplossing komt. In dit geval: de verhongering is de conflictactieve fase, het vinden van voedsel is de conflictoplossing en het herstel van de lever naar de normale toestand is de genezingsfase. Komt het niet tot een conflictoplossing, dan blijft in dit geval de lever groeien.
Maar dan zouden we in onze samenleving toch helemaal geen leverkanker kennen. We hebben toch genoeg te eten?
Dat klopt, maar we gebruiken dit programma ook voor geldzorgen. We hebben geld aan eten gekoppeld. Als we geen geld hebben, kunnen we geen eten kopen en dreigen we te verhongeren. Daarom krijgen arme mensen ook vaker leverkanker dan rijke mensen.Maar het is ook mogelijk dat we een zware diarree hebben en we bijna geen eten meer kunnen verteren. Ook dan wordt automatisch dit programma ingeschakeld. Of we krijgen te horen, dat we darmkanker hebben en krijgen daardoor een verhongeringsangst. We kunnen zelfs een verhongeringsconflict voor een ander, een geliefde lijden, als deze dreigt te verhongeren of geldzorgen heeft.
Wat moet ik me bij zo een biologisch conflict voorstellen? Lijdt iedereen in dezelfde situatie dan altijd hetzelfde conflict?
Nee, het conflict wordt subjectief ervaren en wordt bepaald door de constitutie van de betroffen persoon. Hoe hij of zij denkt, voelt en geloofd. Dus grotendeels hoe iemand is opgevoed en wat hij heeft geleerd of voor waar aanneemt. Het is natuurlijk ook van het moment afhankelijk. Wat vandaag een conflictsituatie is hoeft het morgen niet te zijn of heeft een andere conflictinhoud. Men heeft echter niet de tijd om over het conflict na te denken. Het slaat in voordat we de tijd krijgen er over na te denken, als het ware aan ons verstand voorbij.
Kan je dit nog verduidelijken met een voorbeeld?
Ja, stel je voor, er zijn vier mensen die onverwachts worden ontslagen:De eerste persoon is 55 jaar oud, heeft altijd voor dezelfde baas gewerkt en wordt door een jongere collega vervangen. Hij lijdt waarschijnlijk een persoonlijke eigenwaardeinbreuk met organisch een ontkalking van de onderste ruggenwervels.De tweede persoon beschouwt zijn werkplaats als zijn territorium en lijdt een territoriumverliesconflict met een ulceratie of verzwering van de kransslagaderen.
De derde persoon heeft zojuist een dure woning met een hoge hypotheek gekocht en lijdt een verhongeringsconflict met leverkanker.De vierde persoon wilde toch al iets anders gaan doen, is opgelucht en lijdt geen conflict. Maar het is uiteindelijk alleen de betroffen persoon die kan zeggen hoe hij het conflict heeft ervaren. Ook al lijkt het ons onwaarschijnlijk of denken we dat we persoonlijk anders zouden reageren. En de orgaansverandering samen met de Hamerse Haard in de hersenen kunnen dit bevestigen.
Wat gebeurt er precies als er een conflict inslaat?
Op het moment van de conflictinslag schakelt het organisme over op het biologische noodprogramma behorend bij de conflictinhoud. In de psyche draaien de gedachten om het conflict, in de hersenen is direct de Hamerse Haard in het betreffende relais waarneembaar en op organisch niveau begint direct een verandering aan het betreffende orgaan. Deze verandering is natuurlijk pas op een later tijdstip waarneembaar, maar heeft hier zijn begin.Verder schakelt het organisme over op een constante activiteit. Hierdoor kan men slecht slapen, heeft men weinig eetlust, neemt meestal aan gewicht af, heeft koude handen en voeten en een bleke huid door het vernauwen van de bloedvaten. Dit zijn algemene kenmerken van de conflictactiviteit en kan men als zodanig herkennen.
Dus ziekten ontstaan door het inslaan van biologische conflicten. Deze conflicten veroorzaken een orgaansverandering. Dit zouden dus de kankergezwellen zijn, juist? Dus een actief programma veroorzaakt altijd een gezwel.
Dit is slechts gedeeltelijk waar. Alleen de organen die vanuit de hersenstam en de kleine hersenen worden gestuurd hebben een celtoename oftewel tumorgroei in de conflictactieve fase, zoals we dat noemen. Dit gedeelte van de hersenen noemen we oude hersenen.De biologische programma’s zijn vanuit onze historische ontwikkeling te begrijpen.Zo is de hersenstam het oudste gedeelte van onze hersenen. In onze eerste ontwikkelingsfase als zeediertje hadden we maar twee primaire functies: eten en voortplanting. Hier ging het erom een voedingsbrok te krijgen, te verteren en als uitwerpsel weer kwijt te raken. Dit noemen we de zogenaamde brok-conflicten. Organen gestuurd vanuit de hersenstam hebben altijd een celtoename in de conflictactieve fase.De kleine hersenen hebben zich ontwikkeld toen we uit het water kwamen. We hadden toen een huid nodig om ons te beschermen. Vanuit deze hersenhelft wordt het borst- en buikvlies, de hartzak en de lederhuid gestuurd. Ook deze organen hebben een celtoename in de conflictactieve fase.
En de andere organen?
Die worden gestuurd vanuit de grote hersenen.Vanuit het hersenmerg, de grijze massa van onze grote hersenen worden de botten met bloedvorming, lymfe, pezen, kraakbeen en de spieren van onze motoriek gestuurd. Ook hier bevindt zich weer een deel van onze voortplatingsorganen. Dit hersendeel heeft als conflictinhoud de eigenwaarde en heeft een celafname in de conflictactiviteit. De biologische zin van deze conflicten ligt aan het einde van de genezingfase.De hersenschors of cortex van onze grote hersenen zorgen hoofdzakelijk voor de besturing van onze motoriek en de buitenste huid. Ze heeft verschillende conflictinhouden maar heeft als hoofdthema scheidingsconflicten. Dus wel of niet gescheiden willen worden van een andere persoon. Ook hier is een celafname in de vorm van ulceraties, verzweringen in de conflictactieve fase. Tevens worden er van hieruit organen gestuurd met een functieuitval, zoals het gezichtsvermogen, het hoorvermogen, het reukvermogen, verlammingen van de gecontroleerde spieren, de suikerspiegel en de stofwisseling.Ook bevindt zich in de hersenschors de relais van de mannelijke en vrouwelijke reacties en de seksualiteit.
En deze orgaansverandering zet zich voort zolang het conflict actief is?
Ja. Pas bij de oplossing van het conflict gaat het organisme over tot het herstel van het orgaan. Dat wil dus zeggen, voor de organen die vanuit de oude hersenen worden gestuurd een afbraak van de kankercellen en voor de grote hersenen een heropvulling van het verloren gegane weefsel.
Wat moet ik me bij een conflictoplossing voorstellen?
Precies wat het zegt: een oplossing van het ingeslagen biologische conflict. Een biologische oplossing wil zeggen: het kan niet meer gebeuren. De brok is verteerd, de rivaal is verdreven. Is het conflict niet biologisch op te lossen, dan kunnen we tot een psychische oplossing komen. Dit komt neer op een berusting in het conflict.Om het conflict te kunnen oplossen of om te weten of het conflict al is opgelost, dient men altijd het oerconflict te vinden, zoals het door het individu is ervaren. In veel gevallen, vooral bij een langdurige conflictduur is het vaak al tot een oplossing gekomen. Dit hebben we ons echter nog niet beseft. Bij dit besef geven we dat door aan ons onderbewuste en gaat het conflict spontaan in genezing.
Wat houdt deze genezing in?
Zoals gezegd, dient de orgaan- en hersenverandering die in de conflictactieve fase is opgetreden weer ongedaan gemaakt te worden. Is er een gezwel gegroeid, dan wordt deze in de genezingsfase afgebouwd of ingekapseld. Was er een celafname in de vorm van een necrose, osteolyse of verzwering, dan wordt dit weefsel weer opnieuw opgebouwd. In beide gevallen gebeurt dit onder zwelling door de vorming van oedeem, een vochtophoping, zowel aan het orgaan als in de hersenen op de plaats van de Hamerse Haard.Dit gaat vaak gepaard met pijn, koorts en grote vermoeidheid. Dit is eigenlijk de fase waarin we ons ziek voelen. Waren we in de conflictactieve fase nog volop actief en gestresst, nu voelen we ons zwak, ziek en moe. De eetlust komt langzaam terug, de bloedvaten verwijden zich en we krijgen weer warme, vaak hete handen en voeten. Slapen gaat weer veel beter, maar meestal pas vanaf een uur of 4 in de morgen.
Hoe lang duurt deze genezingsfase?
De duur en intensiteit van de genezingsfase is afhankelijk van de opgedane conflictmassa in de conflictactieve fase. De conflictmassa is het product van de duur en de intensiteit van de ca-fase.Heeft men dus een lange en zware genezingsfase, dan was de ca-fase ook lang en intensief.Het kan echter ook gebeuren, dat we in de genezingsfase weer kort terugvallen in het oude conflict, waardoor weer conflictmassa wordt opgebouwd. Deze moet dan ook weer in de nieuwe genezingsfase worden afgebouwd, waardoor ze langer zal duren. Gebeurt dit voortdurend, dan spreken we van een hangende genezing. Veel chronische ziekten zijn het gevolg van een hangende genezing of hangende conflictactiviteit.
Hoe kan zo een conflict weer actief worden?
Natuurlijk kan de gelijke situatie zich weer voordoen of heeft men angst dat dezelfde situatie zich weer voor zal doen. Maar meestal gebeurt dat door de zogenoemde sporen.
Wat zijn deze sporen?
Sporen zijn begeleidende verschijnselen, die op het moment van de conflictinslag worden meegeprogrammeerd. Dit kan werkelijk alles zijn wat we kunnen waarnemen. Eten we op het moment van de conflictinslag een appel, dan wordt ‘appel’ meegeprogrammeerd. Ruiken we op dat moment de geur van rozen, dan wordt de geur rozen meegeprogrammeerd. Bewonderen we op dat moment een rode trui, dan wordt de kleur rood meegeprogrammeerd.
Is een conflict nog niet helemaal opgelost, dat wil zeggen dat dezelfde situatie weer kan voorkomen, en komt men op één van die sporen door bijvoorbeeld het eten van een appel, het ruiken van een roos of het zien van iets roods, dan wordt het oerconflict ogenblikkelijk geactiveerd en beleven we een zogenaamd recidief. Dit als biologische waarschuwing: pas op, in deze situatie heb je al eens een conflict geleden.Alle allergieën verlopen over sporen en zijn als zodanig te verklaren en te behandelen.
We dienen dus bij een allergische reactie niet naar de stof waarop men reageert te kijken, maar naar de organische veranderingen die optreden. Die vertellen ons de conflictinhoud. Samen met het tijdstip waarop de allergie is begonnen kunnen we dan op zoek gaan naar het oerconflict.Als we dat definitief, dus biologische kunnen oplossen, dan lossen ook de sporen die bij dit conflict horen zich op en de allergische reactie komt nooit meer terug.
Het vinden en oplossen van het conflict is blijkbaar erg belangrijk. Hoe kunnen we daar het beste te werk gaan?
Het is zo, dat de meeste conflicten pas in de genezingsfase worden ontdekt. Dat wil dus zeggen, dat het conflict al is opgelost, anders zouden we niet in de genezingsfase zijn. Dan is het toch nog interessant om de conflictinslag terug te vinden. Men kan dan de conflictmassa inschatten en weet dan ongeveer hoe lang en zwaar de genezingsfase zal zijn. Men kan dan ook een terugvallen in het conflict vermijden.Is het conflict nog actief, dan is het uiteraard van vitaal belang om de inslag terug te vinden.
Bij chronische aandoeningen is dat natuurlijk niet zo eenvoudig, omdat de inslag dan langere tijd terug ligt. Vaak is het noodzakelijk om langere gesprekken te houden met mensen die bij het conflict aanwezig zouden kunnen zijn geweest, vaak familie. Ook moet men het vaak wat tijd geven om het boven te laten komen. Maar door het betroffen orgaan en de plaats aan het lichaam kunnen we de conflictinhoud nauwkeurig aangevenDe conflicten waarbij een tumor in de ca-fase groeit liggen meestal nog vers in het geheugen, hooguit 2 jaar terug, meestal korter. Deze zijn over het algemeen snel te vinden als men de specifieke conflictinhoud kent.Er zijn ook conflicten, waarbij we ons moeten afvragen of we ze op willen lossen.Sommige conflicten hebben hoofdzakelijk een psychische verandering en slecht een lichte organische verandering in de ca-fase. Is dit conflict 20 jaar actief, dan moet men afwegen, of het zich loont om het conflict tot een oplossing te brengen, omdat men dan een heftige genezing krijgt met te verwachten complicaties.
Er zijn zelfs conflicten, die na een bepaalde looptijd in de genezingsfase per definitie een dodelijke afloop hebben. Deze moeten we zelfs bewust actief houden om er niet aan te sterven.Daarom mogen we ook niet wild gaan jagen op conflicten om ze tot een oplossing te brengen. Elk geval dient op zich te worden bekeken. Maar een pasklare oplossing voor alle conflicten bestaat er niet. Elk conflict vraagt voor elk individu op zich om een maatoplossing. Wat voor de één een passende oplossing is, is het nog niet voor de ander. Vaak is het voldoende zich de conflictsituatie van destijds voor ogen te halen. Dan komt men tot de conclusie dat dat nu toch helemaal niet meer van toepassing is en gaat het conflict spontaan in genezing. Is er nog conflictmassa aanwezig, dan komt men nog één maal in de genezingsfase. Is de conflictmassa al grotendeels in deeloplossingen afgebouwd, dan gebeurt er nagenoeg niets en komen de verschijnselen niet meer terug.
Volgens de biologische natuurwetten zou dus elke ziekte of aandoening door een biologische conflictinslag komen. Hoe zit dat dan met voeding, kankerverwekkende stoffen en zo?
Ja, elke ziekte, aandoening of biologisch noodprogramma van de natuur begint met een conflictinslag: in de psyche, de hersenen en aan het orgaan.Er kan ook een conflictinslag worden veroorzaakt door een fysieke aanval. Een stomp tegen de buik of een slag tegen de borst kan een buik- of borstvlieskanker, een verdikking van het vlies veroorzaken. Deze duurt normaal gesproken kort, omdat hij vrij snel na de aanval weer in oplossing gaat. Maar ook deze aanval moet aan de drie voorwaarden voor een conflictinslag voldoen. Natuurlijk speelt de voeding bij ziekten een essentiële rol. Voeding voedt niet alleen het lichaam, maar ook de geest. Zoals reeds gezegd, lichaam en geest zijn één. Als we kwalitatief goed voedsel eten, dan zullen we fysiek en psychisch sterker zijn en daarmee minder ontvankelijk voor biologische conflicten. Krijgen we in onze conflictactiviteit de juiste energieën toegediend, dan zijn we beter in staat om onze conflicten op te lossen. Wordt ons een goede voeding onthouden, dan leven we onbewuster en zijn we gevoeliger voor conflicten. Dezelfde werking hebben giften op ons.Maar een ziekte kan alleen ontstaan na de inslag van een biologisch conflict. En het conflict kan alleen door de betreffende persoon worden opgelost. Met of zonder hulpmiddelen. Er zijn geen stoffen die een conflict kunnen veroorzaken en zo zijn er ook geen stoffen die een conflict kunnen oplossen. Het zijn mogelijk hulpmiddelen tot doel.En deze stelling is op eenvoudige wijze te bewijzen. Maak van een persoon die door een ‘vergiftiging’ kanker heeft gekregen en hersen-ct-scan. Als het door de stof tot een ziekte is gekomen, dan zou er in de hersenen geen inslag zijn. Is er een inslag, dan kan men vervolgens op psychisch niveau naar de betreffende conflictinhoud zoeken. Men heeft dan twee aanwijzingen, dat de kanker vanuit de hersenen en psyche wordt gestuurd en niet door een externe factor.Brengt men vervolgens het conflict tot een oplossing, dan zal men kunnen waarnemen dat de kanker verdwijnt, kankerverwekkende stof of niet.
Of iemand links- of rechtshandig is schijnt een belangrijke rol in de GNM te spelen. Kan je hier iets over vertellen?
In de biologie is de moeder-kind binding uiterst belangrijk voor het overleven. In de natuur kan een kind niet zonder de moeder overleven. Bij de zoogdieren voedt alleen de biologische moeder het kind.Daarom heeft deze moeder-kind binding van de natuur een eigen lichaamshelft gekregen.Vanaf de kleine hersenen spreken we van een linker en rechter hersenhelft en speelt de links- en rechtshandigheid een rol. We zeggen handigheid, maar in werkelijkheid zou men van van hersenigheid moeten spreken. Deze handigheid wordt bepaald bij de eerste celdeling na de bevruchting en blijft een leven lang hetzelfde.De handigheid kunnen we vastgestellen aan de hand van de klaptest. Bij deze test klapt men in de handen, zoals bij het applaudisseren. De voerende hand, dat is de hand die in de andere hand slaat, bepaalt de handigheid. Met welke hand men schrijft is niet van betekenis, omdat veel linkshandige mensen zijn omgeschoold naar rechtshandigheid. Kent men zijn handigheid, dan weet men welke lichaamszijde de moeder-kindzijde is en welke kant de partnerzijde.
Voor een rechtshandige persoon is de linker lichaamshelft de moeder-kindzijde en de rechter lichaamshelft de partnerzijde.De moeder-kindzijde wil zeggen: de binding naar mijn moeder en de binding naar mijn kinderen.Op de partnerzijde is een ieder, die niet tot de moeder-kindzijde behoort. Dit kan de partner, vader, stiefmoeder, oma, collega of de buurman zijn.De kinderen blijven bij de moeder meestal levenslang op de moeder-kindzijde. Enkel als er een rivaliteit of een haatverhouding tussen hen bestaat, kan een moeder of kind ook als partner worden ervaren. Huisdieren kunnen ook op de kindzijde worden ervaren. Maar een jockey zal zijn paard op de partnerzijde ervaren.Bij de vader is het over het algemeen zo, dat zijn kinderen langzaam op de partnerzijde komen als ze volwassen worden. Als er in zo een overgangsfase een conflict inslaat die zich op het betreffende kind betrekt, dan kan op beide lichaamshelften het conflict inslaan en zijn er twee Hamerse Haarden in de hersenen waarneembaar.
Tja, interessant. Maar hoe ziet dat er dan in de praktijk uit?
Een voorbeeld:Een jonge vrouw liet op aandringen van haar vriend een abortus plegen. Ze leed als rechtshandige vrouw een scheidingsconflict met op organisch niveau een melkgangkanker aan de rechter borst. Voor de behandelende arts was dat vreemd, want een rechtshandige vrouw reageert voor haar kind, ook het ongeboren kind met de linker lichaamshelft. De linker borst zou dus betroffen moeten zijn. De vrouw zelf gaf de uitkomst. Ze had de abortus van het kind helemaal niet als verlies ervaren. Waar het haar om ging was het feit dat haar vriend haar na de abortus verliet. En de partner zit bij een rechtshandige aan de rechter lichaamshelft, hier de rechter borst. En zo nauwkeurig functioneren de biologische natuurwetten.
Men kan ze net als onze andere natuurwetten niet om de tuin leiden. Ze verlopen met of zonder weten, of men er nou wel of niet aan geloofd. Maar als men ze kent, dan zijn aandoeningen voorspelbaar. Dan hoeft men geen angst te hebben. Want veel biologische programma’s hebben angst als thema: doodsangst, verhongeringsangst, schrikangst, territoriumangst, angst-walging, frontaalangst, angst iets niet te krijgen, angst om iets niet kwijt te raken, angst voor een aanval van achteren enz. Angst is de ideale voedingsbodem voor een biologische conflictinslag. De biologische programma’s zijn niet ingewikkeld. Ze zijn biologisch. De dieren passen ze instinctief toe en hebben nauwelijks ziekten. Ze lijden wel conflicten, maar lossen deze op zeer korte termijn weer op, zoals het biologisch is bedoeld. Voor een goede gezondheid is het noodzakelijk dat we weer bio-logisch leren denken. En dat is wat de Biologische Natuurwetten zoals ze in de GNM zijn vastgelegd ons wil brengen.
Zoals bij de zwangere vrouw, kan ze een verliesconflict om haar kind lijden, waarbij de organische verandering dan in haar linker kindzijde inslaat. In dit geval was het in werkelijkheid haar partner die haar verliet en sloeg het conflict in de rechter partnerzijde in.Heb ik als rechtshandige een conflict met de inhoud ‘ik ben geen goede ouder’, dan krijg ik een botosteolyse, een botontkalking in de linker schouder. In de genezingsfase doet deze schouder dan zeer, afhankelijk van de gewezen conflictintensiteit.Heb ik als conflictinhoud ‘Ik ben geen goede partner’ in een relatie of op het werk, dan heb ik een botontkalking in de rechter schouder.
Heb ik als linkshandige een zorg- of strijdconflict met mijn kind, dan krijg ik een borstklierkanker in de rechter borst.Heb ik vervolgens nog een tweede zorg-strijdconflict met mijn moeder of één van mijn andere kinderen, dan slaat deze in dezelfde borst in en veroorzaakt een tweede gezwel. Beide hebben hun eigen inslag in de hersenen, hun eigen verloop en eventueel een eigen conflictoplossing en genezingsfase.
Ja, nu we toch bij een tweede gezwel zijn aangekomen, hoe zit het dan met de uitzaaiingen? Is hier dan ook een systeem in terug te vinden?
Uiteraard! En wel heeft elke uitzaaiing zijn eigen conflict-inslag, -inhoud en -verloop.
Wat bedoel je daarmee?
Er zijn verschillende mogelijkheden, alhoewel hun mechanismen hetzelfde zijn.Nemen we als voorbeeld de uitzaaiing in de lymfeklier bij een borstkanker. Een rechtshandige moeder lijdt een zorgconflict om haar kind met een borstklierkanker in de linker borst. Vaak voelt de moeder zich verantwoordelijk voor de toestand van het kind en slaat er tevens een lichte eigenwaardeinbreuk in met de inhoud ‘ik ben geen goede moeder’, of ‘ik heb als moeder gefaald’. Dit veroorzaakt een necrose, een celafbouw in de lymfeklier onder de linker arm. Dus met een eigen inslag, een eigen inhoud en een eigen verloop. Dit conflict kan gelijktijdig met het zorgconflict in oplossing gaan, maar dit hoeft niet.Ander voorbeeld: een vrouw heeft borstkanker en de borst wordt operatief verwijderd. De vrouw lijdt een eigenwaardeinbreuk op de locatie van de gewezen borst. Hier deug ik niet meer met een ontkalking van de rib en een botkanker in de genezingsfase. Let wel, hier speelt de handigheid geen rol, omdat het zich hier om de locatie handelt.
Hoe bedoel je: een botkanker in de genezingfase?
Ja, in de conflictactieve fase van de eigenwaarde-inbreuk is er altijd een celafname, in dit geval een ontkalking, osteolyse of osteoporose. In de genezingsfase wordt het bot opnieuw met kalk opgebouwd. Dit gebeurt onder zwelling met vocht, die zeer pijnlijk is. Het genezingsverloop is nagenoeg hetzelfde als bij een botbreuk. Of als ik met een hamer op mijn vinger sla. Wat gebeurt er? De vinger zwelt op ten teken van de genezing. De slag op de vinger was dan de conflictactieve fase. Kort maar hevig.
Maar kan je dan kanker in de genezingsfase hebben?
Ja, alles wat een snelle celtoename is heet kanker. Onze huidige geneeskunde maakt geen onderscheid tussen conflictactieve en genezingsfase, omdat ze de biologische natuurwetten niet toepast. En bij de organen die vanuit de grote hersenen worden gestuurd is er altijd een celtoename in de genezingsfase, afgezien van de organen met functieuitval. Organen die vanuit de grote hersenen worden gestuurd zijn onder andere een deel van de maag en de slokdarm, de bekleding van de gal- en pancreasgangen, het rectum, de baarmoederhals, het mond- en neusslijmvlies. Allemaal hebben ze een celtoename in de genezingsfase.
Wat is dan de therapie in de GNM?
Eigenlijk bestaat in de GNM de therapie uit het begrip van de biologische natuurwetten. Men kent en herkent ze in het dagelijks leven en leert weer om bio-logisch te denken. Daarmee krijgt men vertrouwen in het herstellende vermogen van zijn eigen lichaam, leert zichzelf over zijn conflicten beter kennen (de biologie liegt niet) en begrijpt dat de natuur goed en zinvol is met alles wat ze ons brengt.De biologische natuurwetten brengen ons het beter worden in de ware zins des woords. We worden er beter van als voorheen. We groeien door onze biologische conflicten, als we ze goed gebruiken. Zowel psychisch als organisch.En het belangrijkste is: we verliezen onze angsten en worden daarmee vrijer en gelukkiger als voorheen. En er bestaat geen effectiever medicijn als dat.De GNM geeft ons de oorzakelijke therapie. We kunnen hiermee aan de oorzaak van onze aandoeningen werken.
Het is wel veel wat de GNM ons te vertellen heeft. Zit dat er werkelijk allemaal in?
Ja en meer. Het hele biologische systeem is met deze 5 biologische natuurwetten vastgelegd.Ze maakt ons sociaal-biologische systeem zichtbaar, hoe we met elkaar verbonden zijn en waarom. Ze toont het mechanisme van partnerschap, hoe psychosen functioneren, hyperactivieit, depressies, fobieën, schizofrenie, impotentie, spontane misdaden, spontaan geweld. Ze toont daarmee tevens hoe we onze samenleving kunnen inrichten om de ziekten zoals wij ze kennen voorgoed te laten verdwijnen. En daarmee zullen ook de oorlogen, hongersnoden en epidemieën verdwijnen. Ze toont ons op wetenschappelijke wijze hoe we met de natuur verbonden zijn. Ze biedt ons de formule voor een paradijs op aarde. We hoeven haar enkel maar aan te horen om te beseffen dat ze gelijk heeft. Ze heeft namelijk enkel het beste met iedereen voor. Ongeacht cultuur, huidskleur of geloof.
En hoe nu verder?
Ziekten bestaan zolang u niet beter weet.Informeert u zich zolang u gezond bent. Nu bent u nog helder van geest. Als u in een ziekte vaststeekt is het zoveel moeilijker om er weer uit te komen. Het werkt als een moeras. Als u er eenmaal insteekt, dan zakt u dieper en dieper erin weg. Zorg gewoon dat u uit het moeras blijft! Het loont zich op alle vlakken om u in deze materie te verdiepen. Er is niemand anders die het voor u kan doen. Het gaat om uw denkpatroon en u bent het ook zelf die het eerstvolgende conflict oploopt.Heeft u eenmaal deze kennis verworven, dan kan niemand het u meer afnemen. U wordt weer baas in eigen lichaam. En u zult u leven automatisch inrichten zoals het voor u gezond is, zonder moeten en zonder dwang. Informeert u zich met behulp van onze internetsite en lees het boek van Dr. Hamer. Volg een lezing of een seminar bij u in de buurt. De kosten zijn nihil.
Website www.gnm-nl.be
We hoeven enkel de natuur aan te horen, om te beseffen dat ze gelijk heeft*. ’n Gouden regel. De clou van ’t hele verhaal – mensen met ziektes, o.a. kanker- zijn vaak helemaal niet met de natuur bezig. Ik was zelf vroeger door allemaal drama’s de weg kwijt, en vermoed dat daardoor bij mij zich de ziekte van crohn heeft ontwikkeld, op 15/16 jaar tijd. Er zijn in die jaren ’n paar zeer heftige dingen gebeurd. Vorig jaar toen ik met ’n levensbedreigend groot abces in’t A.Z.M. lag,en net op tijd ben geopereerd, wist ik’t; naar m’n hart leven. Er is héél veel veranderd. Ook m’n levensvisie. Je kunt jezelf van slachtoffer transformeren naar strijder / strijdster. En zoveel mogelijk naar ’t *buikgevoel* luisteren; de intuïtie. En intuïtie is natuur. Daarbij eet ik vaak instinctief; opeens heb ik zucht naar ’n bepaald kruid, of fruitsoort, groente, of’n plantaardige olie, enz. Dan zoek ik dat op op internet, en die voedingsmiddelen werken dan op ’t genezingsproces, en zijn goed voor m’n darmen. Ik ga mijn eigen wijze weg. Henk, ik vind ’t iedere keer weer superboeiend wat je allemaal onderzoekt, en allemaal deelt met anderen, ’t inspireert me enorm. Groeten, Kimberley.
