Wereldwijde ‘Staatsgreep’ 4 jaar ‘zichtbare’ dictatuur + dag #119
Het Westen heeft – ontegenzeggelijk – Rusland verloren en is ook Eurazië aan het verliezen
Is het doel van het bezoek van president Poetin aan Noord-Korea en Vietnam nu niet duidelijk in de context van het Euraziatische veiligheidsarchitectuur project?
In Washington werd deze week misschien even de schouders opgehaald toen men het verslag las van de demarche van Sergej Lavrov bij de Amerikaanse ambassadeur in Moskou: Rusland zei tegen de VS: “We hebben geen vrede meer!”
Niet alleen “niet langer in vrede”, Rusland hield de VS verantwoordelijk voor de “clusteraanval” op een Krimstrand op de Pinksterdag van twee weken geleden zondag, waarbij verschillende doden (waaronder kinderen) en veel gewonden vielen. De VS “werd daarmee partij” in de proxyoorlog in Oekraïne (het was een door Amerika geleverd ATACM; geprogrammeerd door Amerikaanse specialisten; en gebaseerd op Amerikaanse data), luidde de verklaring van Rusland; “Vergeldingsmaatregelen zullen zeker volgen,” schrijft Alastair Crooke.
Klaarblijkelijk flitste er ergens een amberkleurig licht in roze en rode tinten. Het Pentagon begreep dat er iets was gebeurd – “We kunnen er niet omheen; dit kan ernstig escaleren.” De Amerikaanse minister van Defensie greep (na een pauze sinds maart 2023) naar de telefoon om zijn Russische ambtgenoot te bellen: ‘De VS betreurt burgerdoden; de Oekraïners hadden volledige richtvrijheid.’
Het Russische publiek is echter ronduit woedend.
Het diplomatieke jargon van ‘er is nu een toestand van tussenruimte; geen oorlog en geen vrede’ is maar de ‘helft.’
Het Westen heeft Rusland veel dieper ‘verloren’ dan wordt begrepen.
President Poetin heeft in zijn verklaring voor de Raad van Bestuur van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in de nasleep van het sabelgeratel van de G7 gedetailleerd uiteengezet hoe we op dit scharniermoment (van onvermijdelijke escalatie) zijn beland. Poetin gaf aan dat de ernst van de situatie een ‘laatste kans’-aanbod aan het Westen vereiste, een aanbod waarvan Poetin nadrukkelijk zei dat het “geen tijdelijk staakt-het-vuren voor Kiev om een nieuw offensief voor te bereiden; noch een bevriezing van het conflict – maar eerder de definitieve beëindiging van de oorlog” moest zijn.
Het is algemeen bekend dat de enige geloofwaardige manier om de oorlog in Oekraïne te beëindigen een ‘vredesakkoord’ zou zijn dat tot stand zou komen door onderhandelingen tussen Rusland en de VS.
Dit is echter geworteld in een bekende Amerikaanse visie – ‘Wachten op Washington …’.
Lavrov merkte archaïsch op (in parafrase) dat als iemand denkt dat we ‘op Godot wachten’ en ‘ervoor op de loop zullen gaan,’ hij zich vergist.
Moskou is iets veel radicalers van plan – iets dat het Westen zal choqueren.
Moskou (en China) wachten niet simpelweg op de grillen van het Westen, maar zijn van plan om het paradigma van de veiligheidsarchitectuur volledig om te draaien: om een ‘Alt’-architectuur te creëren voor de ‘uitgestrekte ruimte’ van Eurazië.
Het is de bedoeling om een einde te maken aan de nul om confrontatie van het bestaande blok. Een nieuwe confrontatie wordt niet beoogd, maar de nieuwe architectuur is wel bedoeld om ‘externe actoren’ te dwingen hun hegemonie over het continent in te perken.
In zijn toespraak tot het Ministerie van Buitenlandse Zaken blikte Poetin expliciet vooruit op de ineenstorting van het Euro-Atlantische veiligheidssysteem en het ontstaan van een nieuwe architectuur: “De wereld zal nooit meer dezelfde zijn, zei hij.
Wat bedoelde hij?
Yuri Ushakov, Poetins belangrijkste adviseur voor buitenlands beleid (op het Primakov Readings Forum), verduidelijkte Poetins ‘spaarzame’ toespeling:
Ushakov zei naar verluidt dat Rusland steeds meer tot het inzicht is gekomen dat er op de lange termijn geen nieuwe vorm zal worden gegeven aan het veiligheidssysteem in Europa. En zonder een ingrijpende hervorming komt er geen ‘definitieve voltooiing’ (Poetins woorden) van het conflict in Oekraïne.
Oesjakov legde uit dat dit verenigde en ondeelbare veiligheidssysteem in Eurazië in de plaats moet komen van de Euro-Atlantische en Eurocentrische modellen die nu in de vergetelheid raken.
“Deze toespraak [van Poetin op het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken], zou ik zeggen, zet de vector van verdere activiteiten van ons land op het internationale toneel, inclusief de opbouw van een verenigd en ondeelbaar veiligheidssysteem in Eurazië,” zei Oesjakov.
De gevaren van buitensporige propaganda werden duidelijk in een eerdere episode waarin een grote staat in de val liep door zijn eigen demonisering van zijn tegenstanders: Ook Zuid-Afrika’s veiligheidsarchitectuur voor Angola en Zuid-West-Afrika (nu Namibië) was in 1980 uit elkaar gevallen (ik was er toen). De Zuid-Afrikaanse strijdkrachten behielden nog steeds een residu van immense destructieve capaciteit in het noorden van Zuid-Afrika, maar het gebruik van die kracht leverde geen enkele politieke oplossing of verbetering op. Het bracht Zuid-Afrika eerder naar de vergetelheid (net zoals Ushakov het Euro-Atlantische model vandaag beschreef). Pretoria wilde verandering; het was (in principe) bereid om een deal te sluiten met SWAPO, maar de poging om een staakt-het-vuren in te voeren mislukte begin 1981.
Het grotere probleem was dat de Zuid-Afrikaanse apartheidsregering zo succesvol was geweest met hun propaganda en demonisering van SWAPO als zijnde ‘marxistisch én terroristisch’ dat het publiek terugdeinsde voor elke overeenkomst en het zou nog een decennium duren (en er zou een geostrategische revolutie voor nodig zijn) voordat een regeling eindelijk mogelijk werd.
Vandaag de dag is de veiligheidselite van de VS en de EU zo ‘succesvol’ met hun al even overdreven anti-Russische propaganda dat ook zij erdoor in de val zitten. Zelfs als ze dat zouden willen (wat ze niet willen), zou een vervangende veiligheidsarchitectuur de komende jaren wel eens ‘niet onderhandelbaar’ kunnen blijken.
Dus, zoals Lavrov heeft onderstreept, zijn de Euraziatische landen tot het besef gekomen dat veiligheid op het continent van binnenuit moet worden opgebouwd – vrij en ver van de Amerikaanse invloed. In deze opvatting kan en moet het principe van ondeelbaarheid van veiligheid – een kwaliteit die niet is geïmplementeerd in het Euro-Atlantische project – het sleutelbegrip worden waarrond de Euraziatische structuur kan worden opgebouwd, aldus Lavrov.
In deze ‘ondeelbaarheid’ ligt de werkelijke, en niet de nominale, implementatie van de bepalingen van het VN-Handvest besloten, inclusief het principe van soevereine gelijkheid.
Euraziatische landen bundelen hun krachten om gezamenlijk op te treden tegen de aanspraken van de VS op wereldwijde hegemonie en de inmenging van het Westen in de aangelegenheden van andere staten, zei Lavrov woensdag op het Primakov Readings Forum.
De VS en andere westerse landen “proberen zich te mengen in de aangelegenheden” van Eurazië; ze verplaatsen NAVO-infrastructuur naar Azië; houden gezamenlijke oefeningen en sluiten nieuwe pacten. Lavrov voorspelde:
“Dit is een geopolitieke strijd. Dit is altijd zo geweest en zal misschien nog lang duren – en misschien zullen we geen einde aan dit proces zien. Toch is het een feit dat de koers naar controle vanuit de oceaan over alles wat overal gebeurt – nu wordt tegengegaan door de koers naar het verenigen van de inspanningen van Euraziatische landen”.
De start van het overleg over een nieuwe veiligheidsstructuur duidt nog niet op de oprichting van een militair-politieke alliantie naar het voorbeeld van de NAVO; “In eerste instantie zou deze kunnen bestaan in de vorm van een forum of overlegmechanisme van geïnteresseerde landen, niet belast met buitensporige organisatorische en institutionele verplichtingen”, schrijft Ivan Timofeev.
De “parameters” van dit systeem, legt Maria Zakharova uit,
“… zullen niet alleen zorgen voor langdurige vrede, maar ook grote geopolitieke omwentelingen voorkomen als gevolg van de crisis van de globalisering, opgebouwd volgens westerse patronen. Het zal betrouwbare militair-politieke garanties creëren voor de bescherming van zowel de Russische Federatie als andere landen van de macroregio tegen bedreigingen van buitenaf, een ruimte creëren die vrij is van conflicten en gunstig is voor ontwikkeling – door de destabiliserende invloed van extra-regionale spelers op Euraziatische processen uit te schakelen. In de toekomst zal dit betekenen dat de militaire aanwezigheid van externe machten in Eurazië moet worden ingeperkt.”
Sergei Karaganov, erevoorzitter van de Russische Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid, voegt daar (in een recent interview) echter zijn meer nuchtere analyse aan toe:
“Helaas stevenen we af op een echte wereldoorlog, een regelrechte oorlog. Het fundament van het oude wereldsysteem puilt uit zijn voegen en er zullen conflicten uitbreken. Het is noodzakelijk om de weg naar zo’n oorlog te blokkeren … conflicten broeien al en vinden plaats op alle gebieden.”
“De VN is een uitstervend soort, opgezadeld met het Westerse apparaat en daarom onhervormbaar. Wel, laat het blijven. Maar we moeten parallelle structuren opbouwen … Ik denk dat we parallelle systemen moeten opbouwen door BRICS en de SCO uit te breiden, hun interactie met ASEAN, de Liga van Arabische Staten, de Organisatie voor Afrikaanse Eenheid, de Latijns-Amerikaanse Mercosur, enz. te ontwikkelen.”
“In het algemeen zijn we geïnteresseerd in het opzetten van een multilateraal nucleair afschrikkingssysteem in de wereld. Dus persoonlijk maak ik me geen zorgen over de opkomst van nieuwe nucleaire machten en de versterking van oude, simpelweg omdat vertrouwen op het verstand van mensen niet werkt. Er moet angst zijn. Er moet een groter vertrouwen zijn in een “nucleaire afschrikking-angst, inspireren-soberen.”
Het nucleaire beleidsaspect is vandaag een complexe en controversiële kwestie in Rusland. Sommigen argumenteren dat een overdreven restrictieve Russische nucleaire doctrine gevaarlijk kan zijn, indien het ervoor zorgt dat tegenstanders overdreven blasé worden; dat wil zeggen, dat tegenstanders niet onder de indruk of onverschillig worden voor het afschrikkingseffect, zodat ze de realiteit ervan verwerpen.
Anderen verkiezen een houding van allerlaatste redmiddel. Ze zijn het er echter allemaal over eens dat er vele andere stadia van escalatie beschikbaar zijn voor een Euraziatische veiligheidsarchitectuur dan nucleaire.
Toch is de capaciteit voor een continentaal nucleair ‘veiligheidsslot’ tegenover een nucleair uitgeruste NAVO duidelijk: Rusland, China, India, Pakistan – en nu ook Noord-Korea – zijn allemaal kernwapenstaten, dus een zekere mate van afschrikkingspotentieel is ingebakken.
Andere ‘escalatiestappen’ zullen ongetwijfeld centraal staan in de discussies op de BRICS-top in Khazan in oktober. Want een veiligheidsarchitectuur is conceptueel niet alleen ‘militair’. Ook handels-, financiële en sanctiekwesties staan op de agenda.
De eenvoudige logica van het omkeren van het militaire NAVO-paradigma om een ‘Alt’ Euraziatisch veiligheidssysteem te verkrijgen, lijkt alleen al door de kracht van de logica te stellen dat als het veiligheidsparadigma moet worden omgekeerd, ook de westerse financiële en handelshegemonie moet worden omgekeerd.
De-dollarisering staat natuurlijk al op de agenda, met tastbare mechanismen die waarschijnlijk in oktober worden onthuld. Maar als het Westen zich nu vrij voelt om Eurazië naar believen te sanctioneren, dan bestaat ook de mogelijkheid dat Eurazië op zijn beurt de VS of Europa sanctioneert – of allebei.
Ja. We hebben Rusland ‘verloren’ (niet voor altijd). En we kunnen nog veel meer verliezen. Is het doel van het bezoek van president Poetin aan Noord-Korea en Vietnam nu niet duidelijk in de context van het project van de Euraziatische veiligheidsarchitectuur? Ze maken er deel van uit.
En om het beroemde gedicht van CP Kavafis te parafraseren:
Waarom deze plotselinge verbijstering, deze verwarring? (Hoe ernstig de gezichten van de mensen zijn geworden).
Omdat de nacht is gevallen en de [Russen] niet zijn gekomen.
En sommige van onze mannen die net van de grens komen zeggen
dat er geen [Russen] meer zijn…
“Wat gaat er nu met ons gebeuren zonder [de Russen]”?
“Ze waren een soort oplossing.
©”Alastair Crooke.
Reactie.
De aanval op Rusland en daardoor burgers doden en verwonden zal zeker een zware represaille van Rusland uitlokken. Poetin heeft hiervoor gewaarschuwd en de VS heeft weer niet geluisterd! Nee, zelfs bewust een provocatie gepleegd in weer een poging Rusland tot iets uit te lokken dat Rusland niet wil! De oorlog groter maken dan het nu al is. Niet omdat Rusland bang is voor een groteren oorlog, want Rusland kan in elke oorlog de NAVO-landen verslaan!
Maar het is steeds moeilijker de provocaties van het westen te negeren of, zoals Poetin zegt, te beantwoorden zonder het conflict uit te breiden. Wat ik me hierbij afvraag is of de burgers van Europa, en zelfs van de VS wel willen dat de oorlog in Oekraïne over kan slaan naar de rest van Europa. Europa wordt al geleid door politici die er niet zijn voor de bevolkingen, maar werken voor de Globalisten.
Dat Poetin zijn blik richt op Azië is een logisch gevolg van de al bestaande plannen om te komen tot een multipolaire wereld. Daar behoren alle landen onder die niet onder de heerschappij van de VS zitten. Maar dat wil niet zeggen dat Poetin afscheid neemt van het nu weerbarstige Europa dat geleid wordt door onverantwoordelijke gekken! Rusland heeft Europa nodig en zal zeker willen dat Europa onderdeel wordt van de multipolaire gemeenschap.
Rusland zoekt geen oorlog! Rusland zoekt vrede!
Het is de VS die haar heerschappij wil behouden en dat kan maar op één manier en de enige manier die de VS de laatste decennia heeft gekend! Dreigen, manipuleren en oorlog voeren. Al sinds Joegoslavië is verdeeld door oorlogen aangezet door de VS, zijn veel meer landen hiermee geconfronteerd!
Waar mensen vreedzaam met elkaar samenleefde komt de VS deze rust altijd verstoren om via eerder gesmede plannen daar haar wil op te leggen en tweedracht te zaaien. De VS oogst daar de afzet van hun producten die voor een groot deel bestaan uit wapens! Sowieso zijn de NAVO-landen altijd een grote afnemer geweest van Amerikaanse wapens omdat de VS vond dat de wapens op elkaar afgestemd moeten worden.
Nu blijkt dat Rusland en China veel modernere wapens hebben en de NAVO haar verouderde troep geeft aan Oekraïne. Maar wel nieuwe wapens afneemt van de VS die ook verouderd zijn ten opzichte van de wapens die Rusland en China, ja en zelfs Noord-Korea heeft! Maar de NAVO-landen worden al decennia misbruikt door de VS-politici en globalisten. De Europeanen hebben dit zelf nog steeds niet door! Wat veel zegt over het leiderschap van de Europese leiders! Ook het leiderschap van de VS trek ik sterk in twijfel. Dan heb ik het niet alleen over Biden, want die krijgt nog wat hij werkelijk verdient. Maar heb ik het over de Deepstate die als schaduw machthebbers in de VS de dienst uitmaken. Hier is het woord paniek op de juiste plaats.
Iedereen weet dat het kiezen van vrienden de verdere toekomst kunnen bepalen! Fouten vrienden kunnen je hele leven verwoesten! Dat is wat nu plaatsvindt! Europa houdt vast aan foute vrienden!
In Europa moeten nieuwe en eerlijke politici het roer overnemen. Excuus aanbieden voor de verschrikkelijke fouten die de oude politici hebben gemaakt waar zeer veel doden bij betrokken zijn, en eerlijke toenadering zoeken tot Rusland! Deze weg zal ooit bewandeld moeten worden wil Europa overleven! Dan pas kan er vrede komen in een continent dat zich heeft willen verenigen om tot vrede te komen. Maar de resultaten zijn verschrikkelijk, angstaanjagend en vrijheid berovend!
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Noot: Gezien de toenemende censuur kan ik niet garanderen dat deze website online blijft omdat ik geen concessie wens te doen. Vandaar dat bij elk artikel de “Save as PDF” functie is toegevoegd. Het PDF kan je downloaden als ‘DEMO’ omdat ik niet in betaalde mode werk.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
