Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 4 jaar ‘zichtbare’ dictatuur + dag #072
Wat als Rusland de oorlog in Oekraïne niet snel wint? Er zijn verontrustende tekenen dat het Westen er serieus een “eeuwige oorlog” van wil maken. Het idee is nog erger dan het op het eerste gezicht lijkt.
Grote groene buis des doods
Op dit moment (en al een tijdje) heeft Rusland duidelijk het initiatief in de oorlog tussen Rusland aan de ene kant en Oekraïne en – de facto – het Westen aan de andere kant. Hoge Oekraïense functionarissen en militaire officieren – waaronder de opperbevelhebber Oleksandr Syrsky en het plaatsvervangend hoofd van Kievs militaire inlichtingendienst Vadim Skibitsky – geven openlijk toe dat hun land diep in de problemen zit. Realistische waarnemers in het Westen, zoals Brian Berletic en Alexander Mercouris en Alex Christoforou van de Duran, wijzen er terecht op dat de hulpinjecties van het Westen deze situatie niet kunnen omkeren, deels omdat er geen manier is om het gebrek aan mankracht van Kiev te compenseren en deels omdat het Westen zelf eigenlijk geen industriële middelen heeft om steun te verlenen op een schaal die een effectief verschil zou maken, schrijft Tarik Cyril Amar.
We weten ook dat Rusland grote voorraden heeft opgebouwd die het nog niet heeft ingezet in de strijd. Bovendien heeft er een intrigerende verschuiving plaatsgevonden in de Russische terminologie: Terwijl de term “offensief” lange tijd werd vermeden – Rusland categoriseerde zijn territoriale overwinningen als het resultaat van een strategie van “actieve verdediging” – is de term nu officieel opgedoken. De Russische minister van Defensie heeft naar verluidt gesproken over de noodzaak om de bevoorrading van het front op te voeren om “het vereiste tempo van het offensief te handhaven.” Dit kan al dan niet een opzettelijk signaal zijn geweest. Het kan ook een eenvoudige manier zijn om Oekraïne en het Westen in het ongewisse te laten. Maar in combinatie met recente Russische opmars en andere operaties – zoals luchtaanvallen op Odessa en Charkov/Kharkiv – zou dit kunnen betekenen dat Moskou dit voorjaar of deze zomer een groot offensief lanceert, zoals veel waarnemers verwachten.
In één scenario zou de oorlog dus dit jaar kunnen eindigen met een Russische overwinning. De omvang en precieze politieke vorm van die overwinning kunnen niet worden voorspeld. Verovering van heel Oekraïne ten oosten van de rivier de Dnjepr/Dnipro (plus die delen van de regio’s Zaporizhzhia en Kherson (Oblasten) ten westen daarvan? Inname van grote steden zoals Odessa en Kharkiv? Nog een aanval op de hoofdstad Kiev/Kyiv? We kunnen ook niet voorspellen wat voor soort Oekraïne er uit zo’n Russische overwinning tevoorschijn zou komen: een geneutraliseerde en van regime veranderde romp- staat? Een romp- staat die uit is op wraak en voortdurend gesubsidieerd wordt door het Westen?
Het is hoogst onwaarschijnlijk – gezien de hardnekkige weigering van het Westen om een echt compromis als uitweg te zien – dat de oorlog zou kunnen eindigen met een onderhandelde vrede, die gezien de realiteit ter plaatse in het voordeel van Rusland zou moeten uitvallen en dus zou neerkomen op een overwinning onder een andere naam.
Maar het zou onverstandig zijn om een derde mogelijkheid uit te sluiten. Het is waar dat het Westen niet over de middelen beschikt om Oekraïne te laten winnen. Toch is het cruciaal om onderscheid te maken tussen dit feit en wat westerse leiders bereid zijn te erkennen. Het Westen is, kort gezegd, niet rationeel en heeft een enorm vermogen tot wensdenken laten zien.
Daarom moeten we goed letten op signalen dat het Westen deze onnodige oorlog met alle mogelijke middelen jarenlang wil rekken. Vooral de laatste tijd zijn er verschillende van zulke verontrustende signalen. Ik wil er hier drie uitlichten:
Ten eerste heeft de nationale veiligheidsadviseur van de regering Biden, Jake Sullivan, verklaard dat Oekraïne dit jaar in wezen stand moet houden, zodat het Westen het in 2025 opnieuw kan gebruiken om een offensief tegen Rusland te beginnen. De Oekraïense president Volodymyr/Vladimir Zelensky heeft ook gesproken over een nieuwe aanval, op voorwaarde dat zijn land meer westerse wapens krijgt. Beide uitspraken zijn onrealistische – geen primeur van zowel Sullivan als Zelensky – suggesties, maar laten we dat even terzijde schuiven. Onze vraag hier is welke schade beleid gebaseerd op onrealistische aannames nog kan aanrichten.
Ten tweede heeft de Italiaanse krant Republicca een artikel gepubliceerd – waarschijnlijk gebaseerd op opzettelijke lekken – dat beweert interne NAVO-gedachten over “rode lijnen” in Oekraïne te melden. Dat wil zeggen, onder welke omstandigheden de NAVO direct zou ingrijpen – en, omgekeerd, onder welke omstandigheden ze dat niet zou doen. In essentie komen de gerapporteerde “rode lijnen” – zoals samengevat in de Oekraïense publicatie Strana.ua – neer op twee: de NAVO, zo beweert dit artikel, overweegt direct in te grijpen, als Wit-Rusland zich aan de kant van Rusland bij de oorlog aansluit (of als Rusland nog een grote aanval lanceert vanaf Wit-Russisch grondgebied) of als Rusland over de grenzen van Oekraïne heen gaat om ofwel een NAVO-lidstaat aan te vallen (duh) ofwel Moldavië, dat geen lid is maar wel een doelwit van het NAVO-uitbreidingsbeleid. Nogmaals, laten we niet meteen afdwalen door deze vermeende NAVO- “rode lijnen” af te doen als niets anders dan een weerspiegeling van NAVO’s overdreven gevoel van haar eigen capaciteiten. Dat kan best zo zijn, maar dat betekent niet dat ze niet serieus bedoeld zijn of dat ze geen grote schade kunnen aanrichten. Zoals ze zijn, lijken ze een weerspiegeling te zijn van de wens om de oorlog in Oekraïne te handhaven en Rusland af te schrikken van een van zijn meest verwoestende conventionele opties, namelijk een nieuwe aanval op Kiev/Kyiv vanuit Wit-Rusland. Dat wijst op een intentie om de oorlog zowel “in te kooien” als gaande te houden.
Ten derde gaan de VS door met hun pogingen om beslag te leggen op Russische staatseigendommen van ongeveer 300 miljard dollar die momenteel bevroren zijn in Westerse banken. Ze zijn er nog niet in geslaagd om de Europeanen over te halen zich bij deze operatie aan te sluiten en in zijn eentje kan Washington niet meer dan een paar miljard in beslag nemen – of eigenlijk stelen. Het is echter de intentie die hier telt, en dat is het vinden van het equivalent van een sprookjes pot met goud om de proxyoorlog in Oekraïne mee te blijven betalen.
Alles bij elkaar blijven dergelijke westerse signalen moeilijk om met vertrouwen te lezen: ze zouden niet meer kunnen zijn dan een façade van bluf, bedoeld om Rusland af te leiden van het ten volle nastreven van zijn duidelijke voordeel op het terrein. In die interpretatie is dit in wezen een wanhopig Westen dat zich probeert te ontworstelen aan een duidelijke, onbetwistbare en zeer discrediterende nederlaag.
Maar ondanks het feit dat al deze ideeën zeer ongegrond zijn, zouden ze ook een oprechte intentie kunnen weerspiegelen om deze oorlog te rekken. Hierachter zou het idee kunnen schuilgaan dat de succesvolle economische mobilisatie van Rusland ook kosten met zich meebrengt en in zijn huidige vorm misschien niet jarenlang houdbaar is. Dat is overigens de boodschap van een recent artikel in de Financial Times dat, daar mogen we gerust van uitgaan, geen gebrek heeft aan politieke inspiratie. De belangrijkste fantasie hier is, kort gezegd, om de oorlog lang genoeg te laten duren zodat het Westen de logica van uitputting tegen Rusland kan keren.
Nogmaals, de hamvraag – in termen van de schade die dit alles kan aanrichten – is eigenlijk niet of het kan “werken”. Dat kan het zeer waarschijnlijk niet. De hamvraag is wat er kan gebeuren als het Westen een dergelijk beleid probeert en het mislukt. En daar is het grootste risico dat als Moskou ooit zou geloven dat het Westen erin zou kunnen slagen om een nieuwe combinatie van proxyoorlog en langdurige uitputting toe te passen, het sterk in de verleiding zou komen om dat plan af te breken, onder andere door een beperkte nucleaire aanval om duidelijk te maken dat het dergelijke “nieuwe spelregels” gewoon niet zal accepteren.
Zodra een “kleine” atoombom wordt gebruikt, is het natuurlijk niet te voorspellen waar de escalatie zal eindigen. Het is een bizar idee om te denken dat we een groot deel van de mensheid zouden kunnen vernietigen omdat Oekraïne een “open deur” naar de NAVO moest hebben, waar het eigenlijk nooit doorheen zou lopen.
Ik begon deze post te schrijven voordat ik een nieuw bericht zag: De Russische president heeft zojuist troepen in de buurt van Oekraïne bevolen om te oefenen voor de lancering van tactische kernwapens. Ik kan niet zeggen dat ik verrast ben. Maar we zouden allemaal erg bang moeten zijn. En, idealiter, zouden we eindelijk om de tafel moeten gaan zitten en onderhandelen over een realistisch compromis.
©Tarik Cyril Amar
Reactie.
Dit schrijven heeft vele opties om te overdenken. Maar volgens mij wil Rusland juist dat het Westen en met name de NAVO zich laat doodbloeden op de oorlog in Oekraïne. De oorlog blijft beperkt tot dit land. De aanvoerlijnen voor Rusland blijven redelijk kort. En wat voor Rusland belangrijk is, er is een buffer tussen de grens van Rusland en de andere NAVO-landen. Want Rusland heeft gezien wat er met de Warschaupactlanden is gebeurd! Land na land is ingekapseld in de NAVO en EU na de val van de Sovjetunie. Terwijl er overeenkomsten waren en beloften dat dit niet zou gebeuren. Dus weten Russische politici hoe onbetrouwbaar het Westen is. De Russische politici weten ook dat de NAVO-landen Rusland willen opdelen in kleinere landen die gehoorzaam zijn aan de EU en de NAVO, en met name aan de VS.
Dit geeft ook aan dat Rusland geen enkel belang heeft een Europees of NAVO- land aan te vallen. Nee, het is nog beter! Rusland wil graag dat Europa zich richt op Rusland als zijnde een goede en betrouwbare handelspartner. Rusland weet heel goed dat Europa economisch beter af is als het Russisch gas en olie afneemt. Maar door de zeer domme en onterechte sancties moet Europa nu lijden omdat de VS-politici hebben beoordeeld dat dit niet in het voordeel van de VS is! En dat is nu juist iets dat Donald Trump niet heeft bedoeld toen het zei “Amerika eerst”. Donald Trump wist dat de hegemonie van de VS aan het wankelen is omdat landen het liefst soeverein willen zijn. Er kwamen steeds meer krachten die vonden dat de macht van de VS te groot werd en ze daardoor gebonden werden aan de wil van de Oligarchen die in de VS de touwtjes in handen hebben! Onafhankelijke landen zouden daardoor hun soevereine staat moeten opgeven en de VS als hun leidersland moeten aanvaarden. Net als nu duidelijk is in Europa!
Rusland is groot en sterk genoeg om hier weerstand aan te bieden en een eigen koers te varen! Dat heeft geresulteerd is het oprichten van de BRICS-landen! Landen die onafhankelijk zijn en op een eerlijke manier handel drijven met elkaar! Niks mis mee zou je zeggen!
Daar is een hoop mis mee! Althans voor de VS. De VS heeft in het verleden laten zien het niet te accepteren als landen een zelfstandige koers willen varen. Die landen werden onder druk gezet, en als dat niet lukte werden die landen geconfronteerd met oorlogsgeweld en gedwongen de regels van de VS te accepteren. Afghanistan, Irak, Libië en Syrië waren recente voorbeelden. Maar in een verder verleden werden veel landen op dezelfde manier gedwongen de regels van de VS te volgen.
Dus is de oorlog in Oekraïne een oorlog tussen de grootmachten die in Oekraïne wordt uitgevochten. De VS wil nog niet accepteren dat het de BRICS-landen goed gaat. Ze voelen ook dat de Dollar steeds meer macht verliest. Als Europa zou worden geleid door bekwame mensen dan was de VS al lang over stag gegaan en had de oorlog in Oekraïne al beslecht geweest! Maar door de hulp van alle NAVO-landen duurt deze oorlog veel langer dan nodig om de wensen van Rusland in te willigen. Deze wensen zijn de Oblasten, de provincies die zich willen voegen bij Rusland met rust te laten en te accepteren dat deze provincies hun eigen koers mogen varen en te erkennen dat de Krim ook tot Rusland behoord!
Nu is er een ander verhaal! Nu zal Rusland hogere eisen stellen en verliezen de grote bedrijven als Black Rock hun investeringen die ze hebben gedaan in Oekraïne!
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
