Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 4 jaar ‘zichtbare’ dictatuur + dag #055
Het Israëlische nucleaire arsenaal en de zogeheten “Samson-optie” zijn in toenemende mate onderwerp van discussie geworden in de context van de escalerende situatie in het Midden-Oosten.
In 1986 werd het Israëlische kernwapenprogramma onthuld – hoewel de autoriteiten van het land tot op de dag van vandaag weigeren te erkennen dat het over massavernietigingswapens beschikt. Het Israëlische nucleaire programma is zelfs “het slechtst bewaarde geheim ter wereld” genoemd en begon, met Franse hulp, al in de jaren 1950 in het grootste geheim te worden ontwikkeld, schrijft Isaac Boman.
De Israëlische nucleair ingenieur Mordechai Vanunu was degene die het programma onthulde in de Britse pers, voordat hij ontvoerd werd door de inlichtingendienst Mossad, teruggebracht werd naar Israël en de volgende 18 jaar doorbracht in een Israëlische gevangenis. Tot op de dag van vandaag mag Vanunu het land niet verlaten en is hij ook veroordeeld tot verschillende korte gevangenisstraffen voor “verboden uitspraken” in verband met het kernwapenprogramma.
Het is moeilijk om met zekerheid te zeggen hoeveel kernwapens Israël daadwerkelijk heeft. In 2008 speculeerde de voormalige Amerikaanse president Jimmy Carter dat er op dat moment minstens 150 kernkoppen waren “of meer.”
Samson en de Filistijnen
Nauw verwant aan de Israëlische nucleaire doctrine is de zogenoemde ‘Samson-optie’ – die verwijst naar Israëls vergeldingsstrategie in het geval van een grote aanval op het eigen land, of in een situatie waarin het voortbestaan van de natie wordt bedreigd.
De naam is ontleend aan het bijbelse personage Samson, die, verblind en gevangen door de Filistijnen, er uiteindelijk in slaagde om de pilaren van de tempel waarin hij gevangen werd gehouden uit elkaar te rukken, waarna het dak instortte en niet alleen hij stierf, maar ook duizenden van de Filistijnen die hem hadden gekweld.
Simson vernietigt de Filistijnse tempel. Schilderij: Giovanni Benedetto Castiglione.
De Samson-optie komt volgens veel waarnemers hierop neer – dat Israël zou reageren met grootschalige nucleaire aanvallen als het bedreigd zou worden met existentiële schade of als bijvoorbeeld Jeruzalem platgebombardeerd zou worden.
Nixon bedreigen met kernwapens
Al in 1967, tijdens de Zesdaagse Oorlog, was Israël van plan om een nucleaire bom te laten ontploffen op een berg in de Sinaïwoestijn om de Arabische buurlanden in het gebied te waarschuwen. Dit is echter nooit gebeurd, omdat Israël zijn tegenstanders kon verslaan door middel van conventionele oorlogsvoering.
Tijdens de Yom Kippur Oorlog in 1973 was het weer zover toen de toenmalige premier Golda Meir ervoor koos om de VS en president Nixon te chanteren door kernwapens voor te bereiden en ermee te dreigen deze te gebruiken tegen hun vijanden – tenzij de VS onmiddellijk oorlogsmateriaal en hulp van verschillende aard zou leveren. Wederom werden er geen atoombommen tot ontploffing gebracht – volgens waarnemers simpelweg omdat Nixon akkoord ging met de eisen.
Volgens de bekroonde onderzoeksjournalist Seymour Hersh beschouwde Israël in de jaren ’70 de Sovjet-Unie als de grootste bedreiging en waren een aantal kernkoppen ook gericht op Sovjetsteden – terwijl de Sovjets verschillende Israëlische steden op hun lijst van potentiële nucleaire doelen hadden staan.
Hersh stelt dat de nucleaire doctrine veranderde toen de rechtse leider Menachem Begin aan de macht kwam in 1977, en dat er een ambitie ontstond om niet alleen een groot aantal kernwapens te verwerven als antwoord op een mogelijke aanval, maar ook met het doel om “de macht van Israël te gebruiken om de politieke kaart van het Midden-Oosten te hertekenen.”
“De macht om de wereld te vernietigen”
De meest gangbare opvatting is immers dat het doel van de zogenaamde Samson-optie is om staten die Israël aanvallen te vernietigen of te verdelgen. Anderen gaan echter verder en stellen dat het in plaats daarvan gaat om “wraak nemen op de wereld” en dat Israël, als het een existentiële dreiging ziet, zoveel mogelijk schade en verwoesting wil aanrichten, zelfs aan landen die niet direct betrokken zijn bij de aanval tegen hen. Zo verwoordde de Joodse professor David Perlmutter van de Louisiana State University een dergelijke visie in de LA Times in 2002.
“Israël bouwt al 30 jaar kernwapens. De Joden begrijpen wat het passief en machteloos aanvaarden van onheil voor hen heeft betekend in het verleden, en ze hebben ervoor gezorgd dat ze zich ertegen beschermden. Massada was geen voorbeeld om te volgen – het deerde de Romeinen niets, maar Samson in Gaza? Wat zou de Joden hatende wereld beter dienen als vergelding voor duizenden jaren van bloedbaden dan een nucleaire winter. Of al die toeterende Europese staatslieden en vredesactivisten uitnodigen om zich bij ons in de ovens te voegen?” schreef Perlmutter.
“Voor het eerst in de geschiedenis heeft een volk dat met uitsterven bedreigd wordt terwijl de wereld ofwel grinnikt ofwel wegkijkt – in tegenstelling tot de Armeniërs, de Tibetanen, de Europese Joden van de Tweede Wereldoorlog of de Rwandezen – de macht om de wereld te vernietigen. De ultieme rechtvaardigheid?” vroeg Perlmutter zich verder af.
“De pijlers van de wereld vernietigen”
De Joodse schrijver en journalist Ron Rosenbaum stelt ook dat Israël, in de “nasleep van een tweede holocaust”, niet alleen zijn agressors zou kunnen aanvallen, maar ook “de pijlers van de wereld omver zou kunnen werpen (Moskou en Europese hoofdsteden aanvallen, bijvoorbeeld)” op grond van het feit dat het antisemitisme dat verbonden is met de vervolgingen in het verleden in de geschiedenis gewroken moet worden. Zelfs de “heilige plaatsen van de Islam” zouden in zo’n situatie aangevallen kunnen worden met kernwapens, volgens Rosenbaum, die benadrukt dat “het loslaten van proportionaliteit de kern is” van de Samson-optie.
De Israëlische militair historicus Martin van Creveld volgt een gelijkaardige lijn. In de context van de tweede intifada zei hij dat Israël “honderden kernwapens” had – en dat deze ook gericht konden worden op Europese hoofdsteden, die volgens hem in de vuurlinie van het Israëlische leger lagen.
“We hebben enkele honderden kernkoppen en raketten en kunnen die afvuren op doelen in alle richtingen, misschien zelfs op Rome. De meeste Europese hoofdsteden zijn doelen voor onze luchtmacht. Ik citeer generaal Moshe Dayan: ‘Israël moet als een dolle hond zijn, te gevaarlijk om lastig te vallen.’
Ik denk dat alles op dit moment hopeloos is. We moeten proberen te voorkomen dat het zover komt, als dat mogelijk is. Onze strijdkrachten zijn echter niet de dertigste sterkste ter wereld, maar eerder de tweede of derde sterkste. We hebben het vermogen om de hele wereld met ons mee ten onder te laten gaan, en ik kan u verzekeren dat dit zal gebeuren voordat Israël ten onder gaat,” zei de heer Van Creveld verder.
Moshe Dayan (voormalig minister van Defensie en Buitenlandse Zaken) zei dat Israël moet handelen “als een dolle hond”.
Gil Ronen, journalist bij de Jerusalem Post, beschreef de Samson-optie ook als een manier voor Israël om zijn vijanden te vernietigen en “mogelijk onherstelbare schade te berokkenen aan de hele wereld” in een situatie waarin “Israël met vernietiging wordt geconfronteerd.”
Onwrikbare steun van het Westen?
Aangezien Israëlische functionarissen niet eens willen toegeven dat ze kernwapens hebben – of hoeveel ze er hebben – is het in dit stadium natuurlijk onmogelijk voor de leiders van het land om openhartig te zijn over hun strategie. Bovendien is het natuurlijk onwaarschijnlijk dat Israël – of welk ander land dan ook – zou toegeven dat het van plan is om “de wereld mee te nemen als het valt” – zelfs als dat het geval is. Zo werkt het zelden, ook al heeft bijvoorbeeld de Russische president Vladimir Poetin herhaaldelijk gezegd dat een nucleaire oorlog waarbij Rusland betrokken is waarschijnlijk geen winnaars zou kennen.
Wat de Samson-optie eigenlijk betekent in een “worst-case scenario” zal waarschijnlijk het onderwerp zijn van voortdurende discussie – niet in het minst omdat de situatie in het Midden-Oosten steeds riskanter en escalerender wordt, nu Israël Iraanse doelen aanvalt (en vice versa).
Westerse steun voor Israël lijkt onwrikbaar – ondanks de tienduizenden burgerdoden in Gaza en waarschuwingen van mensenrechtenorganisaties over schendingen van het internationaal recht. Kan dit alleen worden verklaard door historische loyaliteit aan Israël? Of zit er misschien ook ergens een angst in het plaatje, een angst dat, om Moshe Dayan te citeren, de politieke leiding van het land zich werkelijk zou gedragen “als een dolle hond” als het aan zijn lot zou worden overgelaten?
©Isaac Boman.
Reactie.
Het strijdpunt ligt altijd in de manier waarop een mens, een groep zich gedraagt. De Nazi’s kunnen we veroordelen over de manier waarop ze zich gedroegen. Niet netjes! Dus werden de Nazi’s daarop veroordeeld.
De Zionisten hebben in het verleden ook niet dat gedaan dat de wereld ziet als netjes. Ze worden daarom daarover veroordeelt! De veroordeling kan alleen komen wanneer daar voldoende aandacht aan wordt besteed! Zo zijn door de geschiedenis heen er verschillend groepen veroordeeld omdat ze iets gedaan hadden.
Maar het kan ook zijn dat een groep een veroordeling krijgt omdat het een groep is die niet welgevallig is in een ander groep. Dat zien we al in het voetbal. De tegenstellingen tussen de Ajax supporter en de Feijenoord supporter die zelfs met elkaar een gevecht aangaan.
Er is altijd iets of iemand die deze tweestrijd stimuleert! De ophitser. De persoon of groep die graag wil dat de tegenstellingen eindigen in een gevecht! Want eigenlijk zijn er weinig mensen die oorlog willen. En toch zijn er oorlogen aan de lopende band.
Dus is er een methode om de bevolkingen het idee te geven dat oorlogen nodig zijn. Die methode is gebaseerd op het zwart maken van een persoon, groep of land, of in sommige gevallen alle drie! Het doel is zoveel vuil te spuien over die persoon, groep of land, dat de meeste mensen dit gaan geloven. Nu kan je je natuurlijk afvragen of dit ligt aan de zwartmaker(s), of aan het vermogen van de bevolkingen die dit allemaal pikken en geloven!
Dit is duidelijk zichtbaar aan de jarenlange hetze tegen Rusland en vooral Poetin.
Een kennis van mij geeft op Facebook op een enorme manier af op Poetin door de meest verschrikkelijke doodsbedreigingen te wensen. Poetin kan niets goed doen is zijn ogen. Maar hoe komt dat? Dat komt omdat hij niet iets anders hoort of leest buiten de normale media. En dat is niet best!
Ik zag eens een video op tv over Poetin die een vraag kreeg over iets. Op tv zag ik dat Poetin zich omdraaide en wegliep. Omdat er altijd mogelijkheden zijn om deze video in zijn geheel te bekijken zocht ik dat op. De video gaf een totaal ander beeld. Poetin stond stil toen de reporter hem aansprak. Draaide zich om en keek naar de reporter. Dit geheel duurde vijf minuten aan vragen en antwoorden. Op het eind vroeg Poetin of de man nog vragen had. Dit werd ontkennend beantwoord. De reporter bedankte Poetin, ze groeten elkaar en gingen ieder hun weg. Dit is al jaren geleden, maar ondanks dat ik al jaren weer geconfronteerd werd met westerse leugens, werd dit weer keihard bevestigd. Daarom begrijp ik heel goed dat mensen die eenzijdig worden voorgelicht met leugens, ze gaan geloven dat het waarheden zijn!
Zo is mij één dag na 9/11 gevraagd weer onderzoek te gaan doen en mijn oude bronnen weer aan te boren voor informatie! Sinds die tijd schrijf ik over de werkelijkheid zoals die tot mij komt.
Gelukkig begint er nu door te dringen dat het mensen zijn, gewone burgers, die zich bedrogen gaan voelen en niet meer mee willen doen in deze belogen wereld. Want het was geloof ik Henry Kissinger die zei: “wie de media in zijn macht heeft, heeft iedereen in zijn macht. Ook een uitspraak van hem was:” wie de voedselstroom in zijn macht heeft, heeft de macht over mensen!
Dus eerst de leugen en daarna voedseltekorten, dat is hoe het kan gaan wanneer jullie burgers niets doen en je vingers in je neus houden!
PS. Iedereen mag geheel gratis dit artikel ergens plaatsen zodat meerdere mensen hier weet van hebben!
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
