Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 4 jaar ‘zichtbare’ dictatuur + dag #046
Best een goed artikel van het links-liberale dagblad The Guardian, inderdaad een passende samenvatting (diagnose) van het huidige westerse verval.
The White House / Wikimedia / (Public Domain)
Deze eeuw heeft één overkoepelend thema: de val van het westen, dat wil zeggen, de VS en zijn Europese bondgenoten. Elke grote crisis versnelt de onmiskenbare trend. De oorlog in Gaza is slechts de meest recente manifestatie. Westerse kranten staan nu vol met artikelen vol met het paniekerige besef dat er meer begraven ligt onder het puin van Gaza dan alleen duizenden ongeïdentificeerde lichamen. “De schade aan de reputatie van Israël,” schrijft Matthew Parris in de Times, “zo veel minder duidelijk dan verbrijzelde ziekenhuizen in Gaza, is niet te overzien.”
Ja, maar het zou een vergissing zijn om te geloven dat het alleen Israëls probleem is. Toen de voormalige Palestijnse onderhandelaar Diana Buttu me vertelde dat dit een “Israëlisch-Amerikaanse aanval” was, vatte ze samen wat een groot deel van de wereld ziet. Dat Israël voor een catastrofale strategische nederlaag en een ramp voor zijn reputatie staat, begint zelfs zijn meest fervente aanhangers te dagen; binnenkort zal het algemeen worden begrepen dat dit ook voor zijn westerse cheerleaders geldt, schrijft
Owen Jones.
Het verval van het Westen dateert al van lang voor deze huidige misdaad van historische proporties, maar het is radicaal rechts dat tot nu toe dit gesprek heeft gemonopoliseerd. Voor hen zijn de verklaringen voor de ondergang, immigratie, multiculturalisme, de islam, “wokeness”, “genderideologie”, het uiteenvallen van het kerngezin, enzovoort. Het aankomende boek van Liz Truss, Tien jaar om het Westen te redden, waarin ze tekeergaat tegen een zogenaamd links establishment dat innovatie door de vrije markt tegenhoudt, is de nieuwste toevoeging aan dit genre. De verklaring is eigenlijk heel eenvoudig. In de nasleep van de ineenstorting van de Sovjet-Unie, meer dan 30 jaar geleden, raakten de westerse elites bedwelmd door een voorbarig triomfalisme. De overmoed van de Amerikaanse neoconservatief Midge Decter, die sprak na de val van de Berlijnse Muur, vat het goed samen. “Het is tijd om te zeggen: we hebben gewonnen. Vaarwel,” verklaarde ze groots.
Uit deze vermeende overwinning werden twee conclusies getrokken. Eén, dat het model van ontketend kapitalisme dat in de jaren 1980 dominant was geworden de onverbeterlijke eindfase van het menselijk bestaan was, gedurfd samengevat in het boek The End of History and the Last Man van de Amerikaanse politicoloog Francis Fukuyama. Twee, dat de VS en zijn bondgenoten nu ongecontroleerde macht hadden en zich konden gedragen als de politiedienst van de wereld. Dit was overmoed en het was onvermijdelijk, zoals iedereen die bekend is met Griekse tragedies weet, dat de Nemesis’ in het kielzog volgde.
De wereldmacht van de VS had een zware klap gekregen in de jaren zeventig, toen het aanzien van de VS was verzwakt door de vernederende aanblik van in paniek geraakte Amerikaanse functionarissen die in Saigon in helikopters klauterden en zo een definitieve nederlaag in Vietnam bezegelden. Maar haar belangrijkste rivaal, de Sovjet-Unie, bleek er veel slechter aan toe te zijn en haar ineenstorting bood het Westen een kans om zich te herpakken, met de eerste Golfoorlog en de gewapende interventies in voormalig Joegoslavië als rechtvaardiging voor het “liberale interventionisme”. Toen kwam de verschrikking van 9/11 – en de daaropvolgende militaire avonturen die resulteerden in menselijke rampen en een vernederende mislukking. De oorlog in Afghanistan ontaardde in een bloedig moeras, waarbij de Taliban het slepende conflict dominanter beëindigden dan ze aan het begin waren geweest. De invasie van Irak zou “de poorten van de hel openen” in het Midden-Oosten, waarschuwde de secretaris-generaal van de Arabische Liga, Amr Moussa – en dat bleek ook zo te zijn. De NAVO-interventie in de Libische burgeroorlog eindigde in een “overwinning” toen Khadafi ten val werd gebracht. Maar tegen welke prijs? Libië is nu een door oorlog geteisterde failed state.
Deze verschillende escapades hebben niet alleen de westerse militaire onoverwinnelijkheid aan diggelen geslagen. De minachting voor het internationaal recht heeft een precedent geschapen waarvan andere staten wisten dat ze het konden volgen, waardoor wereldwijde wanorde werd aangemoedigd. Uit onderzoek van Brown University blijkt dat ongeveer 4,5 miljoen mensen zijn gestorven als gevolg van de oorlogen na 11 september. De massale dood die deze ondernemingen teweegbrachten en de bijbehorende mensenrechtenschendingen, zoals Guantánamo en Abu Ghraib, hebben geleid tot een gerechtvaardigde minachting voor de westerse aanspraken op morele superioriteit. Sommigen, zoals Vladimir Poetin, hebben gezien waar dit toe kon leiden en hebben zich militair voorbereid om weerstand te kunnen bieden aan de steeds brutaler militair oprukkende Amerikanisering over de wereld!
Naast de rol die het Westen heeft gespeeld bij het steunen van Israëls bloedbad in Gaza, moet het ook nadenken over hoe het de omstandigheden heeft bevorderd waarin een Poetin-achtige figuur in Rusland kon opduiken. Poetin werd de sterke man omdat de meestal dronken Jeltsin geen partij was voor de wanorde die ontstond na het aftreden van Gorbatsjov.
De VS wilde via Oekraïne het regime van Poetin omverwerpen. Wat volgde was de invasie van Rusland in Oekraïne! De VS is niet de enige machtige staat die in staat is tot geweld en vernietiging. Maar is er niet meer aan de hand? Is het neoliberale economische model dat westerse staten naar Rusland hebben geëxporteerd niet deels schuldig? Dat het Poetinisme de Russische wanhoop na de Koude Oorlog heeft uitgebuit is onbetwistbaar, maar dat geldt ook voor het feit dat westerse staten een “economische schoktherapie” bevorderden. Dit veroorzaakte een crisis die ernstiger was dan de Grote Depressie, een brullende hyperinflatie, een drastische daling van de levensverwachting en oligarchen die de rijkdom van de natie stalen. Zou een stabieler Rusland na de Sovjet-Unie bestand zijn geweest tegen het revanchisme van een autoritair iemand als Poetin?
Dit rampzalige economische model destabiliseerde niet alleen Rusland, maar bracht ook onnoemelijke schade toe aan westerse, liberale democratieën. Dergelijk ongebreideld kapitalisme effende rechtstreeks het pad voor de financiële crash van 2008, waarvan het westen nooit echt is hersteld. Veel van haar landen begonnen toen aan een ruïneuze bezuinigingskoers, die leidde tot stagnatie en verval, de ideale omstandigheden voor een rechtse autoritaire golf. Overal is de linkse liberale democratie op haar retour, steeds meer vervangen door autocratische regimes zoals in Hongarije, waar de Europese Unie af en toe haar handen over wringt, maar met weinig actie om dit te ondersteunen. In de meeste Europese landen is rechts in opmars, in een poging de zorgwekkend toekomst van het continent te keren.
Het triomfalisme van de westerse elites na de val van de Berlijnse Muur was misplaatst. Drie decennia later is hun overmoed desastreus gebleken. Hun oorlogen en economische doctrine hebben bloed, chaos en verval gebracht. Gaza is slechts het bloedige hoogtepunt van het verlies aan legitimiteit van het westen. Een groot deel van de wereld had al minachting voor haar morele claims, maar deze keer is er geen weg terug. De morele ineenstorting is nu compleet, nu een groot deel van het Midden-Oosten en daarbuiten overspoeld wordt met minachting voor de beschermers van Israël.
Het had anders kunnen zijn. Er had verantwoording afgelegd kunnen worden over eerdere buitenlandse debacles: in plaats daarvan liepen de verantwoordelijken – van regeringsministers tot oorlogszuchtige krantencommentatoren – van ramp naar ramp, besmeurd met meer en meer bloed, maar bleven in hun rol met hun carrière en reputatie op de een of andere manier intact. In plaats van te worden behandeld met het respect dat mensen met inzicht verdienen, worden de mensen die zich destijds tegen deze rampen hebben verzet, nog steeds verstoten als extremisten in de marge of dupes van buitenlandse vijanden, ondanks het feit dat ze herhaaldelijk in het gelijk zijn gesteld.
Net zoals we een economisch model hadden kunnen bouwen dat de rijkdom niet naar de bankrekeningen van de piepkleine elite sluist, had er geluisterd kunnen worden naar de lessen van de rampzalige geschiedenis van het westerse buitenlands beleid en had zo de rampzalige steun aan de Gaza-aanval van Israël vermeden kunnen worden. Helaas, het mocht niet zo zijn. Misschien vond je deze laatste jaren van onrust vermoeiend. Zet je schrap: de val van het Westen zal nog een aantal gebeurtenissen met zich meebrengen.
© Owen Jones
Reactie.
Het links liberalisme heeft nu nog steeds de macht. Het domineert de klimaatwaanzin, ook in Nederland waar een demissionair kabinet nog steeds dictatoriaal beslissingen neemt! Een nieuw kabinet kan daar een eind aan maken! Maar gezien het niveau van voortgang lijkt het meer op een kleuterschooltje dan iets dat volwassenen met elkaar samenstellen.
Als we zien welke concessies de PVV heeft moeten doen om als grootste partij mee te mogen doen, kunnen we ervan uitgaan dat we weer een liberalistisch links kabinet krijgen met de VVD aan het hoofd! Dat is iets dat het Nederlandse volk niet heeft gekozen, maar toch krijgt. Dus er is maar één mogelijkheid die overblijft. Nieuwe verkiezingen! Maar of de Nederlandse politici die voor het WEF werken dit willen is de vraag. Want zeer waarschijnlijk weten ze dat de bevolking dit keer door heeft hoe het politieke spel het WEF steeds weer in de kaart speelt waardoor de bevolking nu de juiste keus zal kunnen maken en het Forum voor Democratie de kans krijgt het Nederlandse volk weer te dienen zoals het hoort!
Je kan altijd zien welke politici, of politieke partij de heersende macht het meest angst aanjaagt!
Dat is, of zijn de partijen die het meest de hoek in gedrukt worden! De politici van deze partij of partijen worden door andere Kamerleden het meest geïnterrumpeerd, aangevallen en veroordeeld via de media. Eigenlijk weet je dan dat dit een partij is die echt iets wil doen voor de bevolking! Niet werkt voor een vreemde buitenlandse onderneming die zich de macht toe-eigent! Wat moeten wij met politici die voor het WEF werken in plaats van voor het volk van een land.
En in Nederland is dat al zeer duidelijk naar voren gebracht door de politici die de Nederlandse president Rutte heeft ontmaskerd als werknemer van het WEF. Dit werd met name door Gideon van Meijeren heel erg duidelijk bewezen door Rutte ermee te confronteren! En Rutte, de draaikont, de manipulator, de leugenaar, de vergeetachtige met een fotografisch geheugen, kon niet anders dan mondjesmaat toegeven dat hij connecties had met het WEF!
En nu weet je ook meteen waarom het zo slecht gaat in Nederland en waarom de prijzen de pan uitrijzen! De meest politici werken voor het WEF en niet voor de Nederlandse bevolking!!
Veel Nederlandse politici zijn het dus eens met de regels die het WEF, een particuliere instelling die de macht wil over andere landen en de betrokken bevolkingen hun wil willen opleggen om hun plannen verder te kunnen uitvoeren, die hieraan medewerken!
De FvD en misschien ook de partij van Haga, zijn de enige die hier verzet tegen aantekenen. Die het klimaatbedrog aan de kaak stellen. Die het sturen van wapens en geld naar de Oekraïne aan de kaak stellen. Die de boeren steunen in hun strijd om het behouden van hun bezittingen. Wat ze al heel direct doen door pakketten voedsel direct van de boeren te verkopen als hulp aan de boeren. Want we weten allemaal dat de boeren voor ons voedsel zorgen. Geen boeren, geen voedsel.
En ik kan iedereen op een briefje geven dat het voedsel in heel Europa een groot probleem kan worden wanneer de partijen die nu in de Europese landen in kabinetten zitting hebben deze macht blijven behouden. Dan kan je weer, net als in de oorlog via bonnen mondjesmaat voedsel kopen! Wanneer je nu niets doet, ben je straks een kalf uit de put aan het halen, maar wordt het trekken aan een dood paard!
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
