Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 3 jaar ‘zichtbare’ dictatuur + dag #174
Russische en Oekraïense onderhandelaars maart 2022
k zal het zo eenvoudig mogelijk zeggen – als het recente artikel in de New Yorker van Keith Gessen — The Case for Negotiating with Russia – een nauwkeurige weergave is van de enige twee beleidsstandpunten die in Washington worden besproken over hoe te reageren op de invasie van Rusland in Oekraïne, dan is een oorlog tussen Rusland en de Verenigde Staten onvermijdelijk. Er is geen haalbare weg voor onderhandelingen, schrijft Larry Johnson.
Gessen laat u kennismaken met Samuel Charap, een RAND-analist van wie Gessen beweert: “Dit stuk is symptomatisch voor de waanzin die het establishment op het gebied van buitenlands beleid in Washington DC en New York infecteert.” Gessen “biedt een ander perspectief op de oorlog in Oekraïne.”
En wat is dat perspectief?
In de nasleep van de Russische annexatie van de Krim en de inval in Oost-Oekraïne, in 2014, schreef Charap samen met de Harvard politicoloog Timothy Colton het boek “Iedereen verliest … Rusland was de agressor, absoluut.
Rusland de schuld geven van de “inval in Oost-Oekraïne” is net zoiets als Polen de schuld geven van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog met nazi-Duitsland. Het is een leugen. Charap brengt zichzelf als serieuze academicus in diskrediet door deze propaganda te herhalen. Hij gaat blindelings voorbij aan het feit dat de regering in Kiev de aanvallen op de bevolking in de Donbass lanceerde en voorbijging aan de opinies van de in meerderheid Russisch sprekende inwoners van de Krim in die tijd. Als u overweegt om het boek Charap te kopen, bespaar dan uw geld.
Gessen doet ook geen poging om zijn vooringenomenheid te verbergen. Zelfs nadat solide documentair bewijs de onwaarheid bewijst van de bewering dat Rusland zich namens Donald Trump bemoeid heeft met de verkiezingen van 2016, beweert Gessen nog steeds dat die speculatieve bewering waar is:
Ik ontmoette Charap voor het eerst in de zomer van 2017, niet lang nadat het boek uitkwam, en midden in een maalstroom van woede op Rusland voor zijn inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016. Robert Mueller was aangesteld als speciaal raadsman voor het Ministerie van Justitie, Donald Trump had het onderzoek als bedrog bestempeld en het Congres was bezig met het aannemen van een tweepartijdig wetsvoorstel voor sancties tegen Rusland.
Volgens Gessen zijn er drie belangrijke kwesties met betrekking tot de oorlog in Oekraïne:
De discussie in de VS is verdeeld in twee kampen die lijnrecht tegenover elkaar staan. Aan de ene kant staan mensen – niet erg veel, tenminste niet in het openbaar – zoals Charap, die beweren dat er misschien een manier is om de oorlog eerder vroeger dan later te beëindigen door het conflict te bevriezen en te werken aan de beveiliging en wederopbouw van het grote deel van Oekraïne dat niet door Rusland bezet wordt. Aan de andere kant staan mensen die geloven dat dit geen oplossing is en dat de oorlog moet worden uitgevochten tot Poetin verslagen en vernederd is…
Een ander meningsverschil gaat over de mogelijkheid van een beslissende Oekraïense overwinning op het slagveld. Charap gelooft dat geen van beide partijen de middelen heeft om de ander volledig uit de strijd te stoten… Maar de andere kant van dit debat is meer uitgesproken. Zij zien een zeer gemotiveerd Oekraïens leger, gesteund door een zeer gemotiveerde bevolking. Zij wijzen op de relatieve goedkoopheid, voor de VS, van een oorlog die een van hun grootste tegenstanders vastpint. En ze geloven dat Oekraïne, als het genoeg tijd en genoeg westerse wapens en training krijgt, een groot deel, zo niet alles, van zijn grondgebied kan terugwinnen, de landbrug naar de Krim kan verbreken en dicht genoeg bij de Krim kan komen om toekomstige Russische militaire operaties af te schrikken
Het laatste meningsverschil betreft de bedoelingen van Poetin. Het “vechten tot het einde”-kamp gelooft dat, als Poetin niet resoluut verslagen wordt, hij Oekraïne zal blijven aanvallen… Charap is het daar natuurlijk niet mee eens. Hij gelooft dat het mogelijk is om een staakt-het-vuren “kleverig” te maken – door stimulansen en straffen in te bouwen, meestal door middel van sancties, en door de situatie nauwlettend in de gaten te houden.
Charap en zijn faux opponenten in Washington snappen het nog steeds niet – Rusland zal onder geen enkele omstandigheid toestaan dat het Oekraïense leger blijft bestaan met neonazi-militairen in zijn gelederen of dat Oekraïne deel gaat uitmaken van de NAVO. Niet onderhandelbaar. Oh, en nog iets – Oekraïne krijgt geen enkel grondgebied terug, vooral de Krim niet.
De competentie van Charap als deskundige op het gebied van buitenlands beleid staat echt ter discussie als dit citaat uit het stuk van Gessen klopt:
Voor Charap: “De strategische nederlaag van Rusland heeft al plaatsgevonden.” Die vond plaats in de eerste maanden van de oorlog, toen de Russische agressie en het Oekraïense verzet hielpen om een verenigd Europees antwoord te krijgen. “Hun internationale reputatie, hun internationale economische positie, deze banden met Europa die gedurende tientallen jaren waren opgebouwd – letterlijk, fysiek opgebouwd – werden van de ene dag op de andere nutteloos gemaakt.”
Ja, natuurlijk. Negeer de ontluikende relaties van Rusland met China, India, Iran, Saoedi-Arabië en Brazilië. Wie heeft Europa nodig als, Rusland, het 5e grootste bbp ter wereld heeft in termen van koopkracht? Wat heeft Rusland precies “nodig” van Europa? Ik weet het antwoord – níéts. Charaps kortzichtige obsessie met Europa vis-a-vis Rusland heeft hem blind gemaakt voor de historische aardbeving die plaatsvindt nu Rusland het voortouw neemt bij het opzetten van een alternatief voor de door de VS gecontroleerde “op regels gebaseerde” internationale orde.
Ik hoop dat het artikel van Gessen waarin hij een valse manicheïstische keuze met betrekking tot Rusland presenteert, niet de enige twee standpunten zijn die achter gesloten deuren worden besproken. De catastrofale ramp die zich voor Oekraïne in de Donbass voltrekt, mag niet worden genegeerd. De enige vraag is hoe lang politici, deskundigen en mediamakers in Washington zichzelf nog voor de gek blijven houden met valse dromen over een Oekraïense overwinning op Rusland. Biden en zijn nationale veiligheidsteam gedragen zich steeds meer als een ontaarde meth verslaafde en missen de wil om hulp te vragen. Dat soort verslavend gedrag eindigt altijd in een tragedie. Ik vrees dat we die kant opgaan.
©Larry Johnson
Reactie.
De verdwaasde politici van de VS en de NAVO-landen kunnen en willen maar niet begrijpen dat Rusland voor de interventie in Oekraïne niet over één nacht ijs is gegaan Rusland kent de huichelachtigheid, de onbetrouwbaarheid, de leugens van het westen al langer. Dat was voor Poetin de reden al kort na 2010 opdracht te geven voor het ontwerpen van wapens waarmee het Russische leger zich kan verdedigen tegen de bekende agressie van de NAVO-landen die onder leiding staan van de VS.
In een interview heeft Angela Merkel gezegd dat de Minsk akkoorden alleen waren om de NAVO-landen de kans te geven het Oekraïnse leger te bewapenen en te trainen om een aanval uit te voeren op Rusland! Dat is ook de reden dat er pogingen zijn gedaan Oekraïne zo snel als mogelijk tot de NAVO toe te laten. Dan was de weg vrij om alle NAVO-landen te betrekken in de oorlog tegen Rusland. Om dit kracht bij te zetten moest Oekraïne ook zo snel mogelijk lid worden van de EU! Dit was al duidelijk met de uiteindelijke beslissingen die Europese en de aangesloten landen namen na het referendum waarin dit door Rutte even terzijde werd gelegd. Want het feestje van EU lid en aansluiting bij de NAVO moest doorgaan.
De industrie in Rusland die wapens maken hebben een zeer grote productiecapaciteit! En dit wordt nog steeds opgevoerd. Want Rusland houdt er al langer rekening mee dat er een oorlog tussen de VS, de NAVO-landen en Rusland zal worden uitgelokt! En zoals ik al in verschillende andere artikelen schreef, zal deze oorlog worden uitgevochten op Europees grondgebied! Dan blijft de VS weer buiten schot en zal Europa voor de VS de hete kolen uit het vuur halen.
Hierbij worden verschillende scenario’s vergeten.
Rusland staat niet alleen tegenover de NAVO-landen. China, India en verschillende andere landen zullen Rusland helpen! Want deze landen zijn of worden lid van de BRICS-landen en hebben er dus belang bij dat Rusland niet wordt overlopen door de NAVO-landen!
Daarbij is het van groot belang dat de heersende eliten de wereld niet langer in hun greep houden omdat dit het einde zal betekenen voor de vrije wereld! En dat is ook iets dat Rusland weet. Rusland vecht dus voor de eigen vrijheid, net als de landen die Rusland zullen willen helpen. Want dat is precies het verschil tussen een Unipolaire wereld en een wereld die Multipolair is. De Unipolaire wereld zal bestuurd worden door de eliten die niet het beste voor hebben met de mensheid. Mensen als de Rothschilds, de Rockefellers en anderen als Bill Gates die vinden dat er te veel mensen zijn op deze wereld en doen hun uiterste best dit te veranderen! Terwijl een Multipolaire wereld een verdeling is die ervan uitgaat dat iedereen gelijke rechten heeft en ieder mens soeverein is.
Het is dus een strijd die één van de partijen zal moeten winnen! De VS en de NAVO-landen, Of Rusland en een deel van de BRICS-landen. En jij, als vredelievende burger mag hierin een keuze maken! Maar weet wel wat je kiest! Want ik heb gehoord dat Bill Gates weer een waarschuwing heeft gegeven dat er weer heel veel Covid gerelateerde beperkingen komen en dat de vaccins weer klaarliggen om de wereldbevolking wat uit te dunnen!
Dus deze oorlog wordt niet alleen uitgevochten in Oekraïne, maar ook in jouw achtertuin!
Noot HM: Uitspraak D.J Trump. “Geef me 24 uur als president en de oorlog is opgelost”
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
