Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 2 jaar dictatuur + dag #320 nog [… ?] dagen naar de vrijheid.
Door onze angsten te overwinnen en een moedige ruimte voor dialoog te creëren, kunnen we ons beter verhouden tot en leiding geven aan de nieuwe multipolaire wereld.
Bron artikel INSEAD Knowledge: What It Means to Lead in a Multipolar World
Door: Horacio Falcao | and | Marc Le Menestrel | Mei 2022
Tot nog niet zo lang geleden leefden degenen onder ons die een dominant westers verhaal van harte onderschreven, in de illusie van een unipolaire wereld. Democratie, rechtsstaat, neoliberalisme, globalisering, mensenrechten, diversiteit, klimaatverandering en internet werden beschouwd als goed, juist of onbetwistbaar.
We wilden geloven dat we waren aangekomen bij het “einde van de geschiedenis” waar we, met een beetje meer tijd en innovatie, voor altijd zouden genieten van vrede en welvaart. Oorlog, terrorisme, discriminatie, autocratie, nationalisme, onverdraagzaamheid en andere vormen van sociale, economische en politieke verdeeldheid waren de ongelukkige erfenissen van een ongewenst verleden, een kleine hobbel op onze weg naar wereldwijde verlichting, en ondenkbaar op grotere schaal.
Als gevolg daarvan werden we zelfingenomen en sloten we onze geest. We geloofden dat de wereld zich naar één enkel doel bewoog, alsof de geschiedenis voorbeschikt was. We vertrouwden erop dat onze missie zo heilig en superieur was dat elke tegenstander uiteindelijk het licht zou zien. Zelfs als we VUCA (volatiliteit, onzekerheid, complexiteit en ambiguïteit) omarmden, werd dit meestal toegepast op korte termijn uitdagingen binnen een enkel en stabiel verhaal dat, hoewel niet lineair, uiteindelijk gebaseerd was op bepaalde onaantastbare regels van goed en kwaad.
Een multipolaire wereld vereist een systemische manier van denken die verder gaat dan unipolair of command-and-control. Bedrijven moeten multipolaire discussies stimuleren; leiders moeten de omgeving waarin hun organisaties opereren vanuit verschillende gezichtspunten analyseren.
De wereld zoals wij die kenden
Op een niet zo subtiele manier herleefden we het onderscheid tussen beschaafde en “wilde” mensen dat in de 18e en 19e eeuw wijdverbreid was. Wij dachten dat degenen die nog niet zoals wij waren, uiteindelijk zouden worden opgebouwd en geassimileerd, of uitgeroeid door evolutionaire vereisten die wij onder de knie hadden.
Vanuit ons gezichtspunt was de internationale wereldorde stabiel, zou het EU-project alleen maar vooruitgaan, zou China uiteindelijk een liberale democratie worden en zijn plaats onder het leiderschap van de Verenigde Staten aanvaarden. Wij twijfelden er weinig aan dat terrorisme en religieus extremisme zouden worden uitgeroeid zodra de superioriteit van seculiere democratische beginselen werd erkend. Rusland zou uiteindelijk erkennen dat het een voormalige hegemoon is en een veel kleinere internationale rol als leverancier van grondstoffen aanvaarden. En mocht er een pandemie uitbreken, dan zou onze verenigde wereld snel en effectief coördineren om deze te verslaan.
We waren er ook van overtuigd dat honger en armoede binnen een paar decennia zouden ophouden. Politieke consensus en wetenschappelijke innovatie zouden ons redden van de opwarming van de aarde. Grote internetgiganten konden volledig ongereguleerd blijven, omdat ze gezworen hadden geen kwaad te doen. De lijst gaat maar door.
Er heerste bijna een gevoel van onvermijdelijkheid of blinde hoop dat al onze goede bedoelingen steevast tot de gewenste resultaten zouden leiden. Afwijkende meningen werden gezien als ongeïnformeerd, radicaal of slecht.
En toen kwamen de verrassingen.
De realiteit bijt
Groot-Brittannië zei nee tegen de EU. Mensen in veel landen, waaronder de VS, beginnen de globalisering de rug toe te keren. Covid-19 laat zien hoe we nog steeds vasthouden aan onze vlaggen en labels voordat we anderen de hand reiken, en hoe snel we wetenschap en democratie wantrouwen. Big Tech werd het laatste bewijs van de constante afweging tussen ongebreideld winstbejag van bedrijven en sociale prioriteiten, met Facebook als recent voorbeeld.
Ondertussen verwijdert China zich verder van westerse liberale democratische idealen. Militaire budgetten groeien overal. Miljoenen vluchtelingen krijgen geen onderdak in andere landen. Het vertrek van de VS uit Afghanistan toont aan dat jarenlange gevechten en investeringen geen wondermiddel zijn tegen extremisme, noch een kortere weg naar democratie. Frankrijk voert aan dat het onafhankelijk moet worden op energiegebied en dat Franse bedrijven hun overzeese vestigingen naar huis moeten verplaatsen om het land beter bestand te maken tegen schokken in de toeleveringsketen en zijn onafhankelijkheid in internationale geschillen te versterken. Zoals bekend is Rusland onlangs begonnen met zijn “speciale operatie” in Oekraïne.
Na tientallen jaren in de illusie van een unipolaire wereld te hebben geleefd, worden we nu geconfronteerd met de multipolaire realiteit. Hoe hebben we zoveel uitdagingen niet kunnen voorzien, aanpakken of verzachten?
Ten eerste wilden we ze gewoon niet zien. De tekenen waren er. De tegenstemmen smeekten om gehoord te worden. Maar we gingen er niet op in, we keken niet twee keer, we hoorden niet.
Misschien waren we bang dat onze denkwijze, ons verhaal verkeerd was of niet het enige juiste antwoord. Soms geloofden we de leugens die ons werden gevoerd omdat ze uit eigenbelang waren en ons in staat stelden ongestoord door te gaan met onze missie en onze routines. Omdat we overtuigd waren – zijn – van de rechtvaardigheid van onze missie, onze manier van werken en onze waarden. Omdat we een comfortabel leven hebben en dat niet willen riskeren. Omdat we vandaag geen geld willen opofferen voor morgen. Kies maar uit de vele redenen om ons te verschuilen achter een unipolaire mentaliteit.
Ons unipolair vertrouwen is een religieus geloof geworden. Maar de realiteit is dat we de dingen niet naar onze hand kunnen zetten. Miljarden mensen uit verschillende culturen en landen zien, voelen en denken anders. Daarom willen we vaak verschillende dingen. Maar niet altijd zijn we bereid te delen of na te denken over hoe we werkelijk met elkaar kunnen samenwerken.
Angst: de emotie die ons tegenhoudt
De multipolaire dynamiek van de macht op mondiaal niveau heeft gevolgen voor de manier waarop wij denken over leiderschap en bestuur. In een multipolaire wereld vereist een functioneel gebruik van macht een systemische manier van denken die verder gaat dan unipolair of command-and-control. Rationeel gedrag leidt niet alleen tot het bereiken van doelen, maar ook tot onbedoelde en onderling afhankelijke gevolgen. Multipolaire leiders erkennen dat elke actor verankerd is in een eigen reeks waarden en contexten en dus zijn eigen, en vaak verschillende, doelen heeft.
In een multipolaire wereld zijn respect en tolerantie een eerste vereiste. Het aanvaarden van de waarden en denkwijzen van anderen zonder het per se met hen eens te zijn, is eerder een teken van kracht dan van zwakte. Wij hebben die kracht nodig om een geheel op te bouwen dat beter is dan zijn onderdelen. Wij hebben die kracht nodig om in staat te zijn tegenstrijdige ideeën vast te houden zonder toe te geven aan het comfort van een gemakkelijk antwoord. We hebben die kracht nodig om te erkennen dat we niet altijd volledig gelijk kunnen hebben.
Wij pleiten niet voor moreel relativisme, maar voor wat wij noemen een multipolaire moraal, het vermogen om werkelijk te begrijpen en ons zelfs in te leven in hoe anderen zien, denken en voelen, zelfs wanneer wij het niet met hen eens zijn.
Respect, tolerantie en aanvaarding van verschillen zijn slechts de eerste stappen; zij leiden niet automatisch tot overeenstemming. Om samen tot werkbare oplossingen te komen, moeten we leren onze vele verschillen in een neutrale, niet-oordelende ruimte te vatten, zonder dat één overheersende visie goed en fout dicteert.
Stel je voor dat je een gesprek voert met mensen die ervan overtuigd zijn dat Rusland volledig en alleen schuld heeft aan zijn “speciale operatie” in Oekraïne, of die vinden dat Rusland het recht heeft zich te verdedigen tegen wat het beschouwt als een geopolitieke bedreiging van zijn soevereiniteit. Welk standpunt je ook inneemt in een kwestie, het vermogen om deze vanuit verschillende invalshoeken te bekijken, zou je in staat moeten stellen om je met meer verstand en minder emotie staande te houden.
De multipolaire leider
In een multipolaire wereld betekent het omarmen van diversiteit dat men openstaat voor tegengestelde of afwijkende standpunten, deze oprecht aanvaardt en ervan leert, en inspanningen vergemakkelijkt om tot wederzijds aanvaardbare resultaten te komen. De multipolaire leider waardeert het organische karakter van het leven omdat het de evolutie van veelheid vergemakkelijkt in een ruimte waar standpunten worden geuit, gehoord, gerespecteerd en aangepakt, zonder macht, rechtschapenheid, wensdenken of naïviteit. We moeten het unipolaire denken loslaten, anders lopen we het risico dat de wereld aan ons voorbijgaat, of erger nog, dat we geloven dat we het recht hebben macht of geweld te gebruiken om anderen naar onze hand te zetten.
Multipolair leiderschap vereist een vorm van dynamische harmonie die verder gaat dan de samenhang van doelstellingen en verder gaat dan een gemeenschappelijk doel. Bedrijven moeten rekening houden met deze realiteit door multipolaire discussies aan te moedigen. Leiders moeten de omgeving waarin hun organisaties opereren vanuit verschillende gezichtspunten analyseren. Ga dieper dan de eerste laag: Wat we zien is niet noodzakelijk wat er is.
Onze perspectieven zijn gericht op onze waarden en het kan pijnlijk zijn om iets anders te zien, te denken of te voelen. We zijn bang onszelf te verliezen, onze steun te verliezen, te verliezen van de concurrentie, besluiteloos te worden, van gedachten te veranderen, onze identiteit en ons gevoel erbij te horen te verliezen. We zijn bang gezien te worden als zwak, een verrader of een uitverkoop; we zijn bang niet te krijgen wat we willen. Angst is het grootste emotionele obstakel voor een multipolaire leider. Leider zijn is de moed hebben om voorop te gaan en de weg te wijzen, ondanks onze angsten.
Er is genoeg ruimte in onszelf om vrijelijk ons perspectief te kiezen. Verkenning dwingt ons onze emotionele reacties te rijpen en de moed te ontwikkelen om onszelf te zijn, terwijl we anderen helpen hun eigen angsten te bedwingen. Het stelt ons in staat om nog scherper te zijn in onze beslissingen omdat we ze naar eer en geweten nemen.
We kunnen leren dankbaar en nederig te zijn over onze onvolkomenheden, egoïsme, angsten, voorkeuren en onvolledige kijk op de wereld. We kunnen leren ons standpunt te verwoorden zonder te verwachten dat anderen hun standpunt veranderen. We kunnen ook leren ons te verontschuldigen. We kunnen nog steeds geloven in wat we als goed beschouwen, en ons ervan bewust zijn dat er andere manieren zijn die beter zijn voor anderen, ook al zijn ze dat niet voor onszelf.
Zo worden we beter in het onderscheiden van goed en kwaad op meer genuanceerde en nauwkeurige manieren. We worden meer bedreven in het bedenken van multipolaire oplossingen die voor zoveel mogelijk partijen meer waarde bieden. Hoe meer risico’s we lopen, hoe meer we zouden moeten deelnemen aan collectieve multipolaire processen die onze onvermijdelijke tekortkomingen omarmen.
Het dominante westerse verhaal dankt zijn succes aan de nadruk op individuele vrijheid, een eerlijk proces en tolerantie voor overtuigingen. Het is gebaseerd op een seculiere representatieve regering die burgers beschermt tegen religieuze of politieke vervolging, gelijke kansen garandeert (geen resultaten) en regels handhaaft ter bescherming van degenen die anders denken of handelen dan de meerderheid. Dit verhaal is gebaseerd op een evolutionair en zelfcorrigerend proces dat voortdurend scant op zwakke punten of afwijkende ideeën en dan probeert deze te verbeteren.
Het probleem is niet het westerse verhaal, maar zijn huidige unipolaire leiderschap, en de daaruit voortvloeiende vernauwing van perspectieven, oplossingen, intenties en resultaten. Elk verhaal, organisatie of persoon kan in deze unipolaire val lopen.
Het is een goed moment om onze efficiënte rationaliteit te verrijken met een emotionele en spirituele intelligentie die ruimte laat voor intellectuele nederigheid. Binnen de pluraliteit van onszelf kan het ook veel gemakkelijker zijn om heel te zijn. We kunnen de afstand tussen polariteiten verkleinen door de dialoog te vergemakkelijken en iedereen een stem te geven. We kunnen op zoek gaan naar vrede – echte, haalbare, hardwerkende vrede. In een multipolaire wereld kan multipolair leiderschap helpen om vrede en welvaart tot stand te brengen, voor een en voor allen.
Noot: Een uitstekend artikel over de multipolaire wereld die zich aandient. Geschreven in Mei 2022 toen de dictatuur zich iets minder prominent manifesteerde. Ik zou daar best eens met hen over in debat willen gaan, over alle misstanden die ik zag in de westerse wereld.
Bericht delen: Bericht delen op je eigen website of blog.
Graag, zo werkt het, …
Mijn oude protestliedje uit 2010 maar eigenlijk voor -NU- geschreven:
Hope Comes In The Dark – River Zydeco Band feat Me Myself and I
Bij elke website zou je bij het eerste bezoek moeten kijken wie de schrijver is en wat hem motiveert om dit te doen, mag ik je uitnodigen om even te kijken met wie je te maken hebt, of je een klik hebt met mij. Uitzoeken of je dezelfde visie hebt? – Over mij: Statement, visie en doel
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
