Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 2 jaar dictatuur + dag #110 nog [… ?] dagen naar de vrijheid.
Zondag deelde iemand op Twitter dit bericht met mij dat onmiddellijk mijn intentie had; “Cognitieve oorlogsvoering tegengaan: bewustzijn en veerkracht”. Het was namelijk van de John Hopkins universiteit en gepubliceerd op de NATO website, de Noord Atlantische Verdrag Organisatie. Door mij aangepast in een voor iedereen begrijpbare titel: “Cognitieve oorlogsvoering in de praktijk” Het delen van dat bericht is voor mij als zijnde de burger CIA die alles aan het licht brengen, we zijn immers met miljoenen. Niets nieuws onder de zon voor de wetenden, maar een eye opener voor de normies zeker nu het op een website staat van een algemeen aanvaard ‘instituut’.
– HM
Hieronder een schermafbeelding want het originele bericht kan altijd verdwijnen al te veel “verkeerde” bezoekers de pagina bezoeken.
NATO: Countering cognitive warfare: awareness and resilience 20-05-2021
Het Bondgenootschap wordt geconfronteerd met een reeks uitdagingen op opkomende conflictgebieden. Deze gebieden kunnen ontstaan door de invoering van nieuwe en ontwrichtende technologieën. De domeinen ruimtevaart en cyber, bijvoorbeeld, zijn ontstaan door ontwikkelingen in raket-, satelliet-, computer-, telecommunicatie- en internet werk technologieën. Het steeds wijder verbreide gebruik van sociale media, sociale netwerken, sociale berichtgeving en mobiele apparatuurtechnologieën maakt nu een nieuw domein mogelijk: cognitieve oorlogsvoering.
Bij cognitieve oorlogsvoering wordt de menselijke geest het slagveld. Het doel is niet alleen te veranderen wat mensen denken, maar ook hoe ze denken en handelen. Als deze oorlog succesvol wordt gevoerd, worden individuele en groepsovertuigingen en gedragingen gevormd en beïnvloed ten gunste van de tactische of strategische doelstellingen van een agressor. In zijn extreme vorm kan het een hele samenleving breken en fragmenteren, zodat zij niet langer de collectieve wil heeft om weerstand te bieden aan de bedoelingen van een tegenstander. Het is denkbaar dat een tegenstander een samenleving kan onderwerpen zonder zijn toevlucht te nemen tot regelrecht geweld of dwang.
De doelstellingen van cognitieve oorlogsvoering kunnen beperkt zijn, met een korte tijdshorizon. Of ze kunnen strategisch zijn, met campagnes over een periode van tientallen jaren. Een enkele campagne kan gericht zijn op het beperkte doel te voorkomen dat een militaire manoeuvre plaatsvindt zoals gepland, of om de wijziging van een specifiek overheidsbeleid af te dwingen. Verschillende opeenvolgende campagnes kunnen worden gevoerd met het doel op lange termijn hele samenlevingen of allianties te ontwrichten, door twijfel te zaaien over het bestuur, democratische processen te ondermijnen, burgerlijke onlusten teweeg te brengen of separatistische bewegingen op gang te brengen.
Gecombineerde wapens
In de vorige eeuw resulteerde de innovatieve integratie van mobiele infanterie, bepantsering en luchtmacht in een nieuwe en aanvankelijk onweerstaanbare vorm van manoeuvre oorlogvoering. Vandaag de dag integreert cognitieve oorlogsvoering cyber-, informatie-, psychologische en social engineering-capaciteiten om haar doelen te bereiken. De oorlog maakt gebruik van het internet en de sociale media om invloedrijke individuen, specifieke groepen en grote aantallen burgers selectief en serieel in een samenleving te treffen.
Het is de bedoeling twijfel te zaaien, tegenstrijdige verhalen naar voren te brengen, de opinie te polariseren, groepen te radicaliseren en aan te zetten tot daden die een anderszins samenhangende samenleving kunnen ontwrichten of fragmenteren. En het wijdverspreide gebruik van sociale media en smart device-technologieën in de landen die lid zijn van het bondgenootschap, kan hen bijzonder kwetsbaar maken voor dit soort aanvallen.
Nepnieuws niet nodig
Het is nuttig op te merken dat valse informatie of nepnieuws niet nodig zijn om de doelstellingen van cognitieve oorlogsvoering te bereiken. Een gênant overheidsdocument, gehackt van de e-mailaccount van een overheidsambtenaar, anoniem gelekt op een site voor het delen van sociale media, of selectief verspreid onder oppositiegroepen in een sociaal netwerk, is voldoende om tweedracht te zaaien.
Een campagne met sociale berichtgeving die de passies van online beïnvloeders aanwakkert, kan ervoor zorgen dat controverses viraal gaan. Groepen in de sociale media kunnen gemotiveerd worden om demonstraties te organiseren en de straat op te gaan. Officiële ontkenningen of dubbelzinnige publieke reacties kunnen in deze omstandigheden de verwarring en twijfel doen toenemen of tegenstrijdige verhalen onder segmenten van de bevolking verankeren.
Hoewel nepaccounts in de sociale media en geautomatiseerde “bots” deze dynamiek kunnen versterken, zijn zij niet noodzakelijk. (Uit een recent onderzoek van MIT is gebleken dat alleen al de emoties verbazing en afkeer ervoor zorgen dat berichten viraal gaan – en gewone gebruikers, geen bots, sturen ze snel opnieuw door).
Onze slimme apparaten
Een papieren exemplaar van uw favoriete krant weet niet welke nieuwsberichten u het liefst leest. Maar uw tabletcomputer wel. De advertentie die u in de krant zag, weet niet dat u naar de winkel bent gegaan om te kopen wat er werd geadverteerd; uw smartphone weet dat wel. Het hoofdartikel dat u las, weet niet dat u het enthousiast deelde met enkele van uw beste vrienden. Uw sociale netwerksysteem weet dat wel.
Onze sociale media-applicaties houden bij wat we leuk vinden en gelooft; onze smartphones houden bij waar we heen gaan en met wie we tijd doorbrengen; onze sociale netwerken houden bij met wie we omgaan en wie we buitensluiten. En onze zoek- en e-commerce platforms gebruiken deze tracking gegevens om onze voorkeuren en overtuigingen om te zetten in actie – door prikkels aan te bieden die ons ertoe aanzetten dingen te kopen die we anders misschien niet zouden hebben gekocht.
Tot dusver heeft de consumptiemaatschappij de voordelen gezien en aanvaard. De tabletcomputer brengt ons nieuwsberichten waarvan hij weet dat we ze leuk zullen vinden, omdat hij ons bezig wil houden. Er worden advertenties getoond die aansluiten bij onze smaak, gebaseerd op onze eerdere aankopen. Coupons verschijnen op onze smartphone om ons aan te moedigen te shoppen bij de winkel die, door een schijnbaar toeval, al op onze huidige route ligt. Sociale netwerken presenteren meningen waar we het van harte mee eens zijn. De vrienden in onze sociale netwerkkringen delen deze meningen ook, want wie dat niet doet, wordt stilletjes “ontvriend” of vertrekt uit zichzelf.
Kortom, we bevinden ons steeds vaker in comfortabele bubbels, waarin onsmakelijke of verontrustende nieuwsberichten, meningen, aanbiedingen en personen snel worden geweerd – als ze al verschijnen. Het gevaar bestaat dat de samenleving als geheel uiteenvalt in vele van dergelijke bubbels, elk gelukzalig gescheiden van de andere. En, naarmate zij uit elkaar drijven, is de kans groter dat elk van hen wordt verstoord of geschokt wanneer zij met elkaar in contact komen.
De regelmatige drukte en handel op het openbare plein, het open debat in een openbaar forum, het gevoel van een gemeenschappelijke publieke zaken, van een pluralistische samenleving – deze matigende invloeden kunnen verzwakken en verzwakken, en onze gevoeligheden kunnen gemakkelijker worden verstoord. Wat eens een levendige open samenleving was, wordt in plaats daarvan een verzameling van verschillende gesloten micro-samenlevingen die op hetzelfde grondgebied samenleven, onderhevig aan breuk en verwarring.
Onze verzwakte geest
Onze cognitieve vermogens kunnen ook worden verzwakt door sociale media en slimme apparaten. Het gebruik van sociale media kan de cognitieve vooroordelen en aangeboren beslissingsfouten versterken die worden beschreven in het boek Thinking, Fast and Slow van de Nobelprijswinnaar Daniel Kahneman.
Nieuwsfeeds en zoekmachines met resultaten die overeenkomen met onze voorkeuren versterken de vooringenomenheid, waarbij we nieuwe informatie interpreteren om onze vooropgezette overtuigingen te bevestigen. Social messaging apps voorzien gebruikers snel van nieuwe informatie, wat recency bias induceert, waarbij we het belang van recente gebeurtenissen zwaarder laten wegen dan die uit het verleden. Sociale netwerksites leiden tot social proofing, waarbij we de acties en overtuigingen van anderen imiteren en bevestigen om bij onze sociale groepen te horen, die echokamers van conformisme en groepsdenken worden.
Het snelle tempo van berichten en nieuwsberichten, en de noodzaak om daar snel op te reageren, zet aan tot “snel denken” (reflexmatig en emotioneel) in plaats van “langzaam denken” (rationeel en weloverwogen). Zelfs gevestigde en gerenommeerde nieuwsorganisaties plaatsen nu emotionele koppen om de virale verspreiding van hun nieuwsartikelen aan te moedigen.
Mensen besteden minder tijd aan het lezen van hun content, terwijl ze die wel steeds vaker delen. Sociale berichten systemen zijn geoptimaliseerd om korte fragmenten te verspreiden die vaak belangrijke context en nuance weglaten. Dit kan de verspreiding bevorderen van zowel opzettelijk als onopzettelijk verkeerd geïnterpreteerde informatie of scheve verhalen. De beknoptheid van sociale-media-berichten, in combinatie met opvallende visuele beelden, kan ertoe leiden dat lezers de motieven en waarden van anderen niet begrijpen.
De noodzaak van bewustzijn
Het voordeel in cognitieve oorlogsvoering gaat naar degene die het eerst beweegt en het tijdstip, de plaats en de middelen van het offensief kiest. Cognitieve oorlogsvoering kan worden gevoerd met behulp van een verscheidenheid aan vectoren en media. Door de openheid van sociale media platforms kunnen tegenstanders zich gemakkelijk richten op individuen, geselecteerde groepen en het publiek via sociale berichtgeving, beïnvloeding van de sociale media, selectieve vrijgave van documenten, het delen van video’s, enz. Cyber capaciteiten maken het gebruik van spearfishing, hacking en het traceren van individuen en sociale netwerken mogelijk.
Een goede verdediging vereist op zijn minst het besef dat er een cognitieve oorlogsvoering aan de gang is. Het vereist het vermogen om te observeren en te oriënteren voordat besluitvormers kunnen besluiten om te handelen. Technologische oplossingen kunnen een aantal belangrijke vragen beantwoorden: Is er een campagne aan de gang? Waar is die begonnen? Wie voert de campagne? Wat zouden de doelstellingen kunnen zijn? Uit ons onderzoek blijkt dat er patronen zijn in dergelijke campagnes die zich herhalen en kunnen worden geclassificeerd. Zij kunnen zelfs “handtekeningen” opleveren die uniek zijn voor specifieke actoren en die kunnen helpen om hen te identificeren.
Een bijzonder nuttige technologische oplossing zou een bewakings- en waarschuwingssysteem voor cognitieve oorlogsvoering kunnen zijn. Een dergelijk systeem zou kunnen helpen bij het identificeren van cognitieve oorlogvoering campagnes zodra deze zich voordoen, en bij het volgen ervan naarmate ze vorderen. Het zou een dashboard kunnen omvatten dat gegevens integreert uit een breed scala van sociale media, omroepmedia, sociale berichtgeving en sociale netwerksites. Dit zou geografische en sociale netwerkkaarten weergeven die de ontwikkeling van verdachte campagnes in de tijd laten zien.
Door de geografische en virtuele locaties te identificeren waar sociale-mediaposts, -berichten en -nieuwsartikelen hun oorsprong vinden, de onderwerpen waarover wordt gediscussieerd, sentiment en linguïstische kenmerken, het tempo waarin berichten worden gepubliceerd, en andere factoren, kan een dashboard verbanden en terugkerende patronen blootleggen. Verbanden tussen sociale-media-accounts (bijvoorbeeld aandelen, opmerkingen, interacties) en hun timing kunnen worden waargenomen. Het gebruik van machine learning en patroon herkenningsalgoritmen zou kunnen helpen om opkomende campagnes snel te identificeren en te classificeren zonder dat menselijke tussenkomst nodig is.
Een dergelijk systeem zou monitoring in real time mogelijk maken en tijdig waarschuwingen afgeven aan de besluitvormers van de NAVO en het bondgenootschap, en hen helpen passende antwoorden te formuleren op campagnes naarmate deze opkomen en evolueren.
Overwegingen inzake veerkracht
Sinds de begindagen van het bondgenootschap heeft de NAVO een essentiële rol gespeeld bij het bevorderen en versterken van de civiele paraatheid onder haar lidstaten. In artikel 3 van het Verdrag tot oprichting van de NAVO is het beginsel van veerkracht vastgelegd, op grond waarvan alle lidstaten van de Alliantie “hun individuele en collectieve vermogen om gewapende aanvallen te weerstaan, in stand moeten houden en ontwikkelen”. Dit houdt onder meer in dat de continuïteit van de regering en de verstrekking van essentiële diensten, waaronder veerkrachtige civiele communicatiesystemen, moeten worden ondersteund.
Enkele belangrijke overwegingen voor de NAVO op dit ogenblik zijn hoe zij het best het voortouw kan nemen bij het definiëren van cognitieve aanvallen, hoe zij de leden van de Alliantie kan helpen zich daarvan bewust te blijven, en hoe zij meer robuuste civiele communicatie-infrastructuren en publieke voorlichtingskaders kan ondersteunen om het vermogen om weerstand te bieden en te reageren te vergroten.
Dit is het vierde artikel van een miniserie over innovatie, waarin de nadruk ligt op technologieën die de bondgenoten willen invoeren en de kansen die zij bieden voor de defensie en de veiligheid van het NAVO-bondgenootschap.
Noot: Alweer een document dat aantoont dat men oorlog voert tegen de burgers. -Wij zijn het gevaar, de bedreiging- -Omdat we het vermogen hebben/hadden om zelfstandig te kunnen denken-. Het deel dat dit vermogen bezit, het zelfstandig nadenken is echter te groot geworden reeds. Dit deel hoeft ook niet te verbergen dat we hun oorlogsspel al hebben doorzien. Eenmaal de kennis opgedaan kan hij nooit meer verloren gaan. Jullie spel is al uitgespeeld, 2022 wordt het eerste jaar van de totale ontmanteling van de Nazi Wereld orde.
Nederlandse versie hier boven, de Engelse versie hier onder. Delen kun je met de links
NL : https://rumble.com/vo0ix1-we-geven-niet-op-on-lche-rien.html
Eng : https://rumble.com/vpxgj5-we-wont-give-up-on-lache-rien.html
Mijn oude protestliedje uit 2010 maar eigenlijk voor NU geschreven: Hope Comes …
Bij elke website zou je bij het eerste bezoek moeten kijken wie de schrijver is en wat hem motiveert om dit te doen, mag ik je uitnodigen om even te kijken met wie je te maken hebt, of je een klik hebt met mij. Uitzoeken of je dezelfde visie hebt? – Over mij: Statement, visie en doel
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
