Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde dag #75
De komenden weken kunnen we langzaam de balans op gaan maken.
Verschillende bedrijven staan te popelen om weer ‘aan de slag’ te gaan om ervoor te zorgen dat er weer geld binnen gaat komen na 75 dagen. Dat zal hard nodig zijn om het hoofd boven water te houden.
Het blijkt nog niet snel te lopen met de reserveringen, als we de hersenspoelmachine ook wel TV genoemd mogen geloven dan zijn er veel mensen bang. Maar, dat vraag ik mij af, hoeveel mensen weigeren deel te gaan nemen aan de sociale afstand economie en blijven uit protest thuis?
Komende tijd zal ook duidelijk gaan worden welke bedrijven het loodje gelegd hebben, we gaan ook zien wie er geen baan meer heeft
We gaan ook zien wie er nog bang is, … ?
We gaan zien wie er opstandig is, … ?
We gaan ook zien wie er gekozen heeft om niet meer verder te gaan in deze wereld !!
Het grote verschil bij al deze mensen is hun staat van zijn.
Hoe zitten ze in hun vel en wat zijn de emoties die er spelen?
Als die gevoelens en emoties zijn terug te voeren op;
Het huidige kennis niveau van de wereld, …
En de daar uit voortvloeiende hoop en positieve uitzichten, …
We scheren langs de rand van de afgrond, dat zien sommigen.
Er zijn de mensen die denken nu hun oude leventje weer op te kunnen pakken alsof er niets gebeurd is. Sommigen blijven nog lange tijd bang voor het niet bestaande gevaarlijke virus.
En er zijn de waarheidsvinders, bij het grote publiek beter bekend als de complot gekkies die overal en in alles een complot herkennen.
Vanmorgen had ik een gesprek met zo’n complot onderzoeker. Iemand die veel later is begonnen als ik en niet alles stapje voor stapje heeft kunnen ontdekken en het allemaal een plaatsje heeft kunnen geven, maar iemand die de hele shit als een berg over zich uitgestort heeft gekregen.
Ze bekende dan ook dat ze, en haar vriend/man er soms wakker van liggen. Moedeloos worden van de zombie status, het niet willen horen, van de mensen uit hun directe netwerk.
Dit gaat zeker vriendschappen op scherp zetten, bij sommigen wil je nog wel water bij de wijn doen bij anderen zal een afscheid nemen de betere oplossing zijn. De keerzijde is altijd dat daar weer ruimte komt voor gelijkdenkende mensen, nieuwe vriendschappen. Zo gaat dat altijd.
Die rusteloosheid, die boosheid zijn echter noodzakelijke ervaringen die je ook aanzetten tot actie. Je gaat waar je voorheen niet durfde te gaan, je ziet wat je voorheen niet zag.
Actie voeren, je richting in het leven mede bepalen geeft een berg positieve energie. Geen ‘het komt wel goed mentaliteit’ maar ten strijde trekken voor een betere wereld. En iedereen kan binnen zijn of haar mogelijkheden een steentje bijdragen.
Ik moet nog denken aan de cursus die ik deed bij landmark education. Het was de eerste avond van de derde cursus op rij. De opdracht was; Jullie krijgen een half uur om iets te bedenken, daarna een half uur om dat idee uit te werken en over drie maanden de evaluatie. Voorwaarde; “Als jouw idee niet in de krant, op de radio of op TV is geweest dan is het een waardeloos plan”.
Daar moest ik dus weer aan denken, en zo kunnen we met zijn allen ook ten strijde gaan tegen het kwaad in der wereld. Als de krant, de radio en de TV er niet alles aan doet om je idee, je plan uit het nieuws te houden, dan is het een waardeloos plan! Leuk he die omdraaiing, en tel daar vooral de sociale media bij.
Nu ga ik met die gedachte eens terug kijken in mijn eigen strijdpad.
Die gedachte ontstaat net bij mij en de dingen waar ik kwaad over was indertijd kunnen zo bezien gezien worden als overwinningen.
De bedreigingen begonnen al twintig jaar geleden. Ik moest mijn website vertalen in het Engels of een disclaimer inbouwen op elke pagina binnen twee weken anders moest de website uit de lucht. Ik deed netwerkmarketing en zoals ik vijf jaar nadien leerde was er een man -verplicht- in dienst bij het bedrijf in de VS die ze moesten inhuren bij de FDA die controle uitoefende op de communicatie. Alles moest toen nog handmatig gedaan worden, pagina, voor pagina. Een enorme klus en ja ik kreeg het voor elkaar naast mijn dagelijkse werk.
De Codex Alimentarius wetgeving deed zijn intrede met enorme boetes als je niet aan de eisen voldeed. 1.000 artikelen verdwenen in de digitale vuilnisbak en de rest werd aangepast. Wederom een giga klus maar de website bleef in de lucht.
Die zelfde klus kwam er al snel weer aan met de verscherpte copyrights wetgeving van de media. Opnieuw de kans op boetes en opnieuw de hele zaak nalopen en gewoon afscheid nemen van artikelen waar een kleine zinsnede aangehaald werd uit een krant om mijn zaak te verduidelijken. De opschoning deed ik als volgt, kwam er in een artikel een naam van een krant voor dan werd het verwijderd, tijdgebrek om alle na te lezen en te redigeren.
2010 had ik een protestliedje geschreven; Hope Comes In The Dark. Een jaar later was het opgenomen, heel professioneel en tot in perfectie uitgewerkt (nu de tune van dotcom.radio). Tijdens de vakantie kreeg ik het opgestuurd en ik begon gelijk in de vroege ochtenduren het nummer ter promotie op te sturen. De allereerste waren natuurlijk de twee locale radio zenders waar ik zelf een programma had. Bij de SLOG werd het gelijk tot “plaat van de week” gebombardeerd bij de andere zender AFM kreeg ik een mail, je programma is met directe ingang stopgezet.
Een paar maanden later werd duidelijk dat het nummer slechts de bekende druppel was die de emmer deed overlopen. Mijn programma zat op zondagmiddag 12 uur, veel beluisterd en we hadden het misbruik door priesters in de kerk aan de kaak gesteld. De grootste gemeente in het luistergebied was heel kerks en de omroep is afhankelijk van gemeentegelden. Terug bezien BINGO.
Met Mike en Ron waren we gezondheidsradio begonnen in 2008 eveneens voorzien van een liedje; “Here’s to your health”. Net een groot jaar op de zender stonden we tussen de landelijke omroepen in de podcast top 10. Een bedreiging schijnbaar want ik werd uitgeroepen tot kwakzalver, iets wat nog steeds op de vrienden van Google in de top 10 terug te vinden is.
Twitter was ook resoluut met het protestliedje, in 2011 kreeg ik een ban aan de digitale broek die nog steeds van kracht is.
YouTube eveneens, daar ben ik ook maar gestopt met het posten van dotcom.radio nadat ik elke week een claim aan de broek kreeg voor schending van de auteursrechten, … op mijn eigen liedje. Steeds opnieuw elke week bewijzen overleggen wordt vermoeiend dus zijn we daar na een half jaar, een half jaar, maar mee gestopt.
En zo kan ik nog wel enkele kleine zaken vermelden maar uit eindelijk zijn het toch overwinningen, ze krijgen mij niet klein en de zegeningen tellende heb je toch het gevoel een steentje bij te dragen aan de verandering, de grootste verandering in de geschiedenis, ik was erbij, heb mijn steentje bijgedragen. Waar anderen stopten ben ik door gegaan.
Maar we waren begonnen met …. (ik liet me even meevoeren)
De wereld gaat weer ‘open’, wat een trieste vertoning, …
Nog wel, ik ben er echter van overtuigd dat er onder de straks werkeloze / getroffen ondernemers een generatie strijders gaat voortkomen die het klappen van de zweep kennen, die netwerken hebben, die van aanpakken weten. Als zelfs de priester op de kansel al gaat preken ten gunste van Trump, dan vervuld mij dat van vreugde.
En als er net als na de oorlog een ‘bevrijding komt’, zullen we dan uitzinnig de staat op gaan om te feesten, of zullen we een klein feestje hebben met de ingewijden onder elkaar, omdat de anderen, … omdat zij het nog steeds niet snappen?
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
