Door: Andreas Moritz ©
Vertaling: Frank Bleeker
DISCLAIMER:
Dit is een vertaling van een Amerikaans artikel. Hoewel veel van wat betoogd wordt van toepassing is op de wereldwijde situatie, dienen we ons te realiseren dat sommige van de genoemde voorbeelden vooral betrekking hebben op omstandigheden in de Verenigde Staten.
Alle gebeurtenissen in het leven die negatief lijken, zijn in wezen unieke mogelijkheden om van binnen meer compleet en heel te worden en om betekenisvoller in het leven vooruit te gaan. Wanneer het noodzakelijk is onszelf meer liefde, tijd en waardering te geven en wij maar niet aan deze essentiële behoeften voldoen, zal er iemand of iets ons die richting uit duwen.
Het gevoel afgewezen te zijn door iemand, of teleurgesteld in, of boos op iemand, benadrukt een ontbreken van het nemen van verantwoordelijkheid voor de negatieve dingen die ons overkomen. Een ander of jezelf de schuld geven voor een ongelukkige situatie leidt tot het gevoel op een of andere manier slachtoffer te zijn, wat zich waarschijnlijk gaat manifesteren als een schijnbaar fysieke belemmering, zoals kanker.
Als we bovendien de begeleidende boodschap niet kunnen begrijpen, zouden we zelfs oog in oog met de dood kunnen komen te staan om ‘leven’ te waarderen. Kanker kan dan, op een onconventionele manier, een manier worden om uit een patstelling te komen die veroorzaakt wordt door gekwetst zijn en de pijn van het afsluiten van je hart. Kanker kan helpen bij het afbreken van oude, starre patronen van schuld en schaamte die het opgesloten houden door niet liefdevol met jezelf om te gaan. De huidige medische benadering gaat niet in op deze belangrijke kwestie achter kanker op volwassen leeftijd, maar het ‘ziekteproces’ doet dit wel, op voorwaarde dat het wordt toegestaan zijn pad te gaan.
Conventionele behandelingsmethoden van kanker leiden bij de patiënt vaak tot een toename van de slachtoffermentaliteit en het is onwaarschijnlijk dat zij de bron van het proces kunnen helen. Wonderbaarlijke genezingen gebeuren meestal wanneer een patiënt stopt met gevoelens van hulpeloosheid en onwaardigheid en wanneer problemen van buitenaf geen impact meer hebben op zijn innerlijk welzijn en zelfacceptatie. Alleen de externe problemen in het leven verwijderen zal niet voldoende zijn om heling in gang te zetten.
De focus op de kanker en hoe daar weer vanaf te komen, veroorzaakt vaak doodsangst bij de patiënt. Dit, op zijn beurt, veroorzaakt een voortdurende, krachtige stressreactie die vitale functies onderdrukt, inclusief belangrijke immuun activiteiten, de vertering van voedsel, goede slaap en de verwijdering van afval. Als die doodsangst niet afneemt, kan de patiënt wegkwijnen en overlijden aan uitputting en niet aan kanker.
Net als wij ons geliefd willen weten, moeten kankercellen weten dat zij geliefd zijn. Boos op hen zijn of hen willen vernietigen met agressieve behandelingen voegt juist nog meer geweld toe aan het lichaam dan waar het normaalgesproken al mee te maken heeft. Het gezegde “Heb je vijand lief’ gaat net zo op voor kankercellen, als dat het opgaat voor mensen.
Heel vaak is de oorzaak van kanker een gebrek aan zelfwaardering, een gevoel van niet geliefd zijn en gewenst en niet waardevol, of goed genoeg. Als we slechts konden inzien dat wat wij ziekte noemen een perfecte weergave is van onze innerlijke wereld, dan zouden wij meer aandacht besteden aan wat er binnenin ons gaande is, dan te proberen iets in onze uiterlijke wereld te herstellen dat eigenlijk de moeite van het repareren niet waard is.
Kanker heeft, hoe moeilijk dit misschien ook te begrijpen is, een diepere betekenis. Zijn doel is om niet te vernietigen, maar om te helen wat niet meer heel is.
Met mijn beste wensen,
[wp-rss-aggregator exclude=”7853,7763,7752,7725,7712″]
