Het CelHerstel Concept
Auteur: Rinno Heidstra
De subtitel van het boek: “Logisch en natuurlijk beter worden”, is uitermate goed gekozen. Want, om maar gelijk met de deur in huis te vallen, de manier om te genezen die de meeste mensen kiezen, medicijnen, blijkt maar al te vaak tegen de natuur in te werken.
In het boek van Rinno komt maar al te duidelijk naar voren dat de keuzes die je maakt, zowel op het gebied van voeding als leefstijl (preventie dus), allesbepalend zijn of je lichaam gezond blijft. Deze zelfde keuzes bepalen of je kans maakt om te genezen als je eenmaal ziek bent geworden. Als een rode draad loopt door het boek heen dat het niet verantwoord is deze keuzes over te laten aan de dokter. Hoeveel mensen zouden er immers niet een medicijn meekrijgen van de dokter zonder een dringend advies om de leefstijl en het voedingspatroon te veranderen. Het blijkt dus in de praktijk dat de patiënt beter zichzelf goed kan informeren voordat hij of zij naar de dokter gaat.
Eigenlijk, nu ik daar zo over nadenk, is het wel gek hoe mensen met hun gezondheid omgaan. Ze stappen zomaar bij hun huisarts binnen, leggen het probleem voor en de huisarts moet maar een oplossing aandragen. Zouden die zelfde mensen ook zomaar bij een willekeurige autodealer binnen stappen van merk X of zouden ze zich eerst een half jaar of langer verdiepen in de materie om vervolgens bij (vaak) meerdere dealers hun licht op te gaan steken? Loop je immers bij de huisarts binnen dan heeft die maar een beperkte keuze. Hij vertegenwoordigt in de meeste gevallen slechts een enkel merk, de westerse geneeskunde. Voor andere behandelingen zoals orthomoleculair, homeopathie etc, etc, moet je toch echt op een andere deur aankloppen. Op pagina 14 van zijn boek schrijft Rinno dan ook gelijk al een van de belangrijkste statements: “Hoeveel effectieve behandelingsmogelijkheden die niet op de universiteit of hoge school worden onderwezen zouden er bestaan”.
Voor de goedgelovige leken duikt Rinno gelijk aan het begin van het boek in de materie die wetenschap heet te zijn. Goedgelovigen ja, want in de praktijk blijkt dat we op grote schaal voor de gek gehouden worden. Misinformatie en aannames (als feiten gepresenteerd) op ondeugdelijke gronden. Dat veel van die ‘wetenschappelijke’ onderzoeken verkregen worden door regelrechte fraude komt in het boek nog niet eens aan de orde, dit was nog niet eens nodig, hij weet zijn standpunten zo al voldoende te onderbouwen.
Als je de eerste pakweg 50 pagina’s van het boek gelezen hebt en daar eens goed over nadenkt dan is het hele plaatje al duidelijk, de rest is uitleg op detail. Je kunt in dat eerste deel al de conclusie trekken dat onze moderne leefstijl en eetgewoonten er alleen maar toe kunnen leiden dat de overgrote meerderheid van alle mensen niet uit hun lichaam haalt wat erin zit. Veel mensen hebben een groot gebrek aan parate kennis waardoor er veel beslissingen genomen worden op de verkeerde aannames. Hierin voorziet dit boek dan ook op een verhelderende, eenvoudige en effectieve manier.
Het mooiste statement dat ik tegenkwam is:
| “Je hoeft met je lichaamscellen niet te onderhandelen over de arbeidsvoorwaarden als je maar zorgt dat de arbeidsomstandigheden goed geregeld zijn”. |
De arbeidsomstandigheden zijn o.a. goede voeding, gifvrij, schoon drinkwater, tijdig ontgiften, een positieve levenshouding, voldoende beweging en voldoende rust.
Zouden veel mensen niet zelf de arbeidsvoorwaarden menen te kunnen bepalen door zichzelf voor de gek te houden dat die paar sigaretten geen kwaad kunnen, een uurtje minder nachtrust geen kwaad kan, wat minder bewegen niet zo erg is, dat ze niet zo moeten zeuren over biologisch voeding, etc, etc, etc. Is het immers niet zo dat de gemiddelde leeftijd nog steeds stijgt? Met dit fabeltje maakt Rinno in zijn boek ook korte metten, een statistiek die zonder verdere uitleg voor waarheid wordt aangenomen blijkt maar al te vaak te berusten op drijfzand.
Wat mij verder ook opviel was de lage voltage waarop het lichaam werkzaam is op celniveau: tussen de 70 en 90 millivolt. Zou het daarom zijn dat veel mensen klachten ondervinden van al die elektrosmog? Daar worden die lage waardes immers gebagatelliseerd. We leven in een tijd, lezen we in het Cel Herstel Concept, waar het lichaam constant in de verdediging gedrukt wordt tegen toxines.
Op pagina 99 zien we weer zo’n simpele maar duidelijke zienswijze. De westerse ‘geneeskunst’ kent tal van geïsoleerde disciplines zoals de internist, oncoloog, etc. Als een van die specialisten dus een zwak radertje aantreft wordt dat behandeld vanuit zijn zienswijze. De oorzaak kan echter wel eens liggen aan het slecht functioneren van het gehele lichaam, het team!
Zolang er in de artsenopleiding voornamelijk gekeken wordt naar het lichaam als aparte onderdelen in plaats van èèn werkend geheel in teamverband is het stellen van foutieve diagnoses een voor de hand liggende zaak.
Het inzicht van nieuw opgedane kennis is vaak zo simpel dat veel mensen het weigeren te begrijpen. Dit zou immers in hun gedachtenwereld de hele zaak op zijn kop zetten, dit zou betekenen dat ze al die tijd voor de gek zijn gehouden, gehersenspoeld.
Een opvallende wetenswaardigheid is eveneens dat voedingsallergie type III nog steeds niet vergoed wordt door de ziektekostenverzekeringen. Dit geeft te denken in de te volgen strategieën van de doktoren. Daar waar voedsel de bron is van gezondheid zou met onze rammelende voedingsketen het onder de loep nemen van de voeding een eerste vereiste moeten zijn.
Mijn conclusie na het lezen van dit boek is, dat in eenvoudige taal voor eenieder begrijpelijk, met eenvoudige alledaagse vergelijkingen de motivatie dient te zijn ontstaan om de noodzakelijke aanpassingen in de leefstijl aan te gaan brengen. Een ziekte komt namelijk nooit zomaar uit de lucht vallen maar heeft altijd een oorzaak, die oorzaak is maar al te vaak de gebrekkige voeding en de zeer gebrekkige kennis. Ook dokters zullen maar al te vaak met het schaamrood op de kaken moeten toegeven dat hun opleiding en bijscholing niet voorzag in de noodzakelijke kennis die hun patiënten van hen eigenlijk hadden verwacht(!). Er valt over dit boek nog heel veel te vertellen dus kun je het maar beter zelf gaan lezen.
— Henk Mutsaers
“Als u een medicijn kent dat een genezende werking heeft, mag u me bellen”, Lynne McTaggert
(Schrijfster van het boek: “Wat dokters je niet vertellen”)
Een beslissing neem je ALTIJD zelf en is voor je EIGEN verantwoordelijkheid
Of het nu om een behandeling gaat bij je eigen dokter of specialist of zaken die je leest op deze of andere websites. Elke mening of advies dient ter informatie, tot uitbreiding van je eigen kennis zodat je gebaseerd hierop een afgewogen beslissing kan nemen. Vraag dus nooit; “Wat moet ik doen”, maar, “Waar kan ik meer informatie vinden om een afgewogen beslissing te nemen”. Leg ook een beslissing niet in de handen van een dokter. De feiten wijzen uit dat deze beslissing je duur te staan kan komen. Een goede arts kan daartegen ook je leven redden. Zorg dus dat je precies weet uit welk hout iemand gesneden is voor je zijn of haar advies ter harte neemt. Stel vragen, lastige vragen, alsof de arts bij wijze van spreken bij je persoonlijk op sollicitatiegesprek komt! Neem ook nooit advies aan van iemand die er niet gezond uitziet! – Henk Mutsaers
