Hier gaat het om.
Artsen kunnen beslissen om medicijnen voor te schrijven voor toepassingen die niet zijn goedgekeurd door de FDA, maar de fabrikanten kunnen dit “afwijkende” gebruik niet aan artsen aanbieden. Dat is illegaal.
Orgineel artikel: Guide to paying a small fine and making billions
Door: Jon Rappoport
Vertaling: Google translate en een beetje van mij
De belangrijkste factor is: je moet wel een farmaceutisch bedrijf zijn.
In dit geval Celgene. Hun medicijnen zijn Thalomid en Revlimid. Ze zijn goedgekeurd voor multipel myeloom, één type kanker.Een langlopend pak tegen Celgene, gelanceerd door Beverly Brown, die de verkoopmanager van het bedrijf was, betoogt dat:
Celgene heeft zijn verkoopteam opgeleid om off-label gebruik voor artsen te promoten;
Celgene verkoopmedewerkers liegen opzettelijk over studies, bewerend dat de onderzoeken aantoonden dat de off-label toepassingen gunstig waren voor patiënten;
En het bedrijf liet belangrijke waarschuwingen over de gebruiksmogelijkheden van de medicijnen op de etiketten weg.
In 2014 veroordeelde de rechter in de zaak, George King, Celgene omdat ze probeerden hem ervan te overtuigen de zaak te seponeren.
Eindelijk, nu is de rechtszaak afgehandeld. Celgene betaalt $ 280 miljoen uit.
Maar wacht. Revlimid, een van de twee Celgene-medicijnen genoemd in het pak, kreeg in 2015 een omzet van maar liefst $ 5 miljard. FiercePharma, een website gewijd aan nieuws uit de industrie, voorspelt dat het medicijn in 2022 15 miljard dollar zal binnenhalen.
Bovendien erkent Celgene geen vergrijp in de rechtszaak.
Goed werk als je het kunt krijgen, en Celgene dat kan.
Er is een eenvoudige formule aan het werk, als je een farmaceutisch bedrijf bent.
Verkeerde voorstelling van het gebruik van een medicijn.
Promoot het bij artsen, voor doeleinden waarvoor het niet is goedgekeurd.
Maak daarom miljarden dollars winst.
Kom voor de rechter, [ingecalculeerd] dwing de zaak zich jaren voor te laten slepen.
En kom uiteindelijk neer op kleine verandering, geef niets toe, beloof niets en wandel weg, vrij als een vogel.
Dat is een plan.
Dat is een werkbaar plan, TEVOREN BEDACHT.
Voordat het medicijn ooit wordt goedgekeurd.
“Laten we eens kijken. We hebben een medicijn tegen kanker. Hé, het is zeer giftig en veroorzaakt bij sommige mensen kanker en op zijn best verlengt het de overleving bij de patiënt niet langer dan een paar maanden met extreem veel lijden en pijn, maar daar hebben we het niet eens over. We hebben een middel tegen kanker en we kunnen het goedgekeurd krijgen voor de behandeling van één type kanker. Zodra dat gebeurt, kunnen we het als een gek bij artsen promoten om andere vormen van kanker te behandelen. Dat is illegaal, maar wat maakt het uit? Zelfs als de federale overheid bij de zaak betrokken raakt, is er hoogstens een boete te verwachten. Niemand zal naar de gevangenis gaan. Dus door SUCCESVOLLE BEVORDERING VAN DE DRUG VOOR ONWETTIG GEBRUIK, EEN ZEER NOODZAKELIJKE STAP, zo zal ons winstplaatje er geweldig uitzien. Uiteindelijk worden we aangeklaagd. Dus? We betalen een kleine boete, het medicijn zal nog steeds op de markt zijn en het leven zal goed zijn. Voor ons.”
Snap je?
Een farmaceutisch bedrijf luidt niet de alarmklokken niet na het feit dat hij voor de rechter is gedaagd en probeert uit te zoeken hoe het verder moet. Dat zou nep nieuws zijn.
Nee, het bedrijf heeft het hele scenario vanaf het begin doorgrond.
Trouwens, als u een goed voorbeeld van vriendjes kapitalisme wilt, in tegenstelling tot daadwerkelijk kapitalisme (waarbij koper en verkoper zich vrijwillig bezighouden met handel, veroorzaakt het product geen schade, zijn de betrokken personen eervol, is de uitwisseling van waarde voor waarde niet geregeld), je hebt er net een gevonden:
De fabrikant van een medisch medicijn, en de federale overheid, en zelfs de artsen die het voorschrijven, weten allemaal dat een medicijn nutteloos is voor niet-label doelen en schaadt ook. Maar alle partijen (kameraden) veinzen onwetendheid, terwijl ze elkaar beschermen, en geen enkele instantie voor wetshandhaving beschuldigt een deelnemer van een misdaad. Alle betrokken partijen doen alsof, wanneer de aanklacht wordt ingediend en de schikking is bereikt, dat er recht is gedaan. De ene hand wast de andere.
En, tegelijkertijd, als een onderzoeker of arts of leek toevallig een niet-toxische methode bedenkt om de ziekte te behandelen waarvoor het betreffende medicijn de voorkeursoptie is, en als die innovatieve natuurlijke methode geen kwaad doet, en als verantwoordelijke volwassenen de methode willen proberen …
Dan komt de “rechtspraak” neer op het hoofd van de onderzoeker. De volledige kracht van ‘experts’ en handhaving instanties van de overheid en reguliere artsen en de MSM-pers komt in het spel.
De “experts” en maatjes houden natuurlijk rekening met de gezondheid van mensen en eisen rechtschapenheid en ethiek en wetenschap op.
Zeker. Het zijn messiassen, die ons naar het medische beloofde land brengen.
Of, om het iets anders te zeggen:
