Een nieuwspresentator wordt in Amerika ook wel aangeduid als een “Nieuws Anker” een gerespecteerde houvast in roerige tijden en “overal vertrouwd”. Het is niet alleen de inhoud van nieuws dat wordt omarmd, het is de stijl, de manier van presenteren – en op de lange termijn is de presentatie veel meer corrosie vormend, veel dodelijker dan de inhoud. — Update video
Door: Jon Rappoport
Vertaling: Google Translatie en een beetje van mij Henk Mutsaers
Bron artikel: Deep State? What about elite television news anchors?
De imitaties van het leven die ankers [nieuwslezers] worden genoemd, zijn de scheidsrechters van stijl. Hoe ze spreken, hoe ze eruit zien, hoe ze zelf emotie ervaren – dit alles is diep in de hersenen van de kijkers geplant.
Het grootste deel van Amerika kan zich niet voorstellen dat het avondnieuws er anders uit zou kunnen zien en klinken. [Europa is hierin gelijkwaardig, exact dezelfde organisaties trekken achter de schermen aan de touwtjes]
Dat is hoe solide de hersenspoeling op de lange termijn is.
De elite verankert, de dagelijkse televisie personaliteit. Ze bepalen het genre.
Het elite-anker is geen persoon vol passie of nieuwsgierigheid. Daarom hoeft het publiek ook niet gepassioneerd of vol nieuwsgierigheid te zijn.
Het anker is geen veeleisende stem in de lucht; daarom hoeft het publiek niet veeleisend te zijn.
Het anker is niet van plan om de waarheid te onthullen. Hiervoor vervangt hij een valse waardigheid. Daarom kan het publiek afstand doen van zijn behoefte om te worstelen met de waarheid en dat te vervangen door een eigen valse waardigheid.
Het anker neemt extreem toe: het is onmuzikaal om onder het oppervlak van dingen te kijken. Daarom neemt het publiek die manieren over.
Het anker voegt de stijl van een acteur in wat in plaats daarvan de voorwaartse beweging van een meedogenloze verslaggever zou moeten zijn. Daarom kunnen leden van het publiek acteurs worden die via Facebook nieuws over hun leven vormgeven.
Het anker grijpt in en bootst dat deel van de psyche van het publiek na dat een vloeiende levering van oppervlakkige oorzaak en gevolg wil.
Vanaf hun plek kunnen de elite tv-ankers zich verwaardigen om hier een slokje sympathie toe te laten, een stukje compassie daar.
Maar ze lieten het publiek weten dat objectiviteit hun centrale missie is. “We moeten het verhaal goed krijgen. Daarvoor kunt u op ons rekenen.”
Dit is de grote propagandaboog van het nationale netwerknieuws. “Deze feiten zijn wat er echt gebeurt en we geven ze aan jou.” De netwerken besteden onnoemelijk veel miljarden om die valse zekerheid over te brengen.
Het elite-anker moet doen alsof hij gelooft dat de enge parameters en grenzen van een verhaal alles zijn wat er is. Er is geen diepere betekenis. Er staat geen afgrond te wachten om een belangrijk verhaal in te slikken en het te onthullen als een hoax. Nee nooit.
Met deze overtuiging op sleeptouw, kan het anker fiddle en diddle [sjoemelen] met de details.
Het netwerkanker is de tovenaar van wat is. Hij blijft uitleggen wat er is. “Hier is iets dat is, en dan hebben we hier iets anders dat is, en nu, gewoon in, een nieuw iets dat is.” Hij legt mijlen van “is-concreet” om te zwoegen over diepere, ongemakkelijke, onvoorstelbare waarheid.
Het anker is vrij tevreden om al zijn informatie van “gerenommeerde bronnen” te verkrijgen. Dit betekent voornamelijk woordvoerders van de overheid en het bedrijfsleven. Geen probleem.
Elke andere bron, voor het anker, is troebel en onbetrouwbaar. Hij hoeft zich er geen zorgen over te maken of zijn bronnen inderdaad betrouwbaar zijn. Hij berekent het op deze manier: als overheid en bedrijven informatie vrijgeven, betekent dit dat er nieuws te melden valt.
Wat de FBI-directeur te zeggen heeft, is nieuws of het waar of onwaar is, omdat de directeur het zei. Dus waarom niet vervagen over het mijl-brede onderscheid tussen “hij sprak de waarheid” en “hij sprak”?
On-Air is het anker neutraal, en … eunuch [gecastreerd].
Dit is een aloude traditie. De eunuch heeft, door zijn verminderde staat, het vertrouwen van de heerser. Hij bewaakt het innerlijke heiligdom van de keizer. Hij fungeert als een buffer tussen zijn meester en de mensen. Hij past de koninklijke zegel toe op officiële documenten.
In wezen zegt het anker: “Zie, ik ben ascetisch [ingetogen] in dienst van de waarheid. Waarom zou ik mezelf zo lamslaan tenzij mijn missie oprechte objectiviteit is? “
Alle uitgedrukte tinten van emotie komen voor en worden beheerd binnen die persoon van de gecastreerde van het betrouwbare hof. Het anker dat het dichtst bij de menselijke lijn kan komen zonder echt daar aan te komen, is de kampioen.
De trillende snaar tussen de gecastreerde en de mens is de frequentie die een anker “geweldig” maakt.
Neutraliteit houdt in: wij, de nieuwsdivisie, hoeven geen geld te verdienen (een leugen); we zijn niet zoals de agentschappen; we zijn op een hoger niveau; we voeren een openbare dienst uit; we zijn als een verantwoordelijke naastenliefde.
Het anker vormt de eeuwenoude vraag van de mensen. Willen de mensen echt oppervlakkige oorzaak en gevolg en oppervlaktedetail opzuigen, of willen ze een diepere waarheid? Willen de mensen comfortabele gigantische leugens, of willen ze achter het gordijn kijken?
Het anker gaat natuurlijk alleen voor het oppervlak.
Het anker is zo gewend aan liegen en zo gewend om te doen alsof de leugens waar zijn dat hij niet zou weten hoe te schakelen.
Aan het einde van het Romeinse rijk, toen het hele gebouw uit elkaar viel, werd een briljante en slinkse beslissing genomen. Het rijk zou volgens een heel ander plan doorgaan. In plaats van door te gaan met het rekken van zijn bronnen tot het breekpunt met militaire veroveringen, zou het de geest aanvallen.`
Het zou de Roomse Kerk vestigen en een nieuwe spirituele wet schrijven. Deze wetten en een allesoverheersende kosmologie zouden worden uitgegeven, in land na land, door officiële ‘eunuchen’. Mannen die, op een afstand van de gebruikelijke menselijke begeerten, automatisch het vertrouwen van de mensen zouden krijgen.
Deze priesters zouden “het nieuws brengen.” Zij zouden de elite-ankers zijn, die Gods bevelen en openbaringen zouden vertalen naar het publiek.
Door het edict zou niemand in staat zijn om met God te communiceren, behalve door deze ‘vertrouwde’. Daarom was de priester in zekere zin eigenlijk hoger op de ladder van de macht dan God Zelf.
In feite zou het voor de Kerk vallen om de hele geschiedenis opnieuw te interpreteren en het te schrijven als een reeks symbolische aanwijzingen die de kerkleer (verhaallijn) openbaarden en bevestigden.
Tegenwoordig zijn mensen gelovigen omdat de populaire verhalen worden geleverd door hedendaagse castrati, elke avond in het avondnieuws.
Als deze castrati [gecastreerde nieuwslezers] zeggen dat een virus de wereld bedreigt; en als ze worden ondersteund door neutrale castrati-bisschoppen, de medische wetenschappers; en als die medische wetenschappers worden gesteund door bureaucraten voor de volksgezondheid, de kardinalen; en als de kardinalen een knipoog en een knikje van de president krijgen, werkt de paus – het programma werkt.
En het nieuws is verspreid onder de mensen …
Maar de echte virussen zijn de ankers. Ze verspreiden de ziekten.
Door hun stijl. De stijl van de eunuch. [noot: de nieuws presentatoren zijn journalisten beroofd van hun potentie om zelfstandig te kunnen en mogen nadenken. Een misstap en ze zijn hun baan kwijt. Hoernalisten is dan ook een mooie naamgeving voor de nieuwsankers die hun ziel en zaligheid verkocht hebben aan de hoogte bieder – HM]
Hoe de media steeds pogen je gedachten te sturen
Een video van een ex Mainstream TV medewerker over de recente Q drops
