Bron artikel 21ste Century Wire: GILETS JAUNES: Civilians in Police Crosshairs as Macron Adopts Totalitarian State-Practices to Suppress Dissent
Door VANESSA BEELEY
Vrijwillige brandweerman Olivier Beziade, een vader-van-drie in zijn dertiger jaren, werd op zaterdag 12 januari 2019 in Bordeaux gericht in het achterhoofd geschoten. (Foto: Stephanie Roy op Twitter)
Een 30-jarige vrijwillige brandweerman die zich op 12 januari 2019 aanmeldde bij de protesten van Gilets Jaunes in Bordeaux, Frankrijk, ligt in coma nadat hij achter in het hoofd is neergeschoten door een LBD of “flashball” -kogel afgevuurd door Franse ‘veiligheidstroepen’ die openbare demonstraties brutaal onderdrukken in de meeste grote Franse steden. Olivier Beziade is een vader van drie kinderen die nu een “zeer ernstig hersenletsel” heeft en zich in een geïnduceerde coma bevindt. Terwijl geweld zich verspreid in Frankrijk, faalden de westerse media om hier uitgebreid en eerlijk over te rapporteren over buitensporig politie-geweld inbreuken tegen demonstranten.
Onderstaand is de video van deze gebeurtenis, waarin een van de politieagenten lijkt te zeggen: “zij (de demonstranten) weten niet dat wij het zijn” en instrueerde zijn collega’s om “de darmen op te pakken”, nadat Beziade was neergeschoten terwijl hij met zijn gezicht naar beneden op straat lag. KIJK MAAR, …
De Gilets Jaunes of gele vesten
De Gilets Jaunes (GJs) of gele vestbeweging begon officieel op 18 november 2018, maar volgens sommige analisten werd dit volksinitiatief al lang eerder aangestoken en is het een product van opeenvolgende marginalisatie door de Franse overheid van belangrijke sectoren van de Franse bevolking. Thomas Flichy de Neuville, academicus en historicus, schreef zeer recent over de sociaal-politieke alarmbellen die de Gilets Jaunes al minstens vijf jaar voorafgingen.
In 2013 maakte een afgevaardigde van het Franse departement Pyrénées Atlantique, Jean Lassalle, 8 maanden lang een wandeling door Frankrijk. Hij legde 5000 km te voet af en sprak met de ‘vergeten’ Fransen. Lassalle meldde dat de blijvende indruk van zijn ervaring was dat de meesten van degenen die hij tegenkwam een verlangen hadden om “veen omezwaai te maken, dat ze er genoeg van hadden op vele niveaus”.
Lassalle’s rapport werd in april 2014 voorgelegd aan de voorzitters van de assemblees. Lassalle waarschuwde dat negen van de tien mensen in Frankrijk klaar waren om te ‘exploderen’, drie van de tien waren klaar om te mobiliseren voor als en wanneer de ‘explosie’ plaatsvond. Lassalle voorspelde dat “de sociale media bereid zijn om op te treden als een formidabel wapen om te mobiliseren”.
Volgens Flichy was het enige probleem met het baanbrekende rapport van Lassalle dat hij de naderende uitbarsting van dissidentie voorspelde “het is tien minuten voor middernacht”, schreef Lassalle. Er gebeurde niets zoals voorspeld in 2015 en het 196-paginarapport werd verzonden naar de archieven, de voorzichtige inhoud ervan werd vergeten toen Frankrijk zichzelf begroef in een buitenlands interventie-moeras in Syrië, Jemen en Mali en de opkomende storm thuis negeerde.
In 2014 schreef Christophe Guilluy, een geograaf, een boek met de titel “La France Peripherique” dat de demografie van de grote Franse steden onderzocht en de problemen van rijke, weelderige stadscentra benadrukte in vergelijking met de gemarginaliseerde en arme voorsteden waar 60% van de “vergeten” “Bevolking woonde. Guilluy concludeerde dat veel van deze gemeenschappen uiteindelijk zouden stemmen voor meer rechtse of nationalistische politieke partijen op zoek naar een tegengif voor hun verslechterende levensomstandigheden.
Guilluy’s werk is bijzonder relevant wanneer we bedenken dat de overeenkomst met de aanleiding voor de GJ’s, de verhoging van de brandstofprijzen was door de regering van president Macron. Hoewel dit niet de enige reden is voor de onrust die we tegenwoordig in het hele land in Frankrijk zien, is het een belangrijke factor voor 60% van een bevolking, van wie velen op het minimumloon (SMIC) leven – als die mensen 20 km reizen om elk dag te werken dag besteden ze 250 euro per maand, wat een kwart van de SMIC is. Het is gemakkelijk in te zien waarom deze mensen zo krachtig reageerden op een brandstofbelasting die hen het meest zou treffen.
Waarom de Gilet Jaune? Analist en auteur, gevestigd in Frankrijk, heeft Diana Johnstone het kort en krachtig uiteengezet in een artikel voor Unz Review:
“Elke auto in Frankrijk hoort te zijn uitgerust met een geel vest. Dit is zo dat in geval van een ongeluk of pech op een snelweg, de chauffeur het kan aandoen om zichtbaarheid te garanderen en te voorkomen dat hij overreden wordt. [..] Het kostuum was bij de hand en hoefde niet door Soros te worden geleverd voor een min of meer gefabriceerde ‘kleurenrevolutie’. De symboliek was passend: laat in geval van sociaal-economische noodsituaties zien dat je niet wilt worden overreden. “
De GJ’s hebben afstand genomen van politiek en politici om hun identiteit te beschermen. De leiderschapsstructuur is horizontaal, geen leiders of identiteitspolitiek. De woordvoerders zijn geen openbare sprekers, het zijn mensen uit alle lagen van de bevolking en ze vertegenwoordigen een breed spectrum van de Franse samenleving. Het manifest is gevarieerd, afhankelijk van regionale collectieven, maar de meeste eisen in het hele land lijken in overeenstemming te zijn met kleine verschillen.
Een van die manifesten werd in december 2018 door een aantal media gepubliceerd en vermeldde een aantal eisen voor hervormingen in de economische, politieke, gezondheids- en socialezekerheids- en milieusectoren. Dit manifest ging ook in op de kwestie van het neoliberale buitenlands beleid van Macron en omvatte een oproep om “Frankrijks deelname aan buitenlandse oorlogen van agressie en afscheid van de NAVO” te beëindigen en om “het plunderen en interfereren – politiek en militair – op te heffen in France afrique wat Afrika arm houdt. Onmiddellijk alle Franse soldaten repatriëren. Vestig de betrekkingen met Afrikaanse staten op een gelijke peer-to-peer-basis “
De fundamentele boodschap van de GJ’s is dat ze simpelweg niet de eindjes aan elkaar kunnen knopen. De kosten van levensonderhoud blijven stijgen en de salarissen worden steeds gedrukt. De regering moet naar haar mensen luisteren en van koers veranderen. De meeste Europeanen die dit lezen, zullen empathie voelen met deze uitdrukking van wanhoop. Er is een doofpot geweest in Frankrijk door de regering en de media. Deze oproepen om hulp zijn al geruime tijd gedempt, gefilterd en genegeerd door de media en overheidsfunctionarissen die op de staat zijn afgestemd.
De regering van Macron heeft klimaatverandering en het broeikaseffect als een damocleanzwaard gebrandmerkt boven de hoofden van de ontevredenheid om hen af te leiden van hun ellende – suggererend dat de toekomst van de planeet zwaarder weegt dan de trivia van het voeden van je kinderen of het vermijden van dakloosheid – het terugdringen van de GJ’s was snel, terwijl ze hun omgeving kunnen koesteren en ecologisch bewust zijn “ze maken zich meer zorgen over het einde van de maand dan de toekomst van de wereld”
In sommige gevallen, vroeg in de protesten, worden de GJ’s systematisch ontmenselijkt. Gerard Darminin, de minister van begroting, beschreef de GJ’s als de “peste brune – de bruine pest”, wat fascisten betekent. In de tientallen interviews waar ik naar heb geluisterd, heeft geen enkele GJ een sentiment naar voren gebracht dat zelfs maar enigszins kan worden omschreven als rechtervleugel of fascistisch. De GJ’s zijn een apolitiek collectief met een focus op sociaaleconomische kwesties die rechtstreeks van invloed zijn op hun vermogen om te overleven in het moderne Frankrijk, dat naar hun mening gevaarlijk wegzwijkt van de visie van een republiek waar de meeste demonstranten mee zijn opgegroeid.
De reactie van de regering was grotendeels afwijzend, repressief, veroordelend en steeds ontzenuwender. In plaats van “orde te handhaven” door echte onderhandelingen en hervormingen, lijkt Macron een escalatie van politiegeweld tegen demonstranten te hebben losgemaakt, wat de GJ’s verder zal provoceren, meer afwijkende meningen en het potentieel voor tegenreacties tegen de staat.
Ministerie van Binnenlandse Zaken, Staat en Media Reactie op Gilets Jaunes
Macron’s eerste keus Minister van Binnenlandse Zaken was de socialistische burgemeester van Lyon, Gerard Collomb, die zijn functie neerlegde in oktober 2018, ondanks Macrons smeekbeden om te blijven, en hij noemde “immense problemen” waarmee hij zijn opvolger geconfronteerd zag. Collomb werd vervangen door Christophe Castaner als hoofd van de nationale politie, onder andere verantwoordelijkheden. Voormalig socialist en met een graad in criminologie, Castaner’s reputatie is enigszins aangetast door zijn connecties met een Marseille maffioso, Christian Oraison, in de jaren 1970.
De Franse premier Edouard Phillippe introduceerde in januari 2019 een nieuwe wet om het recht op demonstratie beter te beschermen. Protesteurs die ten onrechte als ‘opruiers’ of ‘opstandelingen’ zijn bestempeld of die eisen dat ‘president Macron aftreedt’, worden effectief collectief berispt door een wet die maatregelen introduceert van zware straffen voor demonstratieorganisatoren waarvan de tijd en plaats niet het officiële stempel van goedkeuring is gegeven.
500 klachten tegen Castaner wegens het beperken van het recht op protest werden voorgelegd aan het Hof van Cassatie, maar werden afgewezen door Openbaar aanklager, Francois Molins, die verklaarde dat hij Castaner niet zou vervolgen wegens zijn opmerkingen dat “deelnemers aan de GJ-protesten medeplichtig waren aan die protesten die zijn toevlucht had genomen tot geweld “.
Castaner heeft consequent de politie-eenheden en hun gebruik van onevenredig geweld tegen ongewapende betogers verdedigd door te beweren dat de GJ’s degenen zijn die tot geweld aanzetten, de politie handelt in zelfverdediging. Het groeiende aantal gevallen van civiele verminking en verwonding door zwaar bewapende politieagenten suggereert dat Castaner de waarheid verdraait.
Castaner’s enige concessie is geweest om de politie uit te rusten met lichaamscamera’s zodat ze hun eigen schendingen van het gebruik van “evenredige geweld” bij het handhaven van de wet en orde kunnen registreren. Er moet twijfel worden geuit over de bereidheid van een politiemacht die al tegen de honderden, zo niet duizenden vorderingen tegen hen staan, om het bewijs te leveren dat hen verder zal beschuldigen. Toen Castaner werd gedwongen commentaar te geven op het geweld dat door de politie werd gepleegd tegen burgers, antwoordde hij:
Ik ken geen enkele politieman of een gendarme die de Gilets Jaunes heeft aangevallen, aan de andere kant ken ik veel politie of gendarmes die verdedigingsmaatregelen hebben genomen om de Republiek te verdedigen, de orde van de Republiek – je weet dat er geen “Vrijheid” is zonder openbare orde [..] maar natuurlijk heb ik nog nooit een gendarme of een politieagent een demonstrant of een journalist zien aanvallen, integendeel ik heb gezien dat demonstranten systematisch onze veiligheidstroepen en journalisten aanvallen.
Castaner is een van de belangrijkste promotors van de draconische en controversiële “Loi Anti Casseurs – Anti-brekers (plunderaars) wet”. Degenen die zich verzetten tegen de goedkeuring van de wet hebben beweerd dat het de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van meningsuiting in Frankrijk verder zal aantasten. De wet stelt veiligheidsperimeter voor rond protesten, gezichtsherkenning, zoeken naar tassen, lichaam onderzoeken, 2-4 jaar gevangenisstraf als schuldig bevonden aan geweld tegen de politie en maximaal 7.500 euro ($ 8580) boetes voor degenen die de wet overtreden. Het is vermeldenswaard dat Castaner zelf erkent dat het aantal “casseurs” in het hele land verwaarloosbaar is, met een nummer tussen “150 – 200/300 in alle regio’s van Frankrijk”.
#Bordeaux La presse qui se protège comme elle peut des tirs de flashball et lancés de projectiles#GiletsJaunes #ActeIX #Acte9 #12janvier #12janvier2019 pic.twitter.com/cVcS1ricXl
— Stéphanie Roy (@Steph_Roy_) January 12, 2019
De wet stelt dat betogers die hun gezichten verbergen doelwit zullen zijn – deze maatregel is controversieel omdat de meeste demonstranten en journalisten worden gedwongen om hun hoofd en gezichten te bedekken om zichzelf te beschermen tegen traangas en het risico van verminking door “flitsende” rubberen kogels of “granaten” d’encerclement “” die 25 g TNT bevatten en honderden van 10 g rubberen pellets van dichtbij kunnen afgeven als ze verkeerd worden gebruikt door de veiligheidstroepen. De overheid van Macron beschouwt deze maatregelen als essentieel om het geweld tegen de staat te bestrijden. De GJ’s zullen het beschouwen als een verder instrument van onderdrukking door de staat tegen zijn eigen volk. Tot nu toe zijn 200 wijzigingen aangebracht aan de wet door degenen die gealarmeerd zijn door de toegenomen totalitaire maatregelen die door Macron’s ministers aan Frankrijk en zijn mensen worden opgelegd.
Macron Response to Gilets Jaunes
Nadat hij zich aanvankelijk distantieerde van de protesten, misschien in de ijdele hoop dat ze zouden verdwijnen, verscheen Macron op 10 december eindelijk voor zijn volk op tv. Tijdens de uitzending stemde een schijnbaar beschaafde Macron ermee in om de brandstof belasting stap uit te stellen, hij bood een extra 100 euro per maand aan voor minimumlonen en belastingverlagingen voor gepensioneerden onder andere maatregelen. Zelfs The Economist beschreef het concessiepakket van 10 miljard euro van Macron als een poging om zijn critici af te kopen. De uitzending werd bekeken door maar liefst 21 miljoen mensen. De reactie was gemengd, misschien zagen 50% van de GJ’s en hun aanhangers het als een poging om de mensen stil te houden in plaats van een oprechte poging om van koers te veranderen en de al lang bestaande problemen die de protesten in de eerste plaats hadden veroorzaakt, aan te pakken.
Het latere nieuwjaar 2019 van Macron voor de natie die een angstaanjagende toename volgde van het geweld in de straten van Parijs en in Frankrijk, was een veel agressievere zaak. Omdat ze er niet in waren geslaagd om de ‘drukte’ te sussen met een paar niet overtuigende politieke kruimels, leek Macron besloten om de hardline-benadering te volgen. “Tegenwoordig heb ik ondenkbare dingen gezien en heb ik het onaanvaardbare gehoord”, zei Macron. Macron nam zelfs de weinige politici van de oppositie die zich durfden in te leven in de demonstranten. Macron hekelde degenen die beweren “voor het volk te spreken”, noemde ze “woordvoerders voor hatelijke menigten” en hekelde “zij die zich gemengd hebben met de demonstranten van het Gele Vest om haatdragende uitspraken over” politiemachten, journalisten, joden, buitenlanders, homoseksuelen “te verspreiden. als een “ontkenning van Frankrijk”. Ik moet nog een opname vinden van een GJ die haatdragende uitspraken uitspreekt over een van de facties die Macron noemt.
Macron’s andere concessie was het zogenaamde “Grote Debat”, een reeks gemeentelijke vergaderingen waar vertegenwoordigers van de gemeenten en departementen in heel Frankrijk samenkwamen om namens de kiezers en de GJ’s grieven te presenteren. In werkelijkheid kan iedereen met een geel vest in de buurt van de vergaderingen een boete krijgen van Euro 135 ($ 154). Bij sommige vergaderingen werden wegblokkades op een bepaalde manier vanaf de ontmoetingsplaats opgericht en identiteitspapieren van chauffeurs werden gefotografeerd, iedereen die een geel vest droeg, werd gezegd terug te gaan. Dus vanaf de eerste dag belde het Grote Debat om de bezorgdheid aan te pakken die de GJ’s hadden opgevat als de GJ’s als persona non grata.
Op 18 januari 2019 vond er een groot debat plaats in Souillac, in het zuidwesten van Frankrijk. Een van de aanwezige burgemeesters gaf na afloop van het debat een interview aan een lokale media. Rene Revol, burgemeester van Grabels (Afdeling 34) zei dat de bijeenkomst niets anders was dan een “maskerade”, een klucht, een verkiezingscampagne voor Macron. Gilets Jaunes werden verboden en bedreigd met boetes als ze in de buurt werden gezien met hun vest. Wegversperringen werden opgezet op alle wegen die naar de locatie leiden. Veiligheidstroepen omringden de stoet van Macron. Burgemeesters waren alleen in staat om te spreken als ze gekozen waren door de ministers van de regering of Prefets – en effectief gecontroleerd. De bijeenkomst werd ogenschijnlijk opgeroepen om de problemen van de mensen aan te pakken. Er werd niets besproken en de “mensen” werden verbannen.
Staats strafgevaar en repressie
Sinds begin december is het geweld op de straten van steden in heel Frankrijk dramatisch geëscaleerd. Een Franse onafhankelijke journalist, David Dufresnes, heeft alle inbreuken vastgelegd die door politie en veiligheidstroepen zijn gepleegd en tweeten naar het ministerie van binnenlandse zaken terwijl hij interviews gaf aan een groot aantal Franse mediakanalen om het bewustzijn van het politiegeweld tijdens vreedzame protesten te vergroten. In de onderstaande tweet, inbreuknummer 362 van 26/1/2019, wordt gemeld dat een dienstdoende soldaat door een LBD40-rubberkogel van de politie in zijn hoofd wordt getroffen wanneer hij een restaurant in Montpelier op weg naar de nachtclub verlaat met twee van Zijn collega’s.
allo @Place_Beauvau – c’est pour un signalement – 362
— David Dufresne (@davduf) January 27, 2019
Montpellier, #ActeXI : un militaire, 25 ans, en permission sérieusement blessé à la tête. #LBD40
26/01/19, vers 22h30
Source:https://t.co/vaM1RbbuGz pic.twitter.com/oHXYewtma0
Dufresnes heeft 157 verwondingen aan het hoofd geregistreerd, waaronder 18 die een oog verloren hebben, kaakfracturen en coma’s in de ernstigste gevallen. 11 handletsels, in 4 gevallen resulterend in het verlies van een hand. 8 rugletsels, 28 verwondingen aan het bovenlichaam, 40 verwondingen aan de onderste ledematen, 3 verwondingen aan het genitale gebied, 48 ongespecificeerde verwondingen en 55 gevallen van intimidatie, beledigingen, repressie van persvrijheid overtredingen. Een tachtigjarige werd vermoord op 1 december 2018 in Marseille – Zineb Redouane werd gedood toen een traangasgranaat door de veiligheidstroepen in haar gezicht werd gegooid. Volgens Dufresnes is dit de lijst van de meer ernstige verwondingen, naar schatting 2000 – 3000 meer GJ’s zijn “licht” gewond geraakt tijdens de protesten sinds november 2018.
Dufresnes beweert dat de politie de controle over de situatie al verloren heeft en niet langer legitiem kan beweren dat ze “de wet en orde handhaaft”. In een interview wijst Dufresnes erop dat het gebruik van 10.000 traangasgranaten op een dag van protesten wijst op een “paniek” -situatie onder de veiligheidstroepen. Tijdens “Acte XI” van de protesten op 26 januari werd de oudere man, Eric, op de onderstaande foto op het hoofd geslagen door een politie-wapenstok in Marseille. Hij heeft drie fracturen en wordt gedwongen om alleen vloeibaar voedsel te eten vanaf de linkerkant van zijn mond gedurende drie weken, volgens zijn broer.
Twee studenten werden recentelijk beoordeeld door het onafhankelijke Franse mediakanaal Mediapart. Antoine Boudinet verloor zijn rechterhand toen een granaat van GLIF4 dichtbij hem ontplofte in Bordeaux, december 2018. Lola Villabriga werd geraakt door een LBD40-flashbalkogel die haar kaak in Biarritz, ook december 2018, drievoudig verbrijzelde.
Boudinet nam eigenlijk deel aan een “klimaatmars” die op een gegeven moment tijdens de protesten samenging met de GJ-mars. Boudinet heeft een claim ingediend tegen Christophe Castaner voor het gebruik door de politie van de GLIF4-granaat die hem voor het leven heeft uitgeschakeld. Boudinet verklaart duidelijk dat hij Castaner en het ministerie van Binnenlandse Zaken verantwoordelijk houdt voor de door de politie gebruikte wapens – “wanneer dergelijke wapens beschikbaar zijn, is het zeker dat er op een bepaald moment iets zal gebeuren en er een incident zal zijn. Explosieven mogen nooit naar mensen worden gegooid “
Villabriga had op een bank gestaan om de protesten te filmen toen ze werd geraakt door de flitskogel. Ze beschrijft een protest dat 100% vredig was, “er was helemaal geen chaos. Het gebruik van geweld was totaal onevenredig “. Villabriga leed aan een drievoudige breuk van haar kaak, ze heeft één operatie ondergaan en een tweede operatie is voorzien om in de toekomst de metalen pinnen te verwijderen. In reactie op Castaners ontkenning van politiegeweld, vertelde Villabriga de presentator:
“Dit is absolute ontkenning (van Castaner) die ik totaal verontrustend vind om te zien dat we genegeerd worden terwijl wat ons is overkomen zo verschrikkelijk is. Niemand is gekomen om met ons te praten. ‘
Kijken naar de interviews, waaronder een met Dominique Rodtchenki Pontonnier, een moeder wiens twee zonen vreselijk gewond raakten door een GLIF4-granaat, waarbij een zoon drie vingers verloor in de ontploffing – ik werd getroffen door het trauma en de schok op de gezichten van de gasten. Op een bepaald moment krijgen we de film te zien van het moment dat de zoon van Pontonnier wordt geraakt en schreeuwt dat hij zijn hand heeft verloren. Boudinet is zichtbaar geschrokken van de video, hij legt uit dat het de herinneringen terugbrengt op het moment dat hij zich realiseerde dat hij was verminkt door de GLIF4-granaat die door de politie was afgeschoten op ongewapende mensenmassa’s met kinderen en gezinnen.
Er is volslagen ongeloof tijdens het interview dat Frankrijk zo snel is teruggebracht tot een gewelddadige politiestaat en dat het vertrouwen tussen staat en volk zo diep is beschadigd. Een andere gast, Anaelle, een vrijwillige medicus, beschrijft het “diepgaande gebrek aan respect en volledige breuk van de dialoog” tussen staat en de mensen. Alle gasten zijn met afschuw vervuld over de wapens die worden ingezet om “recht en orde” te handhaven.
Ondertussen beweert Castaner, minister van Binnenlandse Zaken, dat het gebruik van de Flashball-bullet noodzakelijk is omdat:
“… in het aangezicht van extreem geweld hebben we de middelen nodig om onszelf te verdedigen en het simpele feit van een uniforme (aanwezigheid) lange tijd het geweld heeft voorkomen omdat de mensen dat respecteren. Nu zijn er mensen die komen provoceren, en aanvallen, zelfs om te doden. Als we kijken naar wat er op de Champs Elysee of in de Arc De Triomphe is gebeurd, volgens verklaringen die ik heb bestudeerd, is er een verlangen om leden van de veiligheidstroepen te vermoorden, daarom moeten ze zichzelf kunnen verdedigen “
Parijs, 26 januari 2019, de krachten van “recht en orde” waren gericht op een van de meest populaire woordvoerders van de GJ, Jerome Rodrigues, terwijl hij tijdens de GJ-mars aan het filmen was. Tijdens de live video van Rodrigues kunnen we hem horen waarschuwen dat GJ’s zich terugtrekken uit het toneel als elementen van het Black Bloc zijn aangekomen. Rodrigues wil niet dat de GJ’s verstrikt raken in het geweld van het Zwarte Blok. Terwijl hij doorgaat met filmen, zien we dat de politiediensten oprukken maar niet de confrontatie aangaan met de weinige leden van de Black Bloc die verantwoordelijk zijn voor veel van de plundering en schade aan winkels en gebouwen tijdens de wekelijkse protesten. In plaats daarvan lijkt de politie het vuur te openen op de terugtrekkende GJ’s, waaronder Rodrigues die plotseling wordt neergehaald.
De volgende video toont de momenten nadat Rodrigues als eerste is geraakt door een GLIF4-granaat en vervolgens door een Flashball-kogel voor het oog (volgens een latere getuigenis van Rodrigues uit zijn ziekenhuisbed). KIJK MAAR:
Rodrigues wordt behandeld door de vrijwilliger medics op de scène alvorens aan het ziekenhuis te worden gebracht. Twee dagen na het incident publiceerde Rodrigues een live video op zijn Facebook-pagina vanuit zijn ziekenhuiskamer. Hij roept op tot vrede en rust, geen flitsende reacties van de GJ’s en versterkt de boodschap dat een zeer kleine minderheid van Black Bloc of Casseurs de willekeurige gewelddadige acties begaat die door de staat worden bewapend. Hij voelt dat hij opzettelijk door de politie is aangevallen en dit is ook opgeëist door een aantal ooggetuigen van de aanval. Rodrigues herinnert mensen er ook aan dat zijn verminking er een is van velen en dat hij niet moet worden gekozen onder de GJ’s die hebben geleden onder de handen van de politie. Rodrigues spoort GJ’s terug naar de straat voor Acte XII, zaterdag 2 februari. Het valt nog te bezien waar de escalatie van geweld van hieruit zal evolueren naarmate de populaire steun voor de GJ’s in heel Frankrijk groeit.
Rodrigues ‘poster voor Acte XII luidt: “De groten zullen stoppen met domineren wanneer de kleine mensen stoppen met kruipen”
Wapens gebruikt om “Wet en orde te handhaven”
De bovenstaande grafiek toont de wapens gebruikt door Franse veiligheidstroepen tegen onhandelbare menigten in vergelijking met die gebruikt door andere EU-politiediensten. Er is een duidelijke aanbeveling voor stappen en onderhoud van evenredige kracht die wordt beschreven in de onderstaande tabel met nationale politietrainingen. Journalist David Dufresnes heeft verduidelijkt dat de LBD40 Flashball rubberen kogels en de GLIF4-granaat “d’encerclement” nergens anders in Europa worden gebruikt vanwege de risico’s voor het menselijk leven.
De nationale politie in Frankrijk zou de aanbevelingen in de bovenstaande infograph moeten volgen. Stap één: vraag naar de verspreiding van de menigte gevolgd door twee duidelijke aankondigingen van de intentie om “geweld” te gebruiken. Eerste niveau van geweld: vuurwapens zijn ten strengste verboden in dit stadium. Truncheons, waterkanon en met de hand gegooide traangasgranaten. Niveau twee van kracht: GLIF4 granaten en granaatwerper. Niveau drie van kracht: als de politie wordt geconfronteerd met geweld. LBD40 Flashball kogels, granaatwerpers schieten niet-metalen projectielen en flashball kogels.
‘I’ll lose my eye’: Prominent Yellow Vest activist suffers HORRIFIC injury in Paris protests https://t.co/f6kEybZfal… #YellowVests #Paris YellowVest activist #Jerome #Rodrigues hit in the eye with one of the controversial rubber bullets used by French riot police #GiletJaunes pic.twitter.com/bswrYUUVy4
— C-Store News (@CStoreNews_) January 27, 2019
Wat we zien, uit de beelden die worden vrijgegeven, is dat de politie de aanbevolen stappen omzeilt en bijna onmiddellijk doorgaat met het gebruik van onevenredig geweld en de schijnbaar opzettelijke targeting van ongewapende demonstranten bij de GJ’s. Dit is paniekmanoeuvre met gruwelijke gevolgen. Meer dan 80.000 politieagenten worden ingezet om de orde te handhaven tijdens de landelijke GJ-marsen elk weekend. Een mix van de BAC (Brigade Anti Criminalite) en de CRS (algemene reserve van de Franse nationale politie) zijn de meest voorkomende veiligheidstroepen die de marsen bewaken.
Velen blijken niet goed getraind te zijn in het gebruik van de wapens die ze hebben gekregen. De LBD40 Flashball-kogel mag bijvoorbeeld nooit op kophoogte worden afgevuurd, maar we zien constant politieagenten staan en schieten vanaf de schouder in de menigte van Gilets Jaunes. Op de zaterdag waar Rodrigues het doelwit was, nam ik screenshots van de live videoverslaggeving van Ruptly TV over de marsen in Parijs, waaruit duidelijk blijkt dat een politieagent een doelwit richt naar een andere officier die tien seconden later op hoofdhoogte schiet. De snelheid van de Flashball-kogel is tien keer die van een paintball, het vermogen om van dichtbij te verminken is bewezen door de gruwelijke verwondingen die op sociale media circuleren.
Een recent artikel in de media-outlet, Liberation, heeft onthuld dat een politierapport de risico’s van het gebruik van de GLIF4-granaat voor crowd control heeft benadrukt, maar de granaat wordt nog steeds gebruikt door de politie in Frankrijk. De GLIF4 bevat 25 g TNT-explosief, stoot 165 decibel uit bij een explosie die een demonstrant permanent heeft verdoofd en binnenoor problemen heeft veroorzaakt voor anderen. De GLIF4 kan CS-gas in poedervorm of 10 g rubberen pellets bevatten, dodelijk van dichtbij met potentieel om in ledematen te scheuren en handen te versnipperen.
Dit rapport werd opgepikt door journalist David Dufresne, die de volgende paragraaf benadrukte:
Liberation had toegang tot een wetenschappelijk laboratoriumonderzoek van de politie dat werd uitgevoerd over deze wond (en voorgelegd aan het onderzoek) vóór de beweging van Gilets Jaunes. Het rapport concludeert dat het hoge risico van de (GLIF4) granaat is onderschat door de Franse autoriteiten en de fabrikant. De minister van Binnenlandse Zaken (Christophe Castaner) koos er nog steeds voor de granaten te gebruiken tot “de voorraden op waren” zonder het aantal granaten dat nog in voorraad was te specificeren.
De cavalier manier waarop Castaner de levens van Franse burgers in gevaar heeft gebracht, moet op zijn best als roekeloos worden beschouwd, in het slechtste geval strafrechtelijk nalatig.
De volgende video is een compilatie van slechts een paar van de politie-inbreuken en gewelddadige reacties op de GJ-protesten in heel Frankrijk. KIJK MAAR:
Conclusie – Chaos Strategie losgelaten?
Alexandre Langlois, secretaris-generaal van het politiesyndicaat, VIGI, heeft Macron’s regering ervan beschuldigd confrontaties aan te gaan en repressie boven dialoog te bevorderen.
In een reeks openbare interviews verwijt Langlois de hiërarchie binnen het ministerie van Binnenlandse Zaken dat de ‘manipulatie’ van de politiediensten al enorm onder druk staat en een stijgend aantal zelfmoorden kent sinds Macron in Frankrijk aan de macht kwam. Volgens Langlois stuurt de “hiërarchie” de politie aan het werk tijdens de marsen vanuit de afstand bedieningscentra, waardoor het vermogen van de politie om gebeurtenissen op de grond te analyseren wordt uitgeschakeld en gevaarlijke confrontaties of provocaties worden vermeden. Langlois toont aan dat dit systeem heeft geleid tot situaties die de druk op zowel de politie als de GJ’s hebben verhoogd.
Langlois waarschuwt dat de politie gedwongen wordt blind te werken. De staat dringt aan op confrontatie en het is niet aan het vermijden van repressieve maatregelen die de kansen op geweld alleen maar zullen vergroten en niet verminderen. Langlois betreurt de 75 zelfmoorden van politieagenten sinds Macron werd gekozen, 17 sinds Castaner de leiding overnam van Collomb die ontslag nam na druk van Langlois en zijn syndicaat om het probleem van de hoge zelfmoordcijfers van de nationale politiediensten aan te pakken – “we verzochten om het ontslag van Collomb, nu zou Castaner moeten gaan “.
De ontmanteling van de “renseignments generaux” (RG – police intelligence branch) onder Sarkozy in 2008 heeft volgens Langlois in 2019 bijgedragen aan de problemen. Langlois is van mening dat de RG relaties met de organisatoren van GJ zou hebben ontwikkeld en met hen heeft samengewerkt om vreedzame demonstraties te garanderen. De politie heeft opzettelijk afstand van de bevolking gehad om het geweld mogelijk te maken dat we sinds 1 december 2018 zien. Langlois benadrukt dat veel van de politie sympathiseren met de GJ’s, maar dat de regering de politie dwingt zich te verzetten tegen de GJ’s die alleen kunnen leiden tot catastrofale gevolgen indien toegestaan om door te gaan.
In feite hebben de Gilets Jaunes Macron en zijn regering blootgesteld aan wat het is. Macron is de president die door de globalisten, de kapitalisten en de heersende elite is gekozen om hun belangen te beschermen. Onlangs verschenen publicaties, geschreven door François-Xavier Bourmand, getiteld ‘Emmanuel Macron de bankier die koning zou zijn’, hebben de corporatocratie onderzocht die ervoor zorgde dat de verkiezing van Macron winde om hun belangen wereldwijd te vergroten en om Frankrijk van de republiek om te zetten in plutocratie van de “niet-toegestane”, de “kleine mensen”.
Tijdens een confrontatie met een burger tijdens een van de grote debatten, wordt aan Macron gevraagd waarom hij zijn pre-verkiezingsbelofte van “geen SDF (daklozen) meer in de straten van Frankrijk heeft verzuimd – 580 SDF stierven in de straten van Frankrijk in 2018. In plaats van medelijden te tonen voor de armen en daklozen, verdedigt Macron zijn beleid met accountant-spreken, en informeert het publiek dat de elite moet worden beschermd om banen te bieden voor de ‘armen’.
Als het Macron-kabinet in de regering inderdaad aandringt op een confrontatie tussen de bevolking en de veiligheidstroepen en steeds repressievere maatregelen neemt om de druk op de demonstranten te verhogen in plaats van te proberen de zaken onschadelijk te maken, dan is het echt tien minuten voor middernacht in Frankrijk. De waanzin van Macron die de ‘opstand’ in Venezuela steunt terwijl hij wrede represailles tegen zijn eigen mensen thuis bestraft, is overduidelijk voor iedereen behalve Macron en zijn medestanders. Dat komt omdat Macron zijn werk doet en het zijn taak is om de omstandigheden te scheppen waarin de bevoorrechte, welvarende heersende elite kan gedijen en hun globalistische ambities kan voortzetten, waaronder militair avonturisme en diefstal van bronnen van doellanden zoals Venezuela en Syrië.
Het geweld escaleert in Frankrijk omdat het door de staat is gesanctioneerd. Tenzij de politie wakker wordt voor hun manipulatie door de staat en de krachten bundelt met de GJ’s, bestaat het risico op een serieuze confrontatie in de zeer nabije toekomst. Maar, zoals historicus Diana Johstone zei: “voor alle betreurde achteruitgang in het schoolsysteem, zijn de Fransen tegenwoordig even goed opgeleid en redelijk als elke bevolking kan worden verwacht. Als ze niet in staat zijn tot democratie, dan is democratie onmogelijk. “. Er is nog steeds hoop dat de golf van ontevredenheid gegenereerd door de GJ’s nog steeds de globalistische machtsstructuur kan doen afnemen en vervangen door iets dat meer aansluit bij de principes van de Republiek Frankrijk.
Vanessa Beeley is an independent journalist, peace activist, photographer and associate editor at 21st Century Wire. Vanessa was a finalist for one of the most prestigious journalism awards – the 2017 Martha Gellhorn Prize for Journalism – whose winners have included the likes of Robert Parry in 2017, Patrick Cockburn, Robert Fisk, Nick Davies and the Bureau for Investigative Journalism team. Please support her work at her Patreon account.
