Terug naar een lokale economie is essentieel om weer grip te krijgen op ons eigen leven. Het oneerlijke belasting heers en verdeel systeem zet hele groepen mensen langs de zijlijn.De toekomstige robotisering verschaffen ons goedkope producten maar, … wie kan deze dan nog betalen als jij diegene bent zonder een baan?
Kunnen we de verantwoording voor ons leven
wel uit handen geven aan de politiek?
Hebben we de afgelopen 50 jaar onze eigen toekomst niet stap voor stap zelf uit handen gegeven, meegaande in de trend van de dag? We gingen werken voor steeds grotere bedrijven en meer en meer mensen vonden hun werk ver buiten de eigen regio. Ja we kregen als meerderheid meer luxe, konden vakantie houden in verre landen, maar tegen welke prijs? Heeft dat allemaal bijgedragen aan onze kwaliteit van leven? En, … werden onze kinderen niet opgevoed door anderen?
Met al die mooie vakanties en dat ver van huis werken hadden we geen energie en tijd meer om aan de basis van ons levensgeluk te werken. Hoeveel mensen kunnen nu zeggen dat ze barsten van de energie, zich altijd gezond voelen, ?. optimaal. Zich geen zorgen hoeven te maken over hun gezondheid en geen enkele dag van het jaar ziek zijn?
Dat is de basis van ons leven.
Dat is immers wat normaal zou moeten zijn. Iemand die het daar niet mee eens is heeft in mijn ogen een zeer ernstig kennisgebrek. Gefocust op de carri?re, de vakanties en geld verdienen.
En de gezondheid,?. we laven ons in bomvolle kleurige supermarkten aan producten die niet in staat zijn onze lichamen te voeden. Groenten die rammelen van het mineralen gebrek waarvan 90 procent ook niet biologisch is met de nodige hoeveelheid gifstoffen. En dat is dan het allerbeste wat we kunnen vinden in de niet zo super markt. De rest van de “voeding” mag helemaal geen naam hebben met al de onnatuurlijke ingredi?nten.
Een volkstuin, nog gemeengoed bij velen zo’n vijftig jaar geleden maakte dat gezonde voeding eigenlijk heel normaal was. Nu, ? te veel werk en geen tijd. De moderne mens holt zijn ziektes achterna.
We komen echter nu steeds meer op een kruispunt te staan, blijven we in de file staan voor die verre baan en de mooie vakantie of kiezen we voor elke dag een paar uurtjes kwalitatieve-vrije-tijd en wellicht een minder dure vakantie?
We kunnen ook het slachtoffer worden van de robotisering, de verdere computerisering of gedwongen worden het pad te kiezen van ZZPer. Dat kan prachtig zijn maar ook een weg die het vereist om regelmatig de bakens te verzetten of maar al te vaak een weg die je opzadelt met een bijbaan als deurwaarder.
Een lokale economie opnieuw leven inblazen heeft enkele problemen. De belastingen blijven als een molensteen om de nek hangen bij elk initiatief. Kan een lokaal gedragen munt / ruilmiddel daar de oplossing bieden zodat we winst uit arbeid (energie) weer zelf kunnen beheren en verdelen op een eerlijke manier en daarmee rupsje-nooit-genoeg (de belasting) op een zijspoor zetten.
Kunnen we daarmee ook weer de controle krijgen over eerlijke arbeid en niet meer meebetalen aan de goedkope slavenarbeid en kinderarbeid in derde wereldlanden. We hoeven in een lokale economie immers niet te concurreren als we een lokale munt hebben. We betalen dan ook niet meer mee aan de oorlogsmachines van de grote multinationals die onze overheden aan de leiband hebben lopen.
Voorlopig krijgen we de handen nog niet uit de mauwen voor een lokale economie. Slimme mensen gaan echter al wel aan de slag om een deel van de eigen voeding zelf te produceren. Zelf op de volkstuin voeding kweken zodat de basis van het leven gegarandeerd is. Ook voor de LETS kring (ruilhandel) die ik vier jaar geleden gestart ben krijg ik de mensen nog niet enthousiast. Dat snappen ze nog niet dat je met ruilen de belasting (62%) buiten spel zet.
We kunnen natuurlijk blijven roepen naar de politiek dat ze ons niet vertegenwoordigen, ? maar geven we deze politiek zelf niet de kans om te doen wat ze doen. Moeten we onze toekomst niet zelf gaan vormgeven zodat wij de leiders zijn en de politici alleen maar kunnen volgen.
– Henk Mutsaers
