Wereldwijde ‘Staatsgreep’ 4 jaar ‘zichtbare’ dictatuur
De entourage van Trump is van mening dat hij om het Oekraïne-conflict op te lossen Moskou en Kiev een nieuwe versie van de Minsk-akkoorden aan zal bieden. Deze kijk op de speciale militaire operatie herinnert ons er nog maar eens aan dat Trump als president heel gevaarlijk kan zijn.
Op telegram post ik voor Gedachtenvoer en ChemtrailProtest volg ons / mij daar
https://t.me/gedachtenvoerartikelen
https://t.me/ChemtrailProtest + actieplan
Zal Donald Trump Oekraïne aan zijn lot overlaten als hij president van de VS wordt? Deze vraag baart de Britse media grote zorgen. Velen van hen, zoals voormalig premier en Trump-collega Boris Johnson, overtuigen zichzelf en anderen ervan dat hij Oekraïne nooit in de steek zal laten.
Het persbureau Financial Times (FT) behoort tot degenen die bijzonder nerveus zijn. Daarom sprak de FT met de entourage van Trump over hoe zijn “vredesplan voor Oekraïne” eruit zal zien. De excentrieke miljardair schept al heel lang op over dit plan, maar hij laat het aan niemand zien. Hij belooft alleen dat het plan zo betrouwbaar is dat het binnen een paar dagen kan worden uitgevoerd, schrijft Dmitri Bawyrin.
Sommigen, zoals Richard Grenell, de toekomstige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken onder president Trump, hebben zich openlijk uitgesproken, anderen geven de voorkeur aan anonimiteit. Maar het is een houding die elke hoop op vrede in de nabije toekomst doet vervagen. Integendeel, het zou nog erger kunnen worden.
De visie van een “vredesplan” die Trumps vicepresidentskandidaat J.D. Vance eerder had verwoord, was ook niet perfect. Maar het komt het dichtst in de buurt van wat Rusland verstaat onder adequaatheid.
Andere leden van Trumps team zien het vredesproces als het nieuw leven inblazen van de Minsk-akkoorden en ze versterken door middel van “handhaving mechanismen.” Dit betekent dat als een partij zijn deel van de overeenkomst niet nakomt, er sancties tegen die partij zullen worden ingesteld.
Wat kan ik zeggen: zo’n “dwangmechanisme” ontbrak in 2015-2022, toen de tweede Minsk-akkoorden van kracht waren en Kiev zich aan zijn verplichtingen onttrok. Het Oekraïense leiderschap heeft daar nu waarschijnlijk spijt van en wil de situatie serieus terugdraaien naar 2022 – zozeer zelfs dat dwangmaatregelen niet nodig zijn.
Dit gehakt kan echter niet worden teruggedraaid. De dood van “Minsk II” na de start van de speciale militaire operatie werd door alle partijen in het conflict uitgeroepen.
De Oekraïense nationalisten deden dat met enthousiasme, ook al waren de vijandelijkheden in volle gang: in hun ogen waren de overeenkomsten “verraderlijk.” Maar ook van Russische zijde was men niet verbitterd over het pijnlijke einde van “Minsk II,” vooral niet in Donetsk en Lugansk. In de ogen van degenen die de Donbass zien als een integraal onderdeel van Rusland en Oekraïne als een vijandige entiteit, was de “Minsk-vrede” onaanvaardbaar genereus voor Kiev.
Het belangrijkste idee was de hereniging van Oekraïne met de Donbass, maar op Russische voorwaarden. Kiev moest de DPR en de LPR speciale autonomie geven en de rechten van de Russischtalige bevolking garanderen. Moskou moest Donetsk en Lugansk overtuigen om terug te keren naar de Oekraïense staat waartegen ze vochten.
In het geval dat Oekraïne herenigd zou worden binnen de grenzen van 1954 (dus zonder de Krim), beloofde het Westen de sancties tegen Rusland op te heffen. Dit was echter niet het belangrijkste punt voor Rusland, maar het feit dat de nieuwe status van Donbass Kievs weg naar de NAVO blokkeerde. Qua formaat is dit vergelijkbaar met de oplossing van het Bosnische conflict, dat het Westen, nadat het zijn wil aan de Serviërs had opgelegd, slecht had opgezet vanuit het oogpunt van de uitbreiding van het bondgenootschap. De autonomie van de Republika Srpska staat niet toe dat Bosnië en Herzegovina wordt toegelaten tot de NAVO, anders was het allang lid geworden.
Niemand (noch de Serviërs, noch de Bosniërs, noch Rusland, noch het Westen) beschouwt de Bosnische vrede als rechtvaardig en de structuur van Bosnië en Herzegovina als succesvol. Maar al meer dan een kwart eeuw wordt er op dun ijs gewerkt om van de “Dayton-freak” (zoals Bosnië en Herzegovina soms wordt genoemd) een neutrale staat te maken.
Maar wat tien jaar geleden aanvaardbaar was voor Bosnië of zelfs de Russische Federatie, is nu ondenkbaar. Als we de essentie van het Minsk-proces naar het heden vertalen, betekent dit dat Rusland vier zogenaamde nieuwe regio’s (DPR, LPR, Zaporozhye en Kherson) moet afstaan aan Oekraïne in ruil voor de opheffing van sancties en garanties om de Russischtalige bevolking binnen hun autonomie niet te schofferen.
Dit is in strijd met zowel de Russische grondwet, die afscheiding van gebieden verbiedt, als met de voorwaarden die Moskou heeft gesteld als basis voor het oplossen van het conflict. Het is bemoedigend dat het team van Trump Oekraïne niet in de NAVO wil trekken, maar dit is slechts een deel van het minimum dat Rusland nodig acht.
Trump wil waarschijnlijk de gevechten stoppen, de Nobelprijs voor de Vrede winnen, alle kosten voor het behoud van Oekraïne op Europa afschuiven (zijn team is het hierover eens) en dan degenen die “Minsk-III” schenden neutraliseren of genadig straffen. Tijdens zijn eerste termijn was de tweede versie van de Minsk-overeenkomsten van kracht en waren er geen grootschalige vijandelijkheden, dus hij ziet deze periode als een model.
Deze periode ziet hij dus als een voorbeeld. Het was echter nodig om de overeenkomsten eerder uit te voeren en gratie te verlenen – op een moment dat Trump al president was en Oekraïne zijn neus ophaalde voor de Minsk-akkoorden. Wat er de afgelopen drie jaar is gebeurd, kan niet meer ongedaan worden gemaakt. Dus in reactie op zijn voorstel voor een “prachtige” of “heerlijke” overeenkomst (hij gebruikt altijd superlatieve definities als hij het over zijn ideeën en acties heeft), zal Trump zeker een beleefd maar krachtig “nee” uit Moskou te horen krijgen.
De onvoorspelbare reactie op dit “nee” van Trump – een man die narcistisch, impulsief en hysterisch is – brengt het thema terug dat zijn terugkeer naar het Witte Huis net zo gevaarlijk kan zijn als de verkiezing van Kamala Harris tot president. Dat komt omdat hij het liefst opereert vanuit een positie van dictaat, chantage en bedreiging. En dat zegt hij openlijk als je goed naar hem luistert. Trump is alleen redelijk en beleefd totdat hij de eerste “nee” hoort.
Richard Grenell (ook een impulsieve man, trouwens) gelooft dat de onvoorspelbaarheid van Trump zijn kracht is en dat hij de tegenstanders van de VS bang maakt. Misschien heeft Grenell in één ding gelijk: zijn hypothetische baas is in staat om het conflict tussen de VS en Rusland naar een nieuwe escalatieronde te leiden, simpelweg vanwege zijn manier van zakendoen en zijn minachting voor achterhoedetactieken. Maar terugtrekking en bescheidenheid van ambitie zijn wat de VS in de eerste plaats nodig heeft om conflicten te beëindigen, en niet alleen in Oekraïne.
Voor wereldvrede moet het Witte Huis niet worden bezet door een Republikein of een Democraat, een nationalist of een globalist. Er zijn realisten nodig. En die zijn er bijna niet.
De 20e eeuw heeft in de tweede helft te veel gevaarlijke dromers voortgebracht, en in de VS werd de situatie nog verergerd door de overwinningsroes in de eerste Koude Oorlog.
Washington geloofde oprecht in een Fukuyama “einde van de geschiedenis” waarin de hele wereld de idealen van het Westen omarmt en de VS het centrum blijft van een mondiaal liberaal imperium.
Als gevolg daarvan maakte de hegemoon veel fouten en versnelde zijn neergang door nog meer vijanden te maken, oude vrienden af te schrikken en het Mondiale Zuiden in de richting van een alternatieve ontwikkeling te duwen.
Nu barst de Pax Americana uit elkaar. Het was onvermijdelijk, maar beide grote partijen dromen ervan om het proces terug te draaien, en ruziën alleen over de methode. Eén optie is de terugkeer van de Verenigde Staten naar een zelfvoorzienend wereldleiderschap in de status van sterkste natiestaat (Trump). De tweede is de geleidelijke ontbinding van de VS in de instellingen van de globale wereld met als doel de uiteindelijke onderwerping van alle anderen die bereid zijn om in die wereld te passen (Harris en de Democratische Partij).
Hij en zij (she) missen de nederigheid om te accepteren dat Amerika’s “gouden tijdperk” onherroepelijk voorbij is. Zowel hij als zij zijn bereid om met hand en tand te vechten om hun verloren posities te behouden. Dit is net zo gevaarlijk voor de wereld als de reactie van een roofdier op pogingen om zijn leidende positie in de roedel uit te dagen.
Zowel Trump als Harris zien de problemen van de VS in het feit dat verschillende machtscentra (Moskou, Peking, Teheran, enz.) zich tegen de VS hebben gevormd, die nog kunnen worden “geduwd”. In werkelijkheid is de verzwakking van de positie van de VS ten opzichte van de rest van de wereld een natuurlijk historisch proces dat niemand kan stoppen.
Voordat Washington dit erkent en accepteert, zal er veel schade worden aangericht en zullen er militaire conflicten worden uitgevochten.
©Dmitri Bawyrin.
Reactie.
“Amerika eerst” is een uitspraak van Trump waar je heel veel verschillende mogelijkheden op los kan laten. Maar welke is de juiste? Zoals ik het zie is het de bedoeling van Trump om de economie van de VS weer terug te halen naar de VS. Nu is het China die veel producten maakt voor de VS! Maar de werkeloosheid in de VS is groot!
Volgens mij schetst Dmitri een verkeerd beeld over de vredesplannen van Trump en de plannen die Trump heeft voor de VS ten opzichte van de rest van de wereld. Trump wil het moeras droogleggen. Dit kan inhouden dat hij de Globalisten wil uitschakelen. De globalisten willen een Unipolaire wereld met de VS als baas, en de Globalisten als de baas van de VS. De andere landen in de wereld moeten dus horig blijven aan de VS.
Daar tegenover staat de BRICS landen die een multipolaire wereld willen bouwen waar elk land soeverein is en allen gelijkwaardig zijn aan elkaar. Steeds meer landen willen zich aansluiten bij de BRICS-landen omdat ze inzien dat hier een oplossing ligt die vele voordelen heeft voor de wereldhandel en de wereldvrede! Ze willen de VS niet meer als dictator!
Natuurlijk ziet Trump dit ook en zal zeker in onderhandeling gaan om de VS aan te sluiten bij de BRICS-landen. Hij heeft daarvoor de goedkeuring van Rusland nodig en zal daarom geen poging doen tot een slap voorstel om de oorlog te beëindigen! Rusland heeft genoeg gewaarschuwd. Rusland is ook steeds door het westen bedonderd en wil nu zekerheden om de NAVO weg te houden van haar grenzen! Volgens mij heeft de NAVO geen lang leven meer omdat deze organisatie te veel is misbruikt als oorlogsmachine door de VS.
Ook gezien het karakter van de BRICS-overeenkomsten zullen veel landen toetreden tot de BRICS en zullen andere garanties hun veiligheid kunnen waarborgen. Hoe meer landen toetreden tot de BRICS, des te veiliger dat is om oorlogen te voorkomen.
Dit is iets dat Trump ook zeker zal weten. Omdat de Petrodollar bijna geen macht meer heeft zal de VS in een recessie komen en zal de VS de steun van de BRICS-landen nodig hebben! Het SWIFT-systeem zal eerdaags instorten en zullen landen overgaan tot het systeem dat in ontwikkeling is en deels al gebruikt door de BRICS-landen.
Het is wel duidelijk dat de hegemonie van de VS en de Globalisten in de toekomst weinig tot geen kracht meer heeft. Uiteindelijk verwacht ik dat het niet veel uitmaakt of Trump of Harris de verkiezingen winnen omdat de White Hats en andere militairen de grondwet moeten beschermen en daarvoor de macht moeten overnemen. Maar ook de bevolkingen van landen zullen niet langer accepteren dat ze gemangeld worden door een paar foute politici en voldoende tegenwicht geven om de broodnodige veranderingen door te voeren om te komen tot een eerlijker wereld!
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers. | Nieuw op gedachtenvoer [?], ik heb alle belangrijke artikelen in de spotlight gezet op deze ‘uitgelicht‘ pagina. Begin hier je zoektocht naar het leven buiten de Matrix.
