We hebben het allemaal op een gegeven moment gedaan: omhoog kijkend naar de prachtige, fonkelende sterren en ons afvragend over de betekenis van dit allemaal. Is het universum oneindig?
Is er leven op andere planeten?
Kijkt iemand terug naar ons, nu, ergens daar in de onbegrijpelijke grootheid van de ruimte? Hoe klein, hoe broos moet de wereld hem lijken. Weinig meer dan een klein stipje licht.
Het laat u beseffen hoe waardevol onze planeet is, deze stofbal, deze oase in een uitgestrekte dorre woestijn. Is het niet geweldig dat er leven op deze onbeduidende rots bestaat, in deze donkere en lege leegte?
Volgens wetenschappers wordt aangenomen dat het universum is ontstaan na de oerknal (13.7miljard jaar geleden) en dat onze Aarde samen met ons zonnestelsel zo’n 4.56 miljard jaar (4.560.000.000 jaar) geleden is ontstaan en de mens(Homo Sapiens) ongeveer 200.000 jaar geleden.
Zo’n korte periode leeft de mensheid hier en het individu, U en ik zijn slechts één moment hier.
Voor mij is het een vanzelfsprekendheid dat er ander leven is en dat het scheppingsverhaal en de evolutie samengaan, hand in hand, want wat betekent één dag in God’s naam, wanneer God, of de Heilige Geest er van het begin af aan is bijgeweest?
De complexe structuur van onze prachtige planeet, de ongelooflijke schoonheid en zeldzaamheid van het leven, is zowel mooi als angstaanjagend om te beseffen. Had bij de oorspronkelijke soep maar één ingrediënt ontbroken, zouden we hier niet zijn. Het leven – intelligent leven – is echt een wonder. De realisatie is genoeg om je nederig te maken.
En toch, als we eerlijk kijken naar het intelligente leven op deze planeet, is ‘bescheiden’ niet het eerste woord dat aan het licht komt. Verre van dat. Hoewel onze helderste wetenschappers ons blijven tonen hoe fragiel het leven is, hoe broos en delicaat het natuurlijk evenwicht van de natuur, blijven we het negeren. We tonen een trots en arrogantie die echt verbijsterend is.
Grote bedreigingen
Vandaag wordt onze Aarde gepijnigd door enorme natuurrampen, maar de grootste ramp is zonder twijfel de mensheid. Wij zijn eigenlijk onze eigen bijbelse pest. Ondanks de verwezenlijking van wijsheid en ervaring, blijven we geregeerd door megalomanen en narcisten. Kortzichtige leiders, aangedreven door hebzucht en macht, walsen deze planeet in de grond en houden vol, om de rampzalige effecten die we op de Aarde hebben, te ontkennen. Ondanks overtuigend wetenschappelijk bewijs ontkent president Donald Trump dat klimaatverandering wordt veroorzaakt door milieuvervuiling, veroorzaakt door de mens en zijn machtsbehoefte.
Klimaatverandering veroorzaakt nu aardbevingen, tsunami’s, vulkanische uitbarstingen en orkanen. De ijskappen smelten snel en we zullen ernstige tegenmaatregelen moeten nemen om de aarde te beschermen tegen vernietiging. Talrijke dieren, bossen en planten worden bedreigd door uitsterven en talrijke dieren, bossen en planten zijn al uitgestorven. Het uitsterven van bijen is al genoeg om catastrofale omgevingsveranderingen te veroorzaken, die het hele ecosysteem beïnvloeden.
Overal is er corruptie en fraude. Hoe meer macht we winnen, hoe hoger groeit onze arrogantie. Onze onverdraagzaamheid voor elkaar en voor elkaars overtuigingen is verrassend en afwijkend. De daaruit voortvloeiende oorlogen hebben ons talloze keren tot de rand van de vernietiging gebracht, en toch lijken we niet uit het verleden te leren.
Nucleaire wapens en meer massa vernietigingswapens
Onze neiging tot zelfvernietiging is nog nooit zo prevalent geweest als in het recente verleden, met de komst van kernwapens. Het Militaire Industrieël Complex is altijd aanwezig, zijn vele lobbyisten hebben schijnbaar onbeperkte toegang tot de leiders van de wereld. Escalatie lijkt bijna een kwestie van tijd.
In 2015 werd 1700 miljard dollar aan wapentuig besteedt en dat bedrag wordt dit jaar vele malen overtroffen.
Wat kan er allemaal voor goeds gedaan worden, met al dat geld?
Wat kan eraan gedaan worden?
Homo Sapiens behoort tot de diersoorten, maar er is een significant verschil. Mensen hebben reden, vriendelijkheid en het vermogen om te leren en te ontwikkelen. Ik kies ervoor om te geloven dat de meerderheid van de mensen goed, liefdevol en onbaatzuchtig is, en daarom is er hoop. Maar wat we moeten doen, is heroverweging van onze prioriteiten en onze ogen openen en naar de manier kijken waarop we onze planeet beïnvloeden.
De mens is een sociaal wezen. We hebben elkaar nodig. We kunnen niet alleen overleven. Samen kunnen we onszelf ontwikkelen tot een onbaatzuchtig schepsel, een liefdevolle persoon en een hoger bewustzijn. Laten we ons vermogen om te veranderen voor het goede in de praktijk en de vele talenten die wij als mensen hebben verworven, overbrengen. We hebben het in ons om onszelf open te stellen voor elkaar zonder onze individualiteit te verliezen.
De gouden regel is simpel: Wat U niet wilt wat U geschiedt, doe dat ook een ander niet, zo simpel is het leven. Wanneer we leren om met deze regel te leven, dan is er de mogelijkheid voor echte verandering, ten gunste van onze geliefde, unieke Planeet Aarde.
U mag zeggen, dat ik een dromer ben, maar ik ben niet de enige. ik hoop dat U ooit met ons mee zal doen en de wereld zal één zijn. (John Lennon)
Lanaria Amberkira 01-10-2017
