In de krochten van ons onderbewustzijn ligt de sleutel tot groei.
De duistere schaduwen van het innerlijke licht dat in ieder van ons schijnt, wachten daar om in hun ware hoedanigheid (h)erkend en bevrijd te worden. Daardoor in het licht van ons bewustzijn te worden geplaatst.
Met als doel het toenemend geïntegreerde Bewust Zijn.
Crisis what crisis?
Crisis lijkt nu het meest dominante begrip te zijn. Op alle maatschappelijke gebieden is er een sfeer van een zich verder escalerende crisis. De levensvoorwaarden biedende economie dreigt al enkele jaren totaal ineen te storten, maar de climax daarvan lijkt nog steeds uitgesteld te worden. De geopolitieke wereldsituatie staat al langere tijd op ontploffen. De ene na de andere escalerende gebeurtenis tussen landen en machtsblokken wordt geïnitieerd. Maar ook hier lijkt de uiteindelijke ontlading van opgebouwde spanningen op zich te laten wachten. Terwijl de propagandakanalen van alle partijen op volle toeren draaien, om de aandacht van de mensheid vast te houden en haar in angst te verlammen. Daarmee haar te verleiden om vrijheid in te ruilen voor een vals zekerheidsgevoel, dat vooral gebaseerd is op controle van al het leven op aarde. Met behulp van psychologische oorlogsvoering, door middel van in aantal toenemende valse vlagoperaties, wordt een al eeuwen voorbereide complete machtsovername van deze planeet uitgewerkt. De mensheid heeft zich laten vastzuigen in een matrix van een compleet gefalsificeerde en kunstmatig geschapen werkelijkheid, waar een geëxploiteerde afhankelijkheid binnen de levenssamenhangen de basis van is. Dit alles zou men kunnen zien als een uiting van collectief niet geleerde historische lessen, waardoor deze zich steeds dramatischer dreigen te herhalen.
“Zij die bereidt zijn om essentiële vrijheid op te geven voor een beetje tijdelijke veiligheid, verdienen noch vrijheid noch veiligheid.”
Benjamin Franklin
Ook op individueel niveau in het eigen persoonlijk leven lijken de crisiservaringen toe te nemen. Mensen worden op een intensere en grotere schaal geconfronteerd met hun onverwerkte zaken uit hun persoonlijk verleden, die vragen om bewust gemaakt, geheeld en getransformeerd te worden. De crisis op microniveau wordt hier dus weerspiegeld op macroniveau. Zo binnen, zo buiten! Blijkbaar leven we in een tijd van een enorm grote zuivering en transformatie. In die zin kan men crises dus als een kans zien om in (zelf)bewustzijn te groeien.
“Wanneer het woord crisis in het Chinees wordt geschreven, dan bestaat het uit twee karakters. De één geeft gevaar weer, de ander kans ”
John F. Kennedy
Tijd van bewuste keuzes
In meerdere andere artikelen heb ik gesteld dat wij momenteel leven in een tijd, waarin we worden uitgenodigd om een bewuste keuze te maken. Deze bestaat eruit, dat wij bereidt zijn om verantwoordelijkheid te leren nemen voor ons eigen handelen en de gevolgen daarvan, of deze verantwoordelijkheid willen blijven afdragen aan autoriteiten buiten onszelf. De eerste mogelijkheid leidt naar een hogere morele ontwikkeling, die in het dagelijks leven tot uitdrukking wordt gebracht en zich laat zien als een dienend meesterschap. De tweede mogelijkheid leidt naar een voortgaand slavendom, waarbij het eigen leven in toenemende mate zal worden aangestuurd door macht misbruikende autoriteiten van buitenaf met behulp van een voortschrijdende technologie. Een technologie die enerzijds door gebruik van energetische wapens, het menselijk gedrag van buitenaf op onbewust psychisch niveau kan manipuleren. En anderzijds, door in het lichaam geïmplanteerde micro- en nanotechnologie, die uiterlijke manipulatie van binnenuit fysiek kan ondersteunen.
Bovenstaande is één kant van het verhaal, namelijk de aards materiële kant in wiens verleiding het grootste deel van de mensheid zichzelf verloren heeft. Een ander kleiner deel is gezwicht voor de verleiding van het spiritualisme, een wegvluchten van de aardse ellende in steeds hogere voor velen abstracte dimensies. Deze spreken veelal tot hen via menselijke boodschappers, die doorgeven wat hen vanuit die hogere dimensies wordt ingefluisterd. De toepasbaarheid van die boodschappen is in het dagelijks leven vaak nihil.
Zowel in het materialisme als in het spiritualisme gaat het om kennis, die men niet uit eigen ervaring en inzicht heeft verkregen. Bij beiden speelt het consumentisme een grote rol. Het zijn ogenschijnlijk twee totaal aan elkaar tegengestelde werelden, die als gemeenschappelijkheid het consumentisme hebben. Het consumeren van spullen, goederen, materie gerichte of geestelijk gerichte kennis, is bij beiden de dragende basis. Voor de eigen ontwikkeling is het absoluut niet verkeerd om beide werelden te verkennen en door ervaring de eenzijdigheid ervan te leren kennen. Vanuit de zo verkregen inzichten kan de gulden middenweg gevonden worden, die beide werelden met elkaar verbindt. Want verbinding is nu juist waar het in onze wereld van fragmentarisering, van ieder voor zich en God voor ons allen, om gaat.
Verloren verbinding
De verbinding met onszelf en dus die tussen ons aardse zelf en ons geestelijke zelf is in de afgelopen millennia, door de invloed van geïnstitutionaliseerde religies en de moderne materialistisch georiënteerde wetenschap, grondig verstoord. Beiden staan in dienst van de krachten van het Kwaad, die de mensheid totaal willen afscheiden van de goddelijke Bron van waaruit zij is ontstaan. Op kosmisch niveau is er een strijd gaande tussen de krachten van het Goede en het Kwade. Die strijd wordt nu op aarde uitgevochten. De inzet van die strijd is het menselijk individuele bewustzijn en de daarmee samenhangende levensenergie en zijn creativiteit.
Wij als moderne mens hebben nu zomaar de mogelijkheid om ons bewust te worden van dit kosmisch krachtenveld, waar in vele oudere culturen in hun mythen, mythologieën, sprookjes, sagen en legenden op metaforische wijze naar verwezen werd. Dit krachtenveld is gebaseerd op de oerpolariteit van het mannelijke en vrouwelijke. Alle daaruit voortkomende tegenstellingen, zoals naar binnen en naar buiten gerichte krachten, de in ieder mens aanwezige tegengestelde verlangens naar afscheiding c.q. verzelfstandiging/individualisering en het op willen gaan in de Bron, oftewel een ego overstijgend groter geheel. Beide polen van deze tegenstelling vragen om er te mogen zijn en hebben daarom ook hun bestaansrecht, want beide hebben hun aandeel in de schepping en de voortgang daarvan. Beiden zijn, mits met elkaar in evenwicht gebracht, nodig om onze geestelijke bewustzijnsevolutie voortgang te laten vinden.
Wanneer het evenwicht verstoord wordt door een te zeer overhellen naar de ene pool, ligt er een onontkoombare tegenreactie te wachten van de andere pool, om het evenwicht te herstellen. Dit is nu exact wat er in onze tijd aan het gebeuren is. De mannelijke pool heeft in de afgelopen millennia zodanig de overhand gekregen, dat daardoor een zeer kritieke evenwichtsverstoring is ontstaan. De mannelijke pool heeft sinds de 2e helft van de 20ste eeuw zelfs de vrouwelijke krachten tot mannelijke willen maken. Wat vooral sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw zichtbaar werd in het bijzonder destructieve sociaal beïnvloedingsprogramma van het feminisme. Dit gegeven is door occulte krachten, die onze wereld door middel van bankiers, religieuze instituties, wetenschappers, multinationals en politici beheersen én de hen volgende mensheid, tot stand gebracht. Het scheppen van een toenemende chaos op psychisch/emotioneel niveau bij mensen, is hun middel om een verstikkende controle te verkrijgen over de mensheid en haar levenskrachten en creatief potentieel te kunnen roven.
Daarmee samenhangend heeft men aan de mannelijke kant de nodige verwarring gezaaid, door enerzijds de mannelijkheid te vervrouwelijken. En anderzijds door een diep ingrijpende oppervlakkige beeldvorming van het mannelijke, middels reclame, media en oorlogspropaganda, neer te zetten. Zodoende werd er zowel bij vrouwen als bij mannen een schizofrene situatie geschapen, waardoor niemand meer weet wat de essentie van het mannelijke en vrouwelijke is. Dus ook niet hoe die in zichzelf tot een vereniging te brengen.
Eenzijdige werkelijkheidsbeleving
Het is voor een groeiend aantal mensen inmiddels wel al duidelijk geworden, dat wij ons door een historische programmering en indoctrinatie gevangen hebben laten zetten in een eenzijdige werkelijkheidsbeleving. Een beleving van een realiteit, waar wij door onze geprogrammeerde onwetendheid weliswaar deel vanuit zijn gaan maken, maar eigenlijk niet in thuis horen. Zoiets als het wel in deze wereld zijn, maar niet van deze wereld zijn. In de loop der tijd hebben de machthebbers op deze planeet hun satanische meesters het genoegen gegund, om de binnen handbereik zijnde overwinning op en totale overheersing van de mensheid te genieten. In eerste instantie heeft het geïnstituonaliseerde christendom onze spirituele belevingswereld sinds de 4e eeuw na Christus gekaapt en geformaliseerd in een volledig dichtgetimmerd dogmatisch geloofssysteem. De andere religies hadden daarvoor en in het geval van de Islam daarna hetzelfde gedaan. Het Christendom deed dit door zich als vertegenwoordiger van de Christus op aarde te manifesteren. Zij blokkeerde daarmee de individuele Christusbeleving en drong zich als onontkoombare geestelijk vertegenwoordiger van de Christus op aarde aan de mensheid op.
De eerste christelijke geloofsgemeenschappen stonden nog relatief op zichzelf en hadden soms verschillende interpretaties van de boodschap die Christus aan de mensheid had geschonken. Tijdens het eerste Concilie van Nicea (325) werd een poging gedaan de verschillende christelijke neuzen weer in dezelfde richting te krijgen. Dit was echter een centraliserende machtsgreep vanuit Rome, die echter tot 1054 standhield. In dat jaar scheidden de Grieks- en Russisch orthodoxe kerken zich af van Rome en de Paus. Voor de ontwikkeling van het westen in de richting van een zich later ontwikkelend materialisme, is het van belang om te weten dat in 869, tijdens het achtste Rooms Katholieke Concilie van Constantinopel, de kerkvaders besloten om voor de lekenmens de individuele toegang tot de geest af te schaffen. Zij deden dit door te besluiten om als kerkelijk dogma in te voeren, dat de mens alleen maar meer bestond uit een lichaam en een ziel. De geest werd het exclusieve terrein voor de door de Rooms Katholieke Kerk opgeleide geestelijken. Zo plaatste die kerk zich in een enorm sterke machtspositie, door zich voor de lekenmens als een noodzakelijke bemiddelaar te presenteren tussen de goddelijk/geestelijke wereld en de aardse mensenwereld. De goddelijke triniteit van Vader, Zoon en Heilige Geest, die zich in het mensenwezen weerspiegelt in de vorm van lichaam, ziel en geest, werd gereduceerd tot lichaam en ziel.
De materialistische wetenschap
De volgende stap in het reduceren van de mens, werd in de eerste helft van de 19e eeuw door de materialistisch georiënteerde wetenschap gezet die, alleen puur voor het gemak van de heersers van deze planeet, ook de menselijke ziel maar afschafte. Waardoor de mens als fysiologisch, biochemisch en natuurwetenschappelijk hulsel overbleef, dat ontdaan was van iedere individuele werkelijkheidsbeleving en als belangrijkste zijn wil tot vrijheid. De volgende stap is, wat velen inmiddels wel al weten, dit stoffelijk hulsel van de mens om te bouwen tot een geautomatiseerde en van buitenaf te programmeren biologische robot. De grondlegger van de antroposofie, Rudolf Steiner, zei in 1917 daar het volgende over:
“Wat de kerkvaders toentertijd (het jaar 869 op het achtste Concilie van Constantinopel) deden voor de afschaffing van de geest, dat zetten Marx en Engels voort in hun zeer vergaande pogingen tot afschaffing van de ziel. Nietwaar, alle psychische impulsen gelden immers volgens deze opvatting niet meer, want wat de geschiedenis vooruit drijft zijn alleen de materiële impulsen, is de strijd om materiële goederen. En het psychische is alleen, zoals men het uitgedrukt heeft, de bovenlaag van het eigenlijke fundament van de zuiver materieel voortschrijdende gebeurtenissen. […] Het zal niet lang meer duren, dat er in veel staten wetten ontstaan, welke erop uit zullen lopen, ieder die in ernst van de ziel spreekt, als niet goed bij zinnen te verklaren, en alleen voor goed bij zijn verstand degene te verklaren, die de “waarheid” inziet, dat denken, voelen en willen vanuit bepaalde processen in het lichaam ontstaan op geheel noodzakelijke wijze.”
Bron: Rudolf Steiner – GA 175 – Bausteine zu einer Erkenntnis des Mysteriums von Golgatha – Berlijn 27 maart 1917 Bron
De in de 20ste eeuw tot goed floreren gebrachte amusement- en vermaak industrie en de vaak volkomen lege kunstuitingen, samen met alle oorlog- en terroristen propaganda, hebben verder bijgedragen aan het stervensproces van de menselijke ziel. Daarmee samenhangend is de dood tot taboe verklaard, terwijl de gehele maatschappij van doodsprocessen vergeven is. En de gehele planeet door de dood geregeerd wordt. De angst voor de dood is een logisch uitvloeisel hiervan. Het betekent eveneens dat mensen niet meer in hun eigen ziel durven te kijken, want dat zou immers betekenen dat ze daardoor met de doodsheid ervan zouden worden geconfronteerd.
“People will do anything, no matter how absurd, in order to avoid facing their own Soul. One does not become enlightened by imagining figures of light, but by making the darkness conscious.”
Carl G. Jung
Wanneer wij in het licht van bovenstaand citaat van Carl Jung onze eigen individualiteit wel bewust willen ontwikkelen, dan kunnen wij onze individueel ontwikkelde kwaliteiten aanbieden aan het geheel. Dus aan onze Schepper en zijn we een met zelfbewustzijn verrijkt deel geworden van de Schepper en zijn Schepping.
Het is niet voor niets dat de afbraak van het menselijk wezen op bovenstaande wijze is geschied. Want door systematisch deel voor deel de mens tot een willoos fysiek omhulsel te reduceren, werd deze tot een slaafse automaat c.q. robot gemaakt. De afschaffing van de alle essentieel menselijke kwaliteiten bevattende ziel door de wetenschap, is de kroon op het millennia lang uitgevoerde plan om de Schepper van zijn eigen schepping te beroven. En dus de schepselen van hun Schepper. De vervreemding van onze ziel is de finale zet op het schaakbord, waar Goed en Kwaad strijden om de voortgang en/of destructie van de evolutie van het leven. Want de menselijke ziel is de brug tussen de goddelijk/geestelijke wereld en de aardse materiële wereld der vormen.
De mens als burger van twee werelden
De mens leeft in twee werelden. Enerzijds de wereld van de geest en anderzijds de wereld van de materie. Dit geeft hem de mogelijkheid om beide in zichzelf met elkaar te verbinden. De menselijke ziel is daarbij de brug tussen beide werelden. De ontkenning van de ziel door de materialistisch gefundeerde wetenschap is daarom een vanuit de aardse eenzijdigheid geplande destructie van de brug die de mens tussen ‘hemel en aarde’ kan vormen. Het is de uiterst wanhopige poging van het Kwaad om de zaakjes hier op aarde en daarna in de rest van het universum gecontroleerd te willen regelen. De mens te laten zweven op wolken van multidimensionele werkelijkheden, die in het aardse leven geen basis hebben, is een poging om de brug vanuit een eenzijdig geestelijke werkelijkheid te vernietigen. Daardoor een totale blindheid voor de werking van het eenzijdig aards en materie gerichte Kwaad tot stand te brengen.
De weerstandswerking van de tegenkrachten van het Kwaad, die de mens trachten te verleiden om zichzelf in de materiële of in de geestelijke wereld te verliezen, nodigen de mensheid op individueel niveau uit om daarmee nieuwe krachten in zichzelf aan te spreken. De werkzaamheid van het goede wil de mens inspireren om, bij het hervinden van een nieuw dynamisch evenwicht, beide bij elkaar te brengen. Door de verleidingen van het vervallen in eenzijdigheid te leren kennen, uiteindelijk te weerstaan en om te vormen tot nieuwe bewustzijnskwaliteiten, kan men dit bewerkstelligen. Daartoe heeft de mens als evenbeeld van het scheppend beginsel een bijzondere plaats binnen de schepping toebedeeld gekregen, als enig wezen op aarde met een mogelijkheid tot het ontwikkelen van zelfbewustzijn én de mogelijkheid gebruik te maken van een vrije wil. Die menselijke ontwikkeling is echter alleen mogelijk geworden, doordat de bewustzijnsontwikkeling van andere wezens op die van de mens is afgestemd. Dit mag erg arrogant klinken, de mens als centrum van een voortgaande ontwikkeling. Dat is het echter niet, als men leert inzien dat een onderlinge afhankelijkheid wezens van verschillende bewustzijnsniveaus juist met elkaar verbindt. Ook hier zijn het de onderlinge relaties en samenhangen die zingevend zijn.
Want de werkelijke waarheid
is niet de waarheid
maar de overwonnen dwaling.
En de ware werkelijkheid is
niet de werkelijkheid
maar de overwonnen illusie.
En de werkelijke reinheid is
niet de oorspronkelijke reinheid
maar de gelouterde onreinheid.
En het waarachtig goede is
niet het oorspronkelijk goede
maar het overwonnen boze.
Dat geldt voor het hele wereldal
ook voor de goden.
Want op de weg waarop het boze wordt omgevormd
kan zich iets ontwikkelen
wat oorspronkelijk niet in het goede aanwezig was.
Doordat God de tegenkrachten heeft geschapen
heeft Hij zichzelf gedwongen
Zijn diepste wezen op een nog andere wijze te openbaren
Wat Hij zonder hen niet had kunnen doen.
Friedrich Benesch (1907-1991) Duitse natuurwetenschapper, schrijver
Dienstbaarheid
In het boek ‘Inwijding’ van Elisabeth Haich, waarin zij haar spirituele ontwikkeling beschrijft door het contact met vorige levens, geeft zij in een heel mooi beeld weer hoe de onderlinge afhankelijkheid een wezenlijk bestanddeel vormt van onze menselijke bewustzijnsevolutie. In dat beeld beschrijft zij een situatie uit een vorig leven in het oude Egypte, waarin zij een belangrijk inwijdingsmoment beleefde. Zij bevond zich op een trappiramide en beklom de treden. Aanvankelijk ging dat zonder moeite, maar de treden werden steeds hoger en moeilijker te nemen. Op een gegeven moment bevond zij zich onderaan een trede die voor haar te hoog was om te kunnen beklimmen. Tezelfdertijd keek zij naar beneden en zag daar een medemens in dezelfde positie. Zonder te aarzelen reikte zij hem haar hand en hielp hem naar haar niveau. In deze dienstbaarheid beleefde zij haar inwijdingsmoment, doordat zij tegelijkertijd op de voor haar onneembare trede boven haar stond. Dit beeld is een uitdrukking van onvoorwaardelijke Liefde in een praktische vorm. Het laat zien hoe we voor onze verdere ontwikkeling elkaar nodig hebben. Men kan dit soort Liefde in het klein in het dagelijks leven heel gemakkelijk praktiseren, door zo nu en dan eens een helpende hand toe te steken naar iemand die dat nodig heeft.
De sleutel ligt in het donker
In de krochten van ons onderbewustzijn ligt de sleutel tot groei. De duistere schaduwen van het innerlijke licht dat in ieder van ons schijnt, wachten daar om in hun ware hoedanigheid (h)erkend en bevrijd te worden. Daardoor in het licht van ons bewustzijn te worden geplaatst. Met als doel het toenemend geïntegreerde Bewust Zijn. Door een innerlijk alchemistisch proces van het omvormen van het Kwade naar het Goede, vindt in onze tijd de geestelijke groei in bewustzijn plaats. Het bewust werken aan het lood van de aardse levenservaringen, deze tot het goud van geestelijk zelfinzicht om te vormen, is mijns inziens de opdracht voor de mens van deze tijd.
Vanuit dit perspectief gezien heeft het Kwade in onze ontwikkeling een plek en bestaansrecht. Het helpt ons innerlijke krachten te wekken, die zonder de werking van het Kwaad zouden blijven slapen. Innerlijke alchemie is de essentie van de tijd waarin wij leven. Men zou het leven op aarde als één groot alchemistisch laboratorium kunnen zien. De esoterische stroming van het Manicheïsme, dat in de derde eeuw na Christus in het vroegere Perzië ontstond, heeft als kernthema het omvormen van het Kwade tot het Goede.
“Het grote kernpunt in de manicheïsche leer is de opvatting over goed en kwaad: het kwade is even eeuwig als het goede en kent begin noch einde aangezien het kwade oorspronkelijk een bestanddeel van het goede was. Dit van oorsprong goede bestanddeel is tot het kwade verworden omdat het achtergebleven is in de normale evolutie; het kwade is aldus het goede dat ‘uit de tijd geraakt is’. Immers, op ieder ontwikkelingsniveau moet een element van het goede zich als het ware opofferen, afstand doen van zijn normale ontwikkelingsloop opdat er in de kosmos iets nieuws kan ontstaan; en omdat dit ‘zich opgeofferde goede’ vervolgens zijn activiteiten moet ontplooien op een niveau waaraan zijn natuur niet is aangepast, begint het hinderend te werken in het wereldbestel. Daarom zijn de manicheërs van oordeel dat het kwade een noodzakelijke bestaansvoorwaarde is voor de kosmische evolutie; zij zeggen dat het kwade moet worden begrepen vanuit zijn gemetamorfoseerde aard en dat het verlost moet worden, zodat het opnieuw verder mee kan werken in de stroom van de wereldontwikkeling.”
Deze opvatting binnen het Manicheïsme leidt tot een levenshouding van respect voor ‘Al Dat Is’ en een diep in de ziel verankerde barmhartigheid en mildheid. Twee wezenlijke zielskwaliteiten die ook in het oorspronkelijke Boeddhisme en Christendom sterk op de voorgrond staan. Ze zijn een uiting van de kosmische onvoorwaardelijke Liefde. Alleen met deze zielskwaliteiten kan men het Kwaad het hoofd – of liever gezegd het hart – bieden. Want in een wereld waar een toenemende zielsverharding aan het ontstaan is, kan deze alleen worden omgebogen door met mildheid en zachtheid het leven te benaderen. De Duitse dichter Christian Morgenstern zei het volgende over Goed en Kwaad:
“Houdt goed van het kwade”
Daar wij vanuit onze onbewust geprogrammeerde behoefte aan zekerheid en de angst om te falen c.q. afgewezen te worden, een bepaalde mate van gecontroleerde perfectie nastreven, hebben we onze eigen innerlijke gevangenis geschapen. Deze gevangenis wordt door onwetendheid, angst voor het eigen licht en de eigen kracht in stand gehouden. De moed te ontwikkelen om verantwoordelijkheid te nemen voor het persoonlijk handelen en de gevolgen daarvan voor anderen, daarmee een moreel onderscheidingsvermogen ontwikkelend, biedt een uitweg uit de zelf in stand gehouden gevangenschap. De sleutel voor het openen van de gevangenisdeur ligt dus in het duister van ieders onderbewuste. Wanneer de deur eenmaal geopend is, zal blijken dat zowel uiterlijk gerelateerde zekerheid als perfectie niet bestaan en dat het leven gebaseerd is op een voortdurende stroom van verandering.
Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zouden zijn.
Onze diepste angst betreft juist onze eindeloze kracht.
Niet de duisternis, maar het LICHT in ons is wat we het meeste vrezen.
We vragen onszelf af
“Wie zijn we dan wel om briljant, schitterend, begaafd of geweldig te zijn?”
Echter, waarom zou je dat niet zijn? Je bent een kind van God!
Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden.
Er wordt geen LICHT verspreid, als de mensen om je heen hun zekerheid
ontlenen aan jouw kleinheid.
We zijn allen voorbestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om het goddelijke dat in ons allen aanwezig is,
te manifesteren.
Het is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.
En als we ons LICHT laten schijnen, schept dat voor anderen
de mogelijkheid hetzelfde te doen.
Als we ons van onze diepste angst bevrijd hebben, zal onze aanwezigheid
alleen al anderen ook bevrijden.
Nelson Rolihlahla Mandela, Inauguratietoespraak 1994
Originele tekst van: Marianne Williamson
De boodschap voor de komende tijd is dus, om na het transformerende geworstel met de eigen onopgeloste sores, eens te kijken naar hoe je mensen in je directe omgeving op enigerlei wijze behulpzaam kunt zijn. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is, in het dagelijks leven je hoofd koel te houden en je hart warm.
Laat de Liefde groeien
Tot slot een mooie hierbij aansluitende song van Eric Clapton: Let it grow
Hou je hoofd koel en vooral je hart warm. — Arend Zeevat
Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen. Wereldbrand
