Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 2 jaar dictatuur + dag #307 nog [… ?] dagen naar de vrijheid.
Dat was vandaag de discussie, zie onderstaande meme. Daar is natuurlijk door de jaren al genoeg over geschreven. Alleen de nieuwe ontwikkelingen schijnen daar weer een ander licht op.
Door Eric Sammons: Internet Anonymity: The Good, the Bad, and the Ugly | 02-07-2021
Internet Anonimiteit: Het goede, het slechte en het lelijke
Kunt u zich een internet voorstellen waar anonimiteit niet was toegestaan? Waar een of andere technische vooruitgang het zo maakte dat als je iets online zette, iedereen precies wist wie het geplaatst had? Edward Snowden wel, en dat beangstigt hem.
Snowden betoogt dat anonimiteit het fundament is van een vrij internet, en vreest dat in onze cancelcultuur iedereen een doelwit zou zijn, wat een verstikkend effect zou hebben:
“De gedwongen identiteit van online en offline levens, en de permanentie van het internet record, voorspellen weinig vergeving, en raden alle genade af. Technologische alwetendheid en het gemak van toegankelijkheid bevorderen een klimaat van censuur dat zich in de zogenaamde vrije wereld manifesteert als zelfcensuur: mensen zijn bang om te spreken en dus spreken ze de woorden van de partij… of mensen zijn bang om te spreken en dus spreken ze helemaal geen woorden…”.
Snowden brengt geldige punten naar voren, en met de opkomst van de onderdrukkende Big Tech is het waar dat alles wat we op het internet schrijven tegen ons gebruikt zal worden. Maar ik geef toe dat ik niet zo enthousiast ben over internet anonimiteit als Snowden. Hoewel het duidelijk is dat er goede en geldige redenen zijn om achter een pseudoniem te schrijven (denk: klokkenluiders, mensen in onderdrukkende regimes, enz.), heeft het ook zijn slechte en zelfs lelijke kanten.
Legitieme redenen
Nogmaals, voor alle duidelijkheid, ik ben niet tegen het gebruik van een pseudoniem online. Uiteraard zijn er situaties waarin het dom zou zijn om je echte naam te gebruiken; denk bijvoorbeeld aan de journalist die in China woont en verslag uitbrengt over de totalitaire regering
En het hoeft niet eens zo’n ernstige reden te zijn om anoniem te blijven. Als je bijvoorbeeld op een socialemediaplatform als Twitter wilt zijn om gewoon te lezen wat anderen zeggen, hoef je niet dringend je eigen naam te gebruiken. Als u alleen een account wilt om de families van uw kinderen te volgen, is het ook niet nodig om uw echte naam te gebruiken.
Er zijn ook situaties waarin het persoonlijk gevaarlijk kan zijn om met je echte naam online te gaan. Misschien heb je een gewelddadige ex-man, of een andere slechte situatie. Het is verstandig om heel voorzichtig te zijn met wat je online zet.
En in het algemeen is privacy belangrijk, en dus kan het niet gebruiken van je echte naam helpen om tenminste een beetje van die privacy te behouden (maar laat je niet misleiden door te denken dat Big Tech niet weet dat jij het bent die post).
De kracht van uw naam
Maar hoewel er legitieme redenen kunnen zijn om je identiteit te verbergen, heeft het gebruik van een pseudoniem online gevolgen. Je moet niet verwachten dat anderen evenveel naar je luisteren als iemand die zijn echte naam gebruikt. Wanneer u uw naam achter iets zet, heeft dat meer gewicht – u bent bereid uw reputatie ervoor op het spel te zetten. Je loopt ook het risico om publiekelijk ongelijk te krijgen, inclusief mensen die weten dat jij het bent die ongelijk heeft. Je naam geeft meer ernst aan je woorden.
Vooral op het gebied van evangelisatie is het gebruik van je echte naam essentieel. Waarom zou iemand luisteren naar je gepassioneerde woorden tegen abortus, bijvoorbeeld, als ze niet eens weten wie je bent? Misschien maak je het argument alleen maar om een online gevecht te beginnen – er is geen manier voor anderen om te weten wat je werkelijk gelooft. Het is naïef om te denken dat mensen alleen naar de woorden van het betoog luisteren; ze willen ook de persoon achter die woorden kennen.
Lelijke anonimiteit
Behalve de kracht van het gebruik van je eigen naam, heeft anonimiteit ook nadelen. Zoals ik onlangs schreef voor Crisis Magazine, kweekt anonimiteit vaak giftigheid:
“Het internet is fundamenteel een pseudoniem medium. Zelfs iemand als ik die zijn echte naam en foto gebruikt op sociale media is nog steeds een beetje pseudoniem voor anderen online. Wat weet je immers echt over iemand die je alleen op internet hebt ontmoet? En natuurlijk komt het meest venijnige commentaar meestal van degenen die zichzelf echt onbekend maken door een valse naam en avatar te gebruiken. Dat gevoel van anonimiteit kweekt toxiciteit.”
We hebben het allemaal wel eens meegemaakt: je post iets onschuldigs en als antwoord krijg je een commentaar dat zo overdreven is in zijn aanval dat je je even afvraagt of een mens het echt gezegd kan hebben. Dan merk je al snel dat de persoon die het commentaar gaf een pseudoniem gebruikt. Natuurlijk. Het is immers hoogst onwaarschijnlijk dat deze zelfde persoon dit ooit onder zijn echte naam zou zeggen, laat staan persoonlijk. De mantel van de anonimiteit verwijdert het menselijke element en maakt van elke uitwisseling een te winnen strijd.
We zijn gemaakt om met anderen om te gaan; het zit in ons wezen: “Het is niet goed dat de mens alleen is” (Gen. 2:18). Toch is die interactie grotendeels ontworpen om echt interpersoonlijk te zijn: we lezen elkaars lichaamstaal veel meer dan we beseffen.
Alle internetinteracties nemen dat weg, maar anonieme interacties doen dat exponentieel. Hoe moet ik reageren als “DeusVult123” me vertelt dat ik een Marxist ben? Wat moet ik denken als “BLMforLife” me ervan beschuldigt een racist te zijn? Het is een verspilde interactie die nergens toe dient.
Streven naar het echte
Uiteindelijk schieten alle internetinteracties tekort ten opzichte van echte, interpersoonlijke – en persoonlijke – interacties. Maar door onze echte namen te gebruiken wanneer we een echt gesprek (of argument) willen voeren, zetten we tenminste een stap in de goede richting.
Ik roep niet op tot het einde van internet anonimiteit; het heeft zijn nut. Maar ik roep mensen die iets willen uitdragen op om te beseffen dat hun woorden veel meer kracht hebben als ze bij hun naam worden genoemd, en dat dit ook kan voorkomen dat ze vervallen in sommige van de meer giftige vormen van online discours.
Bericht delen: Bericht delen op je eigen website of blog.
Graag, zo werkt het, …
Mijn oude protestliedje uit 2010 maar eigenlijk voor -NU- geschreven:
Hope Comes In The Dark – River Zydeco Band feat Me Myself and I
Bij elke website zou je bij het eerste bezoek moeten kijken wie de schrijver is en wat hem motiveert om dit te doen, mag ik je uitnodigen om even te kijken met wie je te maken hebt, of je een klik hebt met mij. Uitzoeken of je dezelfde visie hebt? – Over mij: Statement, visie en doel
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
