Bron artikel ZeroHedge: Here’s What A Criminology Professor Learned By Studying Every Mass Shooting Since 1966
Door: Tyler Durden | 06-08-2019
De massale schietpartijen van afgelopen weekend in El Paso en Dayton (na de verwoesting in Gilroy het weekend ervoor) leidden tot de gebruikelijke lawine zonder bewijs van politieke statements, en beschuldigingen ‘van de andere zijde’ van alle ellende in de wereld.
“Did George Bush ever condemn President Obama after Sandy Hook. President Obama had 32 mass shootings during his reign. Not many people said Obama is out of Control. Mass shootings were happening before the President even thought about running for Pres.” @kilmeade @foxandfriends
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) August 6, 2019
De satirische interpretatie van Babylon Bee vatte de dingen perfect samen:
Een uitvoerige nieuwe studie van de CDC onthult dat de belangrijkste oorzaak van wapengeweld in Amerika je politieke tegenstanders is. Onderzoekers keken naar een aantal mogelijke oorzaken van wapengeweld, zoals geestelijke gezondheid, gezinssituatie, culturele verschuivingen, wapenwetten, rapmuziek, videogames, suikerconsumptie en de werkelijke schutter, maar over het algemeen de belangrijkste oorzaak van wapengeweld was wat de meesten al vermoedden. De fout ligt bij degenen met wie u het politiek niet eens bent.
Maar, zoals Jillian Peters en James Densley in een LA Times schrijven, in plaats van de schuld te verdelen op basis van het verhaal dat wordt gepusht, kan het analyseren en begrijpen van gegevens over wie dergelijke massamoorden pleegt, helpen voorkomen dat meer levens verloren gaan.
Twee jaar lang hebben we de levensgeschiedenis van massa-shooters in de Verenigde Staten bestudeerd voor een project gefinancierd door het National Institute of Justice, de onderzoekstak van het Amerikaanse ministerie van Justitie. We hebben een database gebouwd die dateert uit 1966 van elke massale schietpartij die vier of meer mensen op een openbare plaats en elk schietincident op scholen, werkplekken en erediensten sinds 1999 heeft neergeschoten en gedood. We hebben gedetineerde gevangenen en hun families, schietende overlevenden en first responders. We hebben media en sociale media, manifesten, zelfmoordnotities, transcripties van onderzoeken en medische dossiers gelezen.
Ons doel was om nieuwe, gegevens gestuurde paden te vinden om dergelijke aanslagen te voorkomen. Hoewel we niet hebben vastgesteld dat massa-shooters allemaal hetzelfde zijn, onthullen onze gegevens vier overeenkomsten tussen de daders van bijna alle massa-shoots die we hebben bestudeerd.
- Ten eerste ondervond de overgrote meerderheid van de massa-shooters in onze studie vroegschoolse trauma’s en blootstelling aan geweld op jonge leeftijd. De aard van hun blootstelling omvat zelfmoord door ouders, fysiek of seksueel misbruik, verwaarlozing, huiselijk geweld en / of ernstig pesten. Het trauma was vaak een voorloper van geestelijke gezondheidsproblemen, waaronder depressie, angst, gedachtestoornissen of suïcidaliteit.
- Ten tweede had vrijwel elke massa-shooter die we bestudeerden een herkenbaar crisispunt bereikt in de weken of maanden voorafgaand aan de schietpartij. Ze waren vaak boos en moedeloos geworden vanwege een specifieke klacht. Voor shooters op de werkplek was vaak een verandering in taakstatus de oorzaak. Voor shooters in andere contexten speelde relatie afwijzing of verlies vaak een rol. Dergelijke crises werden in veel gevallen aan anderen gecommuniceerd via een duidelijke gedragsverandering, een uiting van zelfmoordgedachten of -plannen of specifieke bedreigingen met geweld.
- Ten derde hadden de meeste shooters de acties van andere shooters bestudeerd en validatie gezocht voor hun motieven. Mensen in crisis hebben altijd bestaan. Maar in het tijdperk van 24-uurs nieuws en sociale media, zijn er scripts om die belofte, bekendheid in de dood te volgen. Maatschappelijke angst en fascinatie voor massale schietpartijen drijft deels de motivatie om ze te plegen. Daarom hebben massale schietpartijen de neiging om in clusters te komen, zoals we de afgelopen week hebben gezien. Ze zijn sociaal besmettelijk. Daders bestuderen andere daders en modelleren hun acties na eerdere schietpartijen. Velen zijn online geradicaliseerd in hun zoektocht naar validatie van anderen dat hun wil tot moord gerechtvaardigd is.
- Ten vierde hadden de schutters allemaal de middelen om hun plannen uit te voeren. Als iemand eenmaal besluit dat het leven niet langer de moeite waard is om te leven en dat het vermoorden van anderen een behoorlijke wraak zou zijn, staan alleen middelen en kansen een nieuwe massa schietpartij in de weg. Is een geschikte schietlocatie toegankelijk? Kan de zogenaamde schutter vuurwapens verkrijgen? Volgens onze gegevens hebben daders in 80% van de schietpartijen op school wapens van familieleden gekregen. Werkplaats schutters hadden de neiging om pistolen te gebruiken die ze legaal bezaten. Andere publieke shooters waren eerder geneigd ze illegaal te verwerven.
Dus wat vertellen deze overeenkomsten ons over hoe we toekomstige schietpartijen kunnen voorkomen?
Eén stap moet zijn om potentiële schutters de middelen te ontnemen om hun plannen uit te voeren. Potentiële aanslag locaties kunnen minder toegankelijk worden gemaakt met zichtbare beveiligingsmaatregelen zoals metaaldetectors en politieagenten. En wapens moeten beter worden gecontroleerd, door leeftijdsbeperkingen, vergunningen om aankopen te doen, universele achtergrondcontroles, campagnes voor veilige opslag en red-flag-wetten – maatregelen die de toegang tot vuurwapens voor kwetsbare personen of mensen in crisis helpen beheersen.
Een andere stap is om te proberen het voor potentiële daders moeilijker te maken om validatie voor hun geplande acties te vinden. Mediacampagnes zoals #nonotoriety helpen hongerige daders van de zuurstof van publiciteit verhongeren, en technologiebedrijven worden in toenemende mate verantwoordelijk gehouden voor het faciliteren van massaal geweld. Maar we kunnen allemaal de verspreiding van massa-aanslagen vertragen door te veranderen hoe we gewelddadige inhoud consumeren, produceren en verspreiden op media en sociale media. Houd niet van gewelddadige inhoud of deel deze niet. Lees of deel geen manifesten van moordenaars en andere haat content die op internet zijn geplaatst. We moeten ook onze huidige benaderingen bestuderen. Helpen bijvoorbeeld afsluiting en actieve schietoefeningen kinderen om zich voor te bereiden op de ergste of geven potentiële schutters het script voor massaal geweld door het te normaliseren of te repeteren?
We moeten ook als samenleving proactiever zijn. De meeste massale publieke shooters zijn suïcidaal en hun crises zijn vaak goed bekend bij anderen voordat de schietpartij plaatsvindt. De grote meerderheid van massa-shooters lekken van tevoren hun plannen. Mensen die iets zien of voelen dat verkeerd is, kunnen echter niet altijd iets tegen iemand zeggen vanwege de afwezigheid van duidelijke rapportering protocollen of angst voor overreactie en een persoon ten onrechte bestempelen als een potentiële bedreiging. Proactieve geweldpreventie begint met scholen, hogescholen, kerken en werkgevers die gesprekken voeren over geestelijke gezondheid en systemen opzetten om individuen in crisis te identificeren, zorgen te melden en contact op te nemen – niet met strafmaatregelen, maar met middelen en langdurige interventies. Iedereen moet worden getraind om de tekenen van een crisis te herkennen.
- Hashtag: #nonotoriety richtlijn voor de media
- ZEG NIET DE NAAM VAN DE KILLER.
- TOON HET GEZICHT VAN DE KILLER NIET.
- GEEF HEM NIET DE PUBLICITEIT DIE ZIJ HEEFT GEZOCHT AAN DE GRAVEN VAN ZIJN SLACHTOFFERS.
- EER DE SLACHTOFFERS. NOEM HEM “HET MONSTER” OF “DE MOORDENAAR”.
Proactiviteit moet zich ook uitstrekken tot de trauma’s in het vroege leven die veel massa-shooters gemeen hebben. Die vroege blootstellingen aan geweld moeten worden aangepakt wanneer ze gebeuren met gemakkelijke toegang tot sociale voorzieningen en hoogwaardige, betaalbare geestelijke gezondheidszorg in de gemeenschap. Schooladviseurs en maatschappelijk werkers, welzijnsprogramma’s voor werknemers, projecten die veerkracht en sociaal emotioneel leren leren, en beleid en praktijken die het stigma rond geestesziekten verminderen, zullen niet alleen helpen bij het voorkomen van massale schietpartijen, maar zullen ook helpen het sociale en emotionele succes van iedereen te bevorderen Amerikanen.
Onze gegevens laten zien dat massa-shooters veel gemeen hebben. In plaats van alleen maar te repeteren voor het onvermijdelijke, moeten we die gegevens gebruiken om effectieve preventiestrategieën aan te sturen.
Misschien moeten wannabe-politici zoals Beto O’Rourke hun ‘Trump is Hitler’ opmerkingen en beschuldigen inslikken en zich concentreren op de echte problemen waarmee Amerikanen worden geconfronteerd.
Noot: Een deel van de aanslagen zijn bewust opgezette zogenaamde valse vlag aanslagen. Let wel, echte slachtoffers, echte moorden maar wel met crisis acteurs als ‘getuigen’ en nep slachtoffers voor het bereiken van vooraf bepaalde politieke doelen zoals met aanslagen in de VS, totaal wapenverbod. Er zijn echter ook ‘aanslagen die uitgevoerd worden met kopieer gedrag die echter eveneens goed uitkomen in het straatje van de Deep State. Bij overdreven aandacht van de media en vooral overdreven aandacht voor de doelstelling “Prive wapenbezit verbieden”, weet je al gelijk hoe de vork in de steel zit.
– HM
Nu je toch hier bent …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
