Henk Trentelman…
De naam van deze man leerden wij in het jaar 2008 kennen. Hij was op dat moment bezig een boek te schrijven en de inhoud daarvan trok mij al voordat het uitgegeven was. Het verhaal ging dat hij al in 1996 van zijn oncoloog te horen had gekregen dat, als hij geen chemotherapie wilde ondergaan zoals werd geadviseerd, hij zeker binnen zes maanden horizontaal het ziekenhuis zou verlaten! Dood dus! Dat was de voorspelling van zijn arts. Alleen…
Henk had al de nodige ervaring opgedaan door het verlies van diverse familieleden na chemotherapie en bestraling. Zijn vader, moeder, broer en zus is hij op die manier verloren. Dat zou zijn voorland zijn, was zijn gedachte en daar paste hij voor!
Wat dan?
Alle reguliere artsen die denken, zelfs ‘zeker weten’… dat Chemo en bestraling de enige methodes zijn om kanker te overleven, verklaren een ieder voor ‘gek’ die toch een andere weg kiest. Maar Henk koos een andere weg, zijn eigen weg! Dit verhaal trok mij aan.
Waarom?
Als je zelf niets met kanker te maken hebt, lees je toch dergelijke boeken niet?
Dat is de mening van zeker 80% van onze landgenoten.
Wat je niet leest is er niet; wat niet weet wat niet deert!
Waar je niets over weet, daar loop je niet over na te denken, met als gevolg… Een ieder die geconfronteerd wordt met kanker – en dat zijn er tegenwoordig nogal wat – laten zich direct overdonderen door de ‘mening’ van de arts! Men schiet in de angst…
Terwijl kanker GEEN ziekte is maar een overlevingsmechanisme!
Henk wist dat en sloeg de weg in die past bij dit proces. Zijn weg, want vanuit de reguliere sector kreeg hij geen bijval!
Waarom mijn interesse in Henk en zijn ziekte?
Het boek dat Henk had geschreven kwam uit in november 2008.
‘Chemo?… Of kan ik zelf kiezen?’
Het moment dat wij dit kochten herinner ik me nog als de dag van gister. Dat weekend ben ik het ook direct gaan lezen. Toen ik zelf negen jaar oud was verloor ik mijn opa aan maagkanker. Dat was mijn eerste kennismaking met kanker. Als meisje van negen stort gelijk alles in als dat gebeurt en daar dit mijn opa betrof, op wie ik zeer gesteld was, kun je spreken van een zeer ingrijpende gebeurtenis. In de loop van de jaren kregen meer familieleden deze ‘ziekte’, zo ook de zoon van mijn opa, mijn moeders broer, die overleed op 49-jarige leeftijd, toen ik net een paar weken 21 was. Kanker… wat een rotwoord!!!
‘Gemeen, oneerlijk’, waren allemaal gevoelens die toen speelden.
Deze ervaringen, in combinatie met het verhaal van Henk dat hij juist tegen alle adviezen in zijn eigen weg was gegaan, maakten mij nieuwsgierig genoeg om zijn boek te kopen!
Het voelde als een soort ‘schat’
Dat boek voelde als een soort ‘schat’… iets bijzonders! Wel… dat het bijzonder was en tot bijzondere gebeurtenissen zou leiden, bleek al snel! De zondag na de aankoop van dit boek regende het… die sfeer is mij ook helder bijgebleven. Terwijl ik las viel ik van de ene verbazing in de andere… ik was namelijk al alert ten aanzien van het HPV-vaccin voor meisjes vanaf 12 jaar. Daar had ik al veel informatie over ontdekt. Wat las ik in het tweede hoofdstuk van het boek? Exact! Mijn gevoelens… en die waren al niet positief! Dit hoofdstuk was een totale bevestiging van eerder opgedane kennis. Vaccinaties konden ook kanker veroorzaken! Het boek bevatte veel meer informatie waarvan ik echt het idee had… DAT moet heel Nederland even weten!
Neem nu het hoofdstuk over het milieu. De boeren die de mest injecteren; verplicht gesteld door de Overheid! Wat is het gevolg? Blauwzuurgas in de grond gespoten, wat de celstructuur verandert van de plantengroei. Wormen gaan dood en de natuurlijke kringloop is hopeloos verstoord. Als de celstructuur van de planten verandert wil dat zeggen dat dit het gras betreft; dus de dieren die dit eten krijgen dat in hun lichaam, wij eten dieren dan weer in de vorm van een stuk vlees!
Wat te denken van onze groente?
Alles heeft, hoe dan ook, verband met elkaar, meer dan menigeen nu in de gaten heeft! De kringloop naar kanker is een feit! Zo bevatte dit boek zoveel informatie waarvan ik dacht… DAT moet echt iedereen weten!
‘Even’ Nederland inlichten!
Als je een boek gelezen hebt met een inhoud als dat van Henk dan wil je dat aan iedereen vertellen! Aan je buurvrouw, je familie aan… gewoon aan allen! Dus ik dacht: ‘Dat doen we even’…
Zo gebeurde het dat ik diverse media ging mailen.
Een mail met een toelichting waarom het boek van Henk zeker in de belangstelling moest komen. Deze mails gingen naar kranten, zowel landelijk en regionaal. Naar de media, radio en televisie. Damesbladen, gezondheidsbladen, alles wat maar een mailadres had kreeg deze mail. Zo bedacht ik dat niemand hier meer omheen kon! Dat dacht ik… Letterlijk gedacht! En… daar bleef het bij!
Totdat… de hoofdredacteur van ‘Alkmaar op zondag’ contact met mij zocht, een interview wilde.
Wie het kleine niet eert is het grote niet weert!
Alleen in de zondagskrant in onze regio, maar het was al iets. Dat kon ook weer opgepikt worden door andere kranten, zo dacht ik toen heel positief. Aan het eind van het interview wat overigens prettig verliep, beloofde de man dat hij het boek ging lezen, er een stuk over wilde schrijven en het daarna mij wilde laten lezen voor het in de krant kwam. Dat klonk goed en ik had een tevreden gevoel. Alleen… er kwam maar geen reactie en uiteindelijk toen ik navraag deed kreeg ik te horen dat de man wel degelijk het boek had gelezen en ook een stuk had geschreven… Maar… en het woord ‘maar’ betekent altijd iets negatiefs, een excuus; zo ook in dit geval want het geschreven stuk had de hoofdredacteur eerst naar de Afdeling Oncologie van het Medisch Centrum Alkmaar gestuurd! De rest laat zich raden… En… ik was op zijn zachtst gezegd een beetje boos, heel gewoon een beetje boos!
Wat een betonnen muren waar je constant tegenaan liep, tegenaan kletterde zelfs!!!
Toch was de inhoud van dusdanig belang dat ik het niet los kon laten. We kregen contact met Henk en de mensen die om hem heen stonden, zijn ‘Landelijke Werkgroep Welzijn Kankerpatiënten’. Zo gebeurde het dat we ook steeds meer informatie kregen over de gevolgen van het HPV-vaccin. De ontwikkelingen die in het buitenland al zo zichtbaar waren.
‘Van het een komt het ander’… is een bekende uitspraak.
Dat overkwam ons ook. We vielen van de ene informatie in de andere, wat er toe leidde dat we op 17 februari 2009 zijn begonnen met het vertellen over wat er nog meer kleeft aan het klakkeloos accepteren van het HPV-vaccin en dus alle vaccins! Door het boek van Henk ben ik in een wereld verzeild geraakt die ik voor het lezen van het boek niet voor mogelijk had gehouden! Daarna ging alles in een stroomversnelling en was het één een logisch gevolg van het andere. Tijdens elke lezing die wij geven vertellen we iets over Henk en de inhoud van zijn boek. Dat boek was het zaadje dat viel en tot ontkiemen kwam. Dat ene boek heeft mijn leven zo op zijn kop gezet, niet alleen dat van mij maar ook van mijn gezin en allen die uiteindelijk mee zijn gegaan in dit hele verhaal. Iets is altijd het gevolg van een gebeurtenis. Dit boek heeft de aanzet gegeven, te doen wat we heden ten dage nog steeds doen. Dan vertellen we ook steevast dat Henk via de weg die hij is gegaan, heeft bewezen dat het ook anders kan.
Want wat als hij naar zijn oncoloog had geluisterd?
Dan was de kans zeer groot dat hij hetzelfde pad had bewandeld als zijn familieleden. Is het ook niet opvallend dat velen die ‘luisteren’ naar de oncologen, je kunt misschien beter stellen: ‘door angst gedreven door oncologen’, na maximaal vijf jaar ook overleden zijn?
Wat zeggen we dan? Ach… zo sneu… Pietje of Marietje is na alles overwonnen te hebben uiteindelijk toch nog overleden aan een longontsteking! Zou die longontsteking niet het gevolg geweest kunnen zijn van het uitschakelen van het immuunsysteem door de allesverwoestende Chemo? Heeft iemand al eens bedacht dat Chemo, het mosterdgas uit de eerste en tweede wereldoorlog, juist die verwoestende werking heeft?
Henk begreep dat en wilde dit niet ondergaan!
Dank je wel Henk dat jij dit inzicht had!
Dank dat je de tijd hebt genomen het boek te schrijven. Wij weten dat je doel was dat nog meer mensen je boek gekocht zouden hebben. Wij weten ook dat velen de ogen sluiten voor deze materie, want…. Wat niet weet wat niet deert!!!
Waarom je druk maken over een ziekte die ‘eng’ is?
Jij wist beter en ging door; dank dat je dat ook met volle overgave deed!
Ruim 14 jaar mocht je langer leven dan de voorspelling van de oncoloog! Wie had nu de wijsheid in pacht? Wie stak zijn nek uit? Hoeveel bewijzen willen wij nog meer hebben dat de huidige farmacie het zo vaak bij het verkeerde eind heeft? Alleen… maar…, dat vindt de massa ‘normaal’ en mensen als Henk worden voor ‘gek’ versleten, maar vooralsnog heeft hij zich driedubbel bewezen!Ruim 14 jaar of 6 maanden…
Henk je verdient van mij het grootste boeket bloemen dat ik maar zou kunnen vasthouden! Eline en jullie kinderen: jullie kunnen vol trots terugkijken op dat wat is geweest en weet dat je de kracht krijgt door te gaan! Weet ook dat Henk door zijn boek meer heeft bereikt dan je op dit moment misschien kunt overzien! Therapievrijheid was een duidelijke boodschap van Henk met als doel dat een ieder zelf de keuze heeft zonder de opgelegde dwang van artsen, om dat te doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Wij zullen die therapievrijheid blijven ondersteunen.
