Respect voor deze burger journaliste die als geen ander ouderwets speurwerk verricht zich simpelweg verwonderend naar al die ogenschijnlijk losse verbanden die in een plaatje samengevat de puzzel meer zichtbaar maakt. Verwonder jezelf naar de uitkomst van het fake nieuws, …
13-08-2018 Meer dan 100 kranten spannen samen tegen de afkeuring van “Trumps vuile oorlog tegen de vrije pers”, dat kopte Zero Hedge vandaag. “We stellen voor om op 16 augustus een redactioneel artikel te publiceren over de gevaren van de aanval van de overheid op de pers en anderen te vragen om hun eigen artikelen op dezelfde datum te publiceren,” zei The Globe in zijn pitch tegen collega-media. Vanaf vandaag meldt CNN dat Marjorie Pritchard, de afgevaardigde editor voor redactionele artikelen van de Globe, zegt: “we hebben meer dan 100 publicaties ondertekend en ik verwacht dat dit aantal de komende dagen zal groeien.”
Bron Zero Hedge
Maar is dit niet “too little too late”, te weinig en te laat.
Het oude spreekwoord zegt immers vertrouwen komt te voet en vertrekt te paard. Steeds weer geven de polls aan dat het vertrouwen in de media niet veel lagere meer kan. 
Dat elke krant zijn eigen stukje mag / moet maken is al heel bijzonder op zichzelf, en …. zijn er nog voldoende “journalisten” die deze kennis machtig zijn na jarenlang de cntr C, cntr V toets gebruikt te hebben, de toetsen van Kopiëren [C] en Plakken [V]. De pers is namelijk al lang niet meer zo vrij als men ons graag doet geloven.
De VRIJE ONAFHANKELIJKE PERS is al in de zeventiger jaren ten grave gedragen.
“Vroeger keek ik trouw elke dag naar het journaal, ik las de krant en luisterde naar de radio. Ik dacht goed geïnformeerd te zijn en wist waar Abraham de mosterd haalde. Niets bleek echter minder waar. Ook ik was zwaar gehersenspoeld net als de meerderheid. Dat veranderde pas toen ik zelf actief op zoek kon via internet en boeken naar “ander” nieuws. Dat ondernieuws werd een rollercoaster ride die mijn leven totaal op zijn kop zette. Nu is het echter heel simpel geworden en ik stel mezelf steeds weer de simpele vraag; “Waarom”.
Zes joodse bedrijven beheren 96% van de westerse media
De kracht van leugens, bedrog en desinformatie als Amerikanen de prijs van collectieve domheid betalen.
“Je weet heel goed, en de domme Amerikanen weten net zo goed, dat we hun regering controleren, ongeacht wie er in het Witte Huis zit. Zie je, ik weet het en je weet dat geen enkele Amerikaanse president in staat is om ons uit te dagen, zelfs als we het ondenkbare doen. Wat kunnen zij (Amerikanen) met ons doen? We controleren het congres, we controleren de media, we controleren show biz, en we controleren alles in Amerika. In Amerika kun je kritiek hebben op God, maar je kunt geen kritiek uiten op Israël … “Israëlische woordvoerster, Tzipora Menache
Zo ziet de vrije pers er dus uit, …
Feiten van Jewish Media Control
Het grootste mediaconglomeraat van vandaag is Walt Disney Company, waarvan de voorzitter en CEO, Michael Eisner, een jood is. Het Disney-rijk, aangevoerd door een man beschreven door een media-analist als een “control freak”, omvat verschillende televisieproductiemaatschappijen (Walt Disney Television, Touchstone Television, Buena Vista Television), een eigen kabelnetwerk met 14 miljoen abonnees en twee video’s productiebedrijven. Wat betreft speelfilms, de Walt Disney Picture Group, onder leiding van Joe Roth (ook een jood), bevat Touchstone Pictures, Hollywood Pictures en Caravan Pictures. Disney is ook eigenaar van Miramax Films, gerund door de gebroeders Weinstein. Toen de Disney Company door de Gentile Disney-familie werd gerund voorafgaand aan de overname door Eisner in 1984, belichaamde het heilzame, gezinsamusement. Hoewel het bedrijf nog steeds de rechten op Snow White bezit, heeft het bedrijf zich onder Eisner uitgebreid in de productie van seks en geweld met afbeeldingen. Daarnaast heeft het 225 aangesloten stations in de Verenigde Staten en is het mede-eigenaar van verschillende Europese tv-bedrijven. De dochteronderneming van ABC, ESPN, staat onder leiding van president en CEO Steven Bornstein, een jood.
Deze onderneming heeft ook een controlerend aandeel in Lifetime Television en de kabelmaatschappijen van Arts & Entertainment Network. ABC Radio Network bezit elf AM en tien FM-stations, opnieuw in grote steden zoals New York, Washington, Los Angeles en heeft meer dan 3.400 filialen. Hoewel het in de eerste plaats een telecommunicatiebedrijf was, verdiende Capital Cities / ABC meer dan $ 1 miljard aan publicaties in 1994. Het bezit zeven dagbladen, Fairchild Publications, Chilton Publications en de Diversified Publishing Group. Time Warner, Inc, is de tweede van de internationale media leviathans.
De voorzitter van de raad van bestuur en CEO, Gerald Levin, is een jood. Time Warner’s dochteronderneming HBO is het grootste betaal televisie kabelnetwerk van het land. Warner Music is verreweg het grootste platenmaatschappij ter wereld, met 50 labels, waarvan de grootste Warner Brothers Records is onder leiding van Danny Goldberg. Stuart Hersch is president van Warnervision, de videoproductie-eenheid van Warner Music. Goldberg en Hersch zijn Joden. Warner Music was een vroege promotor van “gangsta rap.” Door zijn betrokkenheid bij Interscope Records, hielp het een genre populariseren waarvan de grafische teksten expliciet de Zwarten aansporen gewelddaden tegen Blanken te plegen. Naast kabel en muziek is Time Warner sterk betrokken bij de productie van speelfilms (Warner Brothers Studio) en het uitgeven. De publicatiedivisie van Time Warner (hoofdredacteur Norman Pearlstine, een jood) is de grootste tijdschriftuitgever in het land (Time, Sports Illustrated, People, Fortune).
Toen Ted Turner, een heiden, in 1985 een bod deed om CBS te kopen, ontstond er paniek in mediabestanden in de hele natie. Turner verdiende een fortuin met adverteren en had vervolgens een succesvol nieuw kabel televisienetwerk opgebouwd, CNN. Hoewel Turner een aantal Joden aan het werk had op sleutelposities bij CNN en nooit openbare functies had ingenomen die in strijd waren met Joodse belangen, was hij een man met een groot ego en een sterke persoonlijkheid en werd hij beschouwd door voorzitter William Paley (echte naam Palinsky, een Jood ) en de andere Joden bij CBS als onbeheersbaar: een los kanon dat zich in de toekomst misschien ooit tegen hen zal keren. Bovendien beschuldigde de joodse nieuwsman Daniel Schorr, die voor Turner had gewerkt, publiekelijk dat zijn voormalige baas een persoonlijke afkeer had voor joden.
Om het bod van Turner te blokkeren, hebben de leidinggevenden van het CBS het miljardair joodse theater, hotel, verzekering en sigarettenmagnaat Laurence Tisch uitgenodigd om een ’vriendelijke’ overname van het bedrijf te starten, en van 1986 tot 1995 was Tisch de voorzitter en CEO van CBS, waardoor elke dreiging van niet-joodse invloed daar. Latere pogingen van Turner om een groot netwerk te verwerven, zijn belemmerd door Levin’s Time Warner, die bijna 20 procent van de aandelen van CBS bezit en veto heeft over grote deals. Viacom, Inc, geleid door Sumner Redstone (geboren Murray Rothstein), een jood, is de derde grootste mega media-onderneming in het land, met een omzet van meer dan $ 10 miljard per jaar. Viacom, dat tv-programma’s produceert en distribueert voor de drie grootste netwerken, bezit 12 televisiestations en 12 radiostations. Het produceert speelfilms via Paramount Pictures, onder leiding van Jodin Sherry Lansing. De uitgeversafdeling omvat Prentice Hall, Simon & Schuster en Pocket Books.
Het distribueert video’s via meer dan 4.000 Blockbuster-winkels. De belangrijkste roem van Viacom is echter ’s werelds grootste leverancier van kabelprogrammering, via zijn Showtime, MTV, Nickelodeon en andere netwerken. Sinds 1989 hebben MTV en Nickelodeon steeds grotere aandelen van het jongere televisie kijkpubliek verworven. Met de top drie, en verreweg de grootste, mediabedrijven in de handen van de Joden, is het moeilijk te geloven dat zo’n overweldigende mate van controle tot stand kwam zonder een opzettelijke, gezamenlijke inspanning van hun kant.
Hoe zit het met de andere grote mediabedrijven?
Nummer vier op de lijst is Rupert Murdoch’s News Corporation, die eigenaar is van Fox Television en 20th Century Fox Films. Murdoch is een heiden, maar Peter Chermin, hoofd van Murdoch’s filmstudio en ook toezicht houdt op zijn tv-productie, is een jood. Nummer vijf is de Japanse Sony Corporation, waarvan de Amerikaanse dochteronderneming, Sony Corporation of America, wordt geleid door Michael Schulhof, een jood. Alan Levine, een andere Jood, leidt de Sony Pictures-divisie. De meeste televisie- en film productiebedrijven die niet het eigendom zijn van de grootste bedrijven, worden ook door joden gecontroleerd. New World Entertainment bijvoorbeeld, door één media-analist uitgeroepen tot ‘de première van onafhankelijke tv-programmaproducent in de Verenigde Staten’, is eigendom van Ronald Perelman, een jood. De bekendste van de kleinere mediabedrijven, Dreamworks SKG, is een strikt koosjere aangelegenheid.
Dream Works werd opgericht in 1994 te midden van een grote media-hype door de regisseur Mogol David Geffen, de voormalige Disney Pictures-voorzitter Jeffrey Katzenberg en filmregisseur Steven Spielberg, die alle drie joden zijn. Het bedrijf produceert films, animatiefilms, televisieprogramma’s en opgenomen muziek. Twee andere grote productiebedrijven, MCA en Universal Pictures, zijn beide eigendom van Seagram Company, Ltd. De president en CEO van Seagram, de drankgigant, is Edgar Bronfman Jr., tevens voorzitter van het World Jewish Congress. Het is bekend dat Joden de productie en distributie van films hebben gecontroleerd sinds het begin van de filmindustrie in de eerste decennia van de 20e eeuw.
Dit is vandaag nog steeds het geval. Films geproduceerd door slechts de vijf grootste filmbedrijven die hierboven zijn genoemd – Disney, Warner Brothers, Sony, Paramount (Viacom) en Universal (Seagram) – waren goed voor 74 procent van de totale kastickets in de eerste acht maanden van 1995 De grote drie in televisie-uitzendingen waren ABC, CBS en NBC. Met de consolidatie van de media-imperiums zijn deze drie niet langer onafhankelijke entiteiten. Hoewel ze onafhankelijk waren, werd elk door een jood gecontroleerd sinds haar oprichting: ABC door Leonard Goldenson, CBS eerst door William Paley en vervolgens door Lawrence Tisch, en NBC eerst door David Sarnoff en vervolgens door zijn zoon Robert. In periodes van verschillende decennia werden deze netwerken van boven naar beneden bemand met joden, en de essentiële joodse aard van netwerktelevisie veranderde niet toen de netwerken werden geabsorbeerd door andere bedrijven. De Joodse aanwezigheid in televisienieuws blijft bijzonder sterk. Zoals gezegd, ABC is onderdeel van Eisner’s Disney Company en de uitvoerende producenten van ABC’s nieuwsprogramma’s zijn allemaal Joden: Victor Neufeld (20-20), Bob Reichbloom (Good Morning America) en Rick Kaplan (World News Tonight). CBS is onlangs gekocht door Westinghouse Electric Corporation. Niettemin blijft de door Lawrence Tisch, Eric Ober, aangestelde president van CBS News en Ober een jood. Bij NBC, nu eigendom van General Electric, is NBC News-president Andrew Lack een jood, evenals uitvoerende producenten Jeff Zucker (Today), Jeff Gralnick (NBC Nightly News) en Neal Shapiro (Dateline).
The Print Media Na televisienieuws zijn dagbladen het meest invloedrijke informatiemedium in Amerika. Zestig miljoen van hen worden elke dag verkocht (en vermoedelijk gelezen). Deze miljoenen zijn verdeeld over zo’n 1.500 verschillende publicaties. Men zou kunnen concluderen dat het grote aantal verschillende kranten in heel Amerika een bescherming zou bieden tegen joodse controle en vervorming. Dit is echter niet het geval. Er is minder onafhankelijkheid, minder concurrentie en veel minder belangenbehartiging dan een toevallige waarnemer zou denken.
De dagen dat de meeste steden en zelfs steden verschillende onafhankelijke kranten hadden die werden gepubliceerd door lokale mensen die nauwe banden hebben met de gemeenschap, zijn verdwenen. Tegenwoordig zijn de meeste ‘lokale’ kranten eigendom van een vrij klein aantal grote bedrijven die worden gecontroleerd door leidinggevenden die honderden of duizenden kilometers verderop wonen en werken. Het is een feit dat slechts ongeveer 25 procent van de 1500 papieren kranten van het land onafhankelijk eigendom zijn; de rest behoort tot multi-krantenketens. Slechts een handvol is groot genoeg om onafhankelijk rapporterend personeel buiten hun eigen gemeenschap te houden; de rest is afhankelijk van deze paar voor al hun nationale en internationale nieuws. Het Newhouse-imperium van de joodse broers Samuel en Donald Newhouse biedt een voorbeeld van meer dan het gebrek aan echte concurrentie tussen de Amerikaanse dagbladen: het illustreert ook de onverzadigbare eetlust die Joden hebben getoond voor alle organen van opiniecontrole waarop ze hun greep konden vasthouden.
The Newhouses bezitten 26 dagbladen, waaronder enkele grote en belangrijke, zoals de Cleveland Plain Dealer, de Newark Star-Ledger en de New Orleans Times-Picayune; het grootste handelsregister van de natie, conglomeraat, Random House, met al zijn dochterondernemingen; Newhouse Broadcasting, bestaande uit 12 televisiezenders en 87 kabel-tv-systemen, waaronder enkele van de grootste kabelnetten van het land; de zondagssupplementen parade, met een oplage van meer dan 22 miljoen exemplaren per week; een twintigtal belangrijke tijdschriften, waaronder de New Yorker, Vogue, Madmoiselle, Glamour, Vanity Fair, Bride’s, Gentlemen’s Quarterly, Self, House & Garden en alle andere tijdschriften van de volledige Conde Nast-groep.
Dit Joodse media-imperium werd gesticht door wijlen Samuel Newhouse, een immigrant uit Rusland. Het schikken van zoveel kranten door de familie Newhouse werd in grote mate mogelijk gemaakt door het feit dat kranten niet worden ondersteund door hun abonnees, maar door hun adverteerders. Het is reclame-inkomsten – niet de kleine verandering die wordt verzameld door de lezers van een krant – die grotendeels het salaris van de redacteur betaalt en de winst van de eigenaar oplevert. Wanneer de grote adverteerders in een stad ervoor kiezen om de ene krant boven de andere te verkiezen met hun bedrijf, zal de favoriete krant floreren terwijl zijn concurrent sterft. Sinds het begin van de 20e eeuw, toen de Joodse handelsmacht in Amerika een dominante economische macht werd, is er een gestage toename van het aantal Amerikaanse kranten in Joodse handen, vergezeld van een gestage daling van het aantal concurrerende Gentile kranten – voornamelijk als gevolg van selectief advertentiebeleid van joodse handelaars. Bovendien zijn zelfs kranten die nog in heidense handen zijn en beheerd, zo sterk afhankelijk van Joodse reclame-inkomsten dat hun redactionele en nieuws rapportage beleid grotendeels wordt beperkt door Joodse sympathieën en antipathieën. Het geldt in de krantensector net als elders dat degene die de pijper betaalt het deuntje oproept.
Drie Joodse kranten
De onderdrukking van de concurrentie en de vestiging van lokale monopolies op de verspreiding van nieuws en opinie hebben de opkomst van de Joodse controle over de Amerikaanse kranten gekenmerkt. Het resulterende vermogen van de Joden om de pers te gebruiken als een ongehinderd instrument van het joodse beleid kon nauwelijks beter worden geïllustreerd dan door de voorbeelden van de drie meest prestigieuze en invloedrijke kranten van het land: de New York Times, de Wall Street Journal en de Washington Post . Deze drie, die de financiële en politieke hoofdsteden van Amerika domineren, zijn de kranten die de trends en de richtlijnen voor bijna alle anderen bepalen. Zij zijn degenen die beslissen wat nieuws is en wat niet, op nationaal en internationaal niveau. Zij zijn afkomstig van het nieuws; de anderen kopiëren het alleen en alle drie de kranten zijn in Joodse handen. The New York Times werd in 1851 opgericht door twee heidenen, Henry Raymond en George Jones. Na hun dood werd het in 1896 gekocht van het landgoed van Jones door een rijke Joodse uitgever, Adolph Ochs. Zijn achterkleinzoon, Arthur Ochs Sulzberger, Jr., is de huidige uitgever en CEO van het papier. De uitvoerend redacteur is Max Frankel en de hoofdredacteur is Joseph Lelyveld.
Beide zijn ook joden. De Sulzberger-familie bezit ook, via de New York Times Co., 33 andere kranten, waaronder de Boston Globe; twaalf tijdschriften, waaronder McCall’s en Family Circle met circulaties van elk meer dan 5 miljoen; zeven radio- en tv-uitzendstations; een kabel-tv-systeem; en drie boekenuitgevers. De New York Times News Service zendt nieuwsverhalen, functies en foto’s van de New York Times per draad naar 506 andere kranten, persbureaus en tijdschriften. Van vergelijkbaar nationaal belang is de Washington Post, die, door zijn “lekken” bij alle overheidsinstanties in Washington te vestigen, een inside-track heeft op nieuws waarbij de federale overheid betrokken is.
De Washington Post had, net als de New York Times, een niet-joodse oorsprong. Het werd in 1877 opgericht door Stilson Hutchins, bij hem gekocht in 1905 door John McLean, en later geërfd door Edward McLean. In juni 1933 werd de krant echter op het hoogtepunt van de Grote Depressie failliet verklaard. Het werd gekocht op een faillissementsveiling door Eugene Meyer, een Joodse financier. De Washington Post wordt nu geleid door Katherine Meyer Graham, de dochter van Eugene Meyer. Zij is de belangrijkste aandeelhouder en de bestuursvoorzitter van de Washington Post Co.
In 1979 benoemde ze haar zoon Donald uitgever van de krant. Hij heeft nu ook de functie van president en CEO van de Washington Post Co. The Washington Post Co. heeft een aantal andere mediabedrijven in kranten, televisie en tijdschriften, met name het nummer twee-wekelijkse nieuwsmagazine van de natie, Newsweek. The Wall Street Journal, dat elke weekdag 1,8 miljoen exemplaren verkoopt, is het grootste dagblad in de Verenigde Staten. Het is eigendom van Dow Jones & Company, Inc., een New Yorkse onderneming die ook 24 andere dagbladen en de wekelijkse financiële tabloid Barron’s publiceert, onder andere. De voorzitter en CEO van Dow Jones is Peter Kann, die een jood is. Kann bekleedt ook de functie van voorzitter en uitgever van de Wall Street Journal. De meeste andere grote kranten in New York zijn in geen betere handen dan de New York Times en de Wall Street Journal. Het New York Daily News is eigendom van de Joodse vastgoedontwikkelaar Mortimer B. Zuckerman. The Village Voice is het persoonlijke eigendom van Leonard Stern, de miljardair-joodse eigenaar van het dierenwinkelbedrijf Hartz Mountain.
Andere massamedia
Het verhaal is vrijwel hetzelfde voor andere media als voor televisie, radio en kranten. Overweeg bijvoorbeeld nieuwsmagazines. Er zijn slechts drie van elke notitie gepubliceerd in de Verenigde Staten: Time, Newsweek en U.S. News and World Report. De tijd, met een wekelijkse oplage van 4,1 miljoen, wordt gepubliceerd door een susidiary van Time Warner Communications. De CEO van Time Warner Communications, zoals hierboven vermeld, is Gerald Levin, een Jood. Newsweek, zoals hierboven vermeld, wordt uitgegeven door de Washington Post Company, onder de jodin Katherine Meyer Graham.
De wekelijkse oplage is 3,2 miljoen. US News & World Report, met een wekelijkse oplage van 2,3 miljoen, is eigendom van en wordt uitgegeven door Mortimer Hartsuiker, een Jood. Zuckerman is ook eigenaar van de tabloidkrant Atlantic Monthly en New York, de Daily News, het op zes na grootste papier van het land. Onder de gigantische conglomeraten van boekenuitgaven is de situatie ook Joods. Drie van de zes grootste uitgevers van boeken in de VS, volgens Weekly van Publisher, zijn eigendom van of worden gecontroleerd door Joden. De drie zijn de eerste plaats Random House (met zijn vele dochterondernemingen, waaronder Crown Publishing Group), de derde plaats Simon & Schuster, en de zesde plaats Time Warner Trade Group (inclusief Warner Books en Little, Brown). Een andere uitgever van bijzondere betekenis is Western Publishing. Hoewel het slechts 13de van alle uitgevers in de VS is, staat het op de eerste plaats onder uitgevers van kinderboeken, met meer dan 50 procent van de markt. De voorzitter en CEO is Richard Snyder, een jood, die net Richard Bernstein, ook een jood, heeft vervangen.
Het effect van Joodse controle op de media
Dit zijn de feiten van de controle van Joodse media in Amerika. Iedereen die enkele uren in een grote bibliotheek wil doorbrengen, kan ze nauwkeurigheid controleren. Ik hoop dat deze feiten je op zijn minst storen. Moet een minderheid zo’n ontzagwekkende kracht krijgen? Dat zou je zeker, niet moeten toestaan , een volk te overtuigingen, zoals uitgedrukt in de Talmoed, om te bepalen wat we gaan lezen of bekijken, heeft deze kleine minderheid de kracht om onze geest te vormen naar hun eigen Talmudische interesses, belangen die zoals we hebben aangetoond staan lijnrecht tegenover de belangen van onze mensen. Door de Joden toe te staan onze nieuws- en entertainment media te controleren, doen we meer dan alleen maar een beslissende invloed op ons politieke systeem en virtuele controle over onze regering; we geven ze ook controle over de geest en de ziel van onze kinderen, wiens opvattingen en ideeën meer worden bepaald door de joodse televisie en joodse films dan door hun ouders, hun scholen of enige andere invloed.
“Het is niet de verborgen hand, het is de gespierde arm die die hand hanteert”.
Hoewel waar, is gewoon het voor de hand liggende. De hand, de arm, het is allemaal verbonden met de geest die de hand stuurt en er zijn veel handen die de snaren in sympathie houden. Maar waar het om gaat zijn de massa’s die het controleert, dat is de ware machtscontrole, om intelligente menselijke wezens geesteloos te maken door stealth te gebruiken door zaken, leefregels en voorwaarden allemaal door het motief van geld.
Noot: Dat dit zorgvuldig opgebouwde netwerk van Joodse controle nu in slechts anderhalf jaar aan het wankelen is gezet door ene meneer Trump geeft hoop voor de toekomst. Dat de Q beweging nu in staat is gesteld zich te verenigen als ware het een prive gerunde CIA organisatie heeft de burgers macht gegeven. Dat de media de geest weer terug in de fles proberen te krijgen is een zinloze actie. Het internet is niet meet in-te-dammen door alle ongewenste nieuws van de sociale media te verbannen. We weten elkaar al wel te vinden en de RSS feed maakt dat we het nieuws, het echte nieuws volautomatisch kunnen volgen. De toekomst zal ongetwijfeld nog een laatste moord en doodslag valse vlag aanslag te zien geven. Maar het is te weinig en te laat voor de oude machthebbers. Niets voor niets bewaard “Q” Israel voor het allerlaatst, het hoofdgerecht.
