Week 06 2019 zat ik weer eens te luisteren (ik had niets beters te doen in de auto) naar onze nep nieuws zender BNR Nieuws Radio – “Ask Me Anything” Waarbij de vraag werd gesteld; “Heeft demonstreren nog wel zin ?” Het antwoord op deze vraag mag je zelf verzinnen uit het onderstaande artikel, …
Het is voor mij echter wel duidelijk WAAROM men deze vraag stelde. Het Gele Vestjes gevaar mag niet naar Nederland komen in de mate die het heeft aangenomen in Frankrijk. Vandaar de matige berichtgeving of het totaal ontbreken daarvan. Zoals het buitensporige politie geweld dat niet past in geen enkel land tegen ongewapende burgers, en dat nu in Europa. BNR scoorde wat mij betreft weer een – 10 cijfer.
Bron artikel Off Guardian: 10 reasons the Gilets Jaunes are the real deal
Door: David Studdert
- Ze spreken niet in abstracties / idealismen:
abstractie is de taal van macht, hiërarchie en representatie. Abstractie en het gebruik ervan in een politieke context verenigen alle regimes, zij zijn communistisch, nazi of neoliberaal. De Gilets zijn niet van deze school. Hun eisen zijn eenvoudig, concreet: lagere tolheffingen, een verbod op plastic flessen, een stop op gedwongen opnames van persoonlijke bankrekeningen, een einde aan geplande veroudering van consumptiegoederen om maar een paar te noemen. Wat deze eisen verkondigen, is een wereldbeeld dat is gebaseerd op het directe leven van mensen. De Gilets Jaunes zeggen dingen als:
Ik kan alleen nog wat aanmodderen in mijn leven, ik werk een 2 uur dagdeel dat geeft me een klein salaris van 240 euro als supplement CAF! (Caisse d’allocations familiales / De Franse sociale zekerheid)
En Macron zegt het zo;
Ik heb altijd de dimensie van verticaliteit aangenomen, van transcendentie, maar tegelijkertijd moet het verankerd zijn in volledige immanentie, materialiteit. “
2. De mainstream media blackout:
Het is nodig om naar de websites van Gilets te gaan om getuige te zijn van het feit dat het geweld wordt afgemeten aan de gele vesten. Verschijnt een van deze getuigenissen in de reguliere media? Het gerucht doet de ronde dat er een waarschuwing in Groot-Brittannië is uitgevaardigd die elke positieve vermelding van de gele vesten verbiedt. In Frankrijk is het hetzelfde. Grote menigten in bijna elke grote stad worden nauwelijks gemeld, grieven worden nooit besproken. Veel kleurrevoluties worden opgevoerd door de MSM, vooral voor het publiek in West-Europa en de ‘eerste wereld’, zoals het huidige geval van Venezuela illustreert. In plaats van dit revolutie-schijnbeeld, is de confrontatie met de Gilets Jaunes een black-out. Trek je eigen conclusie
3. De rode sjaals: op zichzelf zijn ze van weinig belang,
Hun aantallen waren overdreven en omdat ze een huur beweging zijn, en hebben ze geen uithoudingsvermogen. Op een dieper niveau vormt het uiterlijk van de rode sjaals echter een zeer gevaarlijk spel van Macron. De Franse samenleving is lange tijd gevoelig geweest voor rechtse bewegingen van geweld: de crisis van 6 februari 1934 [2], de bloedige oorlog van het verzet tegen de nazi’s met Vichy-milities, een conflict dat veel Fransen beschouwen als een burgeroorlog en Tot slot zijn de OAS in het begin van de jaren zestig allemaal voorbeelden van dergelijke manoeuvres. Sporen van deze historische momenten zijn tegenwoordig aanwezig in de schurkenstaten, de ‘Spéciale Castaner’, de milities aangeworven door Macron om hun speciale geweld tegen demonstranten uit te vaardigen. Deze ‘Des flic hors-la-loi’ (rogue cops) zijn verschenen bij elke recente demonstratie. Nogmaals, trek je eigen conclusies. Hun aanwezigheid toont de wanhoop van de staat, de authenticiteit van de Gilets en hun groeiende sociale macht.
4. Het ontbreken van beroemdheden of leiders.
Zelfs na 12 demonstraties en 3 maanden onrust zijn er nog steeds geen woordvoerders of leiders of beroemdheden die voor de mensen ‘spreken’. Dit op zichzelf vertelt je dat het een echte grassroots-beweging is.De manier waarop de globalisers geen antwoord maar geweld hebben.
5. De manier waarop de globalisten geen antwoord maar geweld hebben.
Wat zich momenteel in Frankrijk afspeelt, is een conflict tussen twee wereldbeelden die niets met elkaar te maken hebben. Iets geïllustreerd door de tegenstanders van zowel Maria La Pen als de officiële parlementaire oppositie. Anders dan bij kleuromwentelingen is er geen duidelijk officieel goedgekeurd alternatief. Niemand nomineerde een Gilets voor het presidentschap en als ze dat hadden, zou niemand er rekening mee houden. Zo is de geritualiseerde aard van de hedendaagse parlementaire politiek duidelijk onthuld; alle Franse afgevaardigden, ongeacht hun loyaliteit, zijn volledig gesteunde globaliserende neoliberalen.
Het is duidelijk dat Macron geen mogelijkheid heeft om met de Gilets te praten. Zijn recente verklaring dat hij ook een salarisverhoging wilde (let op het woord salaris) en dat maakte hem ook tot een Gilet, is in de verhouding tot de werkelijkheid bijna klinisch gestoord. Neoliberalisme is het wereldbeeld van de elite en de machtigen; zoals sommigen hebben opgemerkt is het een klassenoorlog tegen de armen. Alles wat ze kunnen bieden, de Gilets Jaunes is dezelfde oude, dezelfde orde. Het onbegrip en de isolatie van de elite van het Franse volk zijn duidelijk in elk woord dat ze uitspreken. De Kracht zit vast in zijn eigen symbolische universum waardoor ze niet in staat zijn om de eisen van de ervaren ervaring van de Gilets Jaunes te vatten. Hierin lijkt de Macron-regering op de Syrische jihadisten, wier eisen onbegrijpelijk waren voor de overgrote meerderheid van het Syrische volk en als zodanig alleen konden worden uitgevoerd door geweld.
6. De verwarring onder intellectuelen.
De westerse intellectuele traditie, met name de sociale disciplines, heeft geen idee hoe de economische, politieke en culturele stagnatie die momenteel westerse landen raken, aangepakt kan worden. Het voortdurende prestige van de academie is eerder te danken aan gewoonte, carrièrisme en staatssteun dan welke levende opdracht dan ook. Intellectuelen zoals Henri-Levy zijn herhaaldelijk gecoöpteerd om een sluier van respect te bieden voor moorddadige buitenlandse avonturen in Syrië, Venezuela en Libië.
Tegelijkertijd worden academische tegenstanders van deze activiteiten stilletjes het zwijgen opgelegd door zuiveringen en uitstrijkjes op universiteiten in Frankrijk, Australië en Groot-Brittannië. Bovendien weerspiegelt de concentratie van Franse ‘intellectuelen’, met name sociale commentatoren, in Parijs, precies de centralisatie van politieke macht, inderdaad zijn ze zo verwikkeld in een strijd om ze uit elkaar te houden. Dit is de reden waarom, net als de politici, Franse intellectuelen hun toevlucht nemen tot scatter-gun beschuldigingen, gekozen uit een of ander speelboek; racisme, populisme, fascisme, antisemitisme, Russische inmenging enzovoort. Alles wat in waarheid is, kunnen ze op korte termijn verzamelen voor een soundbite van twee minuten. Onnodig te zeggen dat de Gilets Jaunes niet luisteren.
Er is een oud Sioux Lakota gezegde: een vogel heeft twee vleugels nodig om te vliegen. Dus in de geglobaliseerde 20e-eeuwse politiek pleit de rechtervleugel voor economie, links spreekt van moraliteit en uiteindelijk hebben we tegelijkertijd een barmhartig-bloeddorstig-anti-racistisch-anti-seksistisch-neo-liberaal-groen-modern en dynamisch, nieuwste operationele wat dan ook. Artikelen over de Gilets vanuit een linkse invalshoek zijn altijd verschillend in recept en analyse en missen steevast het punt. Iets wat altijd waarschijnlijk is wanneer stervende ideologen en hun hogepriester kaste geconfronteerd worden met geleefde ervaring.
7. De verdwijning van rechtse groepen van de straat:
Het is mijn stelling, volkomen ontkend door enig concreet bewijs dat ik zou kunnen toevoegen, dat UKIP, Tommy Robinson, de EDF in Groot-Brittannië evenals One Nation in Australië en zelfs Macon zelf, zijn allemaal creaties van, en gefinancierd door, Deep State zijnde elementen onder de elite. Er zijn ook dergelijke vraagtekens over Antifa. De ex-premier van Australië, Tony Abbott, heeft openlijk toegegeven dat hij tijdens zijn tijd als minister van Howard-regering letterlijk de bag-man was die geld heen en weer bracht naar One Nation. Sommige van de hierboven genoemde groepen zijn gewelddadig; sommige zijn gemaakt met de bedoeling de Labour-stem te splitsen. In elk geval zijn voorheen sterk gepubliceerde rechtse groepen bijna verdwenen uit wekelijkse demonstraties, misschien overweldigd door de niet-gefinancierde populaire wil.
8. De aanwezigheid van veel arme babyboomers en gepensioneerden:
Dit soort mensen bezoeken de demonstraties meestal niet gedeeltelijk omdat ze te druk zijn, te oud zijn, zich niets aantrekken of worden verdreven door het georkestreerde politiegeweld dat speciaal daarvoor is gemaakt voor dit doel. Toch vormen ze de meerderheid van de mensen op de rotondes, vooral buiten Parijs. Hun aanwezigheid vertelt je alles over de waarachtigheid van deze beweging.
9. Het nachtelijk MSM-nieuws passeert live naar Washington voor deskundige analyse.
Dit is de standaard operationele praktijk voor kleurrevoluties in verre oorden, vooral omdat de leiders van dergelijke staatsgrepen vaak in DC verblijven vanwege subsidies van de National Endowment for Democracy. [
10. Er zijn geen links of rechts.
Dit wordt vaak negatief becommentarieerd alsof het een mislukking was. Niets is beter dan deze Facebook-post op een Gilets-site:
Kijk naar het gezicht van Jupiter! Hij weet niet wat hij moet doen. Hij probeerde racisme, immigratie, knokploeg, schurken, gewonden, politiegeweld, gevangenis, roken, onderdrukking, leugen en we zijn nog steeds buiten !!!!! Dus laten we niets vallen en gaan we allemaal samen verder zonder iemand achter te laten. Het is niet makkelijk. We zijn allemaal verschillend met verschillende ideeën, maar we hebben een gemeenschappelijk doel. We zijn veel in een grote familie waar we vechten, maar we komen elke week, zaterdag, zondag, nacht bijeen, alles wanneer we kunnen en onze verschillen vergeten. “
Diversiteit is een van de sleutelwoorden van het neoliberalisme, maar bij het denken over zulke termen moeten we ook Nietzsche’s axioma herinneren dat er alleen over gesproken wordt als ze verdwijnen. Hier, echter, in de Gilets, hebben we een voorbeeld van echte diversiteit, verschillend in alle opzichten van het standaard Neo-liberale gebruik dat ons elke dag bombardeert.
De fundamentele reden dat de Gilets Jaunes verschilt van welke kleurrevolutie dan ook of welke grote revolutie van de 20ste eeuw dan ook, is precies de manier waarop deze alternatieve diversiteit functioneert. De Gilets maken hun eigen betekenissen binnen hun eigen ruimtes van uiterlijk: ‘waar ze door anderen worden gezien zoals anderen door hen worden gezien’ (Arendt 1958). En ze zijn aan het discussiëren.
Bovendien staan deze betekenissen onder hun controle en worden ze gemeenschappelijk gehouden door de Gilets, ongeacht hun andere verschillen. Zoals de schrijver zegt: “We zijn allemaal verschillend met verschillende ideeën, maar we hebben een gemeenschappelijk doel, we zijn veel dan in een groot gezin waar we vechten, maar we elke week samen komen”. Deze socialiteit creëert betekenissen als een uitkomst van gemeenschappelijk zijn en deze betekenissen blijven onder de controle van de Gilets die ze hebben gemaakt. Verschillen, bijvoorbeeld over het zoeken naar verkiezingen voor het EU-parlement, worden gewoon getolereerd.
Diversiteit van respons en mening wordt gezien als een kracht, geen zwakte. Er is geen ideologisch sjabloon van toepassing op elke context. In plaats daarvan, zoals een vorige ex-Franse Intel-man vorige week zei in de media, is een rotonde vol met jonge mensen, een andere vol met een zwart blok, een andere vol met oudere mensen en ze praten allemaal met elkaar. Door deze socialiteit en gemeenschappelijkheid wordt betekenis geproduceerd en vervolgens gemeenschappelijk gehouden omdat deelnemers binnen gevarieerde en oneindige contexten (ruimtes van uiterlijk) en herhaalde acties van socialiteit deze betekenissen gemeen hebben. De nadruk ligt op hun gemeenschappelijk belang, dat wil zeggen de onmogelijkheid van het huidige Frankrijk. Al het andere is pluis.
Elke week worden deze betekenissen van de deelnemer ondersteund, gebouwd en onderhouden door meer acties van socialiteit, meer discussie en meer acties. Communistische betekenissen die op deze manier worden vastgehouden en gehandhaafd, produceren sociale macht; omdat de gemeenschappelijke betekenis van actie precies is wat sociale macht is!
Bovendien versplintert deze eenheid in verscheidenheid volkomen alle demonische en pathologiserende namen die de media en globalisten de afgelopen dertig jaar hebben uitgevonden als een middel om te delen en te regeren / heersen. Deze bedachte namen waren van toepassing op groepen in de samenleving: werkschuw; terroristen; anti semiet; Russische Bot; racistisch; seksistisch en elk van de overvloed aan namen die door de staat en het MSM worden toegepast op elementen die de façade van het neoliberalisme bedreigen, worden eenvoudigweg omzeild. Zoals in veel andere dingen weigeren de Gilets eenvoudig om ze te herkennen.
Ik weet niet wat de toekomst zal brengen, maar ik weet wel dat al deze redenen samen bewijst dat de Gilets Jaunes de echte deal zijn voor echte verandering; niet alleen in Frankrijk, maar ook in hoe de rest van de wereld de politiek zelf bedenkt en praktiseert.
