Een van de meest onder gediagnosticeerde ziekten ter wereld, de ziekte van Lyme, is een groeiend gezondheidsprobleem voor veel landen, vooral op het noordelijk halfrond. Sinds het Dr. Rath Research Institute zijn wetenschappelijke werk begon met de natuurlijke behandeling van deze aandoening, vonden mijn collega’s en ik het raadselachtig dat een bacterie met zulke wijdverspreide en verwoestende gevolgen kon ontsnappen omdat Borrelia op een of andere manier ontsnapt is aan de serieuze aandacht van medische onderzoekers voor meer dan een eeuw.
Bron artikel: Dr, Rath Health Foundation: The Hidden History Of Lyme Disease: Links To Biological Warfare Research
Door Paul Anthony Taylor
Terwijl een Duitse arts, Alfred Buchwald, de eerste was om de ziekte te documenteren in een onderzoek in 1883, hoewel hij het in wezen beschreef als een chronische ontsteking van de huid, werd het Lyme-ziektesyndroom zoals we het nu begrijpen pas officieel erkend in 1975 toen een cluster van gevallen werd geïdentificeerd in de Verenigde Staten. Zelfs vandaag blijft het zo dat conventionele geneeskunde geen betrouwbare effectieve behandeling voor de ziekte heeft. Het is daarom veelbetekenend dat er aanwijzingen zijn dat de uitbraak in 1975, die plaatsvond in de stad Lyme, Connecticut, mogelijk verband houdt met experimenten met biologische oorlogvoering die destijds door de Amerikaanse overheid in de buurt werden uitgevoerd.
Hoewel Pasteur, Koch en anderen meer dan een eeuw geleden de oorzaken van de meest voorkomende infectieziekten hebben geïdentificeerd, werd de oorzaak van de ziekte van Lyme – zo luidt het ‘officiële’ verhaal – pas in 1982 vastgesteld. In bevindingen gepubliceerd in het tijdschrift Science dat internationaal werd ontvangen media-aandacht op het moment, Willy Burgdorfer en collega’s hadden gemeld dat een nieuw ontdekte soort bacteriën van de Borrelia geslacht de oorzaak van de ziekte kan zijn.
De ziekte van Lyme ontleent zijn naam aan de stad Lyme, Connecticut, een kleine, landelijke gemeenschap van iets meer dan tweeduizend mensen. Zoals de officiële website van State of Connecticut het verhaal vertelt, begon de geschiedenis van de ziekte van Lyme in 1975, toen een cluster van kinderen en volwassenen die in de stad woonden, ongewone jichtige symptomen ervoeren. Een circulaire van het toenmalige kabinet van State of Connecticut van Health’s Commissioner, Douglas S. Lloyd MD, beschrijft hoe de ziekte werd gekenmerkt door meestal korte en milde, maar vaak terugkerende aanvallen van pijn en zwelling in een paar grote gewrichten, vooral knieën, met langere tussenliggende periodes zonder symptomen. “
Lloyd voegde daaraan toe dat “bijna de helft van de patiënten alleen gewrichtssymptomen had, anderen hadden koorts, hoofdpijn, zwakte en huiduitslag.” Veelzeggend, merkte hij ook op: “Een kwart van de patiënten had een ongewone huidlaesie vóór het begin van gewrichtssymptomen. “Hij concludeerde dat:” De seizoensgebonden en geografische verspreiding van gevallen en de associatie met een huidlaesie suggereren dat een virus gedragen door een bijtend insect verantwoordelijk kan zijn voor deze ziekte. “
Zo gaat de officiële geschiedenis van de ziekte van Lyme. Maar zoals eerder vermeld, geeft deze versie van het verhaal geen antwoord op de beslissende vraag hoe een ziekteverwekker van een dergelijke betekenis de serieuze aandacht van medische onderzoekers zo lang had kunnen ontgaan. Voor iedereen die op zoek is naar het antwoord op deze vraag, zijn er verschillende belangrijke feiten die niet kunnen worden genegeerd.
The Plum Island connectie
Het Plum Island Animal Disease Center (PIADC) beschrijft zichzelf als de “premier verdediging van de Verenigde Staten tegen accidentele of opzettelijke introductie van grensoverschrijdende dierziekten (ook bekend als buitenlandse dierziekten) inclusief mond-en-klauwzeer.” Gevestigd in 1954, bevindt het zich op Plum Island in de buurt van de noordoostelijke kust van Long Island in de staat New York. Het maakt deel uit van het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Veiligheid en de toegang tot zijn hoog beveiligde faciliteit is uiterst beperkt. Een New York Times-rapport in 2016 beschreef hoe het bezoek van een kleine groep verslaggevers, die allemaal uitgebreide achtergrondcontroles hadden ondergaan, begon en eindigde met een zoektocht door gewapende bewakers. Niet alleen waren de verslaggevers vergezeld door de bewakers, waar ze ook gingen, ze waren ook verboden om laptops of tablets te gebruiken. Fotografie in ongeautoriseerde gebieden, de meesten in het onderzoekscentrum zelf, dat maar een klein deel van het eiland beslaat, was eveneens verboden.
Hoewel de PIADC beweert dat haar faciliteit “geen onderzoek doet naar de ziekte van Lyme en dat nog niet heeft gedaan”, moeten we er rekening mee houden dat het bestaan van biologische oorlogvoeringexperimenten op Plum Island tijdens het Koude Oorlog-tijdperk tientallen jaren door de Amerikaanse overheid werd ontzegd. In 1993 echter, toen Newsday eerder geclassificeerde documenten aantoonde die beweerden dat dergelijke experimenten hadden plaatsgevonden, werden de weigeringen van de Amerikaanse regering onthuld aan de wereld om een leugen te zijn. Zoals ook door de New York Times werd bevestigd, bevatten de documenten die door Newsday werden onthuld, plannen om de Sovjet-economie te verstoren door ziektes te verspreiden om het vee te doden. In het licht van deze geschiedenis moeten moderne weigeringen met betrekking tot de activiteiten van PIADC duidelijk met de spreekwoordelijke zoutkorrel worden genomen.
Het werk van de PIADC over biologische oorlogvoering zou in 1969 zijn beëindigd door de Amerikaanse president Richard Nixon, die vervolgens in schande het schandaal van Watergate achter zich liet. Niettegenstaande claims en tegenvorderingen over de vraag of de experimenten ooit echt tot een einde zijn gebracht, blijft één feit onbetwistbaar: de luchtafstand tussen Plum Island en de stad Lyme is nauwelijks meer dan 17 mijl. De afstand tot het havenstadje Old Lyme, dat ook werd getroffen door de uitbraak in 1975, is minder dan 12 mijl.
Een biologische tijdbom
De ziekte van Lyme is slechts een van de minstens vier besmettelijke ziekte-uitbraken die zich hebben voorgedaan in de buurt van Plum Island. In ‘Lab 257’, een boek gepubliceerd in 2004, betoogt advocaat Michael C. Carroll dat uitbraken van het Nederlandse eenden pestvirus dat in de jaren zestig eendenfokkerijen verwoestte op het oosten van Long Island, de ziekte van Lyme in 1975, het West Nile-virus in 1999, en de mysterieuze ziekte van 1999 die de meeste kreeften in Long Island Sound doodde, gebeurde allemaal zo dicht bij het laboratorium van het eiland dat de faciliteit eenvoudig niet kan worden uitgesloten als de gemeenschappelijke bron.
Toen hij indertijd het boek van Carroll bekeek, beschreef de New York Times hoe het gebaseerd was op zeven jaar onderzoek en honderden uren besteed aan het bestuderen van documenten van de Amerikaanse overheid en het interviewen van wetenschappers, werknemers, overheidsfunctionarissen, journalisten en andere personen die betrokken waren bij of op de hoogte waren van de PIADC-laboratorium. Interessant genoeg zei Carroll dat hij oorspronkelijk de medewerking had van de afdelingen Landbouw en Binnenlandse Veiligheid van de Amerikaanse regering en zelfs toestemming kreeg om Plum Island zes keer te bezoeken in 2001 en 2002. “Toen ze ontdekten waar ik naartoe ging en dat ik de eerlijk gezegd, zij hebben de stekker uitgetrokken en me afgesneden op grond van de nationale veiligheid, “zei hij.
Door het PIADC-laboratorium te beschrijven als een biologische tijdbom, citeert Carroll in 1978 een uitbraak van mond- en klauwzeer op het eiland als bewijs dat de installatie de bron van virussen zou kunnen zijn. Hij zei dat hij Amerikaanse regeringsdossiers vond die lacunes rond dakpijpen meldden – waardoor vervuilde lucht kon ontsnappen of ziekteverwekkende insecten konden passeren – hij suggereert dat de uitbraak van de ziekte van Lyme in 1975 het gevolg zou kunnen zijn van experimenteel geïnfecteerde teken die uit het laboratorium ontsnappen en het vasteland bereiken via zwemmen herten of vogels.
Ironisch genoeg hebben Amerikaanse functionarissen van het ministerie van Binnenlandse Veiligheid het bewijsmateriaal dat in het boek van Carroll wordt gepresenteerd, voorspelbaar afgewezen, maar binnen enkele maanden na publicatie zijn er nog twee uitbraken van het mond- en klauwzeervirus in het laboratorium geweest. Maar zoals we hierna zullen zien, zijn er op onze zoektocht naar de waarheid over de epidemie van de ziekte van Lyme zelfs nog donkerdere hoeken van de geschiedenis die moeten worden onderzocht.
Nazi links
Carroll beweert dat Erich Traub, een beruchte nazi-wetenschapper en viroloog, het PIADC-laboratorium ten minste drie keer in de jaren vijftig had bezocht en dat hij mogelijk buiten veldtesten met vergiftigde teken had uitgevoerd. Volgens Carroll was er nog steeds onderzoek met teken op de Plum Island-faciliteit rond de tijd van de uitbraak van de ziekte van Lyme in 1975.
Andere schrijvers hebben soortgelijke beweringen gedaan. In hun boek ‘The Nazi Hydra in America: Suppressed History of a Century’ beschrijven Glen Yeadon en John Hawkins hoe tijdens de Tweede Wereldoorlog Traub als laboratoriumchef bij Insel Riems, een geheime nazi-afdeling voor biologische oorlogsvoering in de Oostzee, had gediend. Direct onder leiding van Heinrich Himmler, gevreesd hoofd van de SS, de paramilitaire tak van de nazi-partij, hield de rol van Traub kennelijk verband met het verpakken van met wapens bedreigde mond- en klauwzeervirus voor verspreiding van een Luftwaffe-bommenwerper op runderen en rendieren in Rusland.
Na de oorlog zou Traub zich hebben aangemeld voor een baan onder Operatie Paperclip, het geheime inlichtingenprogramma dat leidende nazi-wetenschappers naar de Verenigde Staten bracht. Yeadon en Hawkins beweren dat hij later op Plum Island was tussen 1949 en 1953 en dat hij daarna een actieve medewerker bleef bij de faciliteit. Tracerend als een van de oprichters van het biowarfare-programma van Plum Island, halen Yeadon en Hawkins documenten aan die laten zien dat hij met meer dan 40 dodelijke virussen op grote proefdieren werkte.
De lessen van de geschiedenis leren
Is het mogelijk dat de epidemie van de ziekte van Lyme na 1975 hoofdzakelijk is voortgekomen uit top geheime experimenten die zijn uitgevoerd namens de Amerikaanse overheid? Op basis van het bewijs van de geschiedenis kan een dergelijke mogelijkheid duidelijk niet worden verdisconteerd. Zoals ik in een vorig artikel al aangaf: ‘Geforceerde medische behandeling en militaire experimenten met giftige chemicaliën: een eeuwenlange criminele geschiedenis‘, voor iedereen die ervan uitgaat dat dergelijke experimenten zijn gestopt na die welke zijn uitgevoerd door Nazi-artsen en de Duitse IG Farben Cartel tijdens WO II, bewijsmateriaal laat duidelijk zien dat dit niet het geval is. Gedurende de afgelopen eeuw zijn ze niet alleen veel gewoner dan de meeste mensen beseffen, we weten nu al zeker dat ze nog steeds worden uitgevoerd door de Amerikaanse regering rond dezelfde tijd als de uitbraak van de ziekte van Lyme in 1975.
Tussen 1932 en 1972, in een van de meest inhumane medische experimenten waarvan bekend is dat ze ooit in de Verenigde Staten zijn uitgevoerd, hebben artsen van de openbare gezondheidszorg ongeveer 400 arme zwarte mannen met syfilis verleid tot een studie waarvan het geheime doel, onbekend voor de deelnemers, was om de natuurlijke progressie van de ziekte waar te nemen wanneer onbehandeld. Gedurende de gehele 40-jarige periode van de studie werden de mannen bewust niet verteld dat ze syfilis hadden en er nooit voor werden behandeld. Het experiment, dat bekend staat als de Tuskegee Syphilis-studie, resulteerde niet alleen in de dood van veel deelnemers, maar ook in de infectie van 40 vrouwen en 19 kinderen met aangeboren syfilis. In mei 1997, toen de Amerikaanse president Bill Clinton eindelijk een openbare verontschuldiging maakte voor wat er had plaatsgevonden, bleven slechts zeven overlevende patiënten in leven om er getuige van te zijn.
Omdat het aantal gemelde gevallen van de ziekte van Lyme sinds eind jaren negentig verdrievoudigd is in de Verenigde Staten, bekritiseert een groeiend aantal patiënten de medische instelling vanwege het feit dat zij niet de juiste antwoorden heeft gegeven. Maar gezien het aannemelijke bewijs dat suggereert dat er verbindingen zijn tussen de epidemie van de ziekte van Lyme en de experimenten met biologische oorlogvoering na 1975, zouden zowel patiënten als artsen zich de beroemde waarneming van de filosoof George Santayana herinneren: “Degenen die zich het verleden niet herinneren, zijn veroordeeld om te herhalen het. “In de geneeskunde, net als op andere gebieden, is het alleen door het leren van de lessen van de geschiedenis dat we een betere toekomst kunnen creëren.
De belangrijkste EU verkiezingen ooit, maar dan hebben we wel goed geïnformeerde stemmers nodig. Stemmers die zelfstandig kunnen denken, die dat vermogen nog niet verloren zijn. Stemmers die alle feiten kennen. Stemmers die donders goed beseffen dat de reguliere media door hun ontwerp, door hun bestaansrecht met handen en voeten gebonden zijn aan nep nieuws. >> De wereld is 17 november begonnen aan een ontwakingstraject met de “Jilets Jaunes revolution” in Frankrijk, meer en meer landen volgen. Stem bewust in Mei >> #StemZeWeg
Machthebbers geven NOOIT vrijwillig hun macht op. Geef jij ze nog steeds een vrijbrief, … om hun macht over JOU uit te oefenen? We zien de wereld steeds meer en meer in verzet komen, en dat werd hoog en hoog tijd. De citroen is leeg geperst, toekijken vanaf de zijlijn is geen optie meer. Het symbool voor dit verzet zijn de gele hesjes geworden en Frankrijk, … neem je verantwoording.
