In een wereld waarin subjectiviteit en objectiviteit op een zeer verwarrende manier door elkaar lopen, is het moeilijk om een helder beeld te krijgen van wat waar en niet waar is. Want wat is objectiviteit? Bestaat dat überhaupt wel? Ogenschijnlijk wordt objectiviteit beschouwd als het zonder waardeoordeel kijken naar zich voordoende fenomenen.
Subjectiviteit en objectiviteit
De moderne wetenschap pretendeert vanuit die houding naar de wereld der verschijnselen te kijken. Op basis van haar daaruit verkregen bevindingen meent zij een waarheid te kunnen verkondigen, die gespeend is van iedere persoonsgebonden beïnvloeding. Op zich is dit al een contradictio in terminis! Want de waarnemer kan nooit ten volle bewust zijn van de eigen onbewuste bewustzijnsbeïnvloeding, die de eigen waarneming en de interpretatie daarvan kleuren. Zeker voor wat betreft de programmering van het eigen denken, voelen en willen door extern beïnvloedende factoren, lees machtsbelangen, is er in onze wereld geen absolute objectiviteit mogelijk.
De intern beïnvloedende factoren, die de waarneming van uiterlijke fenomenen kunnen kleuren, hangen immers onverbrekelijk samen met vanuit de externe wereld komende invloeden van een door diezelfde machtsbelangen gekleurd opvoeding- en onderwijskader. Dit vormt het eigen emotionele en mentale referentiekader van waaruit men (be)oordelend naar de wereld en zichzelf kijkt. Hoewel het naar zichzelf kijken het laatste is wat een gangbare wetenschapper zal doen. Dat is hen nooit geleerd. Dit geldt eigenlijk natuurlijk voor de meeste mensen. Want hoeveel mensen zijn zich werkelijk bewust van hoe hun denken, voelen en willen is gevormd door de in hun jeugd in hen geprogrammeerde conditionering?
Hoeveel mensen zien de gekleurde bril waar ze door heen kijken en die hen door anderen is aangemeten? Dus wil men werkelijk objectief zijn, dan moet men zich vrij maken van alle door externe factoren beïnvloedde bewustzijnsinhouden.
Wie kan dat en wie wil dat, want dat zou inhouden dat men het eigen (onder)bewustzijn zou moeten vrijmaken van alle subjectief of extern ervaren belevingswaarden. Dus van het ego dat de heerser is over die ervaren belevingswaarden. Het houdt tevens in dat men iedere hang naar zekerheid en uiteindelijk perfectie moet loslaten, om in een ruimte te komen van totale innerlijke leegte. Terwijl de gangbare wetenschap juist voortdurend bezig is om de gehele schepping, volgens haar door duistere krachten geïnspireerde criteria en normen, te willen perfectioneren. Het is juist haar intentie om een tijdperk van de rede tot stand te brengen, zoals die in de richtlijnen daarvoor op de Georgia Guidestones zijn weergegeven. Het transhumanisme is hun duister occult/wetenschappelijke referentiekader, van waaruit zij met zeer geavanceerde technologische middelen het tijdperk van de rede willen vormgeven.
In het oosten van deze planeet zijn verschillende meditatietechnieken ontwikkeld om die innerlijk lege ruimte te bewerkstelligen. Het zijn echter technieken die bij de meeste westerlingen een grote angst inboezemen. Want waar vindt men dan nog enig houvast? De westerse mindset is onbewust immers volledig gericht op het vinden van houvast en zekerheid in de buitenwereld. Vandaar ook dat het materialisme in beginsel in het westen zo een vruchtbare bodem heeft gevonden en daar uitbundig wortel heeft kunnen schieten, om vervolgens op een globale schaal te zijn uitgerold.
De bovenbenoemde niet bestaande objectiviteit geldt ten aanzien van religie, wetenschap, politiek, journalistiek, rechtspraak, onderwijs en in feite alle sociaalmenselijke gebieden. Het leven en de wereld waarin wij leven dienen zich aan, zoals zij zich aandienen. De zuivere interpretatie van die zich aandienende fenomenen is geheel afhankelijk van het eigen ontwikkelde zelfbewustzijn en de zelfkennis die daaruit voortvloeit. In onze wereld wordt onze aandacht aan alle kanten beïnvloed en gemanipuleerd in een richting, die het bestaande maatschappelijke systeem en de daarmee samenhangende machtsverhoudingen helpt in stand te houden. Populair gezegd, hersenspoeling of conditionering. Aangezien wij het beeld van onszelf en de buitenwereld voornamelijk ontlenen aan wat die buitenwereld ons als beeld heeft gepresenteerd, kunnen we dit absoluut niet als objectief en waardevrij benoemen. Hier komt het zogenaamde Droste-effect in beeld, waaruit duidelijk wordt dat in het aan ons gepresenteerde beeld van de werkelijkheid, c.q. de waarheid, een beeld wordt weergegeven dat met betrekking tot de oorsprong ervan tot ver in de menselijke bewustzijnsgeschiedenis teruggaat. Onderweg in die historische ontwikkeling hebben duistere krachten zich hiervan meester gemaakt en ons realiteit- en waarheidsbesef steeds verder vervormt, om niet te zeggen misvormt. Concreet gezegd, het is tot haar oorspronkelijke tegendeel mismaakt.
De Russische variant op het Droste-effect is de Matrushka.
Men zou het Droste-effect en de Matrushka als symbolen voor de oneindigheid kunnen zien, of als een symbool voor onze werkelijkheid. Achter iedere werkelijkheid schuilt een nog grotere werkelijkheid. Hetzelfde geldt voor de waarheid, want achter iedere waarheid schuilt een nog grotere waarheid. Ons realiteitsbesef is van generatie op generatie overgedragen en is in de loop van de geschiedenis steeds verder van haar oorsprong verwijderd geraakt. We raken dus, door allerlei op tijdelijkheid en cultuurgebonden gefundeerde aannames, steeds verder verwijdert van onze oorspronkelijkheid.
Mediamanipulatie
Wat wij in onze wereld aan weergave van de werkelijkheid via de media krijgen voorgeschoteld, is een door eeuwenlang op basis van machtsbelangen vertekend beeld van hoe onze werkelijkheid werkelijk is. Wat kunnen we nog geloven van wat de media, zowel regulier als alternatief, ons aan werkelijkheid opdissen? Zowel de reguliere als de nieuwe c.q. alternatieve media worden vormgegeven door mensen. Al die mensen hebben hun eigen subjectieve beleving van de werkelijkheid en interpreteren dienovereenkomstig de fenomenen, die zich daarin voordoen. Maar zijn zij daarom waar en werkelijk? Wat wij als waarheid (willen) zien, is in onze toenemend veruiterlijkende wereld immers tijd- en cultuurgebonden, dus relatief.
Waar het m.i. dus om gaat is, het leren onderscheid te maken tussen wat uit eigen onbewuste projecties voortkomende interpretaties zijn en wat de zich manifesterende werkelijkheid is. Hoe kom je tot het ervaren van zulk een onderscheid? Wat is de essentie van het eigen onderscheidingsvermogen? Met deze vragen komen we op het gebied van het metafysische. Ze zijn alleen te beantwoorden, wanneer een mens zich innerlijk met de bron van het eigen bestaan heeft verenigd!
The story of your enslavement
Human farming – our enslavement
Steeds weer nieuwe kuddevorming
The Powers That Shouldn’t Be op deze planeet zijn zo goed op de hoogte van de individuele- en groepspsychologische processen in de mens, dat zij daar naar ‘hartenlust’ ten eigen voordele mee denken te kunnen spelen. Vooral in ons informatietijdperk van uitwisseling via de digitale snelweg, zijn informatie en evenzeer desinformatie in een razend tempo over de gehele aardkloot te verspreiden. Het in de ‘alternatieve’ media inmiddels overbekende begrip social engineering is ook met behulp van diezelfde alternatieve media vrij gemakkelijk uit te voeren. Vele mensen uit die hoek zijn zo hongerig naar zekerheid biedende informatie, die hen buiten de gangbare en verafschuwde kaders doet plaatsen, dat zij bereidt zijn om veel te slikken dat maar niet gangbaar en dus controversieel is.
Maar weinigen zijn bereidt om met onzekerheid te durven leven. In dat circuit worden dan ook veelvuldig, net als in de gangbare mediawereld, hypes georganiseerd die de mensen vooral mentaal bezig houden en hen onderling verdeelt in pro’s en contra’s, fundi’s en realo’s. Het aflopen van de Mayakalender op 21-12-2012 was daar een voorbeeld van, evenals de vele doemvoorspellingen die daar aan vooraf zijn gegaan. Alle op de uiterlijke wereld gerichte doemscenario’s, die verbonden waren met deze kunstmatig gecreëerde 2012-hype, zijn niet uitgekomen. Ik snap het allemaal wel, want ik heb dezelfde tendens bij mezelf ook bemerkt om mee te gaan in van alles en nog wat. Voortschrijdend inzicht heeft me geleerd hoe deze misleidende zaken werken. Vandaar dat ik me met geen enkele voorspelling of opkomende hype meer bezig houd, behalve de goed-voor-het-milieu-hype. Want mijn vochtverlies is door een soms buitensporige transpiratie ook zeer verspillend.
Meerkeuzemogelijkheid
Die 2012-hype is nu voorbij en heeft misschien voor The Powers That Shouldn’t Be niet het meest bevredigende resultaat gehad, betreffende de misleidende effecten ervan op het bewustzijn van mensen. Daarom is het interessant om te merken, dat er ineens weer een nieuwe hype is ontstaan in het alternatieve mediacircuit rond de theorie over de platte aarde. Op youtube en vele internetfora ontstaan hevige discussies rond dit thema. Opnieuw tekenen de scheidslijnen van pro’s en contra’s zich weer af en worden mensen, die bij zichzelf blijven en zich niet mee willen laten voeren in deze hype, in een te bestrijden hoek geplaatst. Zij moeten zich daardoor verantwoorden voor hun stellingname. Het is hetzelfde fenomeen, dat door George W. Bush werd verwoord in zijn gevleugelde uitspraak “Je bent of voor ons, of tegen ons”. Dus als je ons standpunt niet kunt onderschrijven, dan ben je tegen ons. Dit is een typisch voorbeeld van onze door het gecomputeriseerde denken beheerste wereld. Het wordt beheerst door het binair dualistische, oftewel zwart/wit denken. Een 0 of een 1. Het sluit bij voorbaat ieder individueel kritisch denkvermogen uit.
Naast de platte aardehype zwerft er ook nog steeds een heel goed onderbouwde theorie over het internet, die er vanuit gaat dat de aarde hol is. We hebben dus nu een meerkeuzemogelijkheid ten aanzien van hoe wij de aarde willen zien. Maar wat is het belang van die theorieën voor ons dagelijks sociale functioneren? Worden we een beter en vooral mooier mens door te geloven dat de aarde hol, dus ook bol, of plat is? Of is de aarde gewoon wat deze is, een levend organisme die ons als Moeder voedt. Theorieën voeden het hoofd in zijn honger naar kennis en dat schijnt nog steeds macht te geven, om een innerlijke onmacht en onzekerheid achter te kunnen verbergen. Maar wat voedt ons hart en onze ziel? Zou dat misschien de meest belangrijke essentie van het leven kunnen zijn, die tot uiting komt in Waarheid, Schoonheid en Liefde en die ons op een innerlijk niveau diep kan vervullen?
Bewustzijnsmatige gelijkschakeling met de computer
In vorige artikelen heb ik al aangegeven, dat het wezen van de mens in de loop van de geschiedenis steeds verder is gereduceerd. De Rooms Katholieke Kerk schafte om eigen machtsredenen de individueel menselijke geest af. Waardoor er slechts een lichaam en ziel overbleven en de kerk, als bemiddelaar tussen geestelijke wereld en de mens, de macht over de menselijke geest kreeg. De volgende reducerende stap werd door de wetenschap gezet, die gemakshalve de menselijke ziel ook maar afschafte. De mens bestaat volgens haar visie dan alleen nog maar uit een materieel lichaam. Aangezien die wetenschap zich het recht heeft toegeëigend om als enige autoriteit de wereld van fysieke verschijnselen en de daarbinnen werkzame krachten te kunnen verklaren, heeft zij zich in de machtspositie geplaatst van bemiddelaar te zijn tussen materie en mens.
Met de zich voortdurend versnellende ontwikkelingen in de informaticatechnologie wordt het bewustzijn van de mens nog verder ingeperkt, door dat bewustzijn vast te willen leggen in een computerchip. Deze historisch reducerende ontwikkelingen hebben vanzelfsprekend hun invloed op onze manier van denken, want het denken is immers de drager van ons bewustzijn. Het vastgezet worden en ons laten vastzetten in een dualistische denkwereld, is m.i. de bewustzijnsmatige voorbereiding op en het vertrouwd te raken met een geleidelijk aan gelijkgeschakeld worden aan het binaire computersysteem van nullen en enen. Dus zwart of wit. Nuancerende grijstinten zijn niet mogelijk, laat staan een totaal afwijkende eigen kleur. Want die eigen afwijkende kleur valt niet te digitaliseren. De zich in de laatste jaren openlijk ontrollende socialistisch/communistische werelddictatuur is de geopolitieke uiting hiervan, die het opgelegde zwart/wit denken met wetten en handhavende middelen moet afdwingen.
De Moody Blues maakten een korte en krachtige song over illusies, getiteld “Late Lament”:
Ik zie de theorie van de platte aarde dan ook als een volgende poging van The Powers That Shouldn’t Be, om ons bewustzijn te reduceren tot de twee dimensionale werkelijkheid van het platte vlak van de computerchip, waar men ons bewustzijn in gevangen wil zetten. Men doet dit door er de levendigheid en beweeglijkheid uit te halen en het totaal verstarrend te kristalliseren in het silicium van de chip. De chip heeft inmiddels al op vele levensgebieden zijn intrede gedaan. We zijn er dus langzamerhand al aardig mee vertrouwd gemaakt. Over de achtergrond van het gebruik van het kristallijn silicium met haar enorme geheugencapaciteit, zou nog een heel apart, weliswaar speculatief, artikel te schrijven zijn.
Het thema van de vlaklanders is heel mooi weergegeven in het volgende animatiefilmpje.
Toenemende gespletenheid?
De theorie van de platte aarde kan ik in het geheel niet rijmen met de tevens in een deel van de alternatieve media weergegeven visies op de ascensie naar hogere dimensies. Dus naar een vierde, vijfde en nog hogere dimensie, die ver buiten onze beperkte beleving van tijd en ruimte zijn. Men kan hierbij zich de interessante vraag stellen, betreffende welk effect de tegenstelling tussen een tweedimensionale en een multi-dimensionale aarde heeft op het bewustzijn van mensen die hier gevoelig voor zijn. Draagt dit niet bij aan een toenemende gespletenheid, tussen het hoofd (de opgenomen informatieve kennis) en de eigen gevoelsmatige beleving van de werkelijkheid? Maar ja, dan komen we weer op het vlak van objectieve en subjectieve waarheden. Misschien ligt de oplossing voor dit dilemma in de ook veelvuldig voorkomende aanname dat men geen keuze hoeft te maken, door uit te gaan van en/en in plaats van of/of. Hoe dit toe te passen is op het theoretisch concept van de platte aarde, zie ik nog niet zo voor mij. Want hoe kan een planeet een tweedimensionale platte schijf zijn en tegelijkertijd een driedimensionale bol, van waaraf men tot ongekend hoge andere dimensies kan opstijgen? Wie het wel weet, mag het zeggen. Maar het kan heel goed zijn dat ik de platte aarde onterecht als tweedimensionaal beschouw. Wat dat betreft sta ik open voor een ieder die me daar meer duidelijkheid over kan verschaffen. Zelf heb ik toch het gevoel dat de waarheid in dezen zich buiten ruimte- en tijdsdimensies bevindt, waar platte vlakken en andere fysieke vormen gewoon niet bestaan.
De nu volgende poging van The Powers That Shouldn’t Be kan alleen maar resulteren in de verdere reductie van ons bewustzijn tot een eendimensionale punt. Een punt die men naar believen kan manipuleren en verplaatsen naar waar men die meent nodig te hebben, of in het ergste geval kan weggummen. Deze intentionele ontwikkeling van de duistere krachten is volledig tegengesteld aan de natuurlijke bewustzijnsontwikkeling van de mens. Aan de hand van het hieronder weergegeven astrologische zonnesymbool, wil ik dat duidelijk trachten te maken.
Dit symbool bestaat dus uit een cirkel met in het centrum een punt. De werking van de duistere tegenkrachten is er in mijn beleving op gericht, om het bewustzijn van de mens vanuit de periferie volledig samen te persen in het centrale punt. Uiteindelijk zullen deze krachten het bewustzijn van de mens nog verder door dat punt heen willen drukken, tot in het totale niets. Iedere vorm van bewustzijn is dan vernietigd.
De natuurlijke bewustzijnsevolutie van de mens is er juist op gericht om vanuit het centrale punt in het midden, de eigen ontwikkelde individualiteit met een geïntegreerd zelfbewustzijn, het bewustzijn door geestelijke inspanning steeds verder te verruimen. Met andere woorden, het bewustzijn van het lagere ik te verruimen tot een bewustzijn van het hogere IK, dat het leven in al haar uitingen omvat. Men kan zich dit voorstellen in de vorm van concentrische cirkels. In dit verband moest ik jaren geleden eens denken aan hoe ik als kind voor het eerst mijn adres opschreef. Dit begon met mijn eigen naam en daarna de straatnaam en huisnummer, waarna de naam van het dorp, de gemeente waartoe het dorp behoorde, de provincienaam, het land, het continent, de aarde en het heelal volgden. Toen ik hier met anderen over sprak, bleken zij dit te herkennen. Ik wil hiermee maar zeggen, dat wij dit ruime bewustzijn als kind op een onbewust niveau al potentieel in ons droegen. Het komt er nu dus op aan om ons dit bewust te gaan herinneren.
Ons incarnatieproces was er op gericht om ons vanuit een wijde en vormeloze geestelijke realiteit te verdichten tot een in een fysiek lichaam gecentreerd punt, om hier op aarde nieuwe leerzame levenservaringen op te kunnen doen. In mijn beleving is het doel daarvan dat wij de fysieke wereld en haar werkzaamheid leren kennen, om door een soort van alchemistisch proces de onzuiverheid in die wereld te helpen zuiveren. Dit kunnen we doen door de ego-identificatie, de kleine punt, los te laten. Tibetaanse thanka’s zijn schilderijen of boorduurwerken die speciaal ontworpen zijn voor monniken om, door er op een meditatieve wijze naar te kijken, tot een verruimd bewustzijn te komen. Wanneer men zich op het midden van een thanka focust, kan men leren het bewustzijn dusdanig over het totale blikveld te verplaatsen, dat men het gehele kunstwerk tot in alle details heel bewust waarneemt. Normaal zien we meestal alleen datgene wat zich in het midden van ons blikveld bevindt en missen we dat wat er aan de periferie aanwezig is.
Objectief ervaarbare waarheid?
Is er een objectief ervaarbare waarheid? Ja, die is er! Men kan die in mijn beleving alleen ervaren als men aan die waarheid tevens schoonheid en liefde beleeft! Waarheid, Schoonheid en Liefde zijn een onverbrekelijke drie-eenheid. Wanneer ook maar één aspect daaraan ontbreekt, kan en mag men zich daarbij terechte vragen stellen betreffende het waarheidsgehalte ervan. Vanwege deze onverbrekelijke drie-eenheid is het kunstenaarschap, het medium voor het kunnen vatten van de waarheid. Een ware kunstenaar laat denken, voelen en willen samenstromen in zijn kunstwerk. Dat kunstwerk is dan een bron voor inspiratie en een intense beleving van de waarheid. Het ware kunstenaarschap uit zich ook in levenskunst. Waarbij het om leren gaan met de beweging van het leven, met het sterven en weer geboren worden en met een voortdurende verandering, de fundamentele levenshouding is. Een ieder heeft de kwaliteiten en mogelijkheden om dit op een eigen manier tot uiting te brengen. We zijn in ons diepste wezen allemaal levenskunstenaars! Wat anderen ons wijs willen maken is slechts bijzaak en een oefening om bij jezelf te blijven, in je eigen kracht te komen of steeds meer te blijven. Niet ieder ogenschijnlijk ‘vernieuwend’ gedachteconcept is per definitie waar en getuigt van schoonheid en liefde. Een ieder draagt de waarheid in het eigen ge-weten en dus in het hart!
In onze tijd hebben we de eer, de uitdaging, de opdracht, of welk predicaat men er ook aan wil geven om de historisch gegroeide afbraak van ons menselijk wezen te doorgronden, te stoppen en te transformeren. Zodat de mens als geestelijk wezen verder kan evolueren. Zo organisch, op basis van een doorleefd zelfbewustzijn, die andere dimensies binnen kan groeien. Ieders bijdrage is daarbij van belang, welkom en noodzakelijk.
Als besluit van dit artikel geef ik hieronder een mooi lied van Loreena McKennitt weer, waarin zij zingt over het vinden van vrede in hart en ziel:
Hou je hoofd koel en vooral je hart warm. — Arend Zeevat
Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen. Wereldbrand
