Beste landgenoten.
Dit klinkt bijna officieel; nee, ik verkeer niet in zogenaamde hogere sferen maar wens dat het tij wel spoedig zal keren. Twee weken geleden schreef ik een schrijfsel met als titel: ‘Veel verzwegen feiten rondom kanker…’ Dit schrijfsel heeft veel reacties opgeleverd en allen positief. Wat dat betreft zijn er veel meer mensen die zien wat er gaande is, want je blijft al dat bedrog toch niet geloven?
Het KWF is toch in de wereld gekomen om te bespoedigen dat kanker onder controle komt en dan zou het zichzelf uiteindelijk moeten kunnen opheffen, toch? Als men de intentie heeft dat zij als groep, stichting of anderszins een ziekte wil aanpakken, terugdringen, de mensheid wil dienen, dan zijn daar toch geen zakelijke belangen die hiermee samengaan, mee eens?
De farmacie als enorm groot wereldwijd gebeuren zou toch ook steeds kleiner moeten worden? Het uitgangspunt is dat men de mensheid van dienst wil zijn als je werkelijk wilt verwoorden waarvoor zij zouden moeten dienen. Maar de waarheid is dat farmaceuten juichen als zij hogere winsten behalen en dit gaat dus via onze lichamen, anders kunnen zij niet beter scoren. Men richt zich op allerlei verzonnen kwalen, angsten en andere gekkigheden waar dan ‘ineens’ een middel, vaccin of wat voor gifmengsel dan ook voor op de markt komt. Het KWF collecteert via vrijwilligers die het gevoel hebben op deze wijze een steentje bij te dragen. Veelal kennen zij genoeg voorbeelden uit hun eigen omgeving waarmee het verkeerd is afgelopen en met die gedachte ‘bedelen’ zij geoorloofd langs de deuren. Maar weten zij wel wat en wie zij steunen? Weten zij die zich op een andere wijze inzetten ook wel waar zij mee bezig zijn? Weten zij die zich sportief inzetten, persoonlijke energie leveren en helpen geld in te zamelen ook waar zij mee bezig zijn? Op 25 augustus 2012 kunnen al deze personen met sportieve uitspattingen hun krachten weer inzetten tijdens een beklimming van de Alpe d’Huez om op deze wijze geld in te zamelen voor de kankerbestrijding. Je kunt steppend, stappend of fietsend mee doen, of in de vorm van een triatlon. Men vermeldt op de site, dat het speciaal leuk is voor kinderen met: ‘Stappen tegen kanker’.
Actie, strijden tegen…
Dit hele spektakel zit marketingtechnisch goed in elkaar. Men haakt in op emotie, men laat tijdens interviews personen aan het woord met negatieve ervaringen als we over kanker spreken. Het is, om mee te doen, ook een uitje in de vakantietijd, allemaal ingrediënten plus nog veel meer goedbedachte zaken die dit doen overkomen alsof je aan een enorm goed doel werkt. Emotie, angst en een goed gevoel, zijn hierbij goed ingezet. De Strijd tegen kanker. Wat is kanker? Iets, maakt niet uit welke ziekte, welk ongemak, welke verstoring dan ook ontstaat niet zomaar van de ene op de andere dag. Dat is ook een proces dat beïnvloed wordt door ongelooflijk veel factoren en is bij geen mens gelijk. Kanker gebruikt men om door middel van angst het hele land daar te krijgen waar men wil: achter een collectebus, fietsend of anders kreunend en steunend op de Alpe d’Huez. Privé georganiseerde acties met als doel de bankrekening van het KWF te spekken worden eveneens de hemel in geprezen. De media kwaken er lustig op los en vooral mee met de ‘goede doelen’ en de overheid, om ons zo nog meer zand in de ogen te strooien. Kortom: als je snel kijkt zie je het niet maar wanneer je verder kijkt dan je neus lang is kom je op andere gedachten.
Vrijdag 4 mei dacht ik echt… wie het nu nog niet ziet!
We plaatsen in het schrijfsel op het eerste blad altijd rechtsboven in de hoek een foto. Dit gebeurt zo ongeveer standaard, maar bij het schrijfsel van twee weken geleden voegde het niet om zomaar een foto te plaatsen dus plukten we van het internet even het logo van het KWF. O ja, ik weet echt wel dat je niet zomaar foto’s van anderen mag gebruiken en al helemaal niet zonder bronvermelding. Dat is mede de reden, naast dat het mijn hobby is, dat we altijd zelfgemaakte foto’s plaatsen, kan niemand je iets maken. Covers van boeken kun je ook ongestoord plaatsen want hoe meer boeken geschreven door veel verschillende personen onder de aandacht komen, hoe sneller goede verhalen zich kunnen verspreiden. Dat mag allemaal, dus doen we dat daarom met plezier. Alleen het logo van het KWF… als we nuchter denken dan is dat toch eigenlijk alleen maar een herkenning voor een organisatie die het goede met de mens voor heeft? Hoe logisch is het dan dat ik een mail kreeg van Anne-Marije Haijtink. Brand en Marketing Manager. Anne-Marije verzocht mij vriendelijk om het logo uit het schrijfsel te verwijderen:
En dat hadden ze nu niet moeten doen…
Zie hierboven de mail met het logo. Kijk nu mogen we het wel gebruiken want het is aan ons gericht als mail en namens hen, dus geen vuiltje aan de lucht. Kunnen we het toch weer plaatsen, dank je wel Anne-Marije, je hebt ons meer geholpen dan je bedoeling was. Nu tekent zich nog scherper af dat het KWF een bedrijf is met dure posten en hoge functies waar al die verzamelde centen naar toe gaan om ook dit apparaat in stand houden. Kanker is een industrie; al decennia lang weet men hoe de mensheid wel op een correcte manier geïnformeerd kan worden maar al die kennis wordt besmeurd als kwakzalverij, als gevaarlijk, als… bedenk het maar. Personen die wel de andere kant aanreiken worden voor gek versleten, uitgemaakt voor kruidenvrouwtjes, dank voor deze eretitel trouwens want kruidenvrouwtjes zijn zo gek nog niet en door heel het land gonst nog steeds de naam van Klazien uit Zalk. Hoezo vergeten? Er mocht geen straat naar haar vernoemd worden, hoe bizar is dat? Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat de meerderheid door desinformatie denkt dat hij of zij het goed doet. Sportief een doel steunen is ook leuk als het je sport is en je daadwerkelijk resultaten oogst; dan is er niets mis mee om je in te zetten.
Maar waar blijft dat geld?
Hoe kan het zo zijn dat ze als organisatie nog steeds het lek niet boven water hebben? Dat kanker alleen maar een grotere uitdaging aan het worden is. Wat zal er gebeuren als het KWF overbodig is geworden? Dan ligt er een hele inkomstenbron plat. Oncologen, dure chemokuren en bestralingen, op voorhand angst zaaien met bevolkingsonderzoeken… bedenk eens hoeveel banen hier landelijk mee zijn gemoeid? En dan hebben we het nog niet eens over hoe dit op wereldniveau zou zijn. Het KWF zal niet verdwijnen omdat men vanuit de industrie heeft besloten ons dom te houden en ons vooral via angsten en emoties in hun vangnetten te laten lopen. En daarom bestaan er functies als ‘Brand en Marketing Manager’. Daarom loopt Mientje van drie straten dapper verder met de collectebus, het liefst rond etenstijd anders moet ze weer overal langs, grote kans de meesten thuis te treffen. De dame of heer die de deur open doet pakt snel een euro want hoe langer het duurt, de aardappels zouden aanbranden. Afhandelen en wat is nu een euro? Ach maal zoveel huishoudens… En we geven niet alleen aan het KWF, maar ook de Nierstichting, de Hartstichting, Jantje Beton, en vele andere ‘goede doelen’ storen ons tijdens etenstijd. Hup, allemaal een Euro, snel wegwezen! Waarom al die collectebussen als onze premies al de pan uitrijzen? Beste landgenoten u wordt besodemieterd en zeker door dergelijke directeuren, managers en andere titelverslindende dames en heren.
Ode aan het duo Huppes en Kemp!
Wim Huppes en Mirjam Kemp hebben samen een boek geschreven. Wim heeft zichzelf weten te genezen van kanker via een niet reguliere manier en daardoor ondervond hij de nodige tegenwerkingen. Graag laat ik hen zelf aan het woord hieronder in een eerder gepubliceerd interview.
Interview Huppes Kemp
Hilversum, 1 april 2012
Wat inspireert jullie?
De medische ontwikkelingen gaan razendsnel. Wij vinden dat de zorgsector er onvoldoende op inspeelt. Bureaucratie, fout geld en corruptie hebben de overhand in de zorg en dat raakt ons allemaal. Het Instituut is gewoon lekker lezen. Op het strand, met een fles wijn op, kun je meevoelen met onze helden in hun strijd tegen een onmenselijk systeem. Met Het Instituut willen we een breed publiek mobiliseren.
Hoezo bureaucratie, fout geld en corruptie in de zorg?
We hebben de verkeerde leiders. Ze kunnen geen fundamentele veranderingen doorvoeren. Denk maar aan de vastgoedfraude en de kredietcrisis. In de zorgsector gaat het net zo, ook al hoor je daar weinig over.
Wat was de aanleiding om Het Instituut te schrijven?
De instituties zijn behoorlijk eng. Als je ziek bent, krijg je een ambtenaar aan je bed. Er wordt te weinig aan gedaan om je beter te maken en je raakt zomaar de weg kwijt als patiënt. Wij hebben het zelf zo ervaren. Daar wilden we een thriller over schrijven.
Is het echt waar Wim, dat je jezelf hebt genezen van kanker?
Ja, ik had geluk, maar een wondermiddel heb ik niet ontdekt. Dichloorazijn is lang niet bij iedereen effectief. Of experimentele geneesmiddelen werken hangt af van je type kankercellen. Helaas wordt daar geen onderzoek naar gedaan. Onze leiders zitten in de weerstand en houden vast aan hun machtspolitiek.
Is de experimentele geneeskunde wel ver genoeg?
In Nederland is 1100 vierkante meter aan laboratoriumrobotica. In vier uur kunnen voor € 800 de zwakke plekken van je kanker worden gevonden waarop geneesmiddelen aangrijpen. Maar de overheid blokkeert dit onderzoek.
We hebben toch het beste zorgstelsel ter wereld?
Dat wordt ons vaak verteld, ja. We hebben een staatsmonopolie op de zorg. Politici hebben alle ruimte om over de resultaten in de zorg van alles en nog wat te beweren. Maar als patiënt kom je niet achter de waarheid en ben je dood voor je het weet. Wim Huppes is internist en zelfs hij raakt de weg kwijt.
Zijn experimenten op mensen niet eng?
Onze leiders houden geen toezicht op de behaalde resultaten in de zorg. Ze richten vele instituten op die claimen dat toezicht te houden. Maar zolang je het staatsmonopolie op de zorg niet opheft komt daar niets van terecht. Een overheid die geen toezicht houdt, maar wel het monopolie op de zorg heeft, is eng.
Is zorg niet een te gevoelig onderwerp?
Zorg is een onderwerp waar niemand graag zijn handen aan brandt. De gevestigde orde gaat de fundamentele keuzes uit de weg en trekt liever de portemonnee. Maar de zorg is wel onbetaalbaar aan het worden.
De zorg is toch gewoon duur?
De meeste gezondheidszorg kan heel goedkoop geleverd worden, maar dan moet je wel slim opereren. Met politici aan de touwtjes zien wij dat niet gebeuren. Mirjam Kemp werkt al lang als verandermanager in de financiële sector. Tegenwoordig trek je het geld zelf uit de muur. Dat kan bij gezondheid ook. Maar de beslissers moeten er wel belang bij hebben.
Waarom schrijven jullie eigenlijk?
Wij draaien mee in het systeem. Schrijven is voor ons een uitlaatklep. Een thriller is een perfect genre om de machtsstrijd te laten zien, zonder dat je een proces aan je broek krijgt.
Tenslotte: ik beschouw de mail van het KWF als een compliment. Ze hebben, vermoed ik, mijn schrijfsel gelezen en men heeft last van ons. Ze zullen het niet met me eens zijn, maar laat men daar maar eens gaan nadenken! Als positieve natuurlijke alternatieven hieronder enkele tips voor in de keuken…
