De blauwdruk, je bouwtekening, je gebruiksaanwijzing voor je gezondheid verteld je wat je moet doen. Gezond eten, daar zit alles in, alle ingrediënten om je immuunsysteem de bouwblokken te verschaffen om het dagelijkse onderhoud van het huis waarin je woont, je eigen lichaam te onderhouden.
Je ziet er ’s morgens in de spiegel eigenlijk niet zo uit zoals je graag zou willen. Dus wordt er een of ander middeltje opgesmeerd, vaak met de nodige ingrediënten waar je nog nooit van gehoord hebt en vaak ook nog niet eens uit kan spreken. Je kan echter ook eens kijken welke ingrediënten, of voedingsstoffen je huis van binnenuit ‘voeden’. Of zelf een huid verzorgingsproduct maken van goede, veilige en effectieve ingrediënten.
Je hebt ergens pijn, je lichaam geeft daarmee aan dat er een dringend probleem is waar je naar dient te handelen. Rust nemen, … of er is iets meer aan de hand als dat geen effect heeft. Wellicht gewoon iets simpels als een omega 3, omega 6 onbalans. Of een gebrek aan vitaminen, … mineralen, … goede vetten, … enzymen?
Maar dat kan alleen maar ontstaan als je voeding niet in orde is. Als je teveel supermarkt junk eet in plaats van verse onbewerkte producten. De samenstelling van natuurlijke producten maakt dat je onbewust bekwaam bent in je keuze. Het supermarkt junk voeding doolhof maakt dat je etiketten moet gaan lezen op pakjes, zakjes, blikjes en potjes. Je moet je gaan verdiepen in de ongezonde samenstelling om toch nog redelijke bouwblokken te kunnen vinden in die doolhof.
En zo sukkelen we maar door, “leeftijd komt met gebreken”, dat zeggen die mensen die zich graag laten bedriegen, daarmee geven ze zich bloot. En natuurlijk aan de uiterlijke vertoning, daarmee zou een blinde op gevoel al kunnen bepalen; “Hoe gezond iemand is van binnen”. Wat je ziet (en voelt), … is wat je krijgt.
En dan, na jaren van pijntjes en spiegel beelden die je niet graag ziet gaan we met z’n allen naar de dokter, … om verder bedrogen en bedonderd te worden, … te willen worden!
Daar gaat het onderstaande artikel van Jon Rappoport over. Niet leuk he, om je zo eens te spiegelen. Probeer er maar eens een spelt tussen te steken?
O ja ik hoor er een, ik heb geen tijd voor een bio-‘logisch’ volkstuintje. Nee joh, je blijft gewoon nog wat extra uurtjes langer werken, betaald daar het hoge tarief belasting over. En van wat er over blijft ga je voeding kopen waarvan je hoopt dat die ook biologisch is en betaald daar ook nog eens het verhoogde 9% btw tarief over. Terwijl je voor wat zakjes zaad van tachtig euro tezamen en 35 euro huur per jaar 200 vierkante meter volkstuin kan runnen in vijf uurtjes per week.
Zoveel kan je nergens ‘netto’ verdienen als je kijkt wat de niet zo ‘super’markt je kost tezamen met de gezondheid verzekeringspremie met de aanvullende pakketten, want je weet maar nooit.
Want je weet maar nooit, … oeps … maar ik weet het gelukkig nu wel. Ik ben op tijd ontwaakt uit die benevelde toestand, die wereld van bedrog en bedrogen worden. Laten we dus, na de ‘voedingswereld’ eens verder kijken in de grote wereld van leugens en bedrog, de gezondheidszorg of liever gezegd de ziekenzorg.
Bron artikel: Faking Medical Reality
De Medische Namaak Realiteit
Door Jon Rappoport
“Het is gewoon niet meer mogelijk om te geloven dat dit het geval is, of erop te vertrouwen. Ik heb geen plezier in deze conclusie, die een nieuwe editie is van de New England Journal of Medicine. “-Marcia Angell, MD
“Het geheim van ‘be’handelen is oprechtheid. Als je dat kunt vervalsen, heb je het gemaakt. ” – George Burns
Het vervalsen van de medische realiteit is, op zijn minst, een operatie die is ontworpen om de kracht van het medische kartel, een van de belangrijkste krachten op de planeet, te versterken.
Waar vertrouwen dokters op? Waar vertrouwen medische scholen op? Wat vertrouwen medische tijdschriften en reguliere medische verslaggevers en farmaceutische bedrijven en de FDA daarbij op?
De heiligheid van gepubliceerde klinische proeven met geneesmiddelen. Deze onderzoeken bepalen of de medicijnen veilig en effectief zijn. De medicijnen worden getest op menselijke vrijwilligers. De resultaten zijn gerubriceerd. De proef wordt beschreven in een paper die wordt afgedrukt door een medisch tijdschrift.
Dit is wetenschap. Dit is rationaliteit. Dit is de rots van vertrouwen. Zonder deze studies zou het hele veld van medisch onderzoek uit elkaar vallen in totale chaos.
Op deze rots, en dus via de media, wordt het publiek zich bewust van de nieuwste doorbraak, het nieuwste medicijn. Via artsen in hun kantoren ontdekt het publiek welke medicijnen ze moeten nemen – en de wetenschappers weten dat hun artsen de gepubliceerde rapporten in de medische tijdschriften hebben gelezen, de rapporten die de klinische onderzoeken beschrijven. Of als de dokters de rapporten niet echt hebben gelezen, is hen daarover verteld.
Het gaat allemaal terug naar deze rots.
En wanneer reguliere voorstanders de zogenaamde alternatieve of natuurlijke gezondheid aanvallen, hebben ze de neiging te vermelden dat hun eigen heilige beroep gebaseerd is op echte wetenschap, op studies, op klinische proeven.
Een arts vertelde me: “De klinische onderzoeken en gepubliceerde onderzoeken zijn wat ons weerhoudt om terug te gaan naar het stenen tijdperk.”
Dus laat me nu een artikel citeren in de NY Review of Books (12 mei 2011) van Helen Epstein, “Flu Warning: Pas op voor de farmaceutische bedrijven.”
“Zes jaar geleden ontdekte John Ioannidis, een professor in de epidemiologie aan de Universiteit van Ioannina School of Medicine in Griekenland, dat bijna de helft van de gepubliceerde artikelen in wetenschappelijke tijdschriften vals waren, in de zin dat onafhankelijke onderzoekers ze niet konden repliceren . Het probleem is vooral wijdverspreid in medisch onderzoek, waar collegiaal getoetste artikelen in medische tijdschriften van cruciaal belang kunnen zijn bij het beïnvloeden van uitgave methoden van miljoenen dollars en soms miljarden dollars. Het zou verrassend zijn als belangenconflicten soms de redactionele neutraliteit niet in het gedrang brengen, en in het geval van medisch onderzoek zijn de bronnen van vertekening duidelijk. De meeste medische tijdschriften ontvangen de helft of meer van hun inkomsten uit reclame- en herdruk opdrachten van farmaceutische bedrijven en tientallen andere [tijdschriften] zijn in handen van bedrijven zoals Wolters Kluwer, een medische uitgever die ook marketingdiensten levert aan de farmaceutische industrie. “
Hier is nog een citaat uit hetzelfde artikel:
“De FDA vertrouwt ook steeds meer op vergoedingen en andere betalingen van de farmaceutische bedrijven waarvan het bureau de producten moet reguleren. Dit zou kunnen bijdragen aan het groeiende aantal schandalen waarbij de gevaren van veel voorgeschreven medicijnen te laat zijn ontdekt. Vorig jaar was Avandia, het diabetes geneesmiddel van GlaxoSmithKline, gekoppeld aan duizenden hartaanvallen, en eerder in het decennium bleek het antidepressivum Paxil van het bedrijf het risico op zelfmoord bij jonge mensen te verergeren. Merck’s pijnstiller Vioxx was ook gekoppeld aan duizenden sterfgevallen aan hart- en vaatziekten. In elk geval gaf de wetenschappelijke literatuur weinig aanwijzingen over deze gevaren. De bedrijven zijn overeengekomen om nederzettingen te betalen in class action-rechtszaken die veel minder bedragen dan de winsten die de drugs op de markt verdienden. Deze precedenten zouden kunnen leiden tot minder waakzaamheid ten aanzien van de bijwerkingen van geneesmiddelen op recept in het algemeen. “
Het blijkt dat de bron van de informatiepijplijn die de volledige perceptie van farmaceutische geneeskunde voedt, een op fraude gebaseerde rangvolgorde is.
Het zou een opdracht van een inlichtingendienst zijn om te ontdekken dat de meerderheid van de medewerkers aan de andere kant werkte.
En dan gewoon doorgaan met zaken doen.
Soms is het lichaam dood, ook al blijft het lopen. Het kan glimlachen en knikken en basisfuncties uitvoeren – een zombie – maar dat gebeurt alleen omdat bepaalde onverbiddelijke criminelen dit ondersteunen en het een machinale kracht geven.
“We hebben de klinische proeven van geneesmiddelen studies en ze worden gepubliceerd in tijdschriften van de hoogste rang. Wij zijn het toppunt van de wetenschap. “
Ja, valse wetenschap. Doorzeefd van boven naar beneden met leugens.
Misschien helpt dit de volgende keer dat een vriend, alsof hij werkelijk iets weet, je vertelt dat farmaceutische medicijnen een doorslaand succes zijn.
Als je meer nodig hebt, citeer dan de beroemde studie van Dr. Barbara Starfield: “Is de Amerikaanse gezondheid echt de beste ter wereld?”, Journal of the American Medical Association, 26 juli 2000. Starfield concludeert dat 225.000 mensen zijn gedood door het medische systeem in de VS elk jaar – 106.000 door FDA-goedgekeurde geneesmiddelen. Dat laatste cijfer zou uitkomen op meer dan een miljoen doden per decennium.
Ook uit de NY Boeken Bespreking zijn hier twee citaten van Marcia Angell, voormalig hoofdredacteur van The New England Journal of Medicine, misschien wel het meest prestigieuze medische tijdschrift ter wereld. (“Geneesmiddelen bedrijven en artsen: een verhaal over corruptie”)
“Overweeg de klinische onderzoeken waarmee geneesmiddelen bij proefpersonen worden getest. Voordat een nieuw medicijn op de markt kan komen, moet de fabrikant klinische proeven sponsoren om de Food and Drug Administration te laten zien dat het medicijn veilig en effectief is, meestal in vergelijking met een placebo- of dummy-pil. De resultaten van alle onderzoeken (er kunnen er veel zijn) worden aan de FDA voorgelegd en als een of twee onderzoeken positief zijn – dat wil zeggen, ze tonen effectiviteit zonder serieus risico – wordt het medicijn meestal goedgekeurd, ook al zijn alle andere onderzoeken negatief.”
Hier is nog een Angell-verklaring:
“Met het oog op deze controle en de belangenconflicten die de onderneming doordringen, is het niet verrassend dat door geneesmiddelen gesponsorde onderzoeken die in medische tijdschriften worden gepubliceerd, consequent de voorkeur geven aan sponsormiddelen, voornamelijk omdat negatieve resultaten niet worden gepubliceerd, positieve resultaten worden herhaald in enigszins verschillende vormen, en een positieve draai aan zelfs negatieve resultaten. Een overzicht van vierenzeventig klinische onderzoeken naar antidepressiva, bijvoorbeeld, vond dat zevenendertig van achtendertig positieve studies werden gepubliceerd. Maar van de zesendertig negatieve studies werden er drieëndertig niet gepubliceerd of gepubliceerd in een vorm die een positieve uitkomst had.”
Een laatste opmerking: de gevierde redacteuren van medische tijdschriften hebben een spel dat ze kunnen spelen. Stel dat een farmaceutisch bedrijf net klaar is met het schrijven van de resultaten van een klinische medicijnproef en het stuk heeft ingediend bij een tijdschrift voor publicatie. De redacteur weet dat het bedrijf een tiental andere soortgelijke onderzoeken heeft uitgevoerd op hetzelfde medicijn … en ze zagen er niet goed uit. Het medicijn veroorzaakte wilde schommelingen in bloeddruk en bloedsuikerspiegel. Er waren hartaanvallen. herseninfarcten.
Maar deze ENE-studie, die voor publicatie is ingediend, ziet het er zeer positief uit. De uitgever weet dat als hij het afdrukt en vergeet de “ethiek”, het farmaceutische bedrijf zal heruitgaven van het stuk bij hem bestellen en distribueren naar artsen over de hele wereld, en naar verslaggevers, professoren, overheidsfunctionarissen. Het farmaceutische bedrijf zal zoveel heruitgaven bestellen en betalen. Het medische tijdschrift kan $ 700.000 verdienen met het publiceren van DAT ÉÉN STUDIE PROJECT. Laten we eens kijken. In één hand ziet de redacteur: ik zal het niet publiceren = geen geld. Aan de andere kant ziet hij: ik zal het publiceren = $ 700.000. Wat te doen?
Noot: En het hierboven beschreven artikel van Jon Rappoport kan alleen maar succesvol zijn als er genoeg mensen ter wereld zijn die geen tijd hebben om echt eten te kopen en te bereiden. Die aan de ene kant bereid zijn voor GELD allerlei werk te doen maar geen TIJD hebben hun lichaam te onderhouden en dan vervolgens ‘denken’ dat die studies allemaal echt zijn. Als je dan een willekeurig gesprek hebt met deze mensen komen ze heel ‘wijs’ over. Maar ik zie van een afstand al dat deze mensen heel gemakkelijk te bedonderen en te bedriegen zijn, … of zouden ze eigenlijk niet zichzelf bedonderen en de dokter de gelegenheid te geven tot kwakzalverij.
Dus eigenlijk zijn deze mensen zelf een kwakzalver.
