Vandaag 12-11-2018 kwam de tweede video uit van Mike getiteld: Tyranny’s Disguise as “Progress”, “Civil Rights” and “Human Rights” Onder de video de Nederlandse vertaling
Hoe tirannie minstens 100 jaar vermomd is als ‘vooruitgang’, ‘mensenrechten’ en ‘burgerrechten’
Inleiding
Voordat we ons richten op de afgelopen 100 jaar, moeten we eerst kortstondig acht eeuwen teruggaan in de tijd. De Magna Carta, het ‘Grote Handvest’, werd in 1215 na Christus opgesteld in Engeland en oorspronkelijk verworpen. Het markeerde een groeiend algemeen bewustzijn dat pas 500 jaar later serieuze voet aan de grond kreeg, met de komst van de Verlichtingsperiode. Deze volgde na de verschrikkelijke Donkere Middeleeuwen, waarin we de tirannieke heerschappij zagen van Kerk en Staat. In het ene westerse land na het andere diende de Magna Carta als inspiratie voor een grondwettelijke rechtsstaat, scheiding van Kerk en Staat, vrijheid van religie, vrijheid van meningsuiting en de gelijkstelling bij wet van alle individuen, ongeacht geslacht, seksualiteit, ras of geloofsovertuiging. Het leidde ook tot de afschaffing van de slavernij door het westen.
Het tijdperk van de Verlichting gaf ons zulke vrije denkers als Voltaire, John Stuart Mill en Goethe, om er maar een paar te noemen, die klassiek liberalisme of libertarisme voorstonden, zoals het later werd genoemd. Het idee hierachter was een zo klein mogelijke overheid, die als taak had om het volk te dienen en die door datzelfde volk op democratische wijze de macht kon worden verschaft of afgenomen.
De eerste – en tot nu toe enige – poging om een daadwerkelijk libertarische samenleving te creëren, gebaseerd op een constitutionele republiek met trias politica (scheiding van wetgevende, uitvoerende en rechterlijke machten) vond buiten Europa plaats, door de Britse Founding Fathers van wat nu de Verenigde Staten van Amerika zijn. Deze poging om een soevereine republiek te stichten stuitte op felle tegenstand van het Britse Koningshuis en leidde tot de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog, waarbij 13 Amerikaanse staten zich onafhankelijk verklaarden van Engelse heerschappij. De Amerikaanse kolonisten wonnen deze Onafhankelijkheidsoorlog in 1783, om een eeuw later in een bloedige burgeroorlog te worden gestort door dezelfde krachten die uit waren op de ondermijning van deze nieuwe republiek. De Amerikaanse Republiek wordt sindsdien voortdurend aangevallen, vooral gedurende de afgelopen 100 jaar, evenals andere westerse vrijheidsminnende naties die soortgelijke idealen voorstaan.
Macht aan het volk?
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Wanneer zijn we linksaf geslagen – letterlijk? Volgens de Verlichtingsidealen hoort vrijheid absoluut te zijn en hoort iedere persoon te beschikken over absolute vrijheid van expressie. Hieronder valt de vrijheid om je te onthouden van enige religieuze overtuiging en atheïstisch of agnostisch te zijn. Hoewel dit heeft geleid tot een zeer vruchtbaar wetenschappelijk tijdperk, met verbazingwekkende technologische, culture en maatschappelijke vooruitgang, bood het tevens een platform voor een van de meest feilbare en genocidale ideologiën aller tijden: het marxisme.
Aangezien de heersende elite terrein aan het verliezen was aan al dit ‘populisme’, probeerden ze een list door Karl Marx, zelf een elitair figuur die nooit ook maar één dag in zijn leven had gewerkt, het ‘proletariaat’ te laten overtuigen dat zij werden ‘onderdrukt’ door het ‘kapitalisme’. Aanvankelijk kwam Marx niet ver maar, dankzij financiële steun van het elitaire Rothschild-geslacht, sloegen zijn ideeën begin vorige eeuw aan in Rusland. Deze maand is het exact 100 jaar geleden dat de Russische Revolutie plaatsvond. In oktober 1917 kwam de revolutie tegen het bewind van de Tsaar, door de Bolsjewieken onder leiding van Vladimir Lenin, in volle gang, wat leidde tot de afzetting en uiteindelijke moord van Tsaar Nicolaas II en de voltallige Romanov-familie, evenals de creatie van de expansionistische Sovjet-Unie, die pas in 1991 werd opgeheven.
De gobalistische elite wist op succesvolle wijze een oprechte volkswens voor individuele vrijheden te kapen. Zoals de Magna Carta een opstand was tegen de ondemocratische heerschappij van de Koning, zo bood het marxisme weerstand tegen de autocratische machtsstructuur van Rusland. Natuurlijk behoorde Lenin tot de elite – en dit gold ook voor zijn bolsjevistische medestrijder Leon Trotsky, die later vermoord werd op last van een ander lid van de elite, Jozef Stalin.
Het ging namelijk helemaal niet over gelijkheid, maar over tirannie. De elite had dit al een eeuw eerder ontdekt tijdens de Franse Revolutie, waarin linkse radicalen als de Jacobijnen de val van de Franse monarchie teweegbrachten, om deze te vervangen door de ‘nieuwe baas’ – dezelfde als de ‘oude baas’, alleen deze keer met de pretentie het ‘volk’ te vertegenwoordigen. Dit is waarom socialistische of communistische ‘republieken’ zo vaak ‘Volksrepubliek’worden genoemd. Ze verkopen het als een ‘gelijkheidsstrijd’ tegen de ‘bourgeoisie’, die daarna wordt vervangen door de ergst denkbare vorm van tirannie, waarin ‘vijanden van de staat’ worden gevangengezet, gemarteld en zelfs vermoord. En we hebben het over massamoord: volgens conservatieve schattingen bedraagt het aantal doden onder het wereldwijde communisme minstens 100 miljoen in de laatste 100 jaar. Dat zijn één miljoen doden per jaar!
Waarom horen we voortdurend over het moorddadige regime van Hitler en niet over dat van Stalin of Mao Tse Toeng? En hoe kan het dat ons nooit verteld wordt dat de nazi’s socialisten waren en geenrechtse fascisten? Het mantra dat we steevast te horen krijgen gaat ongeveer zo:
Voor een recent voorbeeld hiervan hoe je alleen maar naar Venezuela te kijken. In de woorden van Margaret Thatcher: “Het probleem met socialisme is dat andermans geld uiteindelijk opraakt.” Socialisme, oftewel ‘communisme-light’, is de herverdeling van weelde van de sterken naar de zwakken, waarbij de middenklasse, het ‘cement’ van de economie, wordt geëlimineerd en er een feodaal kastesysteem ontstaat – precies datgene wat men beweert te bestrijden. De arme bevolking van Venezuela ervaart nu de jammerlijke mislukking van hun ‘Bolivariaanse Revolutie’. Zij leren door schade en schande dat kapitalisme de levensstandaard verhoogt van alle mensen, middels banen, een bestaansinkomen en een vrijemarkteconomie. Het probleem met links is dat ze niet in staat zijn om met reële oplossingen en alternatieven te komen. De reden waarom alle socialistische en communistische systemen gedoemd zijn om te mislukken is niet omdat ze verkeerd worden toegepast, maar juist omdat ze correct worden toegepast.
Vrouwelijke vaandeldragers
Marxistische onderdrukking was echter niet het enige rookgordijn dat de globalistische elite voor ons in petto had. Gedurende de afgelopen 100 jaar hebben ze verscheidene variaties op het communisme uitgeprobeerd. Het westen heeft het communisme nooit omarmd zoals in het oosten en dus gaf men het een ‘vriendelijk’ gezicht door niet alleen arbeidersrechten, maar ook vrouwenrechten, homorechten en de rechten van minderheden te bevorderen. Immers, wie kan in dit verlichte tijdperk nu gekant zijn tegen ‘sociale rechtvaardigheid’? Men heeft op succesvolle wijze onze blik weten te richten op rechten en niet op verantwoordelijkheden. En wat is macht zonder verantwoordelijkheid? Juist ja – tirannie.
De Sovjets waren de eersten die hiermee experimenteerden, toen iedere man, vrouw en kind een kameraad werd. Dit was een eerste poging tot genderneutraliteit. Zij lieten vrouwen ook deelnemen aan de arbeidsmarkt. Aangezien de Russische Revolutie over ‘gelijkheid’ ging, kregen vrouwen daarnaast stemrecht – met uiteraard niets om op te stemmen, behalve de officiële partijpolitiek. De Sovjets waren tevens de eersten die abortus legaliseerden in 1920.
Eens even kijken: het was nu een ‘recht’ om je biologische geslacht te ontkennen, uitgebuit te worden in een feodaal systeem, je kinderen onder te brengen bij surrogaatmoeders in een kinderdagverblijf en om je ongeboren kinderen te laten vermoorden in de baarmoeder. Hee, waar heb ik dit eerder gehoord? O ja: westers socialisme staat deze zelfde ideeën al 100 jaar voor!
Nu moet zo onderhand wel pijnlijk duidelijk worden dat vrouwen van essentieel belang zijn voor de implementatie van dit soort social engineering. Dit is wat de elite al minimaal een eeuw daarvoor had uitgevogeld: vrouwen zijn collectivisten en hebben een verzorgingsmoraliteit, mannen zijn individualisten en hebben een rechtvaardigheidsmoraliteit. Vrouwen zijn geboren progressieven, mannen zijn geboren conservatieven. En dus vormde feminisme de meest effectieve strategie om de geest van de massa te vullen met progressief gedachtegoed. Op deze wijze elimineer je de rol van de man als beschermer en kostwinner van zijn gezin en de ondersteunende rol van de vrouw als moeder en echtgenote en kun je mannen en vrouwen tegen elkaar opzetten. En als je het gezin verbreekt, verbreek je de krachtigste eenheid die de mensheid ooit heeft gekend. Het gezin vormt de hoeksteen van de samenleving, de culturele identiteit en de natiestaat en dit is altijd zo geweest. Verwoest dat en je maakt mensen verward over wie ze werkelijk zijn, zodat je hun geest kunt infiltreren met politieke en culturele verdeeltactieken.
Verdeel en heers, het is de oudste truc in het boekje! Het enige wat je nodig hebt is een manier om de mensen vrijwillig te laten deelnemen aan hun eigen slavernij. Vrouwen vervullen hierin een sleutelrol. Laten we wel wezen: testosteron is het hormoon van leiders, oestrogeen het hormoon van volgers. Mocht je hier nog enige twijfel over koesteren, kijk dan naar de dierenwereld. Ben je nog steeds te geïndoctrineerd om dit te accepteren, onthoud dan het volgende: zij weten het, zij zijn zich maar al te bewust van dit biologische feit en gebruiken het om vrouwen en hun testosteronarme mannelijke beta-bondgenoten in leiderschapsposities te plaatsen. De laatste 100 jaar hebben we een verborgen oorlog gezien tegen alfamannen, tot het punt waar we nu leven in een gynocratie of matriarchie, die tot in alle hoeken van de samenleving is doordrongen, waaronder alle lagen van de overheid, evenals de reguliere media en de academische wereld.
Er zijn vele prominente voorstanders geweest van deze subversieve en destructieve cultuurmarxistische of postmodernistische beweging, maar enkele namen die de moeite van het vermelden waard zijn, zijn die van Herbert Marcuse, Saul Alinsky en Franz Boas. Het centrale thema in al hun gedachtegoed is ‘progressiviteit’, d.w.z. altijd vooruitkijken en nooit terugkijken, alle banden met de geschiedenis en met tradities doorsnijden en een egalitaire, utopische ‘Menselijke Broederschap’ creëren. In werkelijkheid komt deze vorm van cultuurrelativisme neer op nihilisme, vermomd als idealisme, waarin we allemaal samensmelten in culturele en biologische vergetelheid.
Hoe hebben ze deze oorlog tegen de natuur, de waarheid en de realiteit voor elkaar weten te krijgen? Het is doodeenvoudig: neem het oude communistische concept van ‘onderdrukker’ en ‘onderdrukte’ en pas dit toe op alsmaar nieuwe groepen, waarbij transgenders en moslims de allernieuwste ‘slachtoffers’ zijn. Dit is niets meer dan een neo-bolsjevistische klassenstrijd, in de gedaante van ‘humanitarisme’. Na 100 jaar is dit alles wat links nog over heeft, aangezien de ‘salonsocialisten’ het gewone volk volledig hebben verraden. Nu importeren ze miljoenen moslimkiezers met blanco cheques, betaald door hun voormalige stemblok, de arbeiders. Er is letterlijk niets meer om voor te strijden, aangezien links door de jaren heen alle gevechten heeft gewonnen. Arbeidersrechten? Afgevinkt. Vrouwenrechten? Afgevinkt. Homorechten? Afgevinkt. Burgerrechten voor gekleurde mensen en andere minderheden? Afgevinkt. Links vertoont een zeldzaam dieptepunt, waarin de ‘wortel van alle kwaad’ nu heteroseksuele, blanke mannen zijn. Dit zijn de nieuwe ‘racisten’, ‘fascisten’, ‘seksisten’, ‘homofoben’ en ‘islamofoben’. Deze waanzin wordt identiteitspolitiek genoemd en vrouwen behoren tot de meest militante vaandeldragers, wat ze van het begin af aan waren.
Een nieuwe Renaissance
Abortus, echtscheiding en uitkeringen waren ooit sociale taboes, maar nadat de elite deze legaliseerde en naar voren schoof als een ‘burgerrecht’ of ‘mensenrecht’ kon men Statisme bevorderen, d.w.z. een centrale overheid, een centraal bankenstelsel, de afschaffing van de natiestaat en de introductie van de verzorgingsstaat, waarin de Staat de ‘papa’ wordt. Wij zouden vandaag nog deze ‘tyrannie van de zwakken’ kunnen vernietigen, als we deze bij de bron afsnijden: subsidies en uitkeringen op kosten van de belastingbetaler.
Het verheugt mij echter om te zeggen dat er een nieuwe Renaissance gaande is, een zeer noodzakelijke verandering van het getij. In 2016 zagen we twee politieke aardverschuivingen die een flinke klap toebrachten aan de globalistische agenda: de uitslag van het Brexit-referendum in Engeland en de nederlaag van Hillary Clinton aan Donald J. Trump in de VS. Hoewel een ‘populistische lente’ in Europa voorlopig is uitgebleven, baart de alsmaar groeiende populistische opstand de onverkozen Eurocraten desondanks ernstige zorgen. Vlak die ‘boze witte mannen’ dus nog niet uit!
[wp-rss-aggregator exclude=”7712″]
