Een mijlpaal: Vandaag werd het 2.000 ste bericht gepost op gedachtenvoer. De site bevat ook nog 23 pagina’s.
Bron artikel NoMoreFakeNews: Rising up against the Oligarchs does not equal socialism
Door Jon Rappoport
Er zijn over de hele wereld “volksgroepen” die pleiten voor de omverwerping van de mannen aan de top – de Oligarchen – die naties controleren.
De groepen van deze mensen willen socialisme installeren als antwoord op Oligarchy.
Dat is belachelijk.
De Oligarchen – bankiers, CEO’s van megabedrijven, financiers, regeringsleiders, inlichtingendiensten – werken samen om de concurrentie uit te schakelen zodat ze alleen kunnen staan op de top van de berg. En ze noemen deze regeling SOCIALISME. Ze BEVORDEREN het socialisme. Ze hebben EIGENDOM van socialisme wereldwijd ingezet.
Met andere woorden, de “volksgroepen”, die beweren te strijden voor een betere wereld, doen het bod van de Oligarchen. Onbewust of met opzet.
Handige idioten.
Socialisme ging nooit over het omverwerpen van machtshongerige leiders. De pretentie van gelijkheid en share-and-care is een dekking voor totalitarisme door enkelen, voor enkelen.
Terwijl Karl Marx een komende utopie op aarde voorspelde, sprak hij de absolute behoefte uit aan een ‘overgangsfase’, de ‘dictatuur van het proletariaat’.
Dat was natuurlijk een gedeeltelijke verkeerde benaming. Het deel “dictatuur” was correct, maar het proletariaat zou het nooit leiden. Ze zouden ervoor werken. Ze keken vanaf de grond omhoog naar de leiders die zogenaamd hun vrienden en voogden waren – en beseften al snel dat ze door een lange oplichter waren opgenomen. Er was geen overgangsregering. Er was gewoon dezelfde oude Oligarchie onder een andere naam, dat is alles.
Uit de klassieker van Gary Allen uit 1971, None Dare Call It Conspiracy:
“We worden gesocialiseerd in Amerika en iedereen weet het. Als we de kans kregen om te gaan zitten en een kopje koffie te drinken met de man op straat … zou hij kunnen zeggen: ‘Weet je, het enige dat ik nooit kan achterhalen is waarom al deze zeer, zeer rijke mensen zoals de Kennedy’s, de Fords, de Rockefellers en anderen zijn voor socialisme. Waarom zijn de superrijken voor socialisme? Hebben ze niet het meeste te verliezen …? ‘In werkelijkheid is er een enorm verschil tussen wat de promotors als socialisme definiëren en wat het in de praktijk is. Het idee dat socialisme een share-the-wealth-programma is, is strikt een vertrouwensspel om de mensen ertoe te brengen hun vrijheid over te geven aan een almachtige collectivistische regering. Terwijl de insiders [Oligarchen] ons vertellen dat we een paradijs op aarde bouwen, bouwen we eigenlijk een gevangenis voor onszelf. ‘
Wanneer een mega-corporate CEO, wiens bedrijf in grote financiële problemen verkeert, op magische wijze een gigantische lening via een vriend veilig stelt, en wanneer dat bedrijf het land blijft vervuilen en levens vernietigt, en terwijl de overheidsinstantie die de CEO moet sjouwen gevangenis zit op zijn handen, dat is socialisme in de praktijk. Dat is echt.
De overheid is misschien niet officieel eigenaar van dergelijke bedrijven, zoals in de klassieke definitie van socialisme, maar aan de top werken de overheid en de grootste bedrijven als één samen. Het is een onderscheid zonder verschil.
Waarom begrijpen niet meer mensen dit allemaal?
Omdat hun geest is vertroebeld met propaganda en feel-good New Age havermout. Omdat ze ervan overtuigd zijn dat geloven in iets dat op het eerste gezicht goed klinkt (“een betere en rechtvaardiger wereld voor iedereen”) voldoende is, is een hoogtepunt voor hen. En omdat hun is verteld dat dit geloof socialisme is, zijn ze er voor.
Op die basis vallen ze voor elk programma. Als pernicieuze medische experts hen verzekeren dat een verplichte massavaccinatie de planeet tegen ziekten zal beschermen, zullen ze dat gezichtsvermogen binnen een minuut zien. “Een gezonde aarde voor iedereen.” Het moet waar zijn. Het voelt goed.
Een tijdje terug publiceerde ik een verbazingwekkende verklaring van de burgemeester van New York, Bill de Blasio: “Wat het moeilijkste is, is de manier waarop ons rechtssysteem is gestructureerd om privébezit te bevorderen. Ik denk dat mensen overal in deze stad, van welke achtergrond dan ook, graag willen dat het stadsbestuur kan bepalen welk gebouw waar gaat, hoe hoog het zal zijn, wie er gaat wonen, wat de huur zal zijn. Ik denk dat er een socialistische impuls is, die ik elke dag, in elke soort gemeenschap, hoor dat ze willen dat dingen worden gepland in overeenstemming met hun behoeften. En ik zou ook … Kijk, als ik mijn druthers had, zou het stadsbestuur elk perceel bepalen, hoe de ontwikkeling zou verlopen. En er zouden zeer strenge eisen zijn rond inkomensniveaus en huurprijzen. Dat is een wereld die ik graag zou willen zien, en ik denk dat wat we hebben, tenminste in deze stad, mensen zijn die graag de New Deal terug hebben, op één niveau. Ze zouden graag een zeer, zeer krachtige regering hebben, inclusief een federale overheid, die betrokken is bij het direct aanpakken van hun dagelijkse realiteit. “
De beheersing van privé-eigendom, van bovenaf, is natuurlijk een van de principes van het socialisme.
Oligarchen, die hun merk van socialisme promoten, die ook globalisten zijn (geen naties, geen grenzen), willen hun pot zoeten door overstromingen van immigranten. Nee, ze denken niet aan ‘goed doen’. Ze hebben propagandamedewerkers die die zin uitspuiten.
Ze denken na over hoe ze allerlei onderscheid rond privé-eigendom van privé-eigendom kunnen vervagen en wissen – en in plaats daarvan immigranten op disruptieve wijze hervestigen, hen afhankelijk maken van de staat, onroerendgoedwaarden laten dalen en meer en meer burgers ertoe aanzetten om het idee te accepteren dat “alles van iedereen is.”
Deze wartaalzin betekent eigenlijk: de Oligarchen bezitten het allemaal.
Dit is hun uitgangspunt en hun doel.
Ze betekenen zaken, letterlijk en figuurlijk.
Op een veel lager niveau, kras het oppervlak van elke zelfbenoemde socialist die toevallig een huis heeft, en kijk wat er gebeurt als je eist dat hij dat huis overdraagt aan ‘de mensen’. Hij wordt plotseling een ruwe naakte kapitalist. Hij loopt tegen de staat.
De staat – aan wie, wanneer de druk weg is, hij beweert dat elke burger trouw moet zweren, zodat geld en eigendom en diensten en goederen en energie en elke noodzaak en luxe van het leven kunnen worden beheerd, ten behoeve van iedereen.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
