Wereldwijde ‘Staatsgreep’ 5 jaar sinds 17-03-2020 zichtbare dictatuur,
in de VS is de revolutie reeds van start gegaan januari 2025
In 1976 voorspelde de Franse antropoloog Emmanuel Todd de val van de Sovjet-Unie. In After The Empire, voor het eerst gepubliceerd in het Frans in 2001, voorspelde hij de (relatieve) neergang van de Verenigde Staten.
Op telegram post ik voor Gedachtenvoer en ChemtrailProtest volg ons / mij daar
https://t.me/gedachtenvoerartikelen
https://t.me/ChemtrailProtest
In zijn nieuwste (en laatste) boek, La Défaite de l’Occident (De nederlaag van het Westen), betreurt hij het onvermogen van het Westen om feiten van wensen te onderscheiden, zoals blijkt uit zijn gedrag tijdens de oorlog in Oekraïne. Nihilisme, een gebrek aan waarden en aan acceptatie van de realiteit, heeft het westerse denken aangetast:
Transideologie is daarom naar mijn mening een van de vlaggen van dit nihilisme dat nu het Westen kenmerkt, deze drang om niet alleen dingen en mensen te vernietigen, maar ook de realiteit.
Todd heeft onlangs een substack geopend waar hij toespraken en lezingen plaatst die hij heeft gegeven.
Todd heeft zojuist een nieuw voorwoord voor zijn boek gepubliceerd, waarin hij licht werpt op de gevolgen van de nederlaag van het Westen in Oekraïne.
Van nederlaag tot ontwrichting
Minder dan twee jaar na de Franse publicatie van La Défaite de l’Occident (De nederlaag van het Westen) in januari 2024 zijn de belangrijkste voorspellingen van het boek uitgekomen. Rusland heeft de storm militair en economisch doorstaan. De Amerikaanse militaire industrie is uitgeput. De Europese economieën en samenlevingen staan op het punt van implosie. Het Oekraïense leger is nog niet ingestort, maar het stadium van desintegratie van het Westen is al bereikt.
Ik ben altijd vijandig gestemd geweest tegenover het russofobe beleid van de Verenigde Staten en Europa, maar als westerling die zich inzet voor de liberale democratie, als Fransman die in Engeland is opgeleid in onderzoek, als kind van een moeder die tijdens de Tweede Wereldoorlog vluchteling was in de Verenigde Staten, ben ik ontzet over de gevolgen voor ons westerlingen van de oorlog die zonder intelligentie tegen Rusland wordt gevoerd.
We staan nog maar aan het begin van de catastrofe. Er nadert een omslagpunt, waarna de uiteindelijke gevolgen van de nederlaag zich zullen ontvouwen.
De ‘rest van de wereld’ (of het mondiale zuiden, of de mondiale meerderheid), die zich tevreden stelde met het steunen van Rusland door te weigeren zijn economie te boycotten, toont nu openlijk zijn steun voor Vladimir Poetin. De BRICS-landen breiden zich uit door nieuwe leden toe te laten en hun samenhang te versterken. India, dat door de Verenigde Staten werd opgeroepen om partij te kiezen, heeft gekozen voor onafhankelijkheid: de foto’s van Poetin, Xi en Modi tijdens de bijeenkomst van de Shanghai Cooperation Organisation in augustus 2025 zullen een symbool blijven van dit belangrijke moment. Toch blijven de westerse media Poetin afschilderen als een monster en de Russen als horigen. Deze media waren al niet in staat om zich voor te stellen dat de rest van de wereld hen ziet als leiders en gewone mensen, dragers van een specifieke Russische cultuur en een verlangen naar soevereiniteit. Ik vrees nu dat onze media onze blindheid zullen versterken door zich niet te kunnen voorstellen dat Rusland, dat eeuwenlang economisch is uitgebuit en met arrogantie is behandeld door het Westen, weer prestige geniet in de rest van de wereld. De Russen durfden het aan. Ze daagden het imperium uit en ze wonnen.
De ironie van de geschiedenis is dat de Russen, een Europees en blank volk dat een Slavische taal spreekt, het militaire schild van de rest van de wereld zijn geworden omdat het Westen weigerde hen te integreren na de val van het communisme. Ik kan me voorstellen dat Slovenen cultureel gezien bijzonder goed geplaatst zijn om deze ironie te waarderen, ook al weet ik als antropoloog van familie en religie heel goed dat Slovenië, ondanks zijn Slavische taal, sociaal en ideologisch veel dichter bij Zwitserland staat dan bij Rusland.
Ik kan hier een model schetsen van de ontwrichting van het Westen, ondanks de inconsistenties in het beleid van Donald Trump, de verslagen Amerikaanse president. Deze inconsistenties zijn naar mijn mening niet het gevolg van een onstabiele en ongetwijfeld perverse persoonlijkheid, maar van een onoplosbaar dilemma voor de Verenigde Staten. Enerzijds weten hun leiders, zowel in het Pentagon als in het Witte Huis, dat de oorlog verloren is en dat Oekraïne zal moeten worden opgegeven. Het gezond verstand brengt hen er dan ook toe om uit de oorlog te willen stappen. Maar aan de andere kant doet datzelfde gezond verstand hen beseffen dat de terugtrekking uit Oekraïne dramatische gevolgen zal hebben voor het imperium, die de terugtrekkingen uit Vietnam, Irak of Afghanistan niet hebben gehad. Dit is namelijk de eerste Amerikaanse strategische nederlaag op wereldschaal, in een context van massale deïndustrialisering in de Verenigde Staten en moeilijke herindustrialisering. China is de werkplaats van de wereld geworden; het zeer lage vruchtbaarheidscijfer zal het zeker verhinderen om de Verenigde Staten te vervangen, maar het is al te laat om op industrieel vlak met China te concurreren.
Derde Wereldoorlog ligt nog steeds op tafel: Europa wil grondtroepen in Oekraïne.
De de-dollarisering van de wereldeconomie is begonnen. Trump en zijn adviseurs kunnen dit niet accepteren, omdat het het einde van het imperium zou betekenen. Toch zou een postimperiaal tijdperk het doel moeten zijn van het MAGA-project (Make America Great Again), dat streeft naar een terugkeer naar de Amerikaanse natiestaat. Maar voor een Amerika waarvan de productiecapaciteit in reële goederen nu zeer laag is (zie hoofdstuk 9 over de ware aard van de Amerikaanse economie), is het onmogelijk om het leven op krediet, zoals het nu doet door dollars te produceren, op te geven. Een dergelijke imperiale monetaire terugtrekking zou een scherpe daling van de levensstandaard betekenen, ook voor de populaire kiezers van Trump. De eerste begroting van Trumps tweede termijn, de ‘One Big Beautiful Bill Act’, blijft daarom imperiaal, ondanks de tariefbeschermingen die het protectionistische project of de protectionistische droom belichamen. De OBBBA verhoogt de militaire uitgaven en het tekort. Een begrotingstekort in de Verenigde Staten betekent onvermijdelijk dollarproductie en een handelstekort.
De imperiale dynamiek, of beter gezegd de imperiale inertie, blijft de droom van een terugkeer naar de productieve natiestaat ondermijnen.
In Europa wordt de militaire nederlaag nog steeds slecht begrepen door de leiders. Zij hebben de operaties niet geleid. Het was het Pentagon dat de plannen voor het Oekraïense tegenoffensief in de zomer van 2023 ontwikkelde (waarin ik The Defeat of the West schreef). Het Amerikaanse leger, ook al liet het de oorlog door zijn Oekraïense proxy voeren, weet dat het door de Russische verdediging is verslagen – omdat het niet genoeg wapens kon produceren en omdat het Russische leger slimmer was dan het Amerikaanse. De Europese leiders leverden alleen wapensystemen, en niet de voornaamste. Ze zijn zich niet bewust van de omvang van de militaire nederlaag, maar ze weten wel dat hun eigen economieën zijn lamgelegd door het sanctiebeleid, vooral door de verstoring van hun toevoer van goedkope Russische energie. Het economisch in tweeën splitsen van het Europese continent was een daad van suïcidale waanzin. De Duitse economie stagneert. Armoede en ongelijkheid nemen in het hele Westen toe. Het Verenigd Koninkrijk staat op instorten. Frankrijk volgt niet ver achter. Samenlevingen en politieke systemen staan stil.
Vóór de oorlog bestond er al een negatieve economische en sociale dynamiek die het Westen onder druk zette. Deze was in verschillende mate zichtbaar in heel West-Europa. Vrije handel ondermijnt de industriële basis. Immigratie leidt tot een identiteitssyndroom, vooral onder de arbeidersklasse die geen veilige en goedbetaalde banen heeft.
Dieper nog is de negatieve dynamiek van fragmentatie cultureel van aard: massaal hoger onderwijs creëert gestratificeerde samenlevingen waarin hoogopgeleiden – 20%, 30%, 40% van de bevolking – onder elkaar gaan leven, zichzelf als superieur gaan beschouwen, de arbeidersklasse gaan minachten en handenarbeid en industrie gaan afwijzen. Het basisonderwijs voor iedereen (universele geletterdheid) had de democratie gevoed en een homogene samenleving gecreëerd met een egalitair onderbewustzijn. Het hoger onderwijs heeft geleid tot oligarchieën en soms plutocratieën, gestratificeerde samenlevingen die worden overspoeld door een ongelijk onderbewustzijn. De ultieme paradox: de ontwikkeling van het hoger onderwijs heeft uiteindelijk geleid tot een daling van het intellectuele niveau in deze oligarchieën of plutocratieën! Ik beschreef deze ontwikkeling meer dan een kwart eeuw geleden in The Economic Illusion, gepubliceerd in 1997. De westerse industrie is verhuisd naar de rest van de wereld en natuurlijk naar de voormalige volksdemocratieën van Oost-Europa, die, bevrijd van hun onderwerping aan Sovjet-Rusland, nu hun eeuwenoude status als een door West-Europa gedomineerde periferie hebben herwonnen. In hoofdstuk 3 ga ik uitgebreid in op dit soort binnenlandse China, waar nog steeds veel industriële arbeiders wonen. Overal in Europa heeft het elitarisme van hoogopgeleiden echter geleid tot “populisme”.
De openlijke strijd tussen de EU en de VS over Oekraïense bodemschatten begint
De oorlog heeft de spanningen in Europa nog verder doen oplopen. Het continent verarmt. Maar bovenal ontneemt het, als een grote strategische mislukking, de legitimiteit aan leiders die niet in staat zijn hun land naar de overwinning te leiden. De ontwikkeling van conservatieve volksbewegingen (door journalistieke elites meestal aangeduid als ‘populistisch’, ‘extreemrechts’ of ‘nationalistisch’) versnelt. Reform UK in het Verenigd Koninkrijk. AfD in Duitsland, Rassemblement National in Frankrijk… Ironisch genoeg staan de economische sancties waarvan de NAVO hoopte dat ze een ‘regimeverandering’ in Rusland teweeg zouden brengen, op het punt een cascade van ‘regimeveranderingen’ in West-Europa te veroorzaken. De westerse heersende klassen worden gedelegitimeerd door hun nederlaag, op hetzelfde moment dat de autoritaire democratie van Rusland door haar overwinning opnieuw wordt gelegitimeerd, of beter gezegd, over gelegitimeerd, aangezien de terugkeer van Rusland naar stabiliteit onder Poetin het land aanvankelijk een onbetwiste legitimiteit verzekerde.
Zo ziet onze wereld eruit nu we 2026 naderen.
De ontwrichting van het Westen neemt de vorm aan van een ‘hiërarchische breuk’.
De Verenigde Staten geven de greep op Rusland en, naar mijn overtuiging, ook op China op. Door de blokkade van China voor de invoer van samarium, een zeldzaam aardmetaal dat essentieel is voor de militaire luchtvaart, kunnen de Verenigde Staten niet langer dromen van een militaire confrontatie met China. De rest van de wereld – India, Brazilië, de Arabische wereld, Afrika – profiteert hiervan en glipt weg. Maar de Verenigde Staten keren zich krachtig tegen hun Europese en Oost-Aziatische ‘bondgenoten’ in een laatste poging tot overexploitatie en, het moet worden toegegeven, uit pure wrok. Om aan hun vernedering te ontsnappen, om hun zwakte voor de wereld en voor zichzelf te verbergen, straffen ze Europa. Het imperium verslindt zichzelf. Dit is de betekenis van de tarieven en gedwongen investeringen die Trump oplegt aan Europeanen, die eerder koloniale onderdanen zijn geworden in een krimpende imperium dan partners. Het tijdperk van solidaire liberale democratieën is voorbij.
Trumpisme is ‘blank populistisch conservatisme’. Wat zich in het Westen aftekent, is geen solidariteit tussen populistische conservatieven, maar een ineenstorting van de interne solidariteit. De woede als gevolg van de nederlaag leidt ertoe dat elk land zich tegen de zwakkeren keert om zijn wrok te ventileren. De Verenigde Staten keren zich tegen Europa en Japan. Frankrijk blaast het conflict met Algerije, zijn voormalige kolonie, nieuw leven in. Het lijdt geen twijfel dat Duitsland, dat van Scholz tot Merz heeft toegezegd de Verenigde Staten te gehoorzamen, zijn vernedering zal afreageren op zijn zwakkere Europese partners. Mijn eigen land, Frankrijk, lijkt mij het meest bedreigd.
Een van de fundamentele concepten van de nederlaag van het Westen is het nihilisme. Ik leg uit hoe de ‘nulstaat’ van de protestantse religie – secularisatie in haar uiterste vorm – niet alleen de ineenstorting van het Amerikaanse onderwijs en de Amerikaanse industrie verklaart. De nulstaat opent ook een metafysische leegte. Ik ben zelf geen gelovige en pleit niet voor een terugkeer naar religie (ik geloof niet dat dat mogelijk is), maar als historicus moet ik constateren dat het verdwijnen van sociale waarden van religieuze oorsprong leidt tot een morele crisis, tot een drang om dingen en mensen te vernietigen (oorlog) en uiteindelijk tot een poging om de werkelijkheid af te schaffen (het transgenderfenomeen voor Amerikaanse democraten en de ontkenning van de opwarming van de aarde voor republikeinen, bijvoorbeeld). De crisis bestaat in alle volledig geseculariseerde landen, maar is erger in landen waar de religie het protestantisme of het jodendom was, die absolutistische religies zijn in hun zoektocht naar het transcendente, dan in landen waar het katholicisme de overhand had, dat meer openstaat voor de schoonheid van de wereld en het aardse leven. Het is inderdaad in de Verenigde Staten en Israël dat we de ontwikkeling zien van parodistische vormen van traditionele religies, parodieën die naar mijn mening in wezen nihilistisch zijn.
Deze irrationele dimensie vormt de kern van de nederlaag. Deze nederlaag is dus niet alleen een ‘technisch’ verlies van macht, maar ook een morele uitputting, een gebrek aan positief existentieel doel dat tot nihilisme leidt.
Dit nihilisme ligt ten grondslag aan de wens van Europese leiders, met name aan de protestantse kusten van de Oostzee, om de oorlog tegen Rusland uit te breiden door middel van voortdurende provocaties. Dit nihilisme ligt ook ten grondslag aan de Amerikaanse destabilisatie van het Midden-Oosten, de ultieme uitdrukking van de woede die voortkomt uit de nederlaag van Amerika tegen Rusland. Laten we vooral niet toegeven aan de al te simplistische conclusie dat het regime van Netanyahu in Israël onafhankelijk handelt in de genocide in Gaza of in de aanval op Iran. Zero-protestantisme en jodendom combineren zeker op tragische wijze hun nihilistische effecten in deze uitbarstingen van geweld. Maar in het hele Midden-Oosten is het de Verenigde Staten die, door wapens te leveren en soms rechtstreeks aan te vallen, uiteindelijk verantwoordelijk is voor de chaos. Zij zet Israël tot actie aan, net zoals zij de Oekraïners tot actie heeft aangezet. De eerste regering-Trump vestigde de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem, en het was Trump die als eerste het idee had om Gaza om te vormen tot een badplaats. Ik ben me ervan bewust dat er een boek nodig zou zijn om deze stelling te bewijzen, een boek dat de interacties tussen de actoren een voor een zou ontrafelen. Maar als professioneel historicus die al een halve eeuw betrokken is bij de geopolitiek, heb ik het gevoel dat Israël, net als het Europa van de NAVO, niet langer een onafhankelijke staat is. Het probleem met het Westen is inderdaad de geprogrammeerde dood van de natiestaat.
Het imperium is enorm en valt uiteen te midden van lawaai en woede. Dit imperium is al polycentrisch, verdeeld over zijn doelstellingen, schizofreen. Maar geen van zijn delen is echt onafhankelijk. Trump is het huidige ‘centrum’ ervan; hij is ook de beste ideologische en praktische uitdrukking ervan, waarbij hij een rationeel verlangen om zich terug te trekken in zijn directe invloedssfeer (Europa en Israël) combineert met nihilistische impulsen die oorlog bevorderen. Deze tendensen – terugtrekking en geweld – komen ook tot uiting in het Amerikaanse hart van het imperium, waar het principe van hiërarchische breuk intern werkt. Een groeiend aantal Anglo-Amerikaanse auteurs roept de komst van een burgeroorlog op.
De Amerikaanse plutocratie is pluralistisch. Er is de plutocratie van de financiers, die van de oliemagnaten, die van Silicon Valley. Trumpistische plutocraten, Texaanse oliemagnaten en recente bekeerlingen uit Silicon Valley verachten de hoogopgeleide democratische elites van de oostkust, die op hun beurt de blanke Trumpisten uit het binnenland verachten, die op hun beurt de zwarte democraten verachten, enzovoort.
Een van de interessante kenmerken van het huidige Amerika is dat het voor de leiders steeds moeilijker wordt om onderscheid te maken tussen interne en externe kwesties, ondanks de poging van MAGA om de immigratie uit het zuiden met een muur tegen te houden. Het leger schiet op boten die Venezuela verlaten, bombardeert Iran, dringt door tot in de centra van democratische steden in de Verenigde Staten en sponsort de Israëlische luchtmacht voor een aanval op Qatar, waar een enorme Amerikaanse basis is gevestigd. Elke sciencefictionlezer zal in deze verontrustende lijst het begin herkennen van een afglijden naar dystopie, dat wil zeggen een negatieve wereld waar macht, fragmentatie, hiërarchie, geweld, armoede en perversiteit met elkaar verweven zijn.
Laten we dus onszelf blijven, buiten Amerika. Laten we onze perceptie van binnen en buiten behouden, ons gevoel voor proportie, ons contact met de realiteit, onze opvatting over wat juist en mooi is. Laten we ons niet meeslepen in een overhaaste oorlog door onze eigen Europese leiders, die bevoorrechte individuen die verdwaald zijn in de geschiedenis, wanhopig omdat ze verslagen zijn, doodsbang voor het idee dat ze op een dag door hun volkeren zullen worden veroordeeld. En bovenal, laten we blijven nadenken over de betekenis van de dingen.
©Emmanuel Todd
Reactie.
De beschrijving van Emmanuel Todd geeft duidelijk weer met welke politici wij worden opgescheept. Maar niet alleen de politici zijn hier schuldig aan de ondergang van Europa. Ook de media welkt hier aan mee.
Als we zien welke partijdigheid naar voren komen in de praatprogramma’s stijgt het schaamrood je naar de kaken. Ze kakelen elkaar na als een stel kippen zonder kop of enige kennis van de werkelijkheid. Verschrikkelijk dat figuren als Kokkelmans, Pauw, Jinek, en meerdere hun vak verraden is werkelijk schandalig.
Ik zag laatst een interview dat Kokkelmans had met de nieuwe leidster van Forum voor Democratie, Lidewij de Vos. Het was werkelijk beschamend hoe Kokkelmans haar steeds agressief in de reden viel om haar het woord te ontnemen. Lidewij bleef heel rustig en deed haar woord. Maar de tendens is om mensen die heel toevallig in een praatprogramma mogen komen en het narratief niet volgen op brutale manier het woord worden ontnomen. Meestal worden mensen die een andere mening hebben niet uitgenodigd. Daardoor komen alleen figuren aan het woord die het met elkaar eens zijn. Als Jehova getuigen onder elkaar!
Het kwalijke hiervan is dat de mensen die hier naar willen kijken slechts geconfronteerd worden met dezelfde mening. Juist het verschil van mening geeft een discussie.
Daarbij lijkt het alsof de leiders van deze praatprogramma´s zelf ook niet weten welke werkelijkheid ze vertegenwoordigen. Ze maken zich ook schuldig aan misleiding. Wat ook een grote ergernis is voor mensen die wel betrokken zijn en een andere mening hebben omdat ze onderzoek doen, nooit een goed gesprek kunnen hebben met hen die slechts informatie krijgen via de media kanalen. Ze willen ook niet luisteren omdat ze denken dat hun mening de enige juiste is.
Mensen van wie ik hou en respecteer kan ik nooit mijn mening zeggen zonder daar ruzie over te krijgen. Of het nu gaat over politiek, gezondheid, de oorlog in Oekraïne, de genocide die Israël pleegt in Gaza, ze willen het niet horen. En juist dat is het kwaad dat daardoor maar door kan gaan en deze westerse wereld langzaam maar heel zeker naar de afgrond afglijd.
© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers. | Nieuw op gedachtenvoer [?], ik heb alle belangrijke artikelen in de spotlight gezet op deze ‘uitgelicht‘ pagina. Begin hier je zoektocht naar het leven buiten de Matrix.
